Ruud en José, meneer Scholtes
De kermis is weer voorbij. Geen files meer op de Dr. van Noortstraat en geen lawaaiige lichten meer op het weiland. Nog een enkel reclamebord staat op zijn eigenaar te wachten en tegen een hek leunt een vergeten roze fiets. We zijn weer voor een poosje afgekickt. Toch ijlt voor de één het effect van de kermis wat langer na dan voor de ander.
Zie José van Ruud. Voor haar zijn de Stompwijkse paardendagen na het vuurwerk op maandagavond nog niet afgelopen. Op de dinsdag daarna namelijk maakt zij ontbijt voor een ieder, die na de voorbije feestvreugde met een ontheemd gevoel achterblijft. Tussen 11.00 en 12.00 uur staat haar deur open voor iedereen die een bakkie troost kan gebruiken en José, in haar hoedanigheid van Moeder van Stompwijk, bakt eieren dat het een lust is. Pas woensdags wordt de kermis in huize Scholtes definitief afgesloten met een ‘wijnparty zonder wijn’, zoals José dat noemt. Wat ooit als een wijnparty begon, is van lieverlee getransformeerd naar een feestje met bier dat de diverse keelgaten passeert onder begeleiding van de vrolijke tonen, die Aard Paardekoper weet te onttrekken aan zijn accordeon.
Kermiscontacten
Ruud en José zijn kermisliefhebbers. Dat is in Ruud’s geval min of meer genetisch bepaald dankzij zijn vader die als jongetje uit een groot gezin voor bijverdiensten moest zorgen. Meneer Scholtes’ allereerste kermiscontacten dateren van 1930 toen hij de fietsenstalling beheerde op de kermis in Leidschendam. Van het één kwam het ander en in de loop der jaren schopte hij het tot ploegleider van de cakewalk. Meneer Scholtes: ‘Je weet toch wel wat een cakewalk is? Dat is een attractie met lopende banden en ronddraaiende tonnen en trappen waarvan de treden ongelijke bewegingen maken. De sport is om zolang mogelijk overeind te blijven en zonder te vallen de eindstreep te halen.’ Volgens zowel meneer Scholtes als Ruud was het een razend populaire attractie. Jongens konden er laten zien hoe handig ze waren én ze konden er fijn met hun meisje op verkeren. Voor de meisjes zat de kunst niet alleen in het afleggen van het parcours maar vooral in het in bedwang houden van hun rokken met name aan het einde van het traject waar de cakewalk trakteert op een afdaling via een glijbaan. Meneer Scholtes spreekt over de jaren ‘30 en ‘40 van de vorige eeuw toen het stallen van je fiets nog een dubbeltje kostte en je voor de gemiddelde attractie met een kwartje toekon. Hij herinnert zich dat hij in 1944 hielp de kermis op te bouwen aan de Meerlaan: ‘Daar kreeg ik toen 10 gulden voor en 25 consumptiebonnen.’ Het was hard werken, maar plezier had hij ook, jawel. Kermis gaat over gezelligheid en feestvieren, hoewel hij erkent dat er ook mensen zijn die er niet vrolijk van worden. Ter illustratie vertelt hij met hoorbaar genoegen over de toorn van pastoor Sistermans die over Stompwijkse verliefden neerdaalde toen bij het vroegtijdig ontsteken van het vuurwerk duidelijk zichtbaar werd dat zij op de dijk doende waren alvast de echtelijke genoegens te oefenen. ‘Nou die kregen er van langs hoor, van Sistermans. Dat was een potentaatje. Hij was meer de baas dan de burgemeester.’ Ter completering van het beeld voegt Ruud er grinnikend aan toe dat wat er toen langs de dijk gebeurde, nu plaatsvindt onder de tribune.
Van vader op zoon
Tja, het was wat in die jaren. Meneer Scholtes volgde de kermis door het hele land; je kan geen plaats verzinnen of hij is er geweest. ‘En alles per fiets’ benadrukt hij met klem. ‘Van Stompwijk tot Arnhem met een tussenstop in Haastrecht om naar de kerk te gaan. Negen uur fietsen en dan meteen aan de slag om de attractie op te bouwen.’ Hij heeft jaren voor dezelfde exploitant gewerkt en droomde er wel eens van om een eigen attractie te kopen, maar dat zat er voor hem niet in. Ruud legt uit hoe dat zit: ‘Een kermisattractie kost tonnen, als het al geen miljoen is. Dat is voor een buitenstaander niet te betalen en de bank geeft je echt geen krediet voor zoiets. Attracties gaan daarom meestal van vader op zoon. En dan het stageld, dat is ook gigantisch. Ik geloof dat ze in Tilburg iets van 70 duizend euro betalen. Neem Leiden, daar is het twee maal zo duur als hier. Dat merk je ook aan de prijzen van de attracties, die zijn in Stompwijk nog wel betaalbaar. Ja, ze komen hier graag, de exploitanten. Stompwijkers zijn bereid om plezier te maken en geld uit te geven. Het is hier in vergelijking met andere plaatsen gewoon hartstikke gezellig. Ja, op een enkel incidentje na, maar veel is het niet. Trouwens, vroeger waren de mensen écht niet braver dan nu.’ Zo vader zo zoon kwam ook Ruud al jong in het kermiscircuit terecht. ‘Toen ik zes was, was ik oud genoeg om mijn steentje bij te dragen aan de huishoudpot, dus stuurde mijn moeder me in de zomervakantie naar de kermis. Het eerste wat ik er te doen kreeg was boodschappen doen.’ Dat viel aanvankelijk wellicht een beetje tegen, maar met een paar jaar trok ook hij met groot enthousiasme de kermis achterna. ‘In ieder stadje een ander schatje,’ glundert hij van oor tot oor ‘daar deed je het voor’. Ruud ontplooide zich daarnaast ook tot cakewalkexpert en leerde het ding alras kennen als zijn broekzak. Dat was handig in geval van ongeregeldheden. Ruud: ’Ik heb wel eens meegemaakt dat jongens te ver gingen in hun geintjes met de meisjes en dan moet je snel in actie komen. Meteen schoonvegen die handel. Geen gesodemieter, daar koop je niks voor. Nee, ik was nooit bang voor ze. Ik had er veel gemak van dat ik klein ben en vlug.’
Voorzieningen
Het is niet alleen galanterie die uitbaters beweegt onruststokers direct bij de kladden te pakken. ‘De exploitant heeft baat bij rust’, vertelt Ruud. Vechtpartijen zijn nadelig voor de omzet. ‘Hoe ze ontstaan? Tja, drank hè, en een grote groep en de baas willen zijn, dat is een ongelukkige combinatie. Dikke kans dat het misgaat als ze ook nog pillen gaan slikken. Gelukkig valt het in Stompwijk allemaal wel mee. Meer beveiliging is volgens Ruud niet nodig. Dat werkt maar averechts: ‘Zoals het nu gaat, gaat het goed.’ Sinds meneer Scholtes’ intrede in de kermiswereld is er veel veranderd voor de werknemers. Er is nu een CAO; de salarissen liggen vast, je hebt recht op een goede slaapplaats en goede sanitaire voorzieningen. Dat van die salarissen is fijn. Vroeger kon het nog wel eens gebeuren dat je je geld pas kreeg als de baas vond dat je je best had gedaan. En wat het sanitair betreft wil Ruud wel kwijt dat het fijn is dat je je dagelijks kunt douchen. Hij herinnert zich nog goed die keer dat zijn zus, toen hij na zes weken kermis terugkwam, zijn rug met een nagelborstel moest schoonboenen.
De heren Scholtes hebben tezamen zo’n kleine dertig jaar op de kermis rondgetoerd. En voor Ruud en José is de Stompwijkse kermis nog altijd een weerkerende bron van arbeid, vreugde en verbroedering. ‘D’r was zelfs een moskee, dit jaar. Niet gezien? Jawel toch, bij onze standplaats. Het stond er nog wel zo duidelijk op ‘MOSKEE DE DOLLE.’ Ik moet volgend jaar toch echt een beetje beter opletten…
Thea Ambagtsheer

