Afgelopen zondag, na Allerzielen, onthulde het kerkbestuur op de begraaf plaats bij de Sint Laurentiuskerk een gedenkteken ter nagedachtenis aan 130 overledenen wier graven wegens ruimtegebrek geruimd moesten worden. Het gedenkteken werd gezegend door pastoor Van de Plas.
De initiatiefnemer is Leo van den Brink. Over het ontstaan en de functie van het gedenkteken vertelt meneer Van den Brink het volgende: ‘Ik ben lid van het kerkbestuur. We stonden voor de opgave om graven te ruimen. Dat moet ééns in de twintig jaar gebeuren om te voorkomen dat er plaatsgebrek ontstaat op het kerkhof. Het bestuur wilde echter niet dat de overledenen zomaar uit de herinnering van het dorp zouden verdwijnen. Graven ruimen is noodzakelijk, maar dan moet er wel iets voor in de plaats komen.’
‘Bij het ontwerp van een dergelijk monument ga ik op mijn intuïtie af. Al snel had ik een aantal ideeën. Vier ervan heb ik uitgewerkt in schaalmodellen die ik aan het kerkbestuur heb laten zien. Onafhankelijk van elkaar kozen ze allemaal voor het model zoals dat er nu staat. Voor mijn gevoel ademt het de sfeer van ten hemel stijgen. Maar ik heb ook al gehoord dat het lijkt op de V van victorie. Of de V van vitae (leven). Ik vind het goed; ieder mag erin zien wat hij wil.’
‘Meneer pastoor kwam ook kijken. Ook hij koos voor hetzelfde ontwerp en omdat er in Zoeterwoude op de begraafplaats ook geruimd moet gaan worden, bestelde hij voor daar eenzelfde gedenkteken. Twee stuks zelfs; ze hebben daar meer graven te ruimen dan hier. Ik vind het fijn dat het kerkbestuur ervoor heeft gekozen voor de mensen die langer geleden gestorven zijn toch een plaats te creëren waar ze blijvend herdacht kunnen worden. Mensen kunnen er even bij stilstaan of bloemen leggen, net zoals ze willen.’
‘Het gedenkteken is gemaakt van Iroko teak. Dat is een sterke, duurzame houtsoort die goed te bewerken is. Aan onderhoud hoef je niet veel te doen, alleen zal het na verloop van tijd wat grijs gaan verkleuren. Het is uit vier lagen opgebouwd; bij hout moet je altijd opletten dat het niet gaat werken, vandaar. Daarna ben ik gaan polijsten en toen het zover klaar was, heb ik er 130 naamplaatjes op aangebracht. We hadden ook kunnen kiezen voor een algemene aanduiding in de trant van ‘ter nagedachtenis aan onze overledenen’ of iets dergelijks, maar dat leek ons te afstandelijk. Nee, die 130 naamplaatjes maken het persoonlijk. Ik heb ze op volgorde van de datum van overlijden bevestigd. Ik had één speciaal verzoek aan het kerkbestuur. Mijn moeder overleed toen ik zes jaar was. Haar sterfdatum is de oudste op de zuil links. Ze overleed in 1938.’
‘Ik ben tevreden over het uiteindelijke resultaat en de plek waar het gedenkteken is neergezet. Ik hoop dat mensen die daar behoefte aan hebben er op hun gemak bij zullen verblijven om hun doden te gedenken.’
Thea Ambagtsheer