AFGELOPEN WEEKEND
Nu alle sinterklaasdrukte voorbij is, zijn wij natuurlijk al druk bezig met de voorbereidingen voor het aanstaande kerstfeest! Maar voordat we daaraan echt beginnen hadden we afgelopen week nog een normaal weekje Orion. Vrijdag gingen we om 21.00 uur open, het was weer hartstikke gezellig. Ook was het bijzonder druk. Zondag openden we onze deuren vanaf 19.00 uur, ook toen zat het sfeertje er weer goed in.
Dames en heren, de kerstpartykaarten zijn nog steeds niet uitverkocht, dus grijp je kans. Haal er zo snel mogelijk nog een (of meer) ze kosten maar 5 eurootjes. Aan de deur bij de kerstparty kost de entree 7,50 euro, en dat kan alleen als er nog kaartjes zijn. Wil je zeker weten dat je dit grandioze feest kan bijwonen, haal dan snel een kaart. Tijdens de kerstparty hebben wij een optreden van Liever Live!!! De kerstparty is op eerste kerstdag en we gaan dan om 21.00 uur open. Zoals jullie inmiddels wel weten gaan we met oud en nieuw ook open, de entree is dan geheel gratis en de partyzanger, entertainer Ruud Bos, treedt dan op we gaan dan open vanaf 00.30 uur.
AANSTAAND WEEKEND
Jammer genoeg zijn we aanstaand weekend maar één keertje open, we maken er natuurlijk wel weer een groot feest van. We gaan zondag om 19.00 uur open en we starten dan gelijk met ons wekelijkse vrolijke uurtje en natuurlijk niet vergeten je kerstkaartje te halen, we wensen jullie allemaal een hele fijne week.
Gegroet het (super) Orion bestuur!!

Naar aanleiding van een aantal stukken over nieuwbouw in Stompwijk wil ik hierbij ook mijn mening hierover geven. Als oud Stompwijker wil ik met mijn gezin al jaren in Stompwijk wonen, maar we komen hiervoor niet zo snel in aanmerking omdat er te weinig huizen vrijkomen en de koopwoningen een beetje boven ons budget komen.Als er nieuwbouw zou komen, zouden gezinnen zoals wij ook een kans krijgen op een huis in dit gezellige dorp. Ook economisch gezien zou het er voor het dorp op vooruit gaan als het dorp wat groter zou worden. bijv. weer een kruidenierszaakje, het postkantoortje weer terug enz. Het hoeft niet zo te zijn dat het dorp 2 keer zo groot wordt (het moet wel dorps blijven), maar 100 huizen zou toch wel mooi zijn. De protesten die ik gelezen heb zijn over het algemeen over de mensen hun eigenbelang, want ze zijn dan hun mooie uitzicht kwijt, maar er zijn zat mensen zoals wij (oud Stompwijkers) die terug willen maar hiervoor de kans niet krijgen. Terwijl de meesten die protesteren nog niet eens echte Stompwijkers zijn.
Irma Dalton, oud Stompwijker

