Mijn verstand zegt dat ik een donorcodicil moet invullen en mijn gevoel zegt van niet.Ik worstel daar al jaren mee en hoopte eerlijk gezegd dat een nieuw kabinetsbesluit de knoop voor mij zou doorhakken maar de meerderheid vindt dat je dat zelf moet beslissen…. Dat behoort bij je vrijheid zeg maar. Net zoals wanneer je een groep mensen tot op het bot mag afbranden want dan is het weer vrijheid van meningsuiting. Stenen van een viaduct gooien heet een misdrijf maar wanneer het eieren betreft noemt men het kattenkwaad…..Er sterven elk jaar tweehonderd mensen omdat er geen donor voor hen was…Cijfers die kennelijk geen indruk maken bij de dames en heren politici. Ik prijs mij gelukkig gezond te zijn, net zoals mijn gezinsleden. We voelen ons rijk met drie gezonde zonen die ons een druk leven bezorgen. Zonen die ons regelmatig op stang weten te jagen maar ook veel plezier. Zoals afgelopen vrijdag, de dag dat we elf jaar getrouw waren. De mannen waren al de hele week wat op Youri zijn kamer aan het uitspoken maar wij mochten ons daar niet mee bemoeien.
Er ging van alles mee naar boven, touw, printerpapier, plakband, punaises, en als we dan vroegen wat ze daar mee moesten kregen we een “Oh, …niks..” als antwoord. De dag voor onze trouwdag verdween ineens mijn bureaustoel naar boven en toen begon ik me toch wel zorgen te maken, maar Youri stelde mij gerust door te zeggen dat alles goed zou komen. Op de dag zelf kwam ik ’s morgens na een nachtdienst thuis en na overhandiging van een bosje bloemen met twee dikke zoenen voor mijn echtgenote vroeg ik aan de jongens of ik wel naar mijn bed kon gaan: “Of moeten we nog wat van jullie verwachten?” Waarop woordvoerder Youri mij vertelde dat ik gewoon lekker naar mijn bed moest gaan. Toen wij ’s avonds van een lekkere Chinese maaltijd en de jongens van enkele broodjes kroket aan het bijkomen waren, vonden de jongens de tijd kennelijk rijp want wij werden gesommeerd ons naar de kamer van onze oudste zoon te ver plaatsen. Tot onze grote opluchting was het géén bende maar een prachtig versierde kamer geworden, alles zelf gemaakt, en zag ik tot mijn vreugde mijn bureaustoel terug, nog heel… Wij moesten naast elkaar plaatsnemen en kregen een bloem (rietje met daaraan vastgemaakt een zelf gemaakte bloem) achter ons oor geschoven en toen nam Youri het woord. We kregen eerst een voordracht van Sven die, uiteraard, aan het eind van zijn voordrachtje weer iets geks moest doen en vervolgens verscheen Sil ten tonele. Youri vertelde ons dat hij tijdens Sil’s optreden zijn veters zou vastmaken en wij keken elkaar even aan want Sil had geeneens schoenen aan! Maar toen Sil zijn voordrachtje deed merkten wij op dat Youri als souffleur diende….Nadat alle optredens achter de rug waren moest het Bruidspaar gaan staan en werd de muziekinstallatie aangezet waarna wij heerlijk met elkaar konden aan ‘slow dansen’. Onderwijl ik lieve dingetjes zei in het oor van mijn vrouw voelden wij van alles in onze haren vallen….en na het openen van onze ogen zagen wij dat de heren nageslacht bezig waren met het strooien van zelf gemaakte confetti (lees: printerpapier!) en was weldra de kamer dan tóch een puinhoop! Maar wie maakt zich daar dan nog druk over, en nadat wij even later beneden zaten uit te hijgen werd boven alles opgeruimd, zonder dat wij het tig keer moesten vragen! Diezelfde avond heb ik op internet aangegeven dat ik donor wil worden!Arjen Veldhuizen