“MET EEN SCHEPJE ER BOVENOP HADDEN WE KUNNEN WINNEN”

WOERDEN/STOMPWIJK Stompwijk ’92 kan vrije val op de ranglijst maar niet stoppen. Ook tegen hekkensluiter VEP bleef het elftal van Ron de Roode met lege handen. Door die overigens verdiende 2*0 nederlaag in Woerden hebben de grijszwarten nog maar twee ploegen onder zich staan.
Door Hans Beukema

Ron de Roode wond er na afloop geen doekjes om. “We zijn op alle fronten afgetroefd. We waren vooral niet scherp en fel genoeg. En dat nog wel tegen een ploeg waar we nooit van hadden mogen verliezen. Hopelijk pakt Stompwijk ’92 snel de vorm weer terug. Maar wanneer dat gebeurt, weet niemand”. De grijszwarten pakten slechts één punt uit de laatste vijf duels. “Maar dat ligt in ieder geval niet aan de trainingen en ontbrekende wil”, constateerde de trainer die geen moment de indruk had dat de Stompwijkers sportpark Cromwijck met de volle buiten zouden verlaten. Want VEP dicteerde van begin af aan het spel zonder veel kansen te krijgen. Routinier Zwanenburg scoorde wel in de 25e minuut, maar de scheidsrechter keurde de goal vanwege buitenspel af. Ook na dat gelukje kwamen de grijszwarten steeds een stapje te laat op het middenveld. Maar het eveneens matige VEP wist daar niet van te profiteren, vandaar een 0*0 ruststand. Na de theepauze gingen de spelers de persoonlijke duels wel wat feller aan, maar mogelijkheden leverde dat nauwelijks op. Alleen Toby van Marwijk had in de 65e minuut een goede kans op de 1*0. De aanvaller omspeelde handig zijn directe tegenstander in het strafschopgebied, maar hij kon de trekker niet overhalen. Een andere centrale verdediger gleed precies op het juiste moment in. Deze misser kwam Stompwijk ’92 duur te staan, want amper vijf minuten later schoot aanvaller Oostwaard VEP naar een verdiende voorsprong. De Woerdenaar joeg de bal snoeihard tegen de touwen. Deze treffer kwam als een mokerslag aan bij de grijszwarten. Korte tijd later schoot Erik Willebrands naar de 2*0. Het is dat de thuisploeg het vizier niet op scherp had staan, anders hadden de Stompwijkers helemaal een pak slaag gekregen. Het elftal heeft voor de winterstop nog twee duels om het tij te doen keren. Ron de Roode hoopt toch zeker wel op twee punten tegen Voorschoten ’97 (uit) en DONK (thuis).

Afdeling handbal

Team	WAAR	tegenstander	Tijd	locatie
DS 1	uit	Oliveo	13.50	Luchthal Pijnacker
HS 1	uit	Oliveo 1	12.30	Luchthal Pijnacker
HS 2	uit	Westlandia 3	15.40	De Pijl Naaldwijk
DA 1	thuis	Westlandia 1	11.10	De Meerhorst
DA 2	uit	Warmunda 1	13.40	De Geest Warmond
DC 1	uit	HVV 70	12.30	Vliethorst Voorschoten
DD 1	uit	Foreholte 2	14.40	De Gaasbak Voorhout
GD 1	uit	MSV 1	13.00	De Overkant Noordwijk

De niet genoemde teams zijn vrij.