Betoog van Peter van Ostaijen in de Dorpsketting van 6 december is kletskoek
Het spijt mij, maar een ander woord heb ik er niet voor. Hij begint met te stellen dat het weghalen van de kassen een winst is voor het open polderlandschap. We kunnen straks weer tot de horizon kijken. Welke horizon meneer van Ostaijen? De horizon van Zoetermeer met dat foeilelijke ding van Snowworld? Of de wolken krabbers die daar staan?. De heer van Ostaijen wil op bepaalde plaatsen de men sen zicht op de horizon geven, maar op andere plaatsen ontneemt hij de mensen het zicht daarop. Die zijn dan genoodzaakt tegen een stel kassen aan te kijken, en of dat nu “groen label” kassen zijn, dat maakt geen lor uit. Het uitzicht wordt de mensen ontnomen, hetzij door kassen, hetzij door huizen. En hoe durft de heer van Ostaijen te schrijven dat er een visie op de toekomst van Stompwijk moet komen. Die visie is er al, opgesteld door de Dorpsraad in samenspraak met de Stompwijkers en die is door de Dorpsraad ter kennis van de gemeenteraad gebracht. In de raadsvergadering echter, heeft het CDA totaal geen aandacht gehad voor de toekomstvisie van de Dorpsraad. Net zomin als de andere coalitie partijen. Om de provincie terwille te zijn moet er twaalf miljoen op tafel komen en dat hele bedrag moet maar ten laste komen van Stompwijk. Dat krijgt te maken met een toename van het huizenaantal van maar liefst 40 procent. En waarom mag een deel van de agrariërs (de tuinders) uitbreiden, terwijl, om die uitbreiding te kunnen realiseren, een ander deel van de agrariërs (de veehouders) een behoorlijk gedeelte van hun land en ook van hun broodwinning moeten afstaan? De heer van Ostaijen zegt ook dat het CDA doet waar de Stompwijkers om vragen. Zorgen voor gefaseerde woningbouw. Noemt hij 350 woningen in een paar jaar tijd gefaseerd? Dan heeft hij daar rare ideeën over. Nee meneer van Ostaijen, Stompwijk is helemaal geen winnaar. Stompwijk is de grote verliezer. Er is beslist vóór ons, óver ons, maar zonder ons. Hebben de Stompwijkers daarvoor CDA gestemd bij de laatste verkiezingen? Ik denk dat wij er nú verstandig aan doen het CDA massaal de rug toe te keren. Van die partij heeft Stompwijk niets meer te verwachten. Net zomin als van de VVD en de PVDA. Zij hebben de Stompwijkse belangen beslist niet gediend. Maar meneer van Ostaijen, gelooft u maar niet dat de Stomp wijkers zich zo maar gewonnen zullen geven. Dit plan mag beslist niet doorgaan. Woningbouw, prima, maar dan echt gefaseerd en daar hebben wij heel andere gedachten over dan u. Stompwijkers, laat niet met u sollen. Laten wij één front vormen en alles proberen om dit onzalige plan van tafel te krijgen, want dit plan betekent het einde van het dorpse karakter van ons Stompwijk.
Jan van Rijn

Op 19 december aanstaande is het 25 jaar geleden dat Albert Jan Barendse in Stompwijk begon als huisarts.
In 1952 werd Albert jan geboren in Leiderdorp. Hij groeide op in een gezin met twee broers en twee zussen. Na de MULO ging hij naar de HBS en vervolgens naar de universiteit in Leiden. Hij studeerde daar zes en een half jaar en specialiseerde zich daarna als huisarts, wat nog een jaar duurde. Tegenwoordig duurt de basisopleiding zes jaar en de specialisatie wel drie jaar. Eigenlijk wilde Albert Jan het onderwijs in. Hij had al een broer en een zus die dat deden en ook twee ooms zaten in het onderwijs. Hij besloot om medicijnen te gaan studeren en bedacht dat hij daarna het onderwijs nog wel in zou kunnen gaan.
Vanaf het begin was het duidelijk dat hij huisarts wilde worden. Hij kon kiezen uit verschillende stageplaatsen: kindergeneeskunde, KNO geneeskunde, psychiatrie en huisarts. Dit was te veel keus voor hem, daarom koos hij voor de huisartsenstage, dan had hij alles in een. Kinderen en psychiatrie zijn echter wel zijn stokpaardjes gebleven.

