Vrijdag 30 september van 13.00 uur 17.00 uur
Zaterdag 1 oktober van 9.00 uur 12.00 uur
Dr. v. Noortstraat 72

De opbrengst van de kleding gaat naar de noodhulpprojecten van Mensen in Nood. Mensen in Nood biedt wereldwijd noodhulp aan mensen die het slachtoffer zijn geworden van oorlog, natuurrampen, honger of onderdrukking. Met structurele projecten die zich richten op wederbouw biedt Mensen in Nood mensen weer een beter bestaan. Meer informatie vindt u op menseninnood.nl

Afgelopen weekend
De afgelopen week waren we helaas maar een keertje geopend, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was heel erg gezellig en het lijkt ook wel alsof er elke week meer nieuwe mensen een kijkje komen nemen in onze Bardancing. Het werd al vroeg in de avond lekker druk. Ook hebben we deze week weer een heleboel leuke feestkiekjes kunnen nemen voor in ons fotobord. Dus het was weer een zeer geslaagde avond met een heleboel leuke muziek en gedans!!!
Nieuwe feesten!!?
We hebben de afgelopen tijd een hele hoop gedaan. Zo hebben we ook een aantal nieuwe ideeen voor nieuwe feesten, thema avonden en andere leuke ideeen.We kunnen nu al wel stiekem verklappen dat we het eerst aankomende nieuwe feest houden op de 2e zaterdag van de herfst vakantie, dat is de 22ste oktober!!, Dus houd deze datum vrij, want we beloven dat dit een heel erg leuk en speciaal feest wordt!!!
Aankomende week
Gelukkig voor alle feestbeesten zijn we de aankomende week wel twee keer geopend, dat houdt dus in twee keer feest!! We zijn zoals vanzelfsprekend vrijdag vanaf 21.00 uur openen en zondag vanaf 19.00 uur. We hopen er weer een zeer gezellig weekend van te maken we hebben er in ieder geval al wel weer heel veel zin in, we hopen jullie ook!! En zeer fijne week toegewenst!! Groeten en geluk!!!!
De Limietjes

