IN BIBLIOTHEEK
In de locaties Leidschendam en Voorburg van de bibliotheek staat een groot aantal Vuurbekers tot en met eind december tentoon gesteld. Enige tijd geleden heeft de ANWB in het blad De Kampioen naar aanleiding van het uitkomen van de film “Harry Potter en de Vuurbeker” een wedstrijd uitgeschreven waarbij kinderen gevraagd werd een eigen vuurbeker te maken. De Vuur beker is een belangrijk voorwerp uit de Harry Potter boeken. Heel veel kinderen hebben aan deze oproep gehoor gegeven en er zijn schitterende bekers ingeleverd. Een deel daarvan is tot eind december in de bibliotheek te bewonderen. De winnende beker staat in de locatie Leidschendam.

Ziekenzalving 2005, 11 december 15.00 uur
Zoals de Pastoor 14 november in de Dorpsketting schreef, bestaat er in onze parochie weer de mogelijkheid om de gezamenlijke ziekenzalving te ontvangen, iedereen die daar behoefte aan heeft kan hier aan deelnemen.
Aanmelding door middel van het formulier achter in de kerk of het onderstaande strookje uit knippen, invullen en dat inleveren bij het secretariaat in de brievenbus van de kerk. De ziekenzalving wordt in de kerk gehouden.

Ik geef mij op voor de ziekenzalving op 11 december

Naam

Adres

Aantal aanwezige familieleden

‘Ouwe koeien uit de sloot club’

Ik ben sinds enige tijd op de hoogte van deze mannenpraatclub, waaraan ik zelf deze toepasselijke naam heb gegeven. Ik vind het zo leuk dat ik lang gezocht heb naar een excuus om eens kennis met hen te maken. Door het 35 jarig bestaan van de Dorpsketting heb ik nu een aanleiding gevonden om eens kennis te maken met dit clubje. Wie zijn ze, waar komen ze vandaan en wat doen ze dan? Allemaal vragen waar ik het antwoord op heb gekregen.

Adriaan van der Eijk woont aan de Oostvlietweg, weliswaar een meter of 10 in Leidschendam, maar ontvangt wekelijks de Dorpsketting en hij is lid van deze club. Op hun ‘heilige dinsdag’ ben ik in hun clubgebouw namelijk het AC restaurant langs de A4 op bezoek geweest. Elke dinsdagochtend, vaste prik, zoeken ze elkaar op. Aan twee tafels zijn ze tussen 9.30 en 12.00 uur te vinden. Een allegaartje van de arme tak aan de ene tafel en de andere tafel met praktisch allemaal Zoetewouwers.

Ik meld me bij gastheer Adriaan en voeg me tussen uitsluitend mannen. De vrouwen zijn slechts eenmaal per jaar welkom, namelijk op de eerste dinsdag van het nieuwe jaar. Het zijn er tien in getal met allemaal een eigen achtergrond en bij het voorstellen neem ik mij voor geen namen te noemen. Ik bevind mij in gezelschap van boeren, een bedrijfsvoorlichter (die heeft hen leren boeren), iemand uit de veevoederbranche die er prat op gaat van elke boer zijn vrouw bij de voornaam te kennen. “Ja, ja, behalve……,want die had wel drie broeken aan) en drie dijkgraven uit de regio. Ze komen uit alle windstreken zoals Hazerswoude, Hoogmade, Koudekerk, Alphen aan den Rijn, Leiderdorp, Leidschendam en Wassenaar. De gemiddelde leeftijd zal ergens rond de tachtig jaar liggen en allen hebben een agrarische achtergrond en hebben hun ‘bagger op het droge’. Niet één van hen is echt actief meer binnen het boerenwerk, in een enkel geval is er een zoon die het bedrijf heeft overgenomen dan wordt er nog graag de handen uit de mouwen gestoken. Het is duidelijk hun hart ligt er nog steeds.

