De zin was matig toen ik door het slaapkamerraam en alleen maar donkere wolken zag. Fietsen met dit weer draagt altijd het risico met zich mee dat je doornat thuis komt. Ik had nu eenmaal ja gezegd, dus we vertrokken maar. Op weg naar de start moesten we al schuilen en wilde ik eigenlijk al terugkeren. ‘Dan ga jij maar naar huis, ik ga fietsen’ zei Margje. Dus laat je je niet kennen en toen het iets opklaarde ging ik er maar weer achteraan. Ze leek gelijk te krijgen, want toen de 20 deelnemers onderweg waren, werd het steeds mooier weer waarbij de zon niet eens ontbrak.Omdat ik wegens het schuilen wat laat aan de start was, hadden Jan van Rijn en Henk Nicolaas al een route verzonnen en ik liet me erdoor leiden. Het eerste gedeelte ervan liep bijna net als in een clubrit die ik jaren geleden, als wegkapitein ook had bedacht. Ik dacht, dat is makkelijk. De route ging toen naar de Meye via het plaatsje Noorden. Nu was ons koffieadres in Noorden. Maar de twee heren, die constant de koppositie hadden, gaven de route bij Woubrugge een geheel andere wending. We reden vanuit dat dorp richting de Braasem en het zonnige weer verruilde zich met regen. Een zware depressie die zich waarschijnlijk met extra water uit de Braasem had geladen voerde dwars over de bedachte route heen en u raadt het al, we waren binnen één minuut tot op het laatste stukje kleding doornat. Omdat we zelfs nog in de richting van de vertrekkende bui reden duurde het zeker een kwartier voordat het weer een beetje droog was. Het kon ons eigelijk niet schelen. Het water was niet koud, zo ook niet de temperatuur. Het laatste stukje voor de koffie reden we op mijn verzoek over een kerkepad dat tussen Zevenhoven en Noorden ligt. Dit pad, ook het ‘strontpad’ genoemd, maakte de afstand naar de koffie wat korter. En dat trok me wel na zo’n kleine 50 km fietsen. Met droog weer over dit pad fietsen is geen probleem, maar nu was het anders. De regen had de opgedroogde koeienvlaaien smeuïg gemaakt. Het beste kan je dan op kop gaan rijden, want dan heb je van de door de achterwielen opspattende uitwerpselen geen last. Toen ik me naar de kop wilde manoeuvreren was er al één bij die dacht: hier is ‘stront aan de knikker’ en me dus voor was. Nou ja, aan het eind van het padje zag mijn, door de regen, toch al niet zo fraai uitziende outfit er niet meer uit. Het kon eigenlijk wel weer een wolkbreukje hebben. De koffie was heerlijk in het donkerbruine café. Een plekje dat voor sportvissers en de plaatselijke biljartclub het stamcafé is. Ook de terugweg liep anders als ik had verwacht. Al met al een leuke route. De B en de
A1 groepen reden over een stukje gelijk met ons op, al was de situatie zo dat de Oude Rijn er tussen lag. We waren na 90 km weer thuis.

Frans Oliehoek

De C groepen
Ook vandaag was het bewolkt en regenachtig. Op weg naar de start kregen we ook nog een buitje. Vandaar dat er maar weinig leden waren en er zijn er natuurlijk die lekker op vakantie zijn. Ook van de C groepen waarschijnlijk, want na het “wegstarten” van de A en B bleef ik alleen over! Dus om 8.50 uur was ik weer thuis, met 9 km op de teller.

Annie van Rijn