Eindelijk regen! Volgens mij hadden we al weken lang geen regen gehad. Mijn planten in de tuin bevestigden dit door er superdroog bij te staan waardoor ik mezelf verplichtte om elke avond met de tuinslang flink te wateren, inclusief een paar emmers slootwater uit de sloot naast ons huis omdat ik in de veronderstelling ben dat daar meer voeding in zit voor de planten. Ja, niets gaat mij te ver om de flora in onze tuin op peil te houden! Het water uit de sloot haal ik eruit middels een emmer aan een touw. Naast water heb ik er ook al een step en enkele ballen uitgehaald. De step was er volgens de eigenaar in gevallen (lees: gegooid, kennelijk door jongeren die nog geen hangplek hebben…) en de ballen spreken natuurlijk voor zich. Ik denk dat we er ondertussen al een bal of vijf uitgehaald hebben en veel voetballertjes uit de buurt beginnen mij ondertussen al goed te kennen. Over een paar jaar sta ik bekent als de ballenjongen van Leidschenveen! Uiteraard vinden mijn drie kinderen mijn gevis zeer interessant en soms verdenk ik ze er van dat zij andere kinderen aanmoedigen om de bal express in het water te schieten, “want onze papa haalt ‘m er wel weer uit voor jullie.”
Maar ondertussen hebben we weer eens echte regen gehad. En ik zat midden in zo’n bui met mijn scootertje. Toen ik drijfnat thuis kwam keek mijn vrouw mij vol medelijden aan, maar toen ik haar vertelde dat ik het helemaal niet erg vond omdat ik de bomen groen zag worden, dacht ze dat ik aan de drugs zat… Het heeft meer te maken met het feit dat wij in een splinternieuwe wijk wonen en dat al de flora nog moet groeien. Voorlopig is het voornamelijk zand, zand en nog eens zand wat wij om ons heen zien. De fauna is ook nog beperkt. Er vliegen wat kraaien rond en zo nu en dan hebben we een eend in de tuin. In het vogelhuisje ligt nog steeds het brood wat we daar in hebben gelegd toen het nog winterde: mussen, merels, spreeuwen of koolmeesjes hebben het nog niet zo op onze wijk. Wij horen pas de vogels zingen als we ver in het Leidschendamse zijn. Of in Stompwijk natuurlijk. Mijn zoon Sven wil nog steeds het vogelnestkastje wat functieloos in de schuur ligt voorzien van een verfje maar ik ben bang dat dát zelfs niet helpt. Dus voorlopig moeten we maar zorgdragen dat de flora haar volle wasdom bereikt zodat alles wat vliegt de moeite neemt om ons te bezoeken en dan na een heerlijke maaltijd oud brood ons kunnen trakteren op een prachtige aubade.
Want dan is het pas écht voorjaar!
Arjen Veldhuizen