Mijn stramme benen dwingen me automatisch rustig aan te doen en nogmaals gaat de deurbel en hoor ik opgewonden kinderstemmen achter de voordeur. Het is Sil met zijn vrouw Bianca en de kinderen, Jelle en Esmay.. “Hallo Opa!” schreeuwden ze opgewonden, en ze klommen tegen me aan en gilden het uit. “Rustig aan, jongens, Opa is niet de jongste meer..” zei Sil met een grijns. Ik keek hem dreigend aan en nét toen ik een ouderwetse Donner tik wilde uitdelen liep Sil me snel voorbij, de tuin in naar zijn moeder. “Het wordt weer een lange dag!” dacht ik met een diepe zucht terwijl ik sloffend mijn weg terug zocht naar mijn tuinstoel. Mijn vrouw was inmiddels druk in de weer in de keuken en kakelde honderduit met haar schoondochter. “Is Your er nog niet?” vroeg Sil, ondertussen (zoals gewoonlijk) druk in de weer met z’n GSM om te kijken of er nog gemaild was want stel je eens voor dat ie wat mist…Maar dat heb je met die IT’ers, altijd bezig….
“Nee, Youri en Floor zaten vast bij Utrecht en ze moesten nog naar Gouda voor de judowedstrijden van Tamara en Karin.” antwoordde ik terwijl ik Esmay even plagend kietelde en Jelle streng aankeek toen hij op het punt stond een vlinder ‘n vleugel uit te trekken… Daar ging weer de bel maar nu was mijn vrouw het eerst bij de deur en Sven en Cecile kwamen binnen, de armen vol met allerlei cadeautjes. Hun jongens, Marko en Kees, zag ik niet maar niet veel later hoorde ik ze al in de poort met de bal en vroeg ik me af of ik van morgen wel de tuindeur van ‘t slot gehaald had. Niet dat dat nodig was voor de jongens want die klimmen het liefst er gewoon overheen! Treiterend vroeg ik aan Sven en Cecile of ze al trouwplannen hadden maar ik wist wel beter. Als jochie gaf ie al aan niet te gaan trouwen maar gewoon te gaan samenleven. Telefoon! Jelle had de telefoon al te pakken en begon een heel verhaal en gaf ‘m toen aan mij. Het was Alisha, de jongste dochter van Youri, die na de laatste cijfers op school doorgegeven te hebben mij vertelde dat ze nu weer vast stonden bij Zoetermeer en dat Tamara 1e was geworden en Karin 3e. Direct daarop hoorde ik een vreselijk gegil vanuit de auto want dat wilden ze zélf aan Opa en Oma vertellen…. Ik pakte mijn sigaren en Sil bood mij een vuurtje aan en we raakten aan de praat over de huidige stand van zaken betreffende een sollicitatie die hij had lopen. Niets is meer zeker tegenwoordig, maar dat was in mijn arbeidsleven ook al zo.. Sven, Fysiotherapeut, heeft niet te klagen en werkt zich een slag in de rondte. Nadat de koffie geserveerd was en de kinderen aan de limonade zaten kwam de rust weer wat terug en richtte ik mijn aandacht op de kleinkinderen. Marko en Kees waren druk bezig met de Lego wat ooit van Youri was en Jelle en Esmay hadden hele verhalen over hun school. En daar stond Youri met zijn gezin ineens in de tuin! “Hoorden jullie de voordeurbel niet?” vroeg hij, terwijl mijn vrouw en ik geknuffeld werden door zijn dochters. Ik kon het niet laten om te zeggen dat ze alweer zo groot waren geworden (daar houden ze namelijk niet van..) en direct begonnen Tamara en Karin mij in een judogreep te nemen. Youri’s vrouw, Melanie, gaf mij drie dikke klapzoenen en vond dat ik aangekomen was, de brutaliteit!
Mijn vrouw vond het nu tijd voor dé taart en ik strompelde daarop naar de keuken want dat was al jaren mijn taak. Youri hielp me en vertelde ondertussen over zijn nieuwe project in Apeldoorn en dat hij daar zó druk mee was dat het voetballen op een laag pitje stond. Maar ADO Den Haag was kampioen van Nederland geworden en daar was hij toch wel erg blij mee. “Heb je trouwens nog zin om met mij mee te gaan naar de wedstrijd Ajax Real Madrid?” vroeg hij, “Ik kan namelijk aan kaartjes komen..” Zijn meiden kwamen nu ook de keuken in en hielpen me met de 72 kaarsjes aan te steken…. Alisha had haar schoolboeken bij d’r want ze had weer eens verzuimd te leren voor een proefwerk die ze de volgende dag had. Youri klaagde daarover en ik grinnikte in mijzelf want het klonk zo bekend in de oren, en daarom kon ik het niet laten te zeggen: “Van wie zou ze dat nou hebben?!” Na het toezingen van mijn vrouw kwamen de cadeautjes tevoorschijn. Een DVD van het huwelijk van Prinses Amalia, een mooi halssnoer en van de jongste kleinkinderen wat zelfgemaakte boekenleggers, pennenhouders en tekeningen. Ik keek het aan en zag een hechte familie en dat stemde mij tevreden. Daarna keek ik even op de computer voor het laatste nieuws en zag nóg een mooi bericht: Stompwijkse Dorpsketting al 70 jaar een begrip!
Zo zou Muizenissen er over 35 jaar uit kunnen zien….Redactie Dorpsketting en alle vrijwilligers en sponsors: Hartelijk gefeliciteerd met dit 35 jarig jubileum! Arjen Veldhuizen

Op zondag 2 oktober vieren we in verzorgingshuis Emmaus in Zoeterwoude de Dag van de Ouderen. De afdeling Welzijn van Emmaus en de KBO Zoeterwoude organiseert deze middag. De middag wordt gesponsord door het Heineken fonds en Fonds 1818. Om 15.00 uur is er een optreden van Nic’s Big Band uit Zoetermeer. Het repertoire van de bigband is gevarieerd en ruim voldoende voor een middag jazzmuziek in verschillende stijlen: swing, ballads, bebop, latin, blues en rock & roll. De bigband speelt traditionele, maar ook de minder bekende bigbandstukken van grote jazzcomponisten en arrangeurs. Zij zullen voor alle senioren en andere geïnteresseerden in Zoeterwoude een swingend optreden verzorgen. De toegang bedraagt € 2,00 dit is inclusief consumpties!