Poppenkastvoorstelling in de Bibliotheek
In het kader van de Heisa organiseert Bibliotheek Leidschendam Voorburg in de locaties Stompwijk en Leidschendam een poppenkastvoorstelling in samenwerking met “DE KOE DIE GEEN GRAS LUST”. Als Dubbele Jan met zijn poppenkast op pad gaat, neemt hij altijd zijn koffertje mee. Daarin zitten spannende verhalen. Dit keer gaat het over de koe die geen gras lust: Fransje en zijn trouwe hond Rover moeten op de koe Roosje passen. Als Rover en Roosje door een trol worden ontvoerd, gaat Fransje hen zoeken. Onderweg gebeuren er wonderlijke dingen! De voorstelling is voor kinderen van 4 t/m 6 jaar en wordt gegeven op:
* donderdag 11 augustus van 10.00 tot 11.00 uur in locatie Leidschendam, Fluitpolderplein 12, tel. 3275084. * donderdag 11 augustus van 14.00 tot 15.00 uur in locatie Stompwijk,
Zustersdijk 21, tel. 071 5801132. Gratis kaartjes kunnen uitsluitend worden afgehaald bij de desbetreffende bibliotheeklocatie aan de informatiebalie. Op is op, dus wees er tijdig bij! Tot ziens bij de poppenkast ! In de zomervakantie is de bibliotheek Stompwijk
gesloten van maandag 25 juli tot en met zaterdag 6 augustus.

