Emmy, mijn zusje, leeft in deze tijd met ons mee en biedt de redactie aan een Gronings kerstverhaal aan te leveren. Ik leg haar echter onze kerstvraag voor en krijg onderstaande als antwoord. Petra

Beste redactie,
Dat is een uitdaging!
Wat was voor mij een belangrijke gebeurtenis in 2004? Voor het gemak zal ik de krant overslaan, deze staat vol met heel belangrijke gebeurtenissen.

Een belangrijke en ook bijzondere gebeurtenis is de reis naar Dineke en Mart in Crevant in Frankrijk geweest.
Lange tijd van te voren zijn er plannen gedeeld om te bezien of moeder van Es, op haar 83e jaar nog een reis naar het gezamenlijke huis van Dineke en Mart kon ondernemen. Houdt ze dit vol? Wil ze dit wel? kan ze zo lang van huis? Hoe moet het met de vogels? Kortom altijd beren op de weg te bedenken waarom het niet door kan gaan.
Na enig familieberaad is de knoop doorgehakt. We ondernemen het. Als je er ooit een verhaal over wilt schrijven zou je het de titel De rolstoel kunnen geven.
Petra en ik hadden namelijk bedacht dat moeders daar in het verre Frankrijk geen afstanden meer zou kunnen lopen en dat het dus handig zou zijn een rolstoel mee te nemen. Echter moeders heeft wel zo n voertuig, maar wil voor haar omgeving nog niet weten dat ze nu ze ruim over de 80 jaar is, toch wat slechter ter been aan het worden is. Dus goede raad is duur, wij tijdens de soostijd ingebroken in moeders schuur om haar rolstoel mee te nemen. Echter hoe we het ook probeerden, in Leo s auto kregen we deze rolstoel niet mee.

Toch op reis, heerlijke reis, proviand voor onderweg, regelmatig een smikkel en een plasstop en lekker tuffen naar midden Frankrijk. Daar aangekomen kregen we al snel de slappe lach omdat er net als vroeger in grote gezinnen het geval was, als er logees kwamen, waar moest iedereen slapen?
Moeders kreeg de eerste keuze, vervolgens moesten de overige bedden op maat worden gemaakt! Toen dit gelukt was kwam het toilet (sanitaire) probleem. De Fransen en hun toiletten! Lachen, maar Mart, de laatst binnengeko men man in onze familie en ook nog handig, wist een oplossing! Als het hele boek ooit komt gaan we hier verder op in.
Uiteraard vloeide de wijn rijkelijk en de verhalen ook.
De eerste avond ging gepaard met lachen over de tatoeage van Petra, de gekke bekkenshow en bijkomen van de reis. Daarna volgde per dag een thema. Zo hebben we gesprekken gevoerd over wat de natuur ons vertelt, wat de opdracht voor eenieder van ons in dit leven is tot een avond van vele ontboezemingen. Heerlijk om tussen mijn oudste en mijn jongste zussen in, de ervaringen uit onze jeugd te delen. Uiteraard had moeder van Es zo haar eigen ervaringen, zowel vanuit haar jeugd alsook van toen wij klein waren. Prachtige verhalen.
Leo, de jongste uit een nog groter gezin deelde in de Stompwijkse sfeer heel goed mee. Voor Mart lag het wat ingewikkelder, maar als gastheer had hij natuurlijk een heel andere en zeker geen mindere rol. Hij kreeg in een paar luttele avonden de achtergrond van onze jeugd en het dorpsleven van wellicht ook andere Stompwijkers mee.

Terug naar de rolstoel. Het was Mart die voorstelde om een typisch Frans Kasteel te gaan bezoeken. Een beetje cultuur moest natuurlijk opgesnoven worden. Zo gezegd zo gedaan. Daar aangekomen zag de kasteelheer al snel dat moeders niet echt grote afstanden meer kon lopen. Hij wist raad, er moest ergens nog een rolstoel staan. Hij ging zoeken en ja hoor na een serieuze speurtocht kwam hij met een wagen aan die echt het kasteel toebehoorde. We hebben nog nooit zo verschrikkelijk gelachen als toen. Moeders durfde er niet in te gaan zitten, stel je voor dat ik er door zak, nou eerlijk gezegd, had dit ook gemakkelijk gekund. (Ik weet niet of je nog een foto bij de hand hebt Petra, maar deze mag wat mij betreft in de Dorpsketting.) Wat een plezier hebben we gehad om deze rolstoel, met een schaterende moeder van Es erin en het gesjor van de mannen om de wagen vooruit te krijgen. We mochten over het gras, want op het pad was het nog veel erger, met die houten wielen. Schitterend.

Beste redactie, voor mij persoonlijk was dit in 2004 een hele belangrijke gebeurtenis, als familie onder elkaar zo emotioneel zo dicht bij elkaar komen is uniek, is rijk, is met volle teugen genieten. Ik wil alle Stompwijkers net zulke gezellige kerstdagen toewensen als wij afgelopen zomer in Frankrijk hebben gehad.

Veel liefs, Emmy van Es