We speelden zondag tegen Wings. Donderdagavond hadden wij reeds tegen Wings een bekerwedstrijd gespeeld. Deze wedstrijd was niet goed uitgepakt. Door onzeker en daardoor slecht spel van onze zijde waren wij donderdagavond niet in staat de wedstrijd tegen Wings te winnen. Kortom, zondag was het tijd voor revanche. Vooraf aan de wedstrijd gaf onze trainer Ton Verbeek de opdracht om snel aanvallend spel te spelen. Dit is volgens hem een van de kwaliteiten van ons team waarmee we Wings kunnen verslaan. Daarnaast mocht zeker niet die onzekerheid die donderdagavond in ons spel zat deze wedstrijd terug komen. Na deze woorden van Ton begonnen we de wedstrijd vol goede moed.
In het begin van de wedstrijd ging het gelijk op. Pas na vijf doelpunten konden we wat uitlopen. Vooral Ciska Hoogeveen zat goed in de wedstrijd. In de eerste helft was zij goed voor drie doelpunten. Eugenie van Geylswijk speelde de linkerkant ook nog tweemaal goed vrij, wat beide keren resulteerde in een doelpunt. De eerste helft eindigde in een stand van 11 8 in het voordeel van Stompwijk 92.
In de rust werden we door Ton gewaarschuwd. In de tweede helft moesten we het spel van de eerste helft doorzetten en de tegenpartij niet de kans geven om terug te komen. Door een kleine inzinking tijdens de tweede helft werd de voorsprong op Wings toch nog minimaal (15*13). Echter wederom was Ciska trefzeker en scoorde zij tijdens de tweede helft 5 doelpunten. Daarnaast passeerde Tysha Waayer nog tweemaal mooi op de rechterhoek. En ondanks dat de keepster Jolanda van der Mey zelf niet tevreden was, had zij in de tweede helft enkele mooie reddingen. Samen zijn we toch tot een goed resultaat gekomen, namelijk het winnen van de wedstrijd met een einduitslag van 20*13. Door deze winst was de wedstrijd van donderdagavond snel vergeten. Volgende week spelen wij uit tegen Oliveo in de luchthal te Pynacker. Ook dit belooft weer een spannende wedstrijd te worden!
Groeten Dames 1 Elly Bennis

In een harde wedstrijd moesten de A junioren dames van trainer/coach Jan Moes het onderspit delven tegen het eveneens nog ongeslagen Quintus. In het begin ging de wedstrijd nog gelijk op, van 1*0 naar 1*1 naar 2*2, maar daarna begon Quintus toch afstand te nemen. Bij de keepster van Quintus leken de ballen er niet in te willen, de paal stond diverse keren in de weg en er werd niet altijd even zuiver geschoten. Dat kost dan een tegenaanval en als die dan goed benut wordt, wordt de achterstand steeds groter. Er werd vooral snel en hard gespeeld. Bovendien is het altijd moeilijk te beoordelen wie nu wie aanvalt. Gewoon rechtdoor is de kortste weg en daar werd gebruik van gemaakt. Van de scheidsrechter kreeg Stompwijk niets cadeau, ondanks de tijd van het jaar. Dat leek bij de tegenstanders soms wel eens anders. De ruststand was 15*7.
De tweede helft werd een voortzetting van eenzelfde spel. Dorien van Wissen kwam onvoldoende uit de verf. Haar spelwijze is bij Quintus, voorzien van collega speelsters in de nationale selectie, door en door bekend, omdat zij met hen meetraint.
Kim van de Berg blonk ditmaal uit, ze wist onder andere vanaf de cirkel een paar keer prachtig te scoren. Ook Marieke Moes wist een aantal maal het doel te vinden en maakte een paar doelpunten. Ze wist eveneens de pingels te benutten. Keepster Rosanne van der Burg, die progressie blijft maken, wist drie penalty’s tegen te houden en heeft weer geweldig gekeept. Even leek het erop dat een om mekeer kwam en het de Stompwijksen weer meezat, er werden drie doelpunten op rij gemaakt en dat geeft weer vleugels. Deze euforie duurde niet lang en werd onderbroken met een paar tegendoelpunten. De complimenten van de trainer aan de twee Benjamins van het team Jeanette Mooyman (bijna 14) en Laura Oliehoek(14), die zich uistekend wisten te handhaven tussen dit geweld, waar soms maar net de shirtjes aanbleven. Jan was desondanks tevreden over de wedstrijd: “Iedereen heeft in dienst van het team gespeeld en zij hebben 100% gegeven en meer kan niet. De 2e helft was 10*8, dat zegt genoeg. De nederlaag was terecht, maar de einduitslag toch enigszins geflatteerd: 25*15.” Zondag ontvangt Stompwijk om 11.10 uur in de Meerhorst een andere opponent: Westlandia
Co productie Leo en Petra Oliehoek