Lief en leed
De club bestaat een jaar of 4 á 5 en in is het leven geroepen door iemand die de wekelijks veemarkt te veel miste. Voorheen troffen zij elkaar bijna wekelijks eerst op de veemarkt in Rotterdam en later in de Groenoordhallen van Leiden. Wat baalden ze ervan toen de markt werd opgeheven, mond en klauwzeer, besmettingsgevaar en EEG regels hebben de veemarkt de das om gedaan. Na veertig jaar markten konden ze hun ei niet meer kwijt. Op initiatief van één van de leden is eerst een klein clubje opgericht dat uitgegroeid is tot een mannetje of twintig, verdeeld over twee tafels en ieder van hen meestal op hetzelfde plekje. En er moet echt wat aan de hand zijn, wil er één verstek laten gaan, want ze willen de dinsdagochtend voor geen goud missen. Ze delen lief en leed met elkaar. Laatst nog een bruiloft in de Bles toen een van hen 50 jaar getrouwd was en ze allemaal van de partij waren. Ook op begrafenissen zijn ze een steun voor elkaar. De vorig jaar overleden Cors Oudshoorn wordt nog erg gemist, vooral vanwege zijn humor.

Ouwe koeien
De veehouder uit Wassenaar kan zich de eerste keer naar de markt naar Rotterdam nog goed heugen. Zijn vader was ziek en het was net na de oorlog dat hij op pad ging en een koe verkocht had voor een ruim duizend gulden aan een slager. Hij ontving dan ook slagersgeld, dat wil zeggen allemaal briefjes met klein geld, vijfjes, tientjes en geeltjes, dus hij had nogal moeite met het tellen hiervan. Een grote knuist kwam van achteren en pakte de gehele stapel. Hij schrok zich rot en dacht: “Nu ben ik het haasje”, maar het geld werd in een mum van tijd geteld en hij kreeg het weer terug. In de auto heeft hij voor de zekerheid nog maar een keer geteld en het klopte precies. Of die keer toen een van hen een koppel van 6 koeien bij verschillende andere boeren had gekocht. Een van de handelaren had zoveel koeien dat hij een secretaresse in het café had zitten. Per ongeluk rekende de boer één koe af in plaats van twee. Onderweg naar huis was hij zijn zonden nog aan het overdenken en merkte hij de fout. Het zat hem helemaal niet lekker. Thuisgekomen heeft hij direct de handelaar opgebeld en melding gemaakt van zijn fout. De week erop werd de koe alsnog betaald, maar hij zal het nooit vergeten. Net zoals het handje klap en de aantekeningen in potlood achter op de sigarendoosjes.

Of die keer, weet een ander, dat er een zware bui aan kwam en de molen een wiek kwijtraakte, waardoor de molen op hol sloeg. De molenaar die aan het baggeren was, was zwaar de pineut. In die tijd werd er 3 gulden betaald voor een bok schouwbagger. Aan de baggerspecialist (86) uit Hoogmade wordt nog even gevraagd hoeveel dan een bok is, dat is omgerekend 6 kuub bagger.