Het begin
Albert Jan deed zijn stage bij Bernard Kortman in Zoeterwoude. Begin 1979 studeerde hij af. In het voorjaar werkte hij als waarnemend bedrijfsarts in Amsterdam. Hij heeft Anneke daar ontmoet die was daar assistente. Op 1 september begon Albert Jan bij Swetterhage dat toen op de Vrouwenweg zat. Hij werkte daar als huisarts en als docent verpleegkunde, toch een uitstapje naar het onderwijs. Op 19 december 1979 begon Albert Jan in Stompwijk. Volgens mij was hij de eerste Stompwijkse huisarts want mensen uit Stompwijk waren allemaal patiënt bij de huisartsen in Leidschendam of Zoeterwoude.
Albert Jan vertelt: “Ik woonde toen in een gele bouwkeet en had daar ook een apotheek. Het spreekuur hield ik in het witgele kruisgebouw, waar ik samen met zuster Heideman zat, de toenmalige wijkverpleegster in Stompwijk. Goh, wat was dat een drukke vrouw! Anneke, toen nog mijn vriendin, was meegekomen en werkte als doktersassistente. Mijn eerste patiënt was Jacqueline Groen in t Woud. Mijn patiëntenbestand groeide snel. Vooral jongere Stompwijkers werden patiënt omdat ik anticonceptie uitschreef. De huisarts in Zoeterwoude was daar tegen. In 1982 ben ik verhuisd naar Het laantje van van Kampen , nu wordt dat in de volksmond Het dokterslaantje genoemd. Dit was noodgedwongen want ik had iets anders op het oog dat meer in het dorp lag. Er was weinig anders dus ten einde raad heb ik voor dit huis gekozen. Ik heb wel altijd gezegd dat als mensen niet naar mij kunnen komen omdat ik slecht bereikbaar ben, dan ga ik naar de mensen toe”.
De Stompwijkers mopperden wel over de afstand van de dokter totdat de toenmalige pastoor een preek hield over de missie en de missieposten. Hij vertelde dat mensen soms dood gingen onderweg naar de post omdat ze te ver weg woonden. Hij zei:” En jullie klagen over één kilometer, jullie moeten je schamen”!

Dokterspost
Albert Jan heeft veel bevallingen begeleid. Zijn eerste kind was Gert Jan de Jong, geboren op de dag dat hij in ondertrouw ging. Als de wachtkamer volzat en er was een bevalling kon hij vragen of de mensen de volgende dag terug wilden komen. Dat was altijd goed. Tegenwoordig, met de komst van de dokterspost, kan dat niet meer. De meeste mensen hebben zo n volle agenda dat de volgende dag terugkomen er niet in zit.
Albert Jan zat in het bestuur van de dokterspost. Deze bestaat inmiddels drie jaar. “Op zich was het een goed initiatief, die dokterspost. Het is alleen veel te snel opgezet. Niemand was goed voorbereid op alles wat er komen ging, er moest teveel, tegelijk. Nu loopt het goed. Er is een goede samenwerking met de Centrale Post Ambulancedienst. Doordat de dokterspost er is hebben de huisartsen meer vrije tijd,” aldus Albert Jan.

Kinderen
Albert Jan heeft twee dochters die in Stompwijk geboren zijn. Zij hebben van jongs af aan te maken gehad met het werk van hun vader. Zo werd de wachtkamer regelmatig gebruikt voor de verkoop van allerhande zelfgemaakte kaarten en dergelijke van de dochters. De oudste heeft het zelfs een keer gepresteerd om de mensen op de parkeerplaats weg te sturen met de mededeling dat haar vader naar een spoedgeval was. Toen Albert Jan daar achter kwam en haar vroeg waarom ze dat deed zei ze dat ze met hem kon gaan spelen als er geen mensen waren. Ze was toen 5 jaar.

