Zaterdagavond is in bijzijn van vele vaste klanten, familie en kennissen het jubileum gevierd. Maandag ben ik op de koffie geweest bij Wim en Betty van Rijn, de slingers zijn nog stille getuigen van het jubileumfeest. Wij zijn begonnen met de oude koeien uit de Nieuwe Vaart te halen. Het is natuurlijk allemaal van start gegaan met de ouders van Wim. Zijn moeder verhuurde, vanuit de keuken, roeibootjes. Na de pensionering van vader Tinus, werden de verhuurders vaak gastvrij onthaald en werd er een kopje koffie of een borreltje geserveerd op het terras in de zomer, maar ook vaak in de keuken bij moeder Nel.
Toen deze hobby uit de hand begon te lopen is de oude schuur afgebroken en is Paviljoen de Nieuwe Vaart gebouwd, een bijna glazen gebouw zodat de gehele vaart aan beide kanten overzien kon worden. Hier werden ook kaartavonden gehouden. Zijn broer Frank had de nodige vergunningen en toen mocht er officieel een borreltje verkocht worden. Wim en Betty woonden toen illegaal, zoals zoveel mensen toen, in een caravan achter één van de huizen in de buurt. Zij wilden de zaak wel overnemen, maar dan wilden ze er ook graag boven wonen.
Zo gezegd en zo gedaan. Er is in 1980 een geheel nieuw pand neergezet en in die hoedanigheid doet het bedrijf nu 25 jaar dienst. Het is natuurlijk een heerlijk plekje voor je stekje.

Clubhuis
Het is het clubhuis van vissersclub t Bootje , de club bestaat uit pakweg 15 man en er worden 10 wedstrijden per jaar georganiseerd. Volgende week gaat de eerste wedstrijd van start, in de zomermaanden is er een kleine onderbreking. Om 6.00 uur verzamelen, een bakkie doen en dan de vaart op. Het beste resultaat over 8 wedstrijden telt. De hoeveelheid en het gewicht van de vis spelen een rol bij het kampioenschap. Er zijn wel twee prijzenkasten in het café te vinden en dan niet eens van de vissers, want die nemen gelukkig hun prijzen mee naar huis. De prijzenkasten behoren de biljartvereniging toe. Er zijn 2 teams, die meedraaien in de tweede klasse van de competitie van de Leidse biljartbond. Daarnaast houden ze onderling nog een driebandencompetitie. Op dinsdag en donderdagavond vinden de wedstrijden plaats, die natuurlijk uit en thuis gespeeld worden.

Seizoenen
In de wintermaanden ligt het accent binnen en in de zomermaanden buiten. Dan zijn er meer gasten vanuit alle windstreken die neerstrijken op het terras voor een kopje koffie met een appelpunt of een broodje gezond. Zonnige gasten die op de
fiets voorbij komen of graag een bootje komen huren of een kano. Door de manier van bewegwijzering is het lastig om hen te vinden, het plaatsen van bordjes is
verboden of er moeten direct precariorechten over betaald worden. Gelukkig helpen de vlaggen een beetje die de gasten uit de verte welkom wapperen. Heel vaak wordt er nog bij de Bles gestopt voor een bezoek aan het terras dat al pakweg 20 jaar dicht is. Buurman Van der Zijden wijst de gasten nogal eens de weg naar Wim en Betty, die daar dankbaar op het terras neerploffen.