Koetjes, kalfjes en molens
Met mijn tweede kopje koffie schuif ik aan bij tafel 2. Hier bevinden zich een melkboer, twee boeren, 1 agrariër, een veehouder (zoek de verschillen!) een meelboer, een chauffeur en later vertegenwoordiger van de meelleverancier en een uit Noord Holland over komen waaien molenaar, die deze keer op visite is. Hun gezamenlijke achtergrond ligt in Zoeterwoude Dorp en op de grens van Leiden.
Vroeger werd je als kleine jongen uit een groot gezin uitbesteed aan een boer in de omgeving en als je te groot werd, lees te duur, moest er een andere baan gezocht worden en kwam de boerenzoon bij de meelhandelaar terecht.
Ook deze groep praat wekelijks over koetjes en kalfjes en allerlei andere zaken die hen bezig houden, maar vaak worden het toch weer die verhalen over vroeger en wat er zoal allemaal veranderd is. Dat is voornamelijk de komst van nieuwe woonwijken en het toenemende verkeer. Het verdwijnen van de 8 kleine molens uit de Westeinderpolder na het uitgraven van de Nieuwe Vaart voor de ontsluiting met de Vliet naar Leidschendam. Met de molens verdwenen ook de nodige sluizen, want dat waren er toch heel wat. In het Westeinde waren er al vier en aan de Schenkel, bij Emmaus en bij Juffermans ook nog. Het seinen van de molens naar elkaar, ’s nachts met de lantaarn aan de wiek en overdag met de zwarte vlag.
Paniek dan moesten de molens binnen 20 minuten stil staan. In plaats van de kleine molens is er een grote gekomen met ‘Zelden van Passe’ omdat men het onderling nooit eens was over de hoogte van het water. Het is duidelijk dat er een molenaarszoon in de groep zit, maar hij kijkt wel erg ver terug in de tijd want de molen dateert uit 1642.

De dans ontsprongen
Ook deze groep betreurt het vertrek van de veemarkt, waar niet alleen koeien, maar ook kleinvee, zoals pluimvee, geiten en konijnen te vinden waren. Of wat te denken van allerlei leveranciers met groenten en fruit, of medicijnen voor de beesten, paardentuigen, klompen, gereedschap, noem maar op. De strengere wetgeving is voor hen een echte strop, want het was er altijd mieters gezellig. Toch hebben ze de dans aardig ontsprongen, want hoeveel veehouders zijn er niet de dupe van geworden van de mond en klauwzeer. Gigantisch veel vee is vernietigd, bedrijven zijn eraan onderdoor gegaan, dan prijzen zij zich nog gelukkig.

Keuren
Vroeger werd het vee ook gekeurd maar niet met zoveel richtlijnen als nu. Er wordt gesproken over een handelaar die zijn vlees liet keuren door twee oude dames. Hij gaf ze eerst wat vlees om te paaien en als ze de week erna nog overeind liepen, dan was het vlees goed gekeurd. “Maar dan moet je wel een ruim geweten hebben om zo te kunnen leven”, geeft iemand anders zijn mening.

Smaken verschillen
Wat te denken van de roof van 20 ooien pas in Woubrugge? “Maar die smaken ook veel beter dan rammen!” Niet iedereen deelt deze mening. Een ander kent weer iemand die een ram slacht en de ballen met smaak weet te bereiden en ook nog raad weet met de darmen. Ik moet er niet aan denken!
“Over eten gesproken, moet jij niet naar Tafeltje dek je?” De tijd vliegt en andere plichten roepen en weg is de vertegenwoordiger met zijn op visite zijnde zwager.

Welkom
Ze voelen zich welkom bij de Alberts Corner, ze drinken uitsluitend koffie. De plek ligt voor een ieder centraal. Er komt geen alcohol aan te pas, men moet immers weer met de auto naar huis. Dat maakt ook dat het thuisfront hen met een gerust hart laat gaan. Als er iemand jarig is wordt er getrakteerd op gevulde koeken. Ze ruimen zelf alles op en dat wordt door het personeel gewaardeerd. Als men binnenkomt krijgt iedereen een hand, maar bij vertrek wordt er even de hand opgestoken “Tot volgende week”.

Heren, het was me aangenaam, bedankt!

Petra Oliehoek van Es

Als je bereid bent om te leren, volgen de lessen vanzelf

Agenda Dorpsraadvergadering 1 december
Hierbij nodig ik u uit tot het bijwonen van een openbare vergadering van de Dorpsraad Stompwijk op donderdag 1 december 2005.
De vergadering vindt plaats in het Dorpshuis Stompwijk, Dr. Van Noortstraat 89 te Stompwijk. De vergadering begint om 20.00 uur.
De agenda
1.Opening
2.Spreekrecht
3.Verslag van de vergadering van 26 10 2005
4.Actiepuntenlijst 5.Structuurvisie
6.Presentatie Driemanspolder
(door dhr T. van Wieringen)
7.Rondvraag
8.Sluiting Met vriendelijke groet, de Voorzitter,
Wethouder mr. E.P. Beimers.
De bijbehorende stukken liggen ter inzage in de Bibliotheek.

