Fusie besturen openbaar en katholiek basisonderwijs komt dichterbij
De besturen van het openbare basisonderwijs en de Stichting Katholiek Onder wijs De Jakobsladder willen de mogelijkheden onderzoeken om samen te gaan. Het bestuur van de Jakobsladder heeft dit gisteren besloten; het college ging ruim een week geleden al akkoord. Dit betekent dat als de gemeenschappelijke mede zeggenschapsraden (GMR) positief adviseren, beide partijen binnenkort een over eenkomst tekenen met daarin de intentie om te fuseren met ingang van 1 januari 2006. De GMR en moeten uiterlijk 15 juni hun advies uitbrengen.Met de tekening van de intentieovereenkomst begint de tweede fase van onderzoek. Als de fusie doorgaat, gaan 8 katholieke en de 5 openbare basisscholen over naar het bestuur van een nieuwe stichting. Ook het onderwijspersoneel en de schoolgebouwen horen dan bij deze stichting.

Centraal Advies en Meldpunt Huiselijk geweld
Het college heeft besloten mee te doen met het regionale advies en meldpunt huiselijk geweld dat in Haaglanden bestaat. Op 24 mei 2005 tekenen Den Haag, Zoetermeer, Rijswijk, Wassenaar en Leidschendam Voorburg hiertoe een samen werkingsovereenkomst. Er gaat dan ook een gezamenlijke publiekscampagne van start, met als belangrijkste boodschap: “Huiselijk geweld is niet normaal”. Dit besluit sluit aan bij de grote inzet die politie Leidschendam Voorburg reeds op dit punt verricht.
De belangrijkste redenen om te gaan samenwerken zijn onder meer een efficiëntere organisatie in de hulpverlening, een groter bereik onder de doelgroep en kostenbesparing.
Rotonde Meerlaan
De realisatie van een rotonde op de kruising van de Meerlaan met de provinciale weg N206 (Oosteinde Jan Koenenweg) is een stap dichterbij gekomen. Burgemeester en wethouders hebben de provincie Zuid Holland laten weten ak koord te gaan met de oplossing voor dit zeer onveilige kruispunt waar regelmatig letselongevallen plaatsvinden. De aanleg is gepland voor 2006. Omdat twee aan sluitingen op de rotonde gemeentelijke wegen zijn, komt de helft van de aanleg kosten (ruim drie ton) voor rekening van de gemeente. Burgemeester en wet houders willen de financiering laten lopen via de subsidiemogelijkheden die voor kleine projecten zijn opgenomen in het regionale Mobiliteitsfonds. Nader ambte lijk overleg over de gevolgen van de studie naar alternatieve ontsluitingen is ook noodzakelijk.

GEVONDEN
Kater, Rood, witte borst, snuit, tenen voor, achter 1 voet en 1 hele witte poot, Middelweg Stompwijk. Voor gratis registratie en informatie over vermiste en gevonden dieren kunt u bellen 0186 601199. Binnen 24 uur uw melding op internet. Kijk voor recente gegevens op www.dierencentrale.nl

Zorgcentra Driehof, Emmaus en Rhijndael bundelen hun krachten!
Zorg thuis in een nieuw en comfortabel jasje.
Al jaren ontvangen ouderen in Zoeterwoude dorp, Hazerswoude dorp en
Koudekerk a/d Rijn zorg en huishoudelijke hulp vanuit één van de zorgcentra van Zorgnet Groenwoude. Dat is voor veel ouderen een waardevolle zekerheid: hulp is snel beschikbaar en wordt over het algemeen verzorgd door een kleine groep vertrouwde medewerkers. Bovendien kan, als het nodig is, extra hulp worden verkregen in het verzorgingshuis in het eigen dorp.
Meer ouderen vragen zorg thuis!
Om beter op het groeiende aantal vragen in te kunnen spelen, is besloten onze zorgverlening thuis uit te breiden en in een nieuw, voor de cliënt comfortabel, jasje te steken. Op dinsdag 29 maart jl. gaf Marja van der Valk, directeur van Zorgnet Groenwoude, in aanwezigheid van het nieuwe team, het startschot voor dit initiatief. Ieder teamlid van deze ervaren, vernieuwde groep was vol enthousiasme en had er veel zin in om aan deze nieuwe uitdaging te beginnen.