Als u in de periode 1945 1962 op de RK Jongensschool Gerardus Majella hebt gezeten, is de kans heel groot dat u hebt leren lezen van juffrouw Van Haastert. In de zeventien jaar dat ze hier op school stond, heeft ze ongeveer 600 jonge Stompwijkers de eerste beginselen van lezen, taal en rekenen bijgebracht.
Onlangs ontmoette ik haar op haar appartement in Leidschendam. Gewapend met een paar oude foto’s, enkele schriften uit mijn lagere schoolperiode en mijn rapportboekje, werd het een heel leuk gesprek met “mijn” juffrouw van de lagere school.

Wie was juffrouw Van Haastert?
Zij kwam oorspronkelijk van een boerderij uit het Westeinde (de Goo) in Zoeterwoude, uit een gezin van acht kinderen. Op achtjarig leeftijd kwam Truus naar Stompwijk. Na wat omzwervingen ging het gezin wonen aan de Dr. Van Noortstraat, tegenover waar nu Fried en Lia de Jong wonen. Na de lagere school doorliep zij de Mulo in ’s Hertogenbosch. Vanaf de Mulo volgde zij in de oorlogsjaren de Kweekschool bij de zusters Franciscanessen in Bergen op Zoom. In 1945 studeerde zij af en kreeg meteen een baan in Stompwijk aangeboden. Daarmee keerde zij terug in Stompwijk, waar ze tot in 1962 met haar moeder en zus Cor zou blijven wonen. Tussen de schoolbedrijven door behaalde zij nog de hoofdakte, twee godsdienstdiploma’s en een getuigschrift handwerken. Zij gaf jaren lang les aan de eerste of tweede klas. Pas de laatste twee jaar heeft zij ook de gecombineerde vijfde en zesde klas gedaan. Zo kon het gebeuren dat ik vier jaar bij juffrouw Van Haastert in de klas gezeten heb.

Onderwijs in de opbouwfase
Zo net na de oorlogsjaren zag het onderwijs er heel anders uit dan nu. Er waren nauwelijks leer en leesboeken, methodes waren zeer verouderd en er was eigenlijk gebrek aan alles. Als beginnend onderwijzeres leerde zij improviseren, maar het was ook een goede leerschool. De klassen waren erg groot, meer dan veertig kinderen was geen uitzondering. Het was dan een hele opgave om alle kinderen met Kerstmis te laten lezen. In bijna alle jaren is dit gelukt. We kennen allemaal nog het rijtje aap noot mies wim zus jet, enzovoorts. Met behulp van een letterdoos leerden we al gauw woordjes leggen.
Schrijven met een kroontjespen was toen heel gewoon. Allemaal een inktpotje in je bank, een paar aan elkaar genaaide lapjes om je pen van tijd tot tijd af te drogen en klaar was je. Wanneer je potje leeg was werd deze weer bijgevuld uit een grote fles van Talens vol met zwarte inkt. Pas veel later kwamen de zogenaamde vulpennen en ballpoints in de school.

Bijkomende taken
Kerk, school en parochie waren in de vijftiger jaren in Stompwijk nog zeer nauw met elkaar verbonden. Het werd heel gewoon gevonden dat de leerkracht samen met de kapelaan de kinderen voorbereidde op de eerste H. Communie. Elke week kwam de kapelaan in alle klassen godsdienstles geven. Als de grote dag was aangebroken begeleidde de juffrouw van de eerste klas de kinderen vanuit de pastorie naar de kerk. Na de mis bezocht de juf alle eerste communicantjes. Een complete zondag werd er aan besteed.
Tijdens de kermis werden er altijd kinderspelen georganiseerd. Per klas, jongens en meisjes nog steeds gescheiden, werd een behendigheidswedstrijd gespeeld. Bijna vanzelfsprekend werd een vakantiedag opgeofferd om bij de kinderspelen te helpen.
In deze periode had het onderwijs nog nooit gehoord van remedial teachers, onderbouwcoördinatoren, orthopedagogen en schoolbegeleidingsdiensten. Dat desondanks nog heel veel kinderen alle beginselen van lezen, schrijven, taal en rekenen onder de knie kregen, was een grote verdienste van de toenmalige leerkrachten.