VANL Wijk en Wouden genomineerd voor Nationale Gruttoprijs
Voor de eerste keer wordt de Nationale Gruttoprijs voor groepsinitiatieven uitgereikt door het project Nederland Gruttoland. De jury heeft drie genomineerden gekozen. De Vereniging voor Agrarisch Natuur en landschapsbeheer Wijk & Wouden is één van de drie genomineerden. De vereniging ziet de nominatie als een waardering en aanmoediging van alle boeren en vrijwilligers, alsook voor de participerende bedrijven, die zich inzetten voor de grutto. Mede daardoor steekt het broedresultaat van de grutto’s in het Land van Wijk en Wouden erg gunstig af tegen het algemene beeld. De prijs uitreiking zal plaatsvinden in aanwezigheid van minister Veerman op het Gruttogala 30 november a.s. te Baarn.
Veel boeren in het land van Wijk & Wouden, bijgestaan door vrijwilligers van de weidevogelwerkgroepen, beschermen de nesten en kuikens van de weidevogels. Bijvoorbeeld met een nestbeschermer, een ijzeren rekje dat boven het nestje met eieren wordt geplaatst. Hierdoor kunnen koeien het nestje niet vertrappen. Ook plaatsen de boeren en vrijwilligers stokken in de buurt van het nest zodat er omheen gemaaid kan worden. Verder wachten boeren vaak met het maaien, totdat de eieren zijn uitgekomen. Daarnaast laat men veelal stroken gras staan als er gemaaid wordt, dan kunnen daar de jonge vogels in het lange gras kruipen, waar ze voedsel en bescherming vinden (zg. vluchtstroken).
De grutto hoort bij het Nederlandse weidelandschap. Het aantal broedparen daalt echter snel. Vogelbescherming Nederland, Landschapsbeheer Nederland en Natuurlijk Platteland Nederland zijn daarom in 2003 het project Nederland Gruttoland gestart. Een van de kenmerken van Nederland Gruttoland is de gebiedsgerichte samenwerking tussen boeren, vrijwilligers en in sommige gebieden ook beheerders van weidevogelreservaten. Deze samenwerking bleek niet alleen effectief maar ook onderling stimulerend. Daarom is deze wedstrijd bedoeld voor groepsinitiatieven.

