Wanneer Sinterklaas met zijn manschappen weer naar warme streken vertrekt, kan ik er mijn klokje op gelijk zetten: dan vraagt mijn vrouw wanneer ik van plan was een kerstboom aan te schaffen want anders heeft het geen zin meer….’Voor dat jij een boom in huis hebt, liggen de Paaseieren alweer in de winkel!’ Daar druipt het sarcasme van af. Voorheen kon ik het altijd nog wel even een paar dagen rekken want ik vind het altijd zo’n gedoe, maar sinds mijn oudste twee zonen uit de luiers zijn heb, krijg ik het van drie huisgenoten te horen! Élke dag!
Dus om de goede vrede te bewaren én na het maken van afspraken tot na de komma, (papa hoeft níet de boom op te tuigen) maak ik tijdens het wekelijkse familieberaad bekent dat ik zaterdag de 14e december, zal zorgdragen voor een mooie boom. Afgelopen zaterdag dus.
Normaal gesproken ging ik die boom dan halen bij Joost aan het Oosteinde omdat dat nu eenmaal ‘om de hoek’ was, maar nu wonen we een stukje verder weg en begon ik even te twijfelen. Want hier in het Leidschendamse heb je bijna op elke hoek van de straat wel een kerstbomentoko dus wat zou ik, helemaal de Stompwijkse weg afhobbelen voor een boompie. Maar ja, mijn probleem is dat ik nogal traditioneel van aard ben en de boompjes van Joost hebben het altijd goed gedaan, de jongens kunnen dan weer even hun oude vriendjes zien en ik kan nog even op de koffie bij een paar Stompwijkse vrienden om effe bij te praten. Redenen genoeg dus om de auto weer te onderwerpen aan de superieure kwaliteit van de Stompwijkse weg……
Uiteraard had ik weer hulp van twee gehandschoende zonen. Jongste zoon Sil had ik expres thuisgelaten want ik was bang dat hij anders zodanig met de bomen in de weer zou zijn, dat na ons bezoek alle soorten, klein en groot, goedkoop en duur, door elkaar zouden staan.
Youri en ik waren het al snel eens over welke boom het zou worden maar Sven vond het weer eens geplaatst om de moeilijkheidsgraad van dit evenement wat op te voeren: hij wees een andere boom aan en wilde niet van wijken weten. Strijdlustig omarmde hij zijn uitverkorene terwijl zijn broer en ik bezig waren om hem te overtuigen van óns gelijk. Gelukkig gaf hij het na een minuut of tien op en rekende ik snel af met Joost, liet de jongens de boom in de kofferbak leggen en reed snel daarna het terrein af. Want stel je voor dat Sven tóch zijn zin wilde gaan doordrijven, dan hadden we daar misschien nú nog gestaan…
Eenmaal thuis sjouwden mijn onderdanen de boom naar de achtertuin en schreeuwden ze om het hardst om hun moeder. Godzijdank, de boom werd goedgekeurd! Hij was groot genoeg, recht genoeg en groen genoeg. Niet veel later had ik hem al in de houder staan en sjouwde ik hem de kamer in, dankbaar dat het allemaal best wel vlot gegaan was en dat mijn taak er nu op zat. Niet dus.
De boom was groter dan andere jaren dus moest er ook weer meer ‘vulling’ in…Dus ik kon weer ‘gezellig’ mee naar Leidsehage om ballen en andere versierselen uit te zoeken. Op zaterdag! Op zaterdag naar Leidsehage gaan is hetzelfde als vlak voor kerst naar de supermarkt gaan om inkopen te doen voor kerst: druk, druk, druk. Eenmaal thuisgekomen droeg ik er snel zorg voor dat iedereen een warme hap naar binnen kon werken en na het gebruikelijke boertje glipte ik mijn bed in om te gaan genieten van een heerlijk schoonheidsslaapje. Mijn kerstenthousiastelingen gingen direct aan de slag om van de boom een heuse kerstboom te maken en toen ik tegen koffietijd weer beneden kwam stond daar dan ook een prachtige opgetuigde kerstboom. Hun enthousiasme sloeg nu ook op mij over en ik zette meteen een kerstceedee op.
Zo ben ik dan ook wel weer! Arjen Veldhuizen