Haar geheim van goed onderwijs
Gevraagd naar haar geheimen van goed onderwijs antwoordde zij dat ze veel tijd besteedde aan haar voorbereidingen. In de vakantie plande zij per week wat er gedaan moest worden en wat er af moest zijn. Hierdoor kon zij goed voorbereid aan het nieuwe jaar beginnen. Het opgegeven huiswerk in de vorm van leer en maakopdrachten werd altijd de andere dag nagekeken, gecontroleerd en overhoord. Dit vond en vindt zij nog steeds heel belangrijk.,
De leerlingen gaan op deze manier meer tijd besteden aan het leren waardoor de resultaten beter worden. Als leerling wist ik dat ik overhoord zou worden. Je durfde het niet te wagen om het niet te leren.
In de vijfde klas werd er verkeersexamen afgenomen. Het theoretische deel werd in de school afgelegd. Voor het praktische deel moesten wij met een goedgekeurde fiets naar Leidschendam, omdat Stompwijk weinig ingewikkelde verkeerssituaties kende. Alle leerlingen zijn bij haar steeds geslaagd voor het verkeersdiploma. Ik zie nog die ene leerling voor me, die eindeloos op de betekenis van de verkeersborden moest oefenen. Op steeds andere manieren werd de leerstof aangeboden, totdat ook hij voldoende was toegerust. In mijn vijfde klas waren er toen vijf jongens zonder een enkele fout. Wij waren daarmee de beste klas van heel de gemeente Leidschendam. Dit kwam zonder meer tot stand met de steun van de juffrouw.

Verhalen vertellen
In 1958 is juffrouw Van Haastert naar Rome geweest. In de klas vertelde zij daarover. Wij konden onze oren niet geloven. Zij sprak over de St. Pieter hoe mooi en groot die wel was, veel groter dan de Stompwijkse kerk. Dat vonden wij wel erg overdreven. Kon er in de wereld een gebouw groter zijn dan onze kerk? Wij, die vroeger van “de polder naar de zolder” gingen, konden ons dat maar moeilijk voorstellen. Het was daar in Rome zo warm dat je amper in de zon kon lopen. Ook daar geloofden we maar weinig van.
Hoe kon zoiets bestaan? Met haar verhalen prikkelde ze onze fantasie en deed ze ons over de dingen in de wereld versteld staan. Tegenwoordig noemt men dat goed schoolmeesterschap.

Na 1962
In 1962 trouwde zij op 38 jarige leeftijd met Koos van Hulst, een verzekeringsagent uit Naaldwijk, waar zij ook ging wonen. Zij kreeg drie kinderen, waarvan er twee op jonge leeftijd gestorven zijn. In haar Westlandse periode heeft zij ook nog veel voor de klas gestaan. In het begin van de jaren tachtig is zij met pensioen gegaan. Een goede juf verliet daarmee het onderwijs. In 1994 is haar man overleden. Sinds enkele jaren woont zij in haar appartement in Leidschendam. Zij volgt de ontwikkelingen in Stompwijk nog wel, maar veel bekenden zijn reeds overleden.

Ruim 43 jaar geleden had ik haar voor het laatst gezien en gesproken. Bij de hernieuwde kennismaking herkenden we elkaar niet, maar gaandeweg het gesprek kwamen er zoveel gezamenlijke herinneringen naar voren, dat wij weer als bekenden uit elkaar gingen.

Frans Jansen

Je moet niet steeds dezelfde fout maken, er is keus genoeg!
door:Manus van het Dorpshuis

Afhalen Abonnementen
Vandaag dinsdag 20 september kunnen ijsclubleden, die een abonnement hebben aangevraagd, deze afhalen tussen 19.00 uur en 21.00 uur in De Gouden Leeuw bij Ruud en José. Het bestuur.