Voor een bootje moet je bij Van Rijn zijn.
Het is typisch dat de naam Van Rijn, bij botenverhuur hoort. Vroeger bij de Meerburger, en de Drie Molens, nu nog boerderij het Geertje en bij De Nieuwe Vaart. Allemaal Van Rijn en toch geen familie, das toch kras. Ze werken wel samen met boerderij t Geertje. Je kunt vanaf de Hoge Brug via de Bovenmeer naar boerderij t Geertje een tussenstop houden en dan via de Noord Aa en Ondermeer weer terug. Dat is ongeveer 5 kilometer en dat kan in twee uur gehaald worden. Naar de Vlietlanden kan ook, dat is slechts 4 kilometer, met de aantekening dat er recht toe recht aan gekanood moet worden. Ik heb dit weleens geprobeerd met Leo, maar dan gingen we zigzaggend de Nieuwe Vaart over, van de linker naar de recht oever en weer terug. Na deze middag moesten we direct in
relatietherapie. Ik zeg altijd dat je niet met je maatje moet behangen of kanoën óf je moet ieder een eigen kano nemen. Het aanmeren op het strandje bij de Vlietlanden heeft uiteindelijk onze relatie gered. Mooie uitstapjes waar op leuke afstand gelegenheid wordt geboden om wat te nuttigen en de omgeving eens van de andere kant zien. Wat te denken van het meenemen van lunchpakketjes en op de dijk picknicken. Een rood geblokt tafelkleed in het gras, koele witte wijn, verse broodjes en nieuwsgierige koeien om je heen. Pinksterbloemen plukken in het weiland. Je zou het veel vaker moeten doen. Op verzoek kunnen de lunchpakketjes besteld worden. Oostdam organiseert vanuit de Weipoortsevliet rondvaarten over de Rijn, Meerburgerwetering, Jan Koenen,
Ommedijk en Noord Aa. Een bijzondere gezellige manier om een feestje te geven, een bruiloft te vieren, of het maken van een bedrijfsuitje Er wordt dan gestopt bij Wim en Betty en zij verzorgen de lunch en soms zelfs het ontbijt. Kinderpartijtjes worden er ook gevierd, een speciaal arrangement; kanoën, patatje en een drankje, erg gezellig.
Er worden bedrijfsuitjes georganiseerd en visclubs maken gebruik van de locatie, eigenlijk kan er van alles. Even overleggen en dan komt het dik voor elkaar.
De zomermaanden zijn in dat opzicht een stuk aantrekkelijk. De winter heeft natuurlijk ook zijn charme, maar de echt ijskoude winters zijn nog maar zeldzaam en dat is jammer. De kortebaan wedstrijden en toertochten zijn in geen jaren meer gehouden. Met ‘koek en zoopie’ op de steiger en je half bevroren handen opwarmen in het café en je lijf met een kruidenbittertje, dat waren nog eens tijden. Door de stroming valt het dichtvriezen van de vaart niet mee. De speciale kluunbrug onder de Hoge Brug is in die 7 jaar nog amper gebruikt. Zomer en winter is hun snackbar geopend voor patat, kroketjes, verse broodjes, noem maar op. Toen Gijs Vurens op het Hoefblad hiermee stopte, hebben zij hun snackbar geopend, dus ook al zo n 20 jaar.

Die goeie ouwe tijd
Vroeger had je ook nog de watersportvereniging die de nodige activiteiten organiseerde, zoals sprietlopen en roeiwedstrijden. Nu is hier alleen de Stichting Watersport van over en dat gaat dan met name over het beheer van de steiger.
Aan de jaarlijks terugkerende jazzavond hebben beiden leuke herinneringen. Het is alweer 5 jaar geleden dat dit voor het laatst gezamenlijk georganiseerd werd. Een leuk initiatief. Het begon bij Ruud en José, dan het Dorpshuis, bovenzaal en toen nog Toko, een borrelbus waar gebruik van gemaakt kon worden, een dweilorkest op straat, in de bles de grote zaal en de bovenzaal en café De
Nieuwe Vaart of visa versa. In elke ruimte speelde een orkest, ik heb er leuke herinneringen aan. Maar na tien jaar was het wel mooi geweest.

Die goeie nieuwe tijd
Zelf vinden ze het na 25 jaar ook mooi geweest. De eerste 20 jaar elke dag geopend, nu zijn ze sinds 5 jaar nog 6 dagen per week open, op woensdag gesloten. Vanaf s morgens 12.00 uur tot ’s avonds laat, dan maak je echt heel veel uurtjes in de week. De kinderen zijn het huis uit en hebben aangegeven de zaak niet over te willen nemen. Het pand staat te koop. Wim heeft net examen gedaan voor zijn vaarbewijs 1, het wachten is op de uitslag. Na de verkoop van het huis, komt hun tijd om te gaan genieten van vrije tijd en dat hebben ze dik verdiend. Petra Oliehoek van Es