Vorige week maandag stonden wij ‘s morgens al om zes uur naast ons bed… Je zou denken dat je zoiets niet voor je plezier doet maar toch was het zo want mijn vrouw en ik hadden een belangrijke missie: zorgdragen dat de kinderen bij hun opa en oma op Terschelling terechtkomen!
Voor het eerst in tien jaar zouden we vijf dagen zonder de kinderen zitten en daar hadden we wel een vroege wekker voor over! Tegen negen uur kwamen we aan op de haven van Harlingen en zag ik hun persoonlijk begeleider tijdens de bootreis, mijn vader en hun opa. Een opa met karakter want hij moest ook vroeg zijn bed uit, met de boot naar Harlingen (2 uur) én weer terug (ja, ook 2 uur..) mét drie kinderen die zich kunnen gedragen als kleine kinderen als u begrijpt wat ik bedoel. Even later stonden zij aan dek en wij op de haven..geloof me, een hele rare gewaarwording. Sven riep nog dat we niet hoefden te huilen en ik stak mijn duim omhoog en juichte van binnen. Na twee lange seinen van de bootclaxon gingen de trossen los en zagen wij de boot vertrekken, mét onze kinderen, en kneep ik mijn vrouw even a la Lubbers en schreeuwden mijn ogen haar toe: WE ZIJN VRIJ!
Met een brede glimlach op mijn gezicht reden we even later weer de drukte in van de Randstad en begon ik met mijn vrouw te overleggen wat we die avond zouden eten en liet ik alvast een vette boer want we hoefden immers even niet het goede voorbeeld te zijn! Eenmaal thuis begon ik direct met ceedeetjes op te zetten met daarop muziek waar wíj van houden (dus geen K3, Samson & Gert of Sesamstraat ceedeetjes..) en kropen mijn vrouw en ik lekker dicht tegen elkaar op de bank en zaten we zo ruim een uur te genieten van even helemaal niets. Daarna zijn we gaan fietsen en hoefden we alleen op elkaar te letten en dat trapte héél licht, dat kan ik u verzekeren!
Menig romanticus snapt natuurlijk wel dat de avonden nu helemaal met liefde gevuld zou kunnen worden, kaarslicht, satijnen lakens en zacht op de achtergrond muziek van de dubbelceedee die ik ooit in onze verkeringsjaren gekocht had met daarop The Greatest Lovesongs bijvoorbeeld, ware het niet dat ondergetekende drie nachtdiensten moest draaien onder de noemer ‘je krijgt wat je toekomt!’
Maar mijn echtgenote liet zich ook niet kennen en werkte extra uren voor haar baas want ze hoefde thuis niet met thee en ’n koekie klaar te staan voor ons kroost. Eigenlijk was het de bedoeling om Youri z’n kamer van een verfje te voorzien omdat we nu geen kinderen voor onze voeten hadden lopen maar eigenlijk hadden we daar helemaal geen zin in en deden we gewoon helemaal niets. Na twee dagen begon dat mij toch wel een beetje te vervelen en nam ik toch maar even een bij het grof vuil gevonden fiets onder handen.
De rest van de week vulden wij met eten bij de teevee, uitslapen en hadden we zelfs de gelegenheid om ’n keer ‘s avonds bij mensen op visite te gaan. Maar aan alles komt een eind en afgelopen vrijdag haalden we de mannen weer op van de boot en betrapte ik mijn vrouw op een paar tranen bij het zien van die gasten en ik stopte gauw een Fishermen’s pepermuntje in mijn mond….En na vijf minuten zaten we alweer in het ritme van ouders met drie kinderen: “Sven, niet met die koffer gaan spelen!” en “Youri! Laat doe je jas goed dicht!” of “Sil, niet tegen die schuifdeuren gaan staan!” Zo hoort het eigenlijk ook.
Arjen Veldhuizen