25 september om 17.00 uur klinkt het startschot. We hopen op een hoop publiek: dus ouders, opa’s, oma’s en kennissen kom de lopers aanmoedigen. De lopers worden om 16.30 uur verwacht in de kantine waar zij hun kaarten en rugnummers kunnen ophalen zodat we op tijd kunnen beginnen. Deelnemers die hun formulier nog niet ingeleverd hebben, graag voor a.s woensdag inleveren bij. Tineke Switzar, Dr van Noortstraat 130.
Tot zondag,
Sponsorcommissie Stompwijk ‘92

KBO Ontmoetingsdag 2005
Het bestuur van de K.B.O. Stompwijk nodigt alle leden uit om op dinsdag 11 oktober deel te nemen aan de jaarlijkse ontmoetingsdag. Het Thema van deze dag is “Eenzaamheid”. Het programma ziet er als volgt uit: om 10.00 uur openen wij deze dag met een H.Eucharistieviering in de H.Laurentius, onze voorganger is pastoor v.d. Plas. Na afloop steken wij de weg over naar het Dorpshuis voor koffie en een drankje met muzikale ondersteuning van ? , waarna we aandacht schenken aan het thema “Eenzaamheid”. Daarna wordt er een heerlijke lunch geserveerd. ‘s Middags hebben we een film over Lourdes. We reizen mee met een bedevaartganger naar de beroemde plaats, waar Bernadette Soubirous18 maal een ontmoeting met de H. Maagd Maria heeft gehad. Deze hele dag kunnen wij meemaken voor € 15,00 per persoon, hier is alles bij inbegrepen. Opgave voor deze dag bij mevr A. Olijhoek, Pinksterbloem 31 en Antoon van Santen, Dr. van Noortstraat 97 in Stompwijk. Betaling graag contant bij opgave. Mocht u vervoer nodig hebben, dan kunt u dat bij opgave kenbaar maken. Dan regelen wij dat voor u.

Over gezelligheid gesproken
Donderdag 15 september organiseerde de K.B.O. Stompwijk een kaartmiddag met Leidschendam in het Dorpshuis alhier. Er waren 56 personen, die zich hier voor hebben opgegeven om op persoonlijke titel de kaarten naar zijn hand te zetten. Er waren een aantal prijsjes te winnen. Dit is sportief gelukt, want het was weer buitengewoon gezellig deze middag. De prijzen zijn leuk verdeeld. De eerste prijs ging naar Cok Faas met 5884 punten, de tweede prijs was voor de heer / mevr. v.d. Meule met 5613 punten, en de derde prijs was voor Rob Reinders met 5515 punten, de vierde prijs met 5386 punten was voor Riet van Maren, de vijfde prijs met 5070 punten was voor Tiny Luk, de zesde prijs was voor P. uit het Broek met 5008 punten. Alle prijswinnaars van harte gefeliciteerd en tot de volgende keer maar weer. Dat is gelijk vast gelegd, want 9 december ‘s avonds zijn we uitgenodigd in Duiven voorde in Leidschendam. Wilt u mee? Noteer het al vast in u agenda, nader bericht hierover volgt. Met vriendelijke groet,
Secr. A.van Santen

PS, Voor de fiets liefhebbers: vrijdag 23 september kunt u meefietsen met K.B.O Zoeterwoude. Vertrek om 9 uur bij Emmaus, terug om ongeveer 12.00 uur bij het vertrekpunt.

