Zo, op zondag zijn we weer een dagje aan het ‘Stompwijken’ geweest….Een beetje (veel) bijpraten, een beetje sleutelen aan ’n scooter (wat onderhand een drie jaren project lijkt te worden…), een helftje voetbal kijken van het eerste (en getuige zijn van het enige doelpunt, genoeg voor winst!) en een beetje hangen in een tuinstoel (want het was weer eens prachtig weer!).
Youri wilde niet mee. Youri wilde wél mee. Youri wilde niet mee. Toen we weg waren wilde hij wel weer mee….Hij zit in een crisis: aan de ene kant gaat hij graag naar Stompwijk maar aan de andere kant heeft hij hier een vriend waar hij heel leuk mee speelt, en dan spelen ze voornamelijk met de Lego. Van die lego bouwen ze huizen, voertuigen, robotten en vliegtuigen, vervolgens sloopt Sil het dan weer en moet dat, tot grote frustratie, weer gerestaureerd worden door de Lego mannen. Ze zijn gek met Lego. Youri wil voor zijn verjaardag alléén lego vragen. Wij keken daar van op maar haalden wel opgelucht adem want op een mooie dag in de zomervakantie wilde hij een gameboy. Voor zijn verjaardag! Ik zag mijzelf alweer extra klussen aanpakken want na een grondig onderzoek in de speelgoedwinkels bleek zo’n ding maar liefst 139 euro’s te kosten….En dan komen daar ook nog eens de dure spellen bij…Na een goed gesprek van vader en moeder tot zoon, onder het genot van een bak koffie en een cola, kregen we hem zover dat hij dan maar eurootjes moest vragen voor zijn verjaardag en daarna de rest maar bij elkaar moest gaan sparen. “En,” zei ik tegen hem, “dat betekent dat je maar één cadeau krijgt voor je verjaardag!” Hij bleef toen enkele weken vastbesloten maar sinds vorige week heeft hij het naast zich neer gelegd en houdt hij het bij lego. Het viel me mee dat hij wat de gameboy betreft, niet een beroep op Sinterklaas deed maar wat niet is kan nog komen. Ja, hij heeft nog steeds vertrouwen in de Goedheiligman als u begrijpt wat ik bedoel….We twijfelen nog. Moeten we weer om de tafel voor een goed gesprek of wachten we nog een jaar. En als we dan dat gesprek hebben, moeten we ons dan wapenen tegen een enorme woede uitbarsting of beklinken we het gesprek met een extra colaatje en een zakje chips? Tegen die tijd is hij negen. Over tien jaar is hij negentien….Dan loopt hij als een volwassene door het huis, drinkt hij ’s avonds gezellig een biertje mee en doet hij misschien aan krachttraining in een sportschool… En ik loop dan als ouweheer schichtig om me heen te kijken, bang voor een wraakpoging omdat ik hem toen hij negen jaar was alleen maar de waarheid vertelde…..
Wat kost dat eigenlijk, zo’n abonnementje van een sportschool?

Arjen Veldhuizen