Lieve Leden,

Nog steeds liggen er dagelijks kaartjes in mijn brievenbus. Dank jullie wel hiervoor. Het doet zoveel goed, het fleurt mijn kast op maar, en dat is nog belangrijker, ook mijn koppie. Jullie lieve woorden en het feit dat jullie de moeite nemen om een kaartje te sturen zorgen ervoor dat ik wat minder pieker en kan genieten van de vrolijke opkikkers.

iemand ergens bij mij vandaan

heeft aan mij gedacht

het heeft een kaartje in een enveloppe gedaan

en naar de brievenbus gebracht

de postbode nam de enveloppe mee

en bezorgde het op mijn adres

het zijn er meestal meer dan twee

ik voel me net een prinses

Inmiddels is de eerste middag voor de ouderen van Stompwijk aan de Molenwei geweest. De leden die ik gesproken heb waren vol lof, ook de verzorging was perfect geregeld, appeltaart met slagroom en natuurlijk het advocaatje met slagroom. Het doek schijnt prachtig te zijn en de uitleg heel duidelijk. A.s. donderdag 8 juli is er nog een middag, volgens mij zijn er nog plaatsen vrij dus heeft u zich nog niet opgegeven doe dat dan snel.

Het was het eerste uitje sinds het corona virus en het smaakt naar meer. Helaas rukt er een nieuwe variant in Nederland op, de Delta variant. Het schijnt razendsnel om zich heen te grijpen, maar nog niet voor al te grote problemen te zorgen. We hopen dan maar dat dit zo blijft. Ook is nu de vakantieperiode in volle gang en we moeten maar afwachten wat de vakantiegangers mee terug nemen. Ik hoop alleen maar leuke foto’s en mooie verhalen en dat ze het virus lekker in hun hotel achterlaten.

Helaas kunnen we het Dorpspunt niet groter maken dan het is, dus op dit moment hebben we nog geen idee of en wanneer we weer zouden kunnen beginnen. Het is momenteel ook wat stil vanuit Den Haag, de afgelopen weken zijn er natuurlijk heel veel maatregelen afgeschaft of versoepeld en de anderhalve meter buiten hoeft ook niet meer in acht genomen te worden, maar wij zitten binnen en daar is het nog steeds van kracht. We wachten het maar af, meer kunnen we op dit moment niet doen.

Het weer in Nederland laat het nog een beetje afweten, het is geen heerlijk zomerweer. Ik kan me de zomers van vroeger nog herinneren, de geur die na een warme dag nog in de lucht hing, ik kan hem zo terug halen. Na het melken ging m’n vader dan ook mee naar buiten, op de bank voor het huis koffie drinken. Dat was voor ons kinderen echt een unicum en daar genoten we van, met een beetje geluk 6 weken lang. Die zomers zijn er sowieso niet meer, soms is het een weekje loeiheet maar verder is het vaak maar wat gekwakkel, regen, dan een beetje zon, wolken. Maar genieten doen we toch wel, zeker van de tuin. Die is momenteel wel op z’n mooist, alles groeit en bloeit en je hebt het idee dat je ergens in een tropisch land bent als je onder de blauwe regen staat, de geur van de jasmijn opsnuift, de passiebloemen open ziet gaan en ook de goudsbloemen, vlijtige liesjes, wonderplanten, duizendschonen doen hun best. Momenteel is het onderhoud van de tuin even in handen van mijn wederhelft, maar genieten van alle kleuren en geuren kan ik wel.