Ik kan mij niet herinneren dat ik vroeger, als Basisschool leerling, huiswerk mee kreeg. Wellicht heeft dat te maken met mijn geheugen naarmate ik ouder word en ouderdom komt met gebreken, maar toch weet ik bijna 100 procent zeker dat wij niets meekregen. Een generatie later is dat toch anders (zoals zoveel tegenwoordig anders is of anders moet…) en bevind ik mij thuis in een typisch ‘ gezin met huiswerk’. Want zoiets is sneller geschreven dan gedaan! Het echte huiswerk lijkt voor Youri nu begonnen te zijn maar voor ons, ouders, óók! Elke dag weer gaan wij de strijd aan met die lummel en Youri vindt dat niet eerlijk! Niet eerlijk van ons maar ook niet eerlijk van de Juf: “Zo heb ik toch nooit tijd om te spelen!” roept hij als hij weer eens kwaad en met smoel op onweer naar boven rent, “Maar ik maak alles af en dan moet ze lekker heel veel huiswerk nakijken…Dan heeft zij ook geen tijd meer om te spelen!”
Kijk, daar kunnen we wat mee. Als je tijdens een wedstrijd vanaf de kant uitgejouwd wordt dan kan je die mensen ook terugpakken door te zorgen dat jouw team als winnaar uit de bus komt.
Daarnaast ontstaan er nog hevige discussies tussen mijn vrouw en ondergetekende over hoe je bepaalde sommen moet uitrekenen (allebei met andere methoden onderwezen..) of hoe het zat met de d’eetjes en t’eetjes die onze grammatica rijk zijn…. En dan zijn er nog twee die al deze voorgaande zorgen nog niet hoeven te dragen maar zij raken er toch bij betrokken omdat het de sfeer in huis nou niet bepaald ten goede komt. Dus mijn vrouw en ik hebben vorige week in het diepste geheim een vergadering belegd over hoe nu verder. Hoe kunen we de vrede in ons huis bewaren? Hoe krijgen we Youri zonder klagen aan het huiswerk en hoe pakken we de draad weer op met de twee andere jongens? Na urenlang beraad en vele, vele zuchten later kwamen we met een plan dat we onder Youri zijn neus douwden: Hij moet voortaan elke dag zijn agenda aan ons laten zien en dan beslissen wij wanneer hij eventuele opdrachten gaat maken. Dit riekt naar dictatuur maar we moeten wel. Want naast school is er ook nog zoiets als twee keer in de week trainen voor het voetballen. En meneer heeft wel een mooie Ajax agenda maar er in kijken, ho maar, die lol is er alweer vanaf sinds hij in de gaten heeft dat wát er in staat hem veel vrije tijd kost (en goed voetballen doet Ajax nu ook weer niet…).
Afgelopen maandag zijn we (eigenlijk mijn vrouw en ik sta aan de zijlijn..) met deze tactiek begonnen en twee dagen later kwam een super vette vrolijke Youri zingend de school uit: hij had twee cijfers terug…een 9 voor Rekenen en een 9 voor Aardrijkskunde! Wij vielen van onze fiets want dit waren we niet gewend van onze oudste. “Waarom geen tien?” vroeg ik nog flauw, maar daar trok hij zich niets van aan. Hij weet namelijk dat ik vroeger op school ook geen studiebol was, ik was meer het type ‘school is leuk maar er gaat zoveel vrije tijd in zitten’. Het is natuurlijk nog te vroeg om conclusies te trekken maar een goed begin is het halve werk en ons plan de campagne werd gewoon gecontinueerd. En je leert er zelf ook nog van, want zoals ik dit stukkie al begon, de herinnering aan vroeger begint steeds meer hiaten te vertonen. Wat ik nog wel weet was het feit dat rekenen niet aan mij besteed was en daar kwam ik van de week weer eens achter toen ik ‘dacht’ 10 kilometer gelopen te hebben in 40 minuten en na herberekening bleek het te gaan om 6,4 kilometer…..Toen ik dat aan iedereen om mij heen vertelde en daaraan toevoegde dat ik van tevoren twee pannenkoeken met stroop had gegeten, scoorde ik veel lof en bewondering. Hedenmiddag, zondag, heb ik met de scooter een échte 10 kilometer uitgezet en die vanavond gelopen, met Youri op de fiets achter mij aan als getuige (hij had zijn huiswerk af dus hij mocht mee..). Uiteindelijk klokte ik af op 52 minuten en stond ik weer met twee benen op de grond, ik wist meteen waar de uitdrukking ‘zo langzaam als stroop’ vandaan kwam en wankelde op diezelfde benen, want ik was behoorlijk kapot. Toch waren er twee lichtpuntjes, want vorig jaar liep ik de tien in 62 minuten…en het andere lichtpuntje is het feit dat ik voortaan mijzelf beter moet voorbereiden alvorens hoog van de toren te blazen, dus precies noteren hoe en wat en van tevoren bekijken hoe ik ga lopen, wat ik eet en wat ik draag, juist, net zoals huiswerk in een agenda!
Arjen Veldhuizen