Vrijdag 19 november werden we op de training verrast door het bezoek van 2 zwarte Pieten. De mini’s waren erg stil in het begin. Zo stil heb ik ze nog nooit gehoord. Zaterdag 20 november vertrekken we naar Zuidhaghe voor het minipietenfestival. Dertien mini’s (spelend en trainend) doen mee. We beginnen met een warming up, waarbij er wel dertig zwarte pieten in de zaal verschijnen. Daarna gaan we allerlei pietenspelletjes doen. Vol vuur gooien de mini’s pakjes in de schoorsteen en Marieke wordt door de mini’s tot een hele mooie piet geschminkt. Daarna even lunchpauze. Vervolgens wordt er een wedstrijd gespeeld tegen Verburch 1. Deze wordt met 2 2 gelijk gespeeld. En dan het bezoek aan Sinterklaas. Daar hadden ze nu op zitten wachten. Gauw naar boven en maar zingen voor de Sint. Ze krijgen handen vol met lekkers en een kadootje. Ook mogen ze vragen stellen aan de Sint. Na dit bezoek spelen we nog een wedstrijd. Het wordt een erg korte wedstrijd, want de tegenstander laat nogal lang op zich wachten en dan hebben we geen bal. We scoren wel een doelpunt. En dan zit de dag er al weer op. We zingen nog een aantal liedjes voor Sinterklaas en zwaaien hem gedag en dan gaan ook wij naar huis. Moe maar voldaan, zoals dat heet. Een geslaagde en gezellige dag.
Vrijdag 3 december is er geen training. Vrijdag 10 december trainen we weer en zaterdag 11 december hebben we een wedstrijd. Tot ziens en een fijn sinterklaas feest.
Ans Luiten
Meer foto’s van dit minipietenfestival: www.stompwijk92.nl

Hans Hilgersom is aan zijn laatste weekje bezig en dan sluit hij zijn carrière als botenbouwer af. Hij heeft er dan 45 jaar opzitten bij 3 generaties Van den Brink en dat is een mooi moment om te stoppen én om samen even terug te kijken.

De start
Hans is een 15 jarige jongeman als hij de L.T.S. afrond. Hij heeft op zijn cijferlijst een 8 voor houtbewerking en een 7 voor metaal en dat is voor hem de reden om voor zijn vervolgopleiding te kiezen voor houtbewerking. In die tijd ging je dan naar de avondschool. Na het werk gauw eten en dan op de fiets tweemaal per week naar Leiden, waar je dan van 17.30 tot 21.30 uur de lessen ging volgen. Hans koos de opleiding tot scheepsbeschieter, dat wil zeggen het intimmeren van stalen of betonnen constructies. Dus het opvullen van casco’s. Hij leert er technisch tekenen en alle kneepjes van het vak. Op een van die avonden fietstte hij ’s avonds met Frans van den Brink vanuit Leiden naar huis en vertelde dat hij een baan zocht. Volgens Fans kon zijn vader nog wel een mannetje gebruiken en zo gezegd, zo gedaan…..

Hij startte dus bij Toon van den Brink aan de overkant van zijn huis, en is daar al die jaren gebleven. “Sommigen vinden dat saai”, zegt hij, “maar als je het gewoon naar je zin hebt, dat is dat goed.” Zijn vader zei altijd al: Hier vind je wat en daar laat je wat”.
Hij ging toen nog over het bruggetje bij het winkeltje van Vurens naar de werkplaats. De boten werden via de dijk bij Cor Hoogeveen te water gelaten en de boot kon onder de kwakel door en via de ophaalbruggen de Nieuwe Vaart bereiken. Toen lag er nog een steiger. Eerst via een zelf gebouwde ‘te water laat helling en later met een echte takel aan de brug. En nu zijn de methoden weer veranderd en worden ze kant en klaar van het terrein afgereden, om buiten te water te worden gelaten.

Speed en andere boten
Eind jaren 50, begin 1960 werd er gestart met de bouw van speedboten. Ook toen werd er al moeilijk gedaan over de te hoge snelheid op het water. Ik heb pas nog
35
een filmpje uit die tijd gezien waar op de Nieuwe Vaart achter een speedboot werd geskied, met een grote draai vlak voor de Hoge Brug.
Later werd ‘De Pluis’ in productie genomen, een open zeilboot, en de bekende BM.
De jaren 1964 tot 1980 stond in het teken van de ‘Kolibri’ een kajuitboot van 5.60 m. Daar is uiteindelijk de jachtwerf ook naar genoemd. Dat waren hoogtij dagen met 6 man personeel. Per jaar kwamen er 8 complete Kolibries uit de werkplaats. Ze hebben er wel 1000 gemaakt, maar dan als bouwpakket. De romp werd geleverd met alle uitzagingen, een tekening en gebruiksaanwijzing en klaar. Elk jaar was er wel een boot te zien op de Hiswa, dé jaarlijkse tentoonstelling met alle ontwikkelingen en nieuwe snufjes op gebied van boten.
De bouwpakketten werden overal afgebouwd. Hans weet nog dat er een afgeleverd werd in Zwaag. Geen schuur te zien, waar moest die boot nou heen?. De boot is dus gewoon afgebouwd in de woonkamer van de bungalow zelf. Alles stond in de keuken opgestapeld. Of die keer in Amsterdam op een zolder, de gevel moest eruit om de boot er uit te kunnen halen. Ook wel eens in het ruim van een schip in Amsterdam, dat was een echte geboorte zo vanuit de buik van een schip kwam de boot. Mooie tijden….