Dit betekent voor hen werken vanuit één centraal team voor het gehele verzorgingsgebied van Zorgnet Groenwoude.
In het kort!
Vanaf 1 april 2005 beschikt Zorgnet Groenwoude dus over een zelfstandig werkend team voor zorgverlening bij ouderen thuis. Dit team is 24 uur per dag beschikbaar om zorgvragen snel en afdoende te kunnen beantwoorden. Het huidige verzorgingsgebied wordt begrensd door Stompwijk / Zoeterwoude Rijndijk / Koudekerk a/d Rijn / Hazerswoude dorp en Benthuizen. De leiding ligt in handen van een nieuwe coördinator: Mariëlle van der Velden.
Heeft u vragen?
Wilt u meer weten over deze nieuwe vorm van zorgverlening, bel dan gerust met
Mariëlle van der Velden. Tel. 06 13571561. Zij wijst u graag de weg.

Donderdag 5 mei ( 14.00 17.00 uur )
Een Bevrijdingsklok voor het carillon van de Oude Kerk en een glas wijn voor de bevolking
Op donderdag 5 mei aanstaande zal voor het eerst de nieuwe klok van de beiaard in de toren van de Oude Kerk aan de Herenstraat in Voorburg zijn te beluisteren . De beiaardier Loek Boogert zal dan laten horen hoe het carillon klinkt nu het is voorzien van een klok met de slagtoon G dim. Voor muzikale leken misschien geheimtaal, maar de beiaardier wist precies wat hij wilde toen hij, nu ongeveer een jaar geleden, zei dat hij die bewuste klok heel graag aan het carillon zou wil len toevoegen, als……….hij de centjes had. Niet dat het huidige carillon geen prachtig instrument is, maar de tegenwoordige carillonmuziek vraagt vaak heel bijzondere klanken. Toevallig zei hij dit ook tegen de voorzitter van de Stichting Vrienden van het Carillon en toevallig is die voorzitter, Frans Kokshoorn, ook lid van één van de twee Rotaryclubs in Voorburg en toevallig hebben die Rotary clubs in 2005 iets te vieren, nl het 100 jarig bestaan van Rotary. Om een lang verhaal kort te maken, het zou allemaal in mei 2005 gerealiseerd moeten kunnen worden. Alle omstandigheden wezen naar donderdag 5 mei. Maar dan vieren we ook 60 jaar Bevrijding, werd er gezegd. Prachtig, dan wordt het dus de Bevrijdingsklok was het antwoord, tenminste…….als we de centjes bijeen kunnen brengen.
De beide Voorburgse Rotaryclubs, t.w. RC Voorburg en RC Voorburg Vliet hebben een aantal activiteiten ontwikkeld om de benodigde gelden bijeen te brengen.
Eén van die activiteiten was het houden van een veiling in het najaar van 2004 in de Oude Kerk, waarbij de te veilen kavels bestonden uit de spontane en gratis inbreng door de leden van eigen deskundigheid of liefhebberij resp. de resultaten daarvan, dan wel de beschikbaarstelling van unieke zaken of locaties. Tezamen met de veiling werd een wijnproeverij, annex wijnverkoop, georganiseerd. Mede dankzij de spontane en zeer gewaardeerde, medewerking van de firma van Dop kon de wijnverkoop een welkome bijdrage leveren aan “ de pot voor de klok “
Toen wij na afloop van de geslaagde veiling de balans opmaakten konden we constateren dat de netto inkomsten van de veiling en de gelden van de wijnactie tezamen, voldoende waren om de opdracht tot het gieten van de klok te kunnen verstrekken.
Dat gieten gebeurde op 27 januari j.l. bij de Koninklijke Eijsbouts, Klokken gieterij en Fabriek van Torenuurwerken in Asten. Een indrukwekkend schouw spel en samenspel van kokende en dampende massa (1200 graden Celsius ) en het nauwkeurig op de juiste toon brengen van de gestolde materie.
Op 22 februari werd de klok afgeleverd en staat sedertdien te pronken in de Oude Kerk, in afwachting van de montage in het carillon in de toren.
