Mijn vader had een persoonlijke definitie van armoede. ‘Armoede’ zei hij ‘is nog vijf centen hebben om voor morgen bruine bonen te kopen en als het op is heb je de rest van de week niet te eten.’ Mijn vader sprak over de nood in de crisisjaren van voor de oorlog. Hij en zijn generatie hebben de armoede overleefd en Nederland heeft in de afgelopen decennia een ongekende econo mische groei doorgemaakt.

In Roemenië is het nú crisis. Waarschijnlijk zal ook die voorbijgaan en zal het de Roemenen ooit nog wel eens voor de wind gaan, maar voorlopig is het nog niet zover. Grote groepen mensen leven er in bittere armoede.

De Stichting Kinderhulp Roemenië, SKR, heeft zich het lot aangetrokken van de allerarmsten in de provincie Sibiu in Roemenië. De SKR werkt vanuit Moer kapelle, Waddinxveen, Zevenhuizen en Stompwijk en bestaat sinds 1991. Er werken uitsluitend vrijwilligers en die ontvangen geen enkele vergoeding. Wat zij willen is enige ver lichting brengen in de armoede van Roemeense kinderen. Af komst of godsdienst speelt geen enkele rol, ieder kind dat binnen hun bereik valt, krijgt hulp als het dat nodig heeft. Theo van der Meer is één van die vrijwilligers. Hij vertelt hoe de stichting te werk gaat.

De SKR heeft in Moerkapelle de beschikking over een grote loods. Bijna elke maandagavond zijn er zo’n 20, 25 vrijwilligers bezig met het sorteren en verpak ken van hulpgoederen. Die goederen zijn afkomstig van mensen zoals u en ik. Alles wat je op het gebied van huisraad over hebt en nog in goede staat verkeert, kan je er brengen. Kleding, potten en pannen, bedden en matrassen noem maar op. Maar geen koffiezetapparaten en dergelijke want als iemand in Sibiu daarvan de stekker in het stopcontact steekt zit de halve provincie zonder stroom.

SKR krijgt van diverse conservenfabrieken restantpartijen. Dat is een voor beide partijen gelukkige regeling want moesten de fabrikanten de conserven lozen dan moesten zij er flink voor betalen. En moest de SKR conserven kópen dan betaalden ook zij de hoofdprijs. Maar door het overdragen van de blikken van de een naar de ander, springt iedereen er financieel gezien rooskleurig uit. ‘Op dit moment’ zegt Theo ‘staat de loods hartstikke vol met hulpgoederen!’ Het enige wat er nog bij kan zijn de kerstpakketten die dezer dagen worden ingezameld. Theo is er druk mee, dat heeft u in voorgaande nummers van de Dorpsketting uitgebreid kunnen lezen. Maar hij heeft er nog meer nodig.

Op 4 november vertrekt er een konvooi vrachtwagens met hulpgoederen en kerstpakketten naar een aantal van de allerarmste dorpen in Sibiu, Roemenië. Theo gaat ook dit jaar mee.
Het konvooi bestaat uit 15 vrachtwagens met ieder twee chauffeurs, twee luxe wagens en een personenbusje. In totaal gaan er 40 mensen mee. Die moeten onderweg eten en drinken en slapen, en het mag allemaal niets kosten. Opvallend detail: voordat ze vertrekken, betalen de vrijwilligers € 15, per persoon voor drankjes tijdens de reis! De koffie is gratis, dat wel. Het eten voor onderweg wordt gesponsord. Daaraan leveren de Moerkapelse Chinees en de bakker zeer gewaardeerde bijdragen in natura.

De auto’s rijden de eerste nacht en de volgende dag in één ruk door. De vrijwilligers nuttigen al rijdende meegebrachte etenswaren in de trant van lunch pakketten en pas aan het eind van de tweede dag wordt er warm gegeten. Om dat eten te bereiden is er een vrachtwagenaanhanger als mobiele keuken ingericht. De vrachtwagen zelf is materiaalwagen waarin een aggre gaat staat, vrieskisten, mobiele toiletten, technisch materiaal en onderdelen. Eten doen de vrijwilligers buiten (het is november!), slapen kunnen ze gelukkig binnen, in de slaapwagen. Daartoe is een bloemenvrachtwagen met stapelbedden ingericht. Douchen is er helaas niet bij. Grensovergangen blijven spannende locaties. Volgens Theo hebben ze wel eens acht uur aan één grens staan wachten en vijftien uur bij de volgende. Tanken is ook een hele happening. Het is met vijftien vrachtwagens dermate gecompliceerd dat de actie van te voren nauwkeurig gepland moet worden.

Als alles mee zit komt het transport op zondagavond in Sibiu aan. Maandags begint het grote uitdelen. Alle vrachtwagens staan achter elkaar in een lange rij, de zijkanten opengeklapt. Alle inwoners uit de vier uitverkoren gemeenten staan aan het einde van het konvooi ook in de rij. Ze vormen met hun karren al dan niet getrokken door een graatmager paardje, een koe of een os een ontroerende aanblik. Langzaam trekken ze langs de vrachtwagens en nemen hun spullen in ontvangst. De dorpsbewoners hebben van te voren allemaal een lijst gekregen waarop staat wat ze voor hun gezin kunnen afhalen. De SKR heeft die lijsten op gesteld om tot een zo eerlijk mogelijke verdeling van de hulpgoederen te komen.

De mensen zijn in drie categorieën verdeeld. Dat klinkt akelig, maar soms moet je praktisch zijn, dat snap ik ook wel. Op de website van de SKR staat: Categorie 0: Werkloos, kleine uitkering van de staat, zelf gebouwd huisje, van leem en takken, zeer slechte situatie! Categorie 1: Regulier werk, soms kleine

uitkering van de staat, redelijk huisje, slechte situatie. Categorie 2: Goede situatie, eigen bedrijfje, behoorlijk goede woning. De verdeling van de goederen vindt plaats volgens een bepaalde door de com puter berekende verdeelsleutel. De SKR geeft het volgende voorbeeld: Er zijn 2500 zakken aardappelen van 25 kg weg te geven. Volgens de verdeelsleutel krijgen de allerarmste gezinnen (categorie 0) 8 zakken. De gezinnen uit categorie 1, krijgen 7 zakken.

Zo voorziet SKR 700 gezinnen van vier dorpen van voedsel, kleding, bedden goed, kinderledikantjes en dergelijke. Het uitdelen duurt tot dinsdagavond 21.00 uur. Op woensdag mogen de vrijwilligers douchen en dat is na al die dagen reizen en werken een aparte vermelding waard. Daarna vertrekt het konvooi weer richting Nederland. Op vrijdagavond zijn ze weer thuis.

De inzameling van kerstpakketten is in volle gang en loopt tot 20 oktober. Er zijn al aardig wat Stompwijkse pakketten opgemaakt en daar is Theo heel gelukkig mee. Maar zijn schuur staat nog niet vol, er kan nog meer bij. U wilt mis schien ook een pakketje samenstellen. Dat kan. U kunt bij Theo een doos ophalen en die kunt u vullen met een keuze uit de volgende artikelen: rijst, meel, macaroni, bliksoep, worst of vlees in blik, suiker, hagelslag, jam, (oplos)koffie, thee, snoep of chocolade, lampen 40w, kaarsen, pleisters en jodium. Een panty leidt ook tot vreugde onder de ontvangende vrouwen. Conserven hoeft u niet te kopen want die krijgen de mensen al vanwege die prettige overeenkomst die ik eerder heb beschreven.

Als u geen tijd heeft om boodschappen te doen, is er nog geen man overboord. Dan brengt u simpelweg € 12,50 bij Theo. Dat zet hij dan om in een mooi kerstpakket. En stel dat € 12,50 u een beetje te gortig is, dan deelt u dat toch gewoon in tweeën! Een paar van die envelopjes tezamen resulteren uiteindelijk toch ook in mooie pakketten. Wie weet komt uw pakket wel terecht bij die jonge vrouw hiernaast op de foto. Zij is weduwe en woont met haar baby op de vuilnisbelt…
Het lijkt me geweldig als u na het lezen van dit artikel de Dorpsketting op tafel gooit en achterelkaar naar Theo stapt om hem een envelopje met euro’s te overhandigen. Het zou toch tóp zijn als hij dinsdagavond pijn in zijn voeten zou krijgen van het naar de voordeur lopen om alle Stompwijkse goede gaven in ontvangst te nemen! En Theo kennende gaat hij u dan vertellen hoe blij die mensen met de spulletjes zullen zijn en hoe hun mooie ogen glimmen. Theo praat met hart en ziel over ze. Voor wie het nog niet weet, hij woont op nummer 37 aan de Dr van Noortstraat en zijn telefoonnummer is 5802683. Thea Ambagtsheer