Vorige week liet ik al weten dat we een aantal zieke of herstellende leden hebben. Ook deze week wil ik daar nog even aandacht aan besteden. Allereerst hopen wij natuurlijk dat men rustig aan beter wordt. Mensen die mijn stukjes regelmatig lezen weten dat wij waarde hechten aan het branden van een kaarsjes bij ons Maria beeldje. Dat kaarsje, overdag een waxinelichtje, s nachts een kaarsje op een batterijtje, brandt voor onze leden, voor ons zelf en ook voor leden die een operatie in het verschiet hebben. Nu is het zo dat wij niet alles horen, dus weet u iemand van onze Ouderen Soos die wel een steuntje in de rug kan gebruiken laat het dan even weten ( Agnes 06-43412445 of ajhofstede1111@gmail.com) dan sturen we een mooi kaartje en zoals u aan het begin van dit stukje heeft kunnen lezen weet ik uit ervaring hoeveel goeds dat kan doen. Want als we dan weer mogen starten doen we dat natuurlijk het allerliefste met de hele groep, want…..:

met de rollator naar het Dorpspunt gaan

om iemand met rummikub of klaverjassen te verslaan

een borreltje of advocaatje met room

dat is op dinsdagmiddag de droom

ouder worden is niet zo slecht

zolang je er maar niet tegen vecht

geniet van elk moment

net zolang tot je 100 bent.

zo houden we hand in hand,

de Ouderen Soos in stand!!

Een lieve groet en een hele fijne week namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Tja, het coronavirus is voor de hele wereld hetzelfde, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Persoonlijk begon het virus voor ons om 03.30 uur in de nacht, we hadden een cruise geboekt, de eerste koffer zat al in de auto en toen ik de 2e koffer er in wilde leggen werden we gebeld dat het niet door ging. Als ze een minuut later hadden gebeld waren we al onderweg naar Schiphol geweest en dan hadden we misschien ergens zitten wachten op een boot die nooit zou komen. In het begin waren we wel teleurgesteld, later begrijp je het wel.

Wij vinden het virus eigenlijk niet eng, nu zijn we van nature ook vrij nuchter dus dat scheelt wel. Ook hebben wij zekerheid, we kunnen niet meer ontslagen worden en ons inkomen blijft hetzelfde.

Ik vind wel dat de jongeren zich meer bewust moeten zijn van de risico’s van het virus. Ik zag een nog jonge jongen op t.v. die het Virus had gehad maar nu weer herstellende was. Maar er blijven wel restverschijnselen achter en ook de zorgen of hij zijn baan nog kon houden. Als de jongeren zich niet anders van gedragen en met mooi weer gewoon lekker massaal naar het Vondelpark gaan kom je in een vicieuze cirkel van besmettingen waar je niet meer uit komt.

Ouderen hebben vaak ook al andere kwalen en zijn al kwetsbaarder. Alle onderzoeken werden afgezegd, het bloedprikken ging niet door en ook het maken van een scan is uitgesteld. Je loopt anders teveel risico.

Het enige wat ik wel een beetje eng vind is dat je niets ziet of hoort, maar dat het Virus er wel is en dat je dus besmet kan worden zonder dat je het weet.

Toch heeft het coronavirus ook positieve kanten, er wordt van alles georganiseerd vooral voor de ouderen en de saamhorigheid is groot. Wat ik wel jammer vind is dat de meeste dingen plaatsvinden in de Akkermunt, Waterviolier en Van Raephorststraat of Van Santhorststraat. Er wonen nog meer leden van de Soos in het dorp maar dan wat achteraf, op het Laantje van de dokter of op de Stompwijkseweg richting Leidschendam en die krijgen er niets van mee. Het zou leuk zijn als die mensen er ook bij konden zijn.

Onze dag gaat toch wel snel om, we hebben een iets andere dagindeling maar het is zo weer avond. We staan iets later op, drinken koffie, lezen twee krantjes en puzzelen wat en dan is de ochtend weer voorbij. ’s Middags lopen we vaak een stukje en we gaan ook wel met de auto ergens heen om daar te lopen. Dan doen we nog de boodschappen, die doen we samen, ik blijf in mijn auto en mijn vrouw gaat naar binnen en dan is de dag om.

Ook bellen we meer naar familie, onze familie wonen allemaal wat verder weg en dan is de telefoon wel belangrijk. Je geeft ze zo wat extra aandacht en voor onszelf is het ook gezellig. Dat was ook zo met de Soos, voor heel veel mensen was dat het enige uitje in de week en daar kijken ze dan echt naar uit. Ik heb ook nog familie in Amerika en die heb ik ook gebeld. Ze lezen altijd de Dorpsketting en blijven goed op de hoogte van het wel en wee in Stompwijk.