Deze expeditie zal plaats vinden op maandagmiddag 2 mei aanstaande. Het belooft een spectaculair gebeuren te worden. De kraanwagen die de bijna 300 kg wegende klok omhoog zal takelen zal gedurende enkele uren de Van Schagenstraat blokkeren. Vanuit die standplaats namelijk, zal de klok het galmgat binnen worden geloodst. De volgende twee dagen, 3 mei en 4 mei, zijn dan beschikbaar voor het precies afregelen e.d. en donderdag 5 mei zal de klok worden overgedragen aan de Voorburgse gemeenschap. De burgemeester van Leidschendam Voorburg, de heer van Haersma Buma heeft zich bereid verklaard de klok symbolisch in ontvangst te nemen.
Zoals gezegd, de Rotaryclubs zijn zich er terdege van bewust dat die dag ook 60 jaar Bevrijding wordt gevierd. Dit feit staat ook gememoreerd op de klok. De klokkengieterij heeft namelijk de navolgende tekst op de klok aangebracht:
ik ben geschonken ter gelegenheid van 60 jaar Bevrijding en 100 jaar Rotary
En daarom zullen wij proberen er een klein feestje van te maken. Aan die feest vreugde wordt bijgedragen door
de beiaardier die het carillon zal laten klinken als nooit tevoren
het fanfarekorps van Forum Hadriani
St Caecilia in een Glen Miller bezetting
het Dixielandorkest van Frits Katee, waarvan de leden, gezeten in een authentieke Willy Jeep, de Bevrijdingsblues en andere Dixielandnummers ten gehore zullen brengen. Dit orkest wordt omringd door enkele voertuigen uit de 2e Wereldoorlog, uiteraard met de bemanning in originele invasie uitrusting
noem het een Streetparade van voertuigen en muziek
en natuurlijk wordt de bevolking van Leidschendam Voorburg niet vergeten :
De eerste duizend bezoekers krijgen een herinneringswijnglas aangeboden, dat uiteraard ook wordt gevuld. Bovendien zal Klink’s Bakkerij een flink aantal Queensize Bevrijdingstaarten maken die voor de gasten worden aangesneden.
Een gezellige muzikale middag met een hapje en een drankje !
Wij blijven er voor thuis.
We hopen U ook !
Tot donderdag 5 mei, zo rond de klok van 14.00 uur

Woont u buiten Stompwijk en wilt u toch graag de Dorpsketting lezen?
Dat kan heel eenvoudig. Mail u e mail adres naar redactie@dorpsketting.nl en u krijgt hem elke week via de mail. Print hem uit en lees hem waar u wilt.
Heeft u inmiddels een abonnement op de DK, dan krijgt u het teveel betaalde abonnementsgeld terug gestort. Mail dan meteen even uw bank/gironummer aan ons door. Op deze manier besparen we veel werk, papier, inkt etc etc. Red.

deel 4
Toen wij weer in Manilla waren, wilde ik nog zo graag naar mijn school. Ik was zo benieuwd hoe dat na 30 jaar weer eruit zal zien. Ik stond verbaasd, het leek wel of de tijd hier stil heeft gestaan. Het was nog precies hetzelfde! Hoe is het mogelijk!! Alleen de bananenboom achter de school is weg en daarvoor in de plaats mangobomen. Mijn schoolbank is nog steeds precies hetzelfde, de schoolboorden, de materialen waar ze mee werkten en wat ik wel erg jammer vond, mijn juffrouw was 2 weken geleden overleden. Ik dacht, had ze niet even kunnen wachten. Hier heb ik ook gefilmd en gefotografeerd. Zelfs onze uniformen zijn nog steeds van dezelfde kleur. Wij dragen hier op school uniformen omdat je zo niet kunt zien of je arm of rijk bent. Hier is dus iedereen gelijk. Er zitten ongeveer duizend kinderen op deze school. Je had een ochtendschool en een middagschool dus je hebt te maken met 2 groepen: of je was een ochtendleerling of een middagleerling. Alleen de mentaliteit is wel veranderd. Ik hoefde vroeger niet op de gang te schreeuwen of je kreeg gelijk de liniaal achter je derrière. Ik hoefde ook niet links te schrijven want dat is ook tegen de “wet”. Dus er is wel wat veranderd maar toch even in het gauw, zag ik dat een juffrouw een kind op zijn hoofdje sloeg omdat hij niet zo gauw wilde gaan zitten. Ik vond dit wel jammer dat dit gebeurde want Joysi stond op dat moment naast me toen het gebeurde. En ze zei ook gelijk, mam zag je dat, die juffrouw ging die jongen slaan dat mag toch niet. Ik zeg, misschien luisterde hij niet zo goed naar de juffrouw en daarom gaf ze hem een “wokkel”, maar eigenlijk mag dat niet. Je moet het zo zien Joysi, we zijn hier in een ander land en hier hebben ze andere regels dan thuis, heb ik maar gezegd. Want ik stond eigenlijk ook op dat moment met een mond vol tanden.
Daarna zijn we naar mijn ouderlijk huis geweest. Dit stond eigenlijk niet in de planning maar we waren toch onderweg. Dit is ook nog steeds precies hetzelfde alleen het staat nu nog meer op instorten. En opeens kwamen een paar mensen op ons af. We hebben trouwens al die keren waar we ook heen gingen een eigen chauffeur die ons overal naar toe reed. Hij heette Rainnie, een neef van mijn nicht d’r man. Mijn nicht is bijna overal met mij mee gegaan. In mijn eentje had ik het nooit kunnen vinden. Toen mijn nicht uitlegde wie ik was, zagen ze opeens aan mijn gezicht wie ik was. Ben jij dat Bebot, zo heette ik vroeger en eigenlijk nog steeds want je hebt altijd 2 namen. Een voor thuis en een voor school. “Ik paste vroeger op jou toen jij nog klein was, hoorde ik iemand zeggen” Ga zitten, wil je wat drinken, eten. Ik voelde me gelukkig toen zij mij herkende maar ik kon geen eten meer zien want overal waar wij kwamen, gingen wij eten. Het winkeltje wat naast “ons” huis stond, is er nog steeds en ging jammer genoeg op dat moment
dicht want het was siësta tijd. Overal kwamen opeens mensen naar buiten, nieuwsgierig wie ik was. Ik zei dat ik niet zoveel tijd had en daarom heb ik hun maar uitgenodigd om de volgende dag naar ons hotel te gaan want ik zag dat ze een jeepney voor de deur hadden, dus vervoer hadden ze en één van die mensen zei al tegen mij dat die jeepney van een vriend was. De volgende dag stonden ze dus voor ons hotel. Je lacht je dood, ik herkende ze niet eens meer. Ze hadden zo goed hun best gedaan om goed voor de dag te komen. Ze waren allemaal op hun paasbest. Gisteren dacht ik nog, is dit ook mijn familie en nu opeens zien ze er zo mooi uit! Ik voelde me een beetje verlegen worden en we gaven ze te eten en te drinken. Maar in het begin durfde ze bijna niets te bestellen want ze zagen de prijzen op de menukaart (wat voor ons heel goedkoop was) en zeiden toen tegen ons dat het erg duur was hier. Jos en ik lagen in een deuk en zei dat het best wel mee valt…ze hebben allemaal hetzelfde besteld. We hebben wat gepraat (verhalen over mijn moeder), gefilmd en gelijk een familieportret gemaakt. Zo dacht ik, dit lijsten we in. 1 dag voordat ik weer naar Nederland ging, ben ik weer naar mijn ouderlijk huis geweest. Ik heb mijn fototoestel en mijn filmcamera meegenomen en heb even op mijn gemak alles vast gelegd incl. weer de hele familie erop want je komt ze niet iedere dag tegen!
We zijn ook nog naar een sea restaurant geweest. Mijn neef die dit voor ons heeft geregeld had alle gerechten al besteld voordat wij al binnen waren. Je kwam eerst langs heel veel aquaria om jouw gerechten samen te stellen i.p.v een menukaart daarna ga je aan je tafel zitten. Joysi kon niet aan tafel blijven zitten telkens moest ze even naar de vissen kijken en naar de krabben. De schelpen die wij als voorafje kregen moesten bewaard worden want die waren voor haar vriendinnen. Dat was ook één van de redenen dat ze ging huilen toen de obers onze tafel gingen afruimen. We snapten er niets van waarom ze ging huilen en toen zei ze: “Ze hebben mijn schelpen meegenomen die ik naar huis mee wilde nemen”. Nou, Truus heeft het geweten want ze kreeg een zak vol schelpen mee naar huis en stinken dat ze deden toen wij thuis waren, WAT EEN LUCHT!!!…..kwam uit die zak vandaan.
Ik ben ook nog uitgenodigd om naar een vegetarisch restaurant te gaan. Dit is echt wat voor mijn zus Maria. Mijn tante was hier de eigenaar van en had een soort mini familiereünie georganiseerd met alleen maar neefjes en nichtjes. Jos en Joysi waren hier jammer genoeg niet aanwezig. Het was even teveel geweest voor die kleine en ze had haar middagdutje heel hard nodig. Even weer de batterijen opladen, kan op zijn tijd geen kwaad.
Toen wij weer naar Nederland terug gingen, kreeg ik toch weer een brok in mijn keel. Huilend ontvangen en huilend terug gaan. Kijk, als ze nou een beetje in de buurt wonen was het afscheid niet zo moeilijk geweest.
Maar ja, aan alles komt helaas weer een einde. Maar, deze keer hoef ik geen 30 jaar meer te wachten, tenminste als het met onze gezondheid net zo voor de wind gaat als al die jaren natuurlijk. Ik weet dat hij hier een hekel aan heeft maar toch wil ik mijn man heel veel bedanken dat hij deze reis voor mij heeft gerealiseerd. In principe heeft hij mij een beetje overvallen met het idee om naar de Filippijnen te gaan. Die snelle beslissing die wij moesten nemen en het geregel dat er nog bij kwam, is deze “vakantie” om nooit meer te vergeten. En het kan geen toeval zijn, we zijn op de Filippijnse bodem geland, toen wij precies 12,5 jaar getrouwd zijn. En het mooiste cadeau die wij in de vliegtuig kregen, is het cadeautje van Joysi dat ze samen met oma van Rijn heeft gemaakt. We hebben allebei een medaille gekregen waarschijnlijk omdat wij het zo lang met elkaar hebben vol gehouden hahahahaha. Dank je wel oma!!
Ik kan eigenlijk nog heel veel vertellen over deze bijzondere reis. Ik heb niet hele maal gevonden wat ik wilde maar doordat ik weer een ervaring rijker ben en veel heb geleerd, is mijn wens toch min of meer uitgekomen. Niet te vergeten mijn familie die ik daar achter heb gelaten, wat hebben ze hun best gedaan. We werden warm ontvangen (letterlijk en figuurlijk) ik dacht dat ik maar 2 tantes had en dat zijn zussen van mijn vader. Wat ben ik dankbaar dat ik hier in Nederland terecht ben gekomen want als je ziet hoe de mensen het daar hebben dan ga ik toch over bepaalde dingen anders denken. Voordat ik me druk ga zitten maken, bedenk ik me nog wel 3 keer. Voor mijn gevoel is dit een “korte” samenvatting van onze bijzon dere reis! Mabuhay!! (Welkom)
Carmen

Zit je zondagmiddag, in de van Santhorststraat, lekker in je tuintje te genieten van het zonnetje met een paar buurtjes aan een pilsje,gezellie.
“Pang”, na een knal,valt er schreeuwend een kauwtje uit de boom van de buren.
Ik kreeg het beestje eindelijk te pakken, onder het bloed, zijn hele vleugeltje aan gort!!!!!!!!Een buurman heeft het beestje uit zijn lijden verlost.
Ik hoop wel dat degene die de kogel heeft afgeschoten beseft, dat als de kogel de vogel mist, via de boom afgeketst was, op een van onze kinderen die daar aan het spelen waren.
Dan was het leed helemaal niet te overzien.
Dit kan toch niet in een woonwijk!!!!!!

