Wij zijn bijna negen jaar getrouwd. Dat schijnt tegenwoordig best wel knap te zijn volgens de geleerden….. We kennen elkaar al dertien jaar. Dan denk je elkaar door en door te kennen maar laatst ben ik er weer achter gekomen dat dat niet zo is. Wat was namelijk het geval?
Op mijn werk werd een papiertje op gehangen waarin vermeld stond dat je ‘voor weinig’ naar de musical ‘Sound of music’ kon gaan. Ik nam deze mededeling voor lief want ik hou niet van musicals, stapte even later op mijn brommertje en ging naar huis toe. Van de Sound of Music loop ik niet warm, integendeel, dan bevries ik. Mijn vrouw daarentegen is helemaal lijp van de film. Elke herhaling wil ze zien en dan zit ze ademloos te kijken en mee te zingen met de inmiddels overbekende nummers. Maar onderweg begon mijn geweten op mij in te praten, zo van ‘Neem d’r nou mee naar die musical!’ of ‘Een paar uurtjes van je vrije tijd opofferen aan je echtgenote stelt toch niks voor..’ of ‘Om het geld hoef je het niet te laten, het is een prachtige aanbieding.’ Of ‘Wanneer heb je d’r voor het laatst mee uit genomen…?’ Wat de laatste vraag betreft moest ik wel even héél lang nadenken…Maar dat komt gewoon omdat we kinderen hebben. Die smoes deed het totnogtoe altijd wel goed.
Afijn, na een langdurige rit met mijn geweten achterop en moe van de discussie besloot ik toch maar eens te bellen met de kaartverkoop, eigenlijk met het idee dat de kaartjes tóch wel uitverkocht zouden zijn. Helaas, Veldmuis moest met de billen bloot want ze hadden nog twee prachtige plaatsen voor me en de historische gebeurtenis dat ondergetekende naar een musical zou gaan, kon vier dagen later al plaatsvinden….Nu restte mij nog even slijmen bij mijn schoonmoeder want ik heb natuurlijk wél een oppas nodig! Maar ook dat werd opgelost, sterker nog, ze vond het allemaal heel romantisch dus ik scoorde weer punten bij haar en kon me mentaal voorbereiden op een zware, hele zware avond, maar het was voor de liefde en ik vond dat ik niet moest zeuren!
Een paar uur voor aanvang musical vertelde ik mijn vrouw dat ze maar wat leuks moest aantrekken want we gingen uit….Ze viel spontaan van haar stoel! Toen ze bijgekomen was ging ze direct naar boven en besloot ik om het aan onze spelbrekers…euh…kindertjes te vertellen, dus dat Oma kwam oppassen en papa en mama samen wat leuks gingen doen. In afwachting van een overdosis protesten keek ik de heren aan, maar tot mijn grote verwondering waren ze ….wild enthousiast! Ik hoefde ze niet eens om te kopen!
Een paar uur later zaten wij in het theater, gezellig naast elkaar, zij in haar nieuwste kleren en ik in mijn trouwpak….Ze dacht nog steeds dat het een grap was, maar het feit dat het publiek voor tachtig procent uit vrouwen bestond, bracht haar toch aan het twijfelen. Even dacht ze nog dat het om een voorstelling van de Chippen Dales zou gaan, maar ze kent me, die lol gun ik haar niet….
Toen de voorstelling begon was ik in de houding ‘ik ga effe een dutje doen’ gaan zitten, gaf mij over aan wat komen zou gaan en dacht terug aan de voetbalpot Ajax Valencia.
Zoals ik verwachtte begon de musical zoetjes en braaf, maar nadat de kindertjes van de Baron waren voorgesteld aan de nieuwe Gouvernante, Maria, begon het zachtjes aan de aandacht van mij te krijgen. En toen het overbekende liedje ‘DoReMi’ werd gestart, betrapte ik mijn benen op heen en weer wiebelen, en zat ik zachtjes mee te neuriën….Aiaiaiaia, Veldmuis, je gaat het toch niet leuk vinden hé?! In de pauze moest ik mijn vrouw bekennen dat ik het leuk vond, dat ik de muziek prachtig vond en dat de toneelwisselingen schitterend waren. Toen mijn vrouw wéér was bijgekomen van deze bekentenissen toosten we gezellig op een geslaagde avond middels een lekker biertje. Zelfs de tweede helft (ja, ik blijf in voetbaltermen denken) was het aanzien waard, en over gelukkig reden we even later weer naar huis, waar we samen zingend mijn schoonmoeder aflosten. Moe maar voldaan vielen we even later in een diepe slaap en droomde ik van Edelweiss en de Oostenrijkse bergen. Ik was trots op mezelf dat ik het doorgezet had en mijn principes even in de wachtkamer had gezet.
Over een paar maanden zijn we negen jaar getrouwd en wij laten de geleerden lekker links liggen….
Het lijkt wel Kerst!

Prettige Kerstdagen
en een voorspoedig 2003! Arjen Veldhuizen