Ik heb geen moeite met de regels die er zijn (weten jullie dat de regels in Amerika precies hetzelfde zijn als in Nederland? Het gaat daar per staat en de staat waar mijn familie woont hebben zich aan dezelfde regels te houden als wij) Ik vind wel dat er weer te vroeg versoepeld wordt, ik begrijp wel dat ze

dat om economische redenen doen, maar het is voor iedereen moeilijk. Laten ze eerst hulp geven om te overleven en dan herstelt het zich wel. Je krijgt zoveel informatie, ik vind dat men wel heel goed moet weten uit welke hoek de informatie komt en wat het belang ervan is.

Ik ben wel heel blij dat we in Stompwijk wonen en niet in de stad. Als de Soos weer zou beginnen zouden we wel weer komen, maar het moet echt veilig zijn. Misschien moeten jullie kijken of er andere mogelijkheden zijn. De ruimte binnen is niet al te groot, het Dorpshuis is ook geen optie meer. Misschien een buiten bingo ofzo bij Stompwijk ‘92. Die willen heus wel meewerken. Natuurlijk moet het dan wel mooi weer zijn, er zitten overal wel voor- en nadelen aan.

Of iets bij de Bles, maar daar zijn dan weer kosten aan verbonden. De Bles doet al heel veel, die sponseren al veel dingen. Je moet in deze tijd samen werken als je iets weer wil opstarten. Binnen in het Dorpspunt is het bijna niet te doen.

En de toekomst? Tja we zullen het zien en moeten afwachten. Niemand die het weet en tot die tijd moeten we er maar het beste van maken.

Joop en Wil Schrader

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Eigenlijk kom ik zelden tot nooit op de Soos, maar ik vind het wel belangrijk dat de Soos in stand blijft dus daarom blijf ik wel lid en ik neem mijn petje af voor jullie allemaal om het elke week weer in goed banen te leiden. Zo opent Leo van Santen ons gesprek. (Agnes)

Het coronavirus heeft een behoorlijke invloed, zeker op de mensen die in het arbeidsproces zitten.

Ikzelf heb wel meer angst dan dat ik denk aan de economische gevolgen, maar voor hen is het natuurlijk andersom. Er wordt dan wel heel hard gewerkt aan een vaccin, dat kan dit jaar uitgevonden worden maar het kan ook nog jaren duren. Als je de historie eens terugkijkt naar allerlei virussen of ziektes is er ook niet altijd een goed werkend medicijn gevonden. Voor sommige virussen zijn ze nog bezig.

Het vervelende is dat je er niets aan kunt doen. De regels worden opgesteld en daar moet je je maar aan houden. Maar om als voorbeeld te noemen, ik was een tijdje geleden bij een bloemenstalletje, er stonden 3 mensen en 2 mensen om te helpen. Het waaide heel hard dus dan is die anderhalve meter afstand houden lang niet genoeg om het virus te ontwijken. De druppeltjes van het virus moeten binnen die anderhalve meter op de grond vallen, maar als het zo hard waait dan kunnen ze wel 5 meter verder terecht komen. Je moet ook een beetje geluk hebben.

Ik vind het wel zorgelijk voor de toekomst, het virus moet zichzelf eigenlijk vernietigen.  Ik vind dat ze de regels wel wat te snel weer versoepeld hebben. Dat is allemaal berekend door een wiskundige maar we hadden beter nog even wat langer  ‘op slot’ kunnen blijven. Het heeft waarschijnlijk te maken met de economische gevolgen, maar ik ben er van overtuigd dat je eerst de bron moet aanpakken voordat je de gevolgen kunt behandelen.

