RON DE ROODE: “QUA KANSEN DEED STOMPWIJK ’92 NIET ONDER VOOR VOORSCHOTEN ‘97”
STOMPWIJK Stompwijk ’92 hoeft niet te bang zijn voor een martelgang in de derde klasse A. Het elftal van Ron de Roode ging in het allereerste com petitieduel ooit in deze afdeling slechts met 4 3 ten onder tegen kampioens kandidaat Voorschoten ’97 na een 1 1 ruststand. Deze geroutineerde en zeer offensief ingestelde ploeg moest veel verdedigender spelen dan zij gewend was. door Hans Beukema
Het debuut van Stompwijk ’92 kan ondanks de nederlaag dus redelijk geslaagd worden genoemd. Vooral de spelers hielden een goed gevoel over aan de confrontatie in eigen huis tegen de sterke geelgroene formatie. “We zijn absoluut niet weggespeeld. Komende zondag hebben we tegen DONK zeker kansen op onze eerste driepunter. Het is wel direct een sleutelduel voor ons. Deze promovendus ging met 4*0 onderuit tegen Foreholte”, analyseerde Ronald van Santen. Ron de Roode deelde het optimisme van zijn centrale verdediger daarentegen maar ten dele. “Qua kansen deden we inderdaad niet onder voor titelkandidaat Voorschoten ’97, maar dan moet je ze wel maken. Onze spitsen kwamen voor de pauze wel drie keer vrij voor de keeper. Als je dan met 3*1 gaat
rusten, moet de tegenstander wel komen. Nu was het slechts 1*1. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat Voorschoten ’97 technisch en tactisch gezien verder is dan wij zijn. Daarom blijven wij ook gewoon drie keer per week trainen”. Deze kampioenskandidaat combineerde vrijwel 90 minuten lang beter dan de thuisploeg. De Voorschotenaren vonden elkaar redelijk makkelijk, terwijl het balbezit van Stompwijk ’92 vaak maar van korte duur was. Daardoor verloren de Stompwijkers al snel de greep op het middenveld. De grijszwarte defensie draaide dus overuren zonder dat de tegenstander veel kansen kreeg. Alleen in de 12e en de 21e minuut was het alle hens aan dek. Bij de eerste mogelijkheid verwerkte doelman Danny Mooyman een van richting veranderde bal van Mike Heetveld met de vingertoppen tot corner. Tien minuten later schoof Mohammed Kassi de bal in riante positie rakelings naast de paal.
Ondanks het overwicht van Voorschoten ’97 kreeg Stompwijk ’92 de beste kansen. In de 22e minuut kwam Toby van Marwijk na een lange rush ineens oog in oog met de goalie van Voorschoten ’97 te staan. Doelman Kuyt keerde zijn inzet echter met de voet en ook de rebound was niet aan de spits besteed. De geelgroenen waren duidelijk geschrokken van deze kans, want vanaf dat moment kwam libero Nick van Rijn nooit meer mee naar voren. Voorschoten ’97 speelt traditioneel met een inschuivende laatste man. Een kwartier na de missers van Toby van Marwijk kwam Cyril Kisoen ineens in ideale scoringspositie. De teenager lobde de bal echter in het zijnet. Een 0*0 ruststand lag dus in het verschiet, maar ineens sloeg de vlam in de plan. In de 40e minuut maakte Tim van Rijn na een duw van zijn directe tegenstander opzichtig hands in het strafschopgebied. Leo van Veen benutte de penalty daarop onberispelijk. Toch bracht Timo van Marwijk de grijszwarten op slag van rust met een beauty van twintig meter afstand langszij. De Stompwijkers geloofden helemaal weer in een stunt, maar Voorschoten ’97 maakte al snel een einde aan deze illusies. Tussen de 51e en de 63e minuut wisten de geelgroenen maar liefst drie keer het net te vinden. Met name bij de 2 1 van Mohammed Kassi en de 4 1 van Leo van Veen stonden de grijszwarten te slapen. Kassi schoof de bal vanuit een onmogelijke hoek zelfs achter de overigens sterk keepende Danny Mooyman.
Stompwijk ’92 stond even op instorten, maar de doelman sleepte zijn elftal met enkele fraaie saves door een hachelijke fase heen. Een rampzalig debuut bleef dus achterwege voor de grijszwarten. Vanaf de 72e minuut werd het zelfs weer helemaal een wedstrijd. Timo van Marwijk kon toen op aangeven van Joeris Disseldorp zomaar op de keeper aflopen en de bal in het lege doel schuiven. De bonkige spits had zelfs de spanning in de 80e minuut zelfs helemaal terug kunnen brengen. Bij deze opgelegde kans vlak voor het doel kon doelman Kuyt de inzet nog met de vuisten keren. Toch kwamen de Stompwijkers met hartstochtelijke aanvalsspel nog terug tot 4 3 door Toby van Marwijk, gezien de kansen over en weer een verdiende uitslag. “Dat is toch wel een compliment aan de ploeg. Ze zijn van ver teruggekomen”, vertelde de trainer na afloop. Een alles of niets offensief leverde echter geen sensationeel gelijkspel meer op.