Proyecto Holandés, Ciudad Joven San Juan de Dios
Bij deze wil ik nogmaals de organisatie WLTO LeidschendamStompwijk bedanken voor hun gekozen doel van de oogstdankviering november 2002.
Het psychopedagogisch centrum bevindt zich evenals het weeshuis waar ik momenteel als vrijwilligster werk, in de parochie San Juan de Dios. De broeders van Johannes de Deo hebben in sinds 1994 de leiding het instituut in Sucre: een tehuis voor gehandicapte kinderen.
Het instituut
Het instituut ‘Ciudad Joven San Juan de Dios’ heeft een capaciteit voor 132 kinderen intern en 175 voor dagopvang. Het kent een zevental afdelingen: pediatrie, kinderpsychiatrie, een sociowoning, een zorgboerderij, een scholencombinatie voor speciaal onderwijs, verslavingszorg en een internaat. Daarnaast zijn er de afgelopen twee jaren vele nieuwe initiatieven genomen, zoals de projecten ‘Ouderparticipatie’, ‘Vroeghulp’, ‘Integratie in het gewone Onderwijs’ en ‘Hulp bij Leermoeilijkheden’. De projecten van de laatste jaren zijn resultaten van het streven om een grotere betrokkenheid met ouders, familie en gemeenschap te behouden en de integratie van kinderen met speciale behoeften binnen de Boliviaanse maatschappij te bevorderen.
Het Nederlands Project
De zorg in Bolivia was twee jaar geleden nog zeer medisch gericht. De kennis van psychologische en pedagogische behandelingsmethoden was gering. Omdat Nederland een goede naam heeft op het totale terrein van de gehandicaptenzorg, heeft dit instituut steun gevraagd vanuit Nederland. Men zocht een gedragswetenschapper met internationale ervaring die zou kunnen helpen met het creëren van opleidingen, het invoeren van orthopedagogische behandelingsmethodieken én die het management zou kunnen ondersteunen. Via organisaties als Personeelsuitzending Ontwikkelingswerk (PSO), ICCO (Interkerkelijke Samenwerkingsorganisatie) en Stichting Kinderpostzegels kwam men terecht bij de orthopedagoog drs. Jan Broeders. De doelen van het ´proyecto holandés´ zijn:
· het opzetten van integratieprojecten
· het bevorderen van ouderparticipatie
· het creëren van een individueel zorgplan voor ieder kind
· de aanpassing van het managementmodel aan de vernieuwde zorg
· het creëren van activiteitenmogelijkheden
· het ontwerpen en organiseren van opleidingen
· het opleiden van een lokale partner, zodat het werk voortgang krijgt.
De nu opgeleide lokale partner, Dr. Christian Ordoñez, zal het project gaan coördineren vanaf maart 2003.
Het instituut krijgt slecht 5 Bolivianos (dat is minder dan 1 euro) per kind per dag, waarvan de kinderen gevoed, gekleed en schoon gehouden moeten worden. De behoeften voor de projecten van dit centrum zijn onder andere matrassen, aangepaste stoeltjes , Mecanoconstructiemateriaal, handdoeken voor het hele instituut, slabben, ondergoed etc.
De opbrengsten tijdens de oogstdankviering waren dan meer dan welkom.

Aankopen
Van de opbrengsten ben ik met 2 ´Doñas´ die bij het instituut werkzaam zijn en 2 andere Nederlandse vrijwilligers inkopen gaan doen. De Boliviaanse vrouwen moesten er ten eerste wel bij zijn met het uitzoeken van de spullen maar belangrijker nog om een redelijke prijs te krijgen. Want één ding is wel zeker, mochten wij Doña Nati en Doña Sofia niet mee hebben dan zouden we veel minder hebben kunnen kopen. Want er staan hier geen prijskaartjes op de spullen, het gaat allemaal om onderhandelen en AFDINGEN!
Van de spullen waar behoefte naar was hebben we in eerste instantie gekozen voor noodzakelijke behoeften voor iedereen. We hebben maar liefst een hele middag besteed aan onderbroeken kopen, groot klein voor iedereen in ieder geval één maar het liefst twee.

Voor 30 Bolivianos (= € 4) konden we een dozijn (12) onderbroeken kopen, maar dan moest er goed onderhandeld worden. Het ging ook niet al te snel want waar vind je in 1 kraampje 200 onderbroeken… nergens. Hooguit een paar dozijn.

De tweede middag zijn we voor sokken, slabberstof (16 meter), luierstof (40 meter), zonnehoedjes, plastiek broekjes op pad gegaan. En alles in grote aantallen. De ´Doñas´ wisten echt niet wat ze overkwam, helemaal perplex hoe wij zo in een 2 middagjes 4 maandsalarissen uit konden geven. Maar ja als je net aan € 100, per maand verdient, zijn dit echt enorme bedragen. Ook al leg je nog zo goed uit hoe het bij elkaar gebracht is.

Maandag 2 december hebben we deze eerste spullen afgeleverd. Echt fantastisch vonden ze het. De papieren met de aantallen werden getekend en zo werden de spullen overhandigd. En we zijn er nog niet, want nu wordt
er nog nagegaan welke maten van wat tekort is. Dus binnenkort wordt het nog één of twee keer shoppen
met de donaties van WLTO op de ´mercado campasino´ (plattelands markt) in Sucre, Bolivia.
Saludos de Sucre Bolivia, Linda de Jong