Swetterhage
Al die jaren heeft Albert Jan ook in Swetterhage gewerkt als huisarts. Op mijn vraag wat hij daar zo leuk aan vindt antwoordde hij het volgende: “Ik vind de combinatie erg leuk. Als de zorg voor verstandelijk gehandicapte mensen je eenmaal geraakt heeft, laat het je nooit meer los. Je moet rust hebben om het vertrouwen van die mensen te winnen en je moet je ook, meer dan bij anderen, verplaatsen in hen. Je kunt soms ook lekker gek doen en dat doe ik dan ook op Swet . Het contact met de verzorgenden vind ik ook leuk en verder is de ligging ten opzichte van Stompwijk natuurlijk perfect. Kortom, ik zou het niet willen missen”. Dat Albert Jan erg betrokken is bij mensen die ‘minder toerekeningsvatbaar’ zijn moge duidelijk zijn. Hij zou graag willen dat er eindelijk eens een acceptabel einde gecreëerd zou mogen worden voor dementerenden en verstandelijk gehandicapten. Iemand die bijvoorbeeld dementeert en verscheurd wordt door allerlei vreemde angsten lijdt vreselijk. Dit lijden is uitzichtloos. In zo n geval zou Albert Jan er voor pleiten om die mensen in slaap te brengen zodat ze geen angst of pijn meer voelen en dus een rustiger einde krijgen.
Stompwijk
Albert Jan heeft zich in Stompwijk altijd erg thuis gevoeld. Hij is ook zeer betrokken bij alles wat er in het dorp gebeurt. Met de kermis wordt ook niet voor niks gestreden om de Dokter Barendse trofee . De mentaliteit in Stompwijk vindt hij geweldig. Er is altijd begrip voor omstandigheden. Als de assistente bijvoorbeeld ziek is en mensen kunnen zijn mobile nummer bellen, dan krijgt hij vaak maar een paar telefoontjes, de rest wacht wel totdat ze weer beter is. Het spreekuur kan weleens behoorlijk uitlopen als iemand opeens zijn verhaal wil doen. Albert Jan heeft dan altijd een luisterend oor. De mensen die dan moeten wachten hebben daar dan meestal wel begrip voor. Als mensen kritiek uiten probeert hij daar altijd wat mee te doen. Hij is altijd bereid om over alles te praten.

Ik denk dat ik namens veel Stompwijkers de wens uitspreek, dat Albert Jan Barendse nog een heleboel jaar in ons dorp actief blijft als huisarts.

Anja Groenewegen

Zaterdag 18 december

Zondag 19 december

Aanwezig namens het bestuur: Tamara Olijhoek

Junioren
Maandag 13 december

Zaterdag 18 december

Woensdag 15 december

Donderdag 16 december

Vrijdag 17 december

Maandag 3 januari

Dienst zaalcoördinatie: 18:30 – 20:45 Heren 1 – Hans Havik
20:45 – 23:00 Heren 3 – Rutger v/d Bosch
Dinsdag 4 januari

Donderdag 6 januari

29 december a.s is er een oliebollentoernooi bij Iduna voor de MP1.
We vertrekken om 9.00 uur. Succes.

A.s vrijdag 17 december gaan we weer klaverjassen in de kantine van Stompwijk ’92. De laatste keer in 2004, maar zeker de moeite waard. Dit keer staan de prijzen in het teken van de komende kerstdagen. Het belooft dus een gezellige avond te worden. Start is om 20.15 uur. Jeugdcie Stompwijk”92.

RON DE ROODE: “STOMPWIJK ‘92 GAAT NU TOCH MET EEN GOED GEVOEL DE KERST IN”

Toby van Marwijk heeft patent op belangrijke doelpunten in de slotfase voor Stompwijk ’92. Bezorgde de spits zijn elftal tegen Voorschoten ’97 (2*2) nog een vooraf niet ingecalculeerd punt in de strijd tegen degradatie. Afgelopen zondag was één bevlieging van de goalgetter in de 87e minuut zelfs goed voor een uiterst kostbare zege tegen DONK (2*1) uit Gouda. Iedereen had zich al met een gelijkspel verzoend. door Hans Beukema