Fam.Mijnten en Fam de Jong

Afgelopen week vond ik in onze tuin een hele mooie, helaas dode, vogel. Ik heb foto s opgestuurd naar de vogelbescherming in Zeist. Die vertelden dat het gaat om een diamantduif. Hij/zij leeft in Australië in het wild, maar hier alleen in voliëres. Dus misschien is iemand hem kwijt? Agnes van Boheemen tel 070 3274123
P.S.Een interessant stuk over deze dieren is te vinden op http://www.aviornis.nl/tijdschrift/art 166.html

Ik ben bijna de hele zondagmiddag bezig geweest met de ontruiming van Sven zijn slaapkamer nadat ik op Teletekst had gelezen dat de kerken niet meer moeilijk doen over de zogenaamde koopzondagen. De 24 uurs maatschappij is een feit! Ik kreeg zeg maar ineens ‘de geest’ en als ik iets in mijn hoofd heb dan moet het gebeuren óók! Typisch een mannelijke eigenschap, maar dit even terzijde. Maar aangezien wij volgende week een leverancier in bouwbenodigd heden vlak om de hoek hebben, ik noem express geen naam want het is vandaag zondag, werd het ook wel hoog tijd om te starten met het Grote Veld huisproject, het opknappen van alle kamers in ons huis. Mijn vrouw en kinderen protesteerden nog even want eigenlijk was het goed weer om een lekker stuk te fietsen, dus niet om in huis te klussen. Maar zoals ik al zei, het zat in mijn kop en dan is het moeilijk wijken. Sven en Sil kozen eieren voor hun geld en besloten om papa en mama eens lekker te helpen en ik trapte daar weer eens in. Want ik ken dat helpen van de boys… Het is puur in de weg staan, overal met de handjes aankomen en aan je kop (lees: hoofd) zeuren. Nu kon ik bij wijze van leerproces ze wel even alleen laten met dat Stanleymes en die accuboormachine, maar ja, dan moet je weer naar de Eerste Hulp enzo en dat kost ook weer tijd. Ik besloot het te proberen en tijdens het kledingkast uitruimen bleek dat al die hulpgrage handjes best wel handig waren. Het scheelde mij een keer of twintig lopen naar de kamer ernaast waar wij de opslag hadden bedacht. Sven zijn bed werd uit elkaar gehaald en is bestemd voor iemand die nog een bed nodig had maar we lieten hem nog wel even alleen om er rustig afscheid van te nemen. Want dat bed is toch een stuk uit zijn nog jonge leventje. Er hebben in dat bed ‘ongelukjes’ plaatsgevonden, er is in gespuugd, zijn vader heeft er regelmatig in liggen snurken nadat hij door zijn gesnurk uit zijn eigen bed gegooid was, er hebben regelmatig logees in geslapen en hij is er diver se keren door heen gezakt (na een flinke springpartij!). Kijk, dat doe je niet zomaar even weg. Zijn kast werd op de overloop gezet waarna de plinten verwijderd konden worden. Deze plinten werden spijker en schroefvrij gemaakt en Sil raakte nog even bekneld met zijn vingertje tussen plint en muur omdat papa ‘m nog niet helemaal los had gemaakt. Maar een ‘kusje d’rop’ doet het gelukkig nog steeds. Sven ging, tot mijn opluchting, in de tuin de plinten afschuren want het was immers mooi weer en zijn moeder schuurde het daarna nog even na want daar zijn moeders nu eenmaal goed in. Ja, was Youri eigenlijk óók aan het helpen? Nee, die was in geen velden of wegen te zien waardoor wij de conclusie konden trekken dat hij weer bij zijn ‘vriendin’ was waar ik de naam niet van mag noemen…
Ik was inmiddels erachter gekomen dat je veel beter plinten kan verwijderen wanneer je éérst het tapijt verwijdert…En of de duvel er mee speelde, zodra ik aan het snijden begon met het eerder genoemde stanleymes, stormden de jongens weer binnen en moest ik dubbel goed uit mijn doppen kijken.
Nu, enkele uren later, slaapt Sven op Youri zijn kamer, ligt Youri in ons bed omdat ze elkaar wakker hielden maar kan ik optekenen dat de eerste fase van ons grote project redelijk geslaagd is. En dat mijn zorgen over het feit dat kinderen en klussen niet echt goed samengaan mij best wel meegevallen zijn…. Het was een fijne klus(zon)dag!
Arjen Veldhuizen