Van de onderstaande leden is er nog geen nieuwe pasfoto ingeleverd. De kaartjes moeten voor aanvang van het nieuwe seizoen voorzien zijn van een nieuwe pasfoto. Zonder deze nieuwe foto zijn jullie niet gerechtigd om mee te spelen, vandaar dit dringende verzoek. Graag begin deze week inleveren op Waterviolier 68. Bijvoorbaat dank. Carla van Hoeijen

Gevonden bij ons in het café na het kaarten van de kermis: Een opbergdoosje van een gehoorapparaat. Af te halen bij Ruud en José

Visverenigingen en beroepsvisser verheugd over de beoogde verdere inrichting van Vlietland
Plannen zorgen voor verbetering van viswater en natuur.
De Visserijkundige Beheercommissie Vlietland – die ca. 120.000 sportvissers vertegenwoordigt, is bijzonder verheugd over de beoogde verdere inrichting van Vlietland omdat deze goed is voor de natuur en de vismogelijkheden. Onderdeel van de toekomstige inrichting van het meest noordelijke deel van Vlietland is de aanleg van 2,6 hectare extra water met kreken, watergangen en meertjes tussen de nieuwe eilanden voor uitbreiding van dag , en verblijfsrecreatie. De visserij commissie is ook heel blij met de aanmerkelijke vergroting van de openbaar en gratis toegankelijke oeverlengte, waardoor er veel meer mogelijkheden in Vlietland komen om te vissen. De inrichtingsplannen voor dit water tonen een voor de vis en de vissers zeer gunstige situatie.Uit het nieuwe bestemmingsplan blijkt dat 50 % van de oevers natuurvriendelijk wordt aangelegd. In relatie met de gekozen waterdiepte en breedte maakt dit het water zeer geschikt voor vis. Daarbij moet gedacht worden aan gelegenheid voor paaien, schuilen en foerageren. Op Vlietland zijn daarvoor nu veel te weinig geschikte plekken. Ook amfibieën, vogels en insecten zullen van deze extra natuurwaarden profiteren.Een tweede belangrijk voordeel van het realiseren van de plannen is het vrijkomen van een grote hoeveelheid schone klei bij de aanleg van nieuwe eilanden voor recreatie woningen en waterpartijen. Deze klei kan namelijk aangewend worden om oevergedeelten van Vlietland ten zuiden van het plangebied ondieper te maken. Op die manier kan ook daar voorzien worden in voor vis noodzakelijke deelleefgebieden.De Visserijkundige Beheercommissie Vlietland vertegen woordigt onder meer twee hengelsportorganisaties met in totaal ca. 120.000 aangesloten sportvissers en behartigt al vanaf 1984 de belangen van vissers en de daarmee samenhangende natuur in het gebied. Eerder heeft de commissie een aantal projecten uitgevoerd (visstandbeheerplan, spiegelkarperproject, visstand bemonstering en aanleg visplekken) In aanvulling op de voorgenomen verdere inrichting van Vlietland en de positieve effecten daarvan voor vissers heeft de visstandbeheercommissie het plan opgevat om de oevers van het zuidelijke meer ondieper te laten maken. Het voornemen bestaat verder de aanleg van een tweede krekengebied in het zuiden van Vlietland te onderzoeken op (financiële) haalbaarheid en ecologische effecten. Uitvoering van deze natuurvriendelijke plannen zal ook een positief effect hebben op de problemen met betrekking tot de nu afkalvende oevers bij de zuidelijke plas. Voor de benodigde onderzoeken is draagvlak bij Hoogheemraadschap van Rijnland en Provincie Zuid Holland aanwezig. Verscheidene maatschappelijke organisaties (o.a. de Vogelwerkgroep, Zuid Hollands Landschap) zijn gevraagd te participeren. Naar verwachting kan de natuurwaarde van het zuidelijk deel van Vlietland, met gebruikmaking van de in het plangebied vrijkomende klei, zodanig toenemen dat zeldzame vissoorten zoals de Europese meerval en modderkruipers, zeldzame vogelsoorten zoals de visarend en roerdomp en diverse soorten amfibieën / insecten / planten zich hier zullen vestigen. Voor de commissie staat vast dat alle maatregelen, zowel die in het plangebied als die daarbuiten, ten goede komen aan de waterkwaliteit, de natuur en de recreatie.