Muizenissen
Een klein berichtje in de krant en een item in het Jeugdjournaal laten ons weten dat er 67.000 bomen per dag gekapt moeten worden om de Europeaan te voorzien van toiletpapier….Daar zakt je broek toch van naar beneden! 67.000 bomen om de Europese kont schoon te houden. Per dag! Ik verwachte toch minstens Kamervragen maar het bleef stil. Het enige nieuws uit Den Haag was wat gekibbel tussen Hans en Ayaan en ik vraag me nu af waarom ik dat nieuws noem. Niemand stond op om dit te stoppen, niemand dwong de fabrikanten om gewoon gerecycled papier te gebruiken voor de fabri cage van toiletpapier: ze hebben er gewoon schijt aan! Gadverdamme! Mijn vrouw en ik stonden wel op en checkten ons papier. Helaas, er stond geen recycle teken op en ik moest beloven om bij de volgende boodschappendag gerecycled papier mee te nemen. Eenmaal in de supermarkt vond ik het: op de plastic(!) verpakking was een heel bos afgedrukt en de pijlen die naar elkaar wezen bevestigden dat het om ‘goed’ papier ging. Ik telde de rollen en vergeleek de prijs met wat wij normaal in huis halen en merkte een euro verschil, ten nadele van mijn portemonnee dus. Ja, en dan ben ik genoeg Nederlander om om te draaien en weg te lopen en vraag ik me hevig af waarom dit soort artikelen niet goedkoper gemaakt worden… Juist, dat is politiek, geldgraaierij en onrechtvaardig.
Toen ik even later weer thuis op de pot zat was ik alweer met andere problemen bezig want zo gaat dat in onze huidige supersnelle oppervlakkige samenleving. Sven mocht afgelopen weekend eindelijk voor diploma A afzwemmen maar werd vlak voor het eindritueel, watertrappelen en zwaaien naar het in grote aantallen aanwezige publiek, apart gehouden waarna hij te horen kreeg dat hij het niet gehaald had! Inderdaad, hij liep weer stuk op het Gat en ik begrijp nu ook hoe de kreet Gadverdamme! is ontstaan…(Wie heeft dat gat eigenlijk verzonnen? Ik ben nog nooit gaten onder water tegen gekomen in mijn leven dus wat word je er beter van?) Vervolgens werd hij richting kleedkamer gestuurd waar hij opgevangen werd door zijn moeder en ondergetekende en wachtten wij tevergeefs op iemand van de zwemvereniging (AZL…)die ons zou bijpraten over het waarom en hoe. Tevergeefs dus want verliezers tellen kennelijk niet, dus wij bleven met vragen zitten zoals bijvoorbeeld waarom ze dit jochie toch op hadden laten komen want vorige week nog lukte het hem niet (tot twee keer toe) om door het gat te zwemmen. Nu werd hij publiekelijk te schande gemaakt en gelukkig voor hem zagen we zijn tranen niet toen hij onder de douche stond want je bent als ouder in alle staten, alhoewel ik geen zin had in Hart van Nederlandtaferelen dus ik hield me in…Eenmaal aangekleed stonden we even later in de hal met de andere familieleden bij te praten en kreeg Sven toch zijn presentjes want ze waren het allemaal eens: hij had prima gezwommen. Onze belofte om naar de bekende kleffebroodjeshamburgertent te gaan willigde ik ook in want hij had prima gezwommen. Voor ons was hij een winnaar!
Het liefst haal ik hem nu van zwemmen af want dat papiertje zegt mij niets meer, maar Sven wil perse dat papiertje halen. Eenmaal thuis kroop ik direct achter de computer en schreef een boze brief naar de Voorzitter van de zwemvereniging. In de hoop dat deze zijn personeel wat meer achter de zwembroek gaat zitten om dit soort teleurstellingen in de toekomst te voorkomen, voor onze kinderen maar ook voor andere kinderen.
Gadverdamme!
Arjen Veldhuizen

Woensdag werd door een vrachtauto de bocht net iets te krap genomen om vanaf het Kerkplein de Dr. van Noortstraat op te draaien. Hierdoor werd een deel van het muurtje meegenomen. Dat was op zich al erg genoeg , een vervelende bijkomstigheid was dat hierdoor de auto olie was gaan lekken. De chauffeur had dit niet gezien maar wel een oplettende Rinus Odijk. Er lag al een flinke plas onder de auto. Politie en brandweer werden gewaarschuwd, de olie moest over gepompt worden, de inhoud van de auto overgebracht naar een andere vrachtwagen van dit bedrijf en uiteindelijk moest de auto worden weggetakeld.
Petra

Peter Witteman (verre familie van…) is sinds het nieuwe schooljaar directeur van de basisschool Maerten van den Velde. Samen met adjunct Richard en natuurlijk het gehele team heeft hij de eindverantwoording van de school, waar 230 leerlingen dagelijks te vinden zijn.. Hij heeft 35 jaar ervaring binnen het onderwijs, waarvan 21 jaar op een basisschool in het Loos duinen, waarvan 11 jaar als adjunct en de laatste 10 jaar als directeur. Hij wilde graag nog één keer veranderen en is de uitdaging in Stompwijk aangegaan. Na bijna 4 maanden de hoogste tijd om eens nader kennis te maken. Ik betreed na 4 jaar de school opnieuw, een bed met slaapzak voor de zwarte Pieten staat gastvrij in de hal, de gangen zijn versierd met prachtige zwarte Pieten koppen en de gebruikelijke vergeten mee te nemen tassen hangen aan de kapstokken. Het is allemaal weer zeer vertrouwd.
Peter kent inmiddels de Dorpsketting, want daar is op school veel vraag naar. Ik laat mij zijn complimenten over de wekelijkse inspanning van de redactie lekker aanleunen en geniet van het door hem vers gezette kopje koffie.