De crisis
Begin 1980 zakte de markt in elkaar. Zeg maar gerust donderde de markt, in elkaar, vult Pim van den Brink aan. Geheel onverwacht was er totaal geen vraag meer. Dat was een echte crisistijd en gedurende vijf lange jaren hebben zij met hangen en wurgen het hoofd boven water kunnen houden. Er is gezocht naar andere mogelijkheden en er zijn toen surfplanken gemaakt, moderne molenwieken en allerlei kleine projecten werden aangenomen met meer en minder succes.
In 1985 kwam er een 9 meter, dus groter model boot op de markt. Daar was weer vraag naar en de markt trok weer aan en de werf timmerde er weer op los. Daar hebben ze er al gauw 60 stuks van gemaakt. De vraag blijft en de modellen wisselden elkaar af..

Ongewijzigd procédé
De schuurtjes verdwijnen, de werkplaats breidt uit, nieuw gereedschap biedt zich aan. Het hoofdbestanddeel Van den Brink blijft, de samenstelling wijzigt iets. Toon gaat het wat rustiger aan doen en de zaak gaat over in handen van zijn zoon Leo. Inmiddels doet ook Leo het nu wat rustiger aan en vanaf 1993 heeft zijn zoon Pim de zaak in handen. Opa Toon was toen en vader Leo is nu dagelijks in de werkplaats te vinden, want het werk laat je niet meer los.
En met hen bleef Hans jaren trouw. Door dik en dun. Wat ook niet veranderde was het hout, ze zijn er altijd met blijven werken. Wel wordt het hout bewerkt met een soort polyesterachtige verf. Dat is minder onderhou(t)dsgevoelig en blijft
36
makkelijk 10 jaar hou(t)dbaar. De verf is agressiever en schadelijker, maar gaat veel langer mee en de verlijming gaat beter. En dat brengt ons bij

Het geheim van de lijm
Het is een echt uniek in Europa. Het is niet zozeer de lijm die gebruikt wordt maar de manier waarop de diverse lagen gefineerd worden. Je moet de vorm van een boot voorstellen: in het midden breed, maar voor en achter smal. En vanaf de bovenkant van het dek tot de middellijn onder de boot loopt het enigszins rond. Het hout moet dus dubbel gevormd worden, van hoog naar laag en van voor naar achter. En dan nog diverse lagen en kruislings over elkaar. Klinkt voor een leek als een ingewikkelde klus. Zij draaien hun hand er niet voor om. Wel draaien ze nog steeds de deur op slot. Die manier van lijmen is namelijk benijdenswaardig. Ze hebben al vaak geïnteresseerde ‘spionnen’ in de werkplaats gehad om het geheim te ontfutselen. Op deze manier blijft het geheim en de mythe hierom heen al jaren in stand en dat willen ze graag zo houden.
Hans kreeg in die beginjaren dan ook van Toon te horen “Hans, als je nog eens weggaat, mag je het niet verder vertellen hoor”.

En nu het zover
“Wat nu?”vraag ik. Hans gaat leuke dingen doen, zeilen, vissen, met zijn eigen boot er op uit. Hij zingt in het kerkkoor en hij is gevraagd om in een octet mee te zingen. Een á capella koor en daar moet hard voor geoefend worden. In december treedt hij op in Zoeterwoude en in Rotterdam en hij laat het ons even weten wanneer. Hij heeft zijn tuin, de kleinkinderen, het huis moet nog geverfd worden en voor zijn vaardige handen hebben de kinderen ook altijd wel klusjes te klaren.