Aangeboden:een konijn en een hok (1.20 m bij 46 cm) + retourmogelijkheid voor een goed tehuis(!) Fam. Franse, 5801035

Er is tijdens de kermis door mij een fiets gevonden, geparkeerd tegen m’n ingangshek aan. Wie de sleutel heeft kan hem ophalen, want hij staat wel netjes op op slot. Het is een damesfiets Batavus/modern met handremmen en versnelling aan de handgreep, verder zijn er 12 groene stickers opgeplakt.
J.de Bruin. Dr.v.Noortstraat.23 Stompwijk

Vrijwel ieder fietsseizoen hebben we er wel zo’n zondag tussen zitten. Al ver voor het wakker worden regent het en het ziet er ook voorlopig niet naar uit dat het droog wordt. De meeste fietsers hebben het dan al snel gezien en gaan nog even terug naar bed. Een enkeling begint toch maar vast aan het ontbijt, ondertussen het weer in de gaten houdend en hopend op verbetering. Voor de captains nog een iets groter dilemma. Stel dat je thuisblijft en er staan er toch een paar die willen fietsen. Zo was het dus ook afgelopen zondag. Met bakken kwam het naar beneden en dan is de verre tocht naar Schoonhoven of Langevelderslag wel heel ver. Een paar leden informeerden eerst nog even bij een captain of er gefietst ging worden. Telefonisch of gewoon aan de voordeur. Conclusie was om toch maar thuis te blijven. Het moet immers wel leuk blijven. En dan wil je op maandag een stukje schrijven. Voor de zekerheid toch maar even rondbellen of er echt niemand aan de start geweest is. De secretaris slaat bijna nooit over, maar had het nu zelfs de moeite niet gevonden om met de auto te gaan kijken. Theo woont bij de start, maar was niet wakker geworden van schuilende fietsers. Voorlopig gaan we er dus maar vanuit dat niemand gegaan is. En anders horen we hun ongetwijfeld sterke verhalen binnenkort alsnog wel.
Arno van Rijn

Aanstaande zondag proberen we het gewoon opnieuw met de clubtocht naar Leimuiden. Alle groepen gaan dan naar café De Keijzer. De A(85 km) en de B (80 km) maken er een wat grotere omweg van dan de C, die 55 km hebben staan. Vertrek weer om 8.30 uur vanaf Oostvlietweg 30.

Wie heeft voor een paar vriendinnen een 2 of 3 persoonsbank in goede staat voor in de schuur? Tel. 5803252 of 06 12779701

Vijf keer op rij
Wisten de jonge wedstrijdvliegers van de Comb. Soon / Tijssen te zegevieren. Zondermeer een prestatie van de éérste orde die binnen de liefhebberij zelden voorkomt. Gespecialiseerd in het spel met de jonge duiven lijken Gerard Soonius en zijn maat Lex Tijssen op dit moment schier onklopbaar. Vooral Gerard die voornamelijk de verzorging van de kleppers doet laat niets aan het toeval over. Het zal en mag zijn duiven aan niets ontbreken. De eerlijkheid gebied te schrijven en – zo hoort het ook! . Zo krijg ik zelf regelmatig van onze lezers te horen; Piet , jou duiven doen het dit seizoen wat minder dan anders, hoe kan dat nou? Het aardige van de duivensport is dat dit nauwelijks is te verklaren. Mogelijk is de baas zelf momenteel niet scherp genoeg en daardoor blijft de echte topvorm achterwege. De juiste wedstrijdvorm is ook binnen onze liefhebberij onontbeerlijk. Daarbij is topconditie erg broos. Het is als mooi weer, zo is het er en zo is het verdwenen. Maar afgelopen zaterdag bracht uw rapporteur toch weer een sprankje hoop. Hij had bijvoorbeeld twintig junioren in de wedstrijd waarvan er twaalf zich op de uitslag wisten te plaatsten. Dit betekende in clubverband het hoogste prijsgemiddelde. Mogelijk dat deze opleving zich dus gaat voortzetten. Maar we zouden het bijna vergeten voor de jeugdige duiven stond afgelopen zaterdag Peronne (264 km.) op het programma. In een veld van 273 Stompwijkse duiven waren het de NL05 ‘537’ van Soon/Tijssen, de NL05 ‘517’ van ondergetekende en de NL05 ‘850’ van competitieleider Wim v.d. Bosch als resp. 1e, 2e en 3e die de meeste punten verzamelden.

Piet Oliehoek