Ron de Roode sprak na afloop van het uitermate aantrekkelijke schouwspel dan ook van een prettige afsluiting van de eerste seizoenshelft. “Want we gaan nu echt met een lekker gevoel de kerst in. Bovendien was de zege ook broodnodig gezien de uitslagen op de andere velden. Ook onze concurrenten ESTO, VEP, ONA en Woerden pakten de volle buit. Daardoor blijven we keurig in het spoor van die ploegen. Met een gelijkspel of zelfs verlies was er toch een gaatje ontstaan.”, vertelde een zichtbaar opgeluchte trainer. Stompwijk ’92 had sinds 17 oktober niet meer weten te winnen. Maar tegen DONK bevrijdde het elftal zich eindelijk van dat enorme complex. Uitgerekend tegen de ploeg die Stompwijk ’92 in Gouda met 6*1 een enorm pak slaag gaf. Maar het DONK van afgelopen zondag was van een beduidend minder kaliber dan de formatie op 12 september. Vooral de achterhoede stond bij tijd en wijle te schutteren. En dat deed de geel zwarten in de 9e minuut al de das om. Martijn Droog kon vanwege een haperende buitenspelval ongehinderd op doelman Patrick de Blok aflopen en de bal binnen schieten. De spits stond tot grote verrassing van de Gouwenaren op het moment van spelen van de bal niet offside. Ook na deze 1*0 deelde Stompwijk ’92 de lakens uit. De DONK defensie kreeg maar geen vat op de halen van achteruit. Daardoor konden de spitsen zich heerlijk uitleven in de voorhoede. De geel zwarten kwamen handen en voeten tekort om met name Toby van Marwijk af te stoppen. De 2*0 kan dan ook elk moment vallen. Maar de Stompwijkers sprongen nogal slordig met de mogelijkheden om. Toby van Marwijk had de bal in de 29e minuut zelfs in een leeg doel kunnen tikken, wanneer de voorzet van Martijn Droog wat harder was geweest. Verdedigers waren in geen velden en wegen te bekennen. Maar ook Van Marwijk verprutste een 100% kans. De spits kwam na weer een slecht werkende Goudse buitenspelval vogelvrij voor doelman De Blok te staan. Maar de keeper kon de bal buiten het strafschopgebied nog van zijn voet afplukken.

En zoals wel vaker scoort de tegenpartij dan. In de 35e minuut bracht Carlos Tavares DONK verrassend op 1*1. Deze gelijkmaker kwam hard aan bij de thuisploeg, want vanaf dat moment namen de gasten het heft steeds meer in handen. Vooral scherpschutter Jeroen de Jong, in de afgelopen drie seizoenen steeds goed voor 25 goals in de vierde klasse, deed Stompwijk ’92 enkele malen flink schrikken. Op slag van rust knalde de DONK topscorer (al goed voor tien treffers) de bal centimeters over de lat. Direct na de theepauze moest Jorrian Hendriks zelfs met het hoofd redding op de doellijn brengen. Ook na deze opgelegde kans bleven de makkelijk scorende Gouwenaren enige tijd de betere ploeg. Vooral Carlos Tavares bezorgde de grijszwarte defensie met zijn lange rushes veel koppijn. Het is dat het rendement van Tavares nogal laag was, anders had de ‘wervelwind’ zijn ploeg in de 55e minuut wel op 2*1 gezet. De spits kon zomaar op Danny Mooyman aflopen, maar hij schoot ruim naast. “Ik was dan ook wel erg blij dat de trainer hem kort daarna wisselde voor een extra middenvelder. Hij was vreselijk gevaarlijk”, bekende Ron de Roode. Het bleek geen gelukkige vervanging, want Stompwijk ’92 kwam weer terug in de race. Echt grote kansen kregen beide teams niet meer. Daardoor leek het duel op 1*1 af te stevenen, wat gezien de tweede helft wel een terechte uitslag was. Maar Toby van Marwijk deed de Meerhorst in de 87e minuut toch nog op zijn grondvesten tillen. De spits kwam na een doorkopbal van Mitchell de Groot ineens vrij voor doelman De Blok te staan. Van Marwijk bedacht zich geen moment en knalde de bal in de kruising. Uitzinnig van vreugde stormden de Stompwijkers op hun trainer af voor een klein feestje. Want met dit scenario had niemand meer rekening gehouden. De DONK spelers zaten er verslagen bij, want ook in hun zesde uitduel bleven de Gouwenaren met lege handen. Stompwijk ’92 pakte dus drie cruciale punten in de strijd tegen degradatie. Het komende duel tegen ESTO (23 januari) wordt zo mogelijk nog belangrijker. Bij winst komen de Stompwijkers weer boven deze concurrent en dus de rode streep te staan.

Zondag 19 december

Zaterdag 18 december