De laatste boot
Hij is vanaf april dit jaar aan het een opdracht bezig voor de hoofdredacteur van de ‘Waterkampioen’. Vergelijkbaar met de ‘Kampioen’, een blad dat tweemaal per maand uitkomt voor watersportliefhebbers. De man heeft een ligplaats van 8 meter en 8 meter moet de boot worden. Er is een jachtontwerper in de hand genomen en er is voor het materiaal gekozen. Staal? dat roest. Aluminium? te duur en kan slecht tegen zout water. Hout? ja dus en dan blijven er maar een paar over. Het werd dus de Jachtwerf Kolibri van Van den Brink. Dat is een feit om trots op te zijn. Ze hebben het niet zo gezegd, maar
37
zelfs ik ben daar trost op. Ik bedoel kan het nog mooier? Elke centimeter op de boot wordt benut, overal kleine kastjes. Slaapruimten keuken, magnetron en koelkast aan boord. Glad en gestroomlijnd afgewerkt. Een plaatje, in hemelsblauw geschilderd. In de Waterkampioen worden er drie artikelen aan de bouw van de boot geweid. Van het begin tot het eind is alles bijgehouden. Leuk voor Hans om straks op terug te zien. De werf is al eerder in beeld geweest maar dan in de televisieserie ‘Werken aan werk’, gewoon een leuke afwisseling.

Zo zijn zij ook benaderd voor de bouw van nieuwe orgeldeuren van de Westerkerk in Amsterdam. Op de deuren van het orgel was een doek gespannen en beschilderd door een meester uit de15e eeuw. Het doek moest gered en de nieuwe ondergrond moest goed zijn. Opnieuw werd de opdracht aan de werf gegund. Er is gekozen voor stabiele, licht gewicht hout dat er voor zorgt dat het doek ook strak gespannen blijft en niet gaat lubberen. Ook de Lange Jan in Middelburg vroeg om vakmanschap. Een museumhal in Rotterdam is ingericht met het interieurwerk van Van den Brink. Zo ook de bibliotheek in Den Haag. Leuke aparte klussen, die om vakmanschap vragen en krijgen.

Het is prettig te weten dat zoveel mensen plezier beleven aan jouw werk en je boten wereldwijd de zeeën kiezen. Dat moet een goed gevoel geven.

Ik wens Hans lange tijd toe om van zijn ‘rust’ te genieten en Pim veel succes met de voortzetting van zijn werkzaamheden zonder de twee rechterhanden van Hans.