De dag komen we wel door, we gaan fietsen op rustige plaatsen, ik golf nog 3 x per week en heb ook nog een tuintje met een kasje. Ik ben liever buiten dan dat ik binnen zit, maar dat kan ook zo veranderen hoor en dan kom ik zeker naar de Soos. We moeten wel zorgen dat wij het niet krijgen, mijn vrouw heeft een kwetsbare gezondheid en ondanks dat het heel goed gaat behoort ze toch tot de doelgroep. Ik behoor ook tot de doelgroep vanwege mijn leeftijd, dus we kijken wel uit.

Een hartelijke groet, ook van mijn vrouw,

Leo van Santen

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Lieve leden (en ook niet leden),

Wat een lieve verrassing, de kaartjes die ik van jullie krijg nadat onze voorzitter van de Ouderen Soos vorige week een oproepje in de Dorpsketting heeft gezet. Het is een feestje als mijn wederhelft de post uit de brievenbus gaat halen, het is zo gezellig om dan lekker samen op de bank te gaan zitten en de kaartjes open te maken en jullie lieve woorden te lezen. Dan plakken we ze op de kast en ziet het er heel gezellig uit. We hebben een open kast, waar onze kruiden in staan, en er kunnen nog meer kaartjes bij hoor (hint).  Dank jullie wel, dit helpt goed bij mijn herstel want het valt best wel tegen. Dan weet ik wel dat ik geduld moet hebben en ik zal er al langer over doen dan een ander ‘normaal’ mens, maar dat geduld is wel moeilijk. Maar het gaat mij wel lukken, met vallen en opstaan kom ik er wel.

Afgelopen vrijdag dacht ik van laat ik eens kijken of het weer lukt om een stukje te Diamond Painten. Dat is niet zwaar, je kan erbij zitten en hoeft alleen maar de steentjes op de goede plek neer te leggen. Ik heb er zegge en schrijven 10 neergelegd en toen was het op. Dat was dus nog even iets te enthousiast, maar goed de eerste 10 zijn gelegd en volgende week misschien weer 10.

Afgelopen week hebben we onze 2e corona prik gehaald. Toch wel een fijn gevoel dat we nu volledig geënt zijn. Daarna ook maar meteen de app aangemaakt en een QR code gemaakt, niet dat we van plan zijn om te gaan feesten maar je weet nooit waar ze in de toekomst die code voor willen hebben. Ik heb zo’n idee dat het niet alleen voor feesten en partijen is maar dat het op termijn ook voor ziekenhuizen gaat gelden, of in winkels. Sinds gisteravond hoeven we geen mondkapjes meer te dragen, maar ik hou hem nog maar een poosje op als ik straks weer boodschappen kan doen. Of het helpt weet ik niet maar ik voel me er toch wat fijner bij. Nu die laatste maatregel nog, die anderhalve meter en dan…… maar ja ook hier is geduld weer een schone zaak.

Dan is volgende week de maand juni ook weer voorbij. Ook dit jaar gaat de Stompwijkse Kermis niet door, dat zal weer wennen zijn. Ik weet dat het hele dorp er echt naar toe leeft, vroeger toen ik nog in Stompwijk woonde hielden we er ook rekening mee met de vakantie. We gingen echt niet weg tijdens de Kermis, ervoor of erna maar tijdens dat was echt uitgesloten. Nu ik al zoveel jaren niet meer in Stompwijk woon kom ik er eigenlijk niet meer. Vind het leuk om het via Internet te volgen, foto’s en de live stream maar om er naar toe te gaan dat hoeft niet meer zo. Jammer is het natuurlijk wel maar volgend jaar zal het toch wel weer doorgaan? Als er tenminste weer geen rare virussen opduiken want er is nu in Nederland ook een nieuwe variant die razendsnel om zich heen grijpt. En dit is nummer drie waarvoor geduld wordt gevraagd, het wordt wel op de proef gesteld!

Heeft u zich al opgegeven voor het Panorama aan de Molenwei? Doen hoor, 29 juni zal niet meer gaan, maar 8 juli wordt er ook nog een middag georganiseerd. Het is echt iets bijzonders en er is door verschillende kunstenaars heel hard aan gