Er is een feest in Frankrijk te vieren, een bruilof wel te verstaan. Het idee ontstaat om daar fietsend naar toe te gaan, al gauw een kilometertje of 900 in 7 dagen. Er is vooraf flink getraind en er zijn vele kilometers in Nederland gemaakt voordat de reis kon aanvangen. Wie zijn dan die kanjers? Nou Tonny, Verna, Petra, Marja, Thijs, Adrie en ome Ton de Groot, Jack Luiten, Willem Janson, Ko Hoorweg en nog iemand die op de site bekend staat als ‘Stille waters, diepe gronden’. Ome Jan en tante Jeanne vormen het verzorgingsteam en volgen met de bezemwagen. Op de site ’t grootverzet.nl zijn hun dagelijkse belevenissen terug te vinden.Ik ben zo vrij geweest om de dag van aankomst te plaatsen.
Petra Oliehoek van Es
Dag van aankomst……
Dag 7, totale afstand 136 km. Vertrek Bagnoles sur Orne om 8.30 uur, aankomst in Congrier om 16.30 uur. De laatste dag. We gaan het halen. Allemaal. Natuurlijk, we hebben last van zere knieën, schouders, voeten, onwillige nekspieren en nog veel meer kleine en grote kwetsuren. Maar de glorie en het applaus wil niemand missen….. Bagnoles is ’s morgens om 7.15 uur betoverend mooi. Mist boven de plas tussen ons hotel en het Casino, een langzaam doorkomend zonnetje, opgewekte coureurs, van wie sommigen al om 6.45 uur buiten lopen…. Anderen liggen dan nog op een oor. We vertrekken vroeger dan normaal, omdat we in elk geval op tijd in Congrier willen aankomen. Daar staat im mers de plaatselijke pers op ons te wachten. We rijden, eenmaal buiten de stad, in de mist weg. En het gaat hard! Binnen een uur en drie kwartier hebben we er ondanks een paar nijdige beklimmingen bijna 50 km op zitten. Niets houdt ons meer tegen.
Koffie midden in Contest, het feestelijk gevoel groeit. Marga komt lek aan, geplakt en weer lek (inderdaad iets fout gegaan) Verna blijkt bij vertrek ook lek, maar niets kan ons humeur nog bederven. We krijgen vleugels, het gaat hard, heel hard. Maar de vermoeidheid is onmiskenbaar, bijna gebeuren er ongelukken, Verna schakelt mis, kan niet uit haar tourclips komen en maakt kennis met het asfalt. Tonny vangt twee zussen op die op de fiets tegen elkaar hangen bij een klimmetje. Kortom, de geest is goed maar de verpakking is aardig ‘uitgewoond’. Intussen wordt duidelijk dat we met twee aankomsten te maken krijgen: een in Courbeveille (boerderij Edwin) en een in Congrier. Ome Arie en kinky Moons wachten ons op bij de kerk in Courbeveille. Met vijf ‘de Grootjes’ vooruit gaan we op de eerste finishplaats af. Materiaalpech en een enkele lekke band zorgen ervoor, dat we ruim een uur later aankomen. We komen niet van uit het noorden, maar het zuiden. Allemaal omdraaien, en jawel het grote moment is daar. Opwinding alom. Applaus, spandoeken, kussen, tranen, rozen en een emotionele pa de Groot, wiens gezicht menigeen niet gauw zal vergeten. De verhalen komen onder de lunch/barbecue los. Na ruim anderhalf uur moeten ze nog door naar Congrier. Nog 30 zware kilometers, omdat we na de finish weer op de fiets moeten. We doen het rustig aan en besluiten via St. Aignans Röe te gaan. Van de heuvel af. Links ligt het einddoel: la Coutessière. En opnieuw en dat verbaast ons een grootse aankomst! Een geweldig sluitstuk van een heel bijzondere fietstocht, die een totale kilometerstand te zien geeft van 897 km. Grace Kelly rijdt nog een klein rondje om de 900 vol te maken! Wat rest is een bijzonder compliment en een welgemeend woord van waardering voor ome Arie en tante Jeanne, die ons buitengewoon goed hebben verzorgd. Met zulke positief ingestelde mensen om je heen kun je veel. Heel veel!
Tot slot: Ome Ton; half Canadees, alias Al Pacino, 63 jaar jong, heeft veel afgezien maar beschikt over een extreem sterk lichaam. En gelukkig ook over een gezonde Hollandse geest. Ook hij fietste ’m uit. Oh my God, we are not kidding you!