Verschillen
Ik vraag hem naar de verschillen van een basisschool in Den Haag of in Stompwijk. De verschillen zijn niet eens zo groot, omdat Loosduinen toch ook een stadswijk is, waar iedereen elkaar kent. Het verschil voor hem is dat hij daar iedereen kent en hier niemand! Hij woonde naast de school en is dagelijks vrijwillig het verkeer ingegaan om de nieuwe uitdaging aan te gaan.Het bevalt hem prima, het gehele team bestaat uit 18 collega’s, waarvan er 2 full time werken en de rest dus parttime, ook hij werkt 4 dagen per week.

Hij vindt een van de verschillen, dat de kinderen in hun vrije tijd veel buiten spelen. Ze zijn bezig met sporten of de paarden en in Loosduinen was het altijd voetballen en dan een hele tijd niets, terwijl daar toch ook veel groen is. En de weg van zijn huis naar het werk, neem de Stompwijkseweg alleen al, nog afgezien van de hobbels, maar je laat de stad achter je en je bent direct in de polder. De ruimte en vrijheid om je heen…..

Randvoorwaarden
Hij houdt zich dagelijks bezig met het geven van zorg, met het bedenken van manieren om het onderwijs zo goed mogelijk bij de kinderen te laten passen, rekening houdend met de capaciteiten, interesses en waar het kind goed in is. Het eindresultaat telt, dat is door het ministerie in kerndoelen opgesteld. Er moet een bepaald niveau behaald zijn in lezen en rekenen en de wijze waarop het kind binnen de maatschappij staat. De manier waarop, daar is de school vrij in. Het klassikale is er bijna niet meer, het schoolprogramma is meer op het individu ingesteld. Per kind wordt het niveau bepaald en het aanbod wordt daarop afgesteld. De school is vrij om hier vorm aan te geven en zo goed mogelijk op het kind af te stemmen. Aan de inspectie wordt jaarlijks verantwoording afgelegd, niet alleen controle, maar er wordt ook meegedacht ook kan je bij de inspectie terecht voor adviezen. Eens in de zoveel tijd wordt de school op alle fronten doorgelicht.
De zorg voor kwaliteit wordt regelmatig bekeken, om te zien wat er verbeterd moet worden en hoe dat het beste kan. Dat is eigenlijk een doorlopend proces.

Wat wil je bereiken?
Bij deze vraag start je eerst globaal bij de grote lijnen en dat wordt steeds verder uitgekristalliseerd en steeds meer invulling aangegeven. De maatschappij verandert en hiermee het kind. De tijd dat een kind 3 uur met een boek zat is voorbij. Het aanbod moet sneller, gevarieerder, andere middelen en kritisch blijven kijken naar de processen. Hier heeft hij een dagtaak aan. Hij staat uitsluitend in geval van nood voor de klas, wel kijkt hij graag mee in de klassen om de kinderen beter te leren kennen, hoe de lessen gaan en zo weet hij wat er leeft. Samen met het team houdt hij de school in beweging.

Thema’s
Bij de kleutergroepen wordt vaker met thema’s gewerkt en af en toe wordt er een project onder de loep genomen, toegespitst op de actualiteit van de dag. Soms wordt dit schoolbreed aangepakt zoals met de kinderboekenweek. Begin volgend jaar wordt het onderwerp kunst in de schijnwerpers geplaatst, met bezoek aan musea, theatervoorstellingen en dergelijke. Het fijne is dat er steeds ouders bereid zijn om voor het vervoer te zorgen, want het huren van een bus is veel te duur. Het handbaltoernooi vond hij erg leuk waar veel leerlingen van diverse scholen aan meegedaan hebben. Het schoolkamp van groep 7, de musical van groep 8. Bij dergelijke activiteiten leer je de leerling op een andere manier kennen en komen andere kwaliteiten bovendrijven. Als daarop ingespeeld wordt, snijdt het mes aan twee kanten. De leerling is geïnteresseerd en laat dit weten in bijvoorbeeld een spreekbeurt. Er wordt verschrikkelijk veel werk achter de schermen verzet.

Enthousiast
Hij heeft een enthousiast team dat klaar staat voor de leerling, maar ook steun biedt naar elkaar toe. Het komt hier niet voor dat leerlingen vanwege ziekte van de leraar naar huis wordt gestuurd. Het team gaat er voor en staat er voor. Een team dat meedenkt en één groep vormt. Hij heeft dat wel eens anders meegemaakt. Het is deze manier waarop het prettig samenwerken is. Ik weet zeker dat Peter door zijn positieve instelling daar een flinke bijdrage aan levert.
Petra Oliehoek van Es

Protest(lied) tegen woningbouwplannen!
Het is even stil geweest, maar a.s. dinsdag 6 december vindt opnieuw overleg plaats tussen de gemeente en de provincie over de bouw van een nieuwe woonwijk in de Westeinderpolder. Het standpunt van de provincie was duidelijk (“Onbespreekbaar”), maar de gemeente lijkt niet van gedachten veranderd te zijn: die woningen moeten er komen en liefst zo snel mogelijk! GroenLinks is en blijft daar tegen: 350 woningen in één keer is veel te veel! GroenLinks is wel voorstander van gefaseerde kleinschalige bouwprojecten binnen de rode contouren.
GroenLinks vindt het nu het hoogste tijd om aan het College, de grote gemeenteraadspartijen CDA, VVD en PvdA én het provinciebestuur weer een krachtig protestgeluid te laten horen, want ook de inwoners van Stompwijk zijn niet van gedachten veranderd!
Wij roepen alle inwoners van Stompwijk op om zaterdag 3 december om 16.00 uur naar de bibliotheek te komen en daar onder begeleiding van het zwarte pietenorkest een protestlied te zingen op de bekende wijze van “Het is uit het leven gegrepen” van Farce Majeur. Neem spandoeken/borden, deksels en ratels mee om het protest kracht bij te zetten. Wij zorgen ervoor dat een verslag met foto s van de protestliedbijeenkomst vóór het overleg van 6 december in het bezit zal zijn van de gesprekspartners van het College en het provinciebestuur
Na afloop koffie en thee met pepernoten!
Namens GroenLinks, Marian Cornelissens
Diep in het Groene Hart
(op de wijze van “Het is uit het leven gegrepen” van Farce Majeur)

Diep in het Groene Hart
Waar nu nog koeien grazen
Daar ligt een stukje grond
Waarop de bouwers azen.

Een parel in het groen
In ’t land van Horst en Wouden
Die zeldzame natuur
Die willen wij behouden

Rond Stompwijk ligt een krans
Van ruime groene weiden
De bouwers staan al klaar
Wij zullen ze bestrijden

Refrein: Wij willen de ruimte bewaren
Wij willen geen wijk in ons groen
Het landschap willen wij sparen
Wij gaan niet opzij voor de “poen”

Waar nu de grutto broedt,
De schapen naar ons staren
Daar voelen wij ons goed
dàt willen wij bewaren

Provincie sta ons bij,
behoed de “groene grenzen”
Dan keren wij het tij
Meer mogen wij niet wensen

Wij willen dat ze blijven
De kluut, de ooievaars
U mag ze niet verdrijven
Projectontwikkelaars