Petra Oliehoek van Es

Om 5 uur n.m. reden we vlakbij de stad Lipova, het T.I.R. parkeerterrein op. Alle 15 vrachtwagens strak naast elkaar was een fraai gezicht. Omdat Het Verre Oosten, een bedrijf in Zoetermeer, onze tweede maaltijd sponsorde, kon het niet anders dan dat we gingen chinezen. Een wok van een meter doorsnede werd buiten op gaspitten gezet. 24 Pakken nasi erin en maar wokken. Zo ging het ook met de saté. De eieren werden in de keukenwagen gebakken. Er moesten een aantal eieren meer gebakken worden, want we kregen een gast. Niet aan tafel meer gewoon buiten en staande eten. Het was de burgemeester van Zevenhuizen Moerkapelle, de heer Westendorp. Hij ging op werkbezoek. Doel 1: een eventueel samenwerkingsverband met Altina, het dorp dat wij zouden bezoeken met onze hulpgoederen. Doel 2: Hij wilde het werk en het transport van de S.K.R. van dichtbij meemaken. Dat laatste heeft hij heel intens gedaan. Voor het eten werd er meestal wat gedronken, wat fris of een biertje. De burgemeester wilde wel een biertje. Sorry, glazen hebben we niet. Of uit een plastic bekertje of zo uit de fles. Hij koos voor het laatste. Na het eten met een ieder nog wat gekletst te hebben ging hij naar een slaapadres. Een slaapplaats, drie hoog op een stapelbed en een orkest van snurkers zag hij niet zo zitten.
Om 4.30 uur gingen we weer rijden richting Sibiu. Daar werden de vrachtwagens allen tot de rand toe volgetankt (9000 liter) en werden in volgorde gezet op weg naar het dorp Altina. Aan het begin van het dorp werden we opgewacht door de burgemeester en z’n gemeenteraad met het traditionele brood, zout, pulinka (een sterk drankje). Na veel vriendelijke woorden over en weer ging iedereen weer in de wagens en reden we met veel claxongeluid het dorp binnen. Het hele dorp was uitgelopen….. wat waren ze blij en waarmee? Met spullen die bij ons allemaal over zijn. Het was een emotioneel moment, dat zeker. Nadat alle vrachtwagens achter elkaar, op een speciaal voor ons verhard zandpad, waren geparkeerd, gingen we naar het dorpshuis (denk dan qua indeling niet aan ons dorpshuis). We werden verwelkomd en getrakteerd op weer brood en palinka. Door kinderen en volwassenen werd een zang en dansvoorstelling verzorgd. Toen ik aan de beheerder naar het toilet vroeg, liep hij met me mee. We gingen een aantal deuren door en toen stonden we weer buiten. Met een wijds gebaar wees hij naar een hout schot en jawel hoor. Daar achter stonden 4 ouderwetse plee’s. Twee zonder deur, gewoon een houten plank met een gat erin en stinken…… Ik hield het nog maar even op. Na het officiële gedeelte was een ieder vrij om even rond te kijken. Met m’n hoge schoenen aan en 4 paar sokken in m’n zak ging ik op weg. Alleen de doorgaande wegen zijn verhard, de rest zijn zandwegen. Tussen de armoedige huisjes in het dorp stonden er twee waarvan er één wat op een winkeltje en de andere op een duister kroegje leek. De bar was slechts een houten schot met een brede plank erboven. M’n sokken was ik zo kwijt. Terug in het dorpshuis wat gegeten, wat gekletst en vroeg naar bed. Voor het ontbijt om 7.30 uur stond er al een rij karren met paarden en mensen die geduldig zaten te wachten tot de douane de vrachtwagens zouden ontzegelen. De heren zouden vroeg komen en jawel hoor, om 10 uur kwamen ze aanzakken en kon het uitdelen beginnen. Hoe gaat dat nu in z’n werk? De SKR heeft iemand in Roemenië in dienst die alle 700 gezinnen van de vier dorpen bezoekt. Die kijkt wat ze het hardste nodig hebben, hoe is de gezinssamenstelling en wie heeft er een koe en een geit? Heb je ze allebei, dan krijg je minder dan een gezin die alleen een geit heeft. Al deze gegevens worden per e mail naar de SKR verstuurd. Die bekijken dan wat er in de loods staat. Daarna krijgen de mensen een lijst met wat ze kunnen verwachten aan kleding, aardappelen, conserven, bedden etc. Een kerstpakket krijgt iedereen sowieso.
Over de uitdeling en een bezoek aan een zigeunerin in een onbegaanbaar gebied buiten het dorp, dat leest u volgende week.
Theo v.d.Meer

Afgelopen weekend
Ja, ja, er is alweer een week voorbij. En in deze week waren wij natuurlijk ook geopend, twee keer zelfs deze week. Vrijdags waren wij geopend vanaf 21.00 uur, het was weer hartstikke gezellig. Er werd veel gedanst en gefeest, het was een lekker geslaagd avondje. Ook de zondag waren wij gewoon weer geopend, vanaf 19.00 uur openden wij de deuren voor de Orion bezoekers. De kaartverkoop voor de aankomende kerstparty ging toen van start!! Gelukkig voor degene die nog geen kaartje hebben gekocht hebben wij er nog een paartjes over. Ze kosten maar 5 euro tjes, dus wees vlug en ga dat kaartje zo snel mogelijk halen, want het wordt een hartstikke gezellig knalfeest!!!! Met een optreden van de onwijs goede cover band: Liever Live!!! De kerstparty is op de eerste kerstdag!!!
Ook moeten jullie natuurlijk niet vergeten dat we met oud en nieuw ook open zijn. We gooien onze deuren dan vanaf 00.30 uur open voor alle mensen!! We beloven dat het een geweldig gezellig feest wordt, mede dankzij het optreden van partyzanger/entertainer Ruud Bos. De entree voor deze avond is helemaal niks.

Aankomende week
Aanstaande zondag is het dan zo ver!! Sinterklaasavond!! We zijn dan wel gewoon geopend hoor, maar mischien komt de lieve Sint ook nog wel even in Orion!? In ieder geval is het wel gezellig om nog even langs te wippen voor een lekker drankje en een dansje. De vrijdag zijn we helaas niet geopend, we hopen natuurlijk iedreen zondag te zien, nog een hele fijne week toegewenst!!

Groeten en geluk het (super) )Orion bestuur

Als ik zie hoe onze kinderen en kinderen van anderen met grote regelmaat elkaar in de haren vliegen, snap ik wel waarom er zoveel geweld in de wereld is. En dan heb ik het niet over de corrigerende tik of de moderne ‘Donner tik’ maar over echt geweld. Het is geen toeval dat het geweld toeneemt naarmate de traditionele feestdagen van december naderen want dat zijn nu eenmaal spannende dagen. Ik probeer altijd voor bepaald gedrag een verklaring te vinden en nu ben ik er achter geko men dat de televisie toch wel erg veel invloed heeft. In ons geval zitten er dan drie jongetjes voor de buis en elk kind heeft een bepaalde voorkeur aangaande een televisieprogramma. Je hoort dan ook regelmatig geschreeuw uit de woonkamer komen omdat de tv weer niet op de goede zender staat. Meestal komen mijn vrouw en of ik dan in actie en zetten de een neutrale zender op of we doen ‘m gewoon uit, waarna Youri dan meestal direct naar boven gaat want hij heeft sinds kort een teevee op zijn kamer. Youri kijkt graag voetbalprogramma’s, Het Jeugdjournaal, Villa Achterwerk en Het Klokhuis zien en Sven heeft de voorkeur voor het steviger werk, en dan kom je al snel uit op de zender Fox Kids maar daar mogen ze maar beperkt naar kijken. Sil kijkt alles maar Sesamstraat kan hem al niet meer bekoren. Maar alledrie zijn ze gek op programma’s waarin Sinterklaas en zijn Pieten allerlei problemen te lijf gaan, alleen zit daar nu weer een groot probleem want bijna elke zender heeft tussen de reguliere programma’s een Sint & Piet item zitten, waardoor het zapgehalte enorm is toegenomen bij de jongelui. Bij de publieke zenders is het duidelijk. Aan het einde van de middag is daar dan het Sinterklaasjournaal met Diewertje en dan zit papa ook te kijken want hij vindt Diewertje wel een leuke meid… Maar bij Fox Kids heb je De club van Sinterklaas en dat herhalen ze de rest van de dag zodat de echte Sinterklaas verslaafden dan ook steeds naar die zender toe zappen om maar niets te hoeven missen…En daar zit ‘m nou de kneep, want tussen die programma’s in zitten de programma’s waarvan wij liever niet hebben dat de jongens kijken omdat ze daar erg druk van worden en omdat er erg rare en vervaarlijk uitziende gedrochten in voorkomen waardoor ze weer angstig worden in hun bed.
Nickelodeon lijkt zich afzijdig te houden van de gekte en gaat gewoon door met die irritante Spongebob dus daar wordt nog steeds naar toe geschakeld op de momenten dat er op de andere zenders effe geen Sintdingen zijn. Maar ja, het gaat om de kijkcijfers dus om de centen, want de reclames druipen van het scherm af en worden oneindig op een zeer agressieve manier herhaald zodat de sponzen hersentjes van de kindertjes het heel makkelijk opnemen zodat ze dan op rustige momenten aan hun ouders duidelijk kunnen maken dat ze een bepaald speelgoed willen hebben, lees : zeuren tot ze purper zien. En naast al die reclames worden ze ook nog geacht middels SMSjes mee te doen aan allerlei prijsvragen van het niveau ‘middagtelevisie spelletjes’ of Tel Sell..
Heel hypocriet is dan ook het feit dat die zelfde zenders tegenwoordig boodschappen uitzenden waarin de jeugd verteld wordt dat lenen niet goed voor je is en dat doen ze omdat een groot deel van de huidige jeugd al flink in de schulden zit…Dan zou je denken dat ze zich in de schuld steken voor iets waar je wat aan hebt, bijvoorbeeld een scooter of het behalen van je rijbewijs, maar de voornaamste schulden ontstaan door veel te SMSsen en te hoge GSM rekeningen!
En daar word ik nou weer agressief van!
Arjen Veldhuizen

Prijzen grote loterij

Prijsnr.	prijs	lot nr.
1e prijs	digitale fotocamera	1313
2e	D.V.D. speler	1704
3e	accu boormachine	0300
4e	stoomstrijkijzer	1071
5e	toaster	1916
6e	turbo haardroger	1755
7e	klokradio	2859
8e	elec. eierkoker	3564

De prijzen zijn af te halen bij Riet Soonius, v. Santhorststraat 89,
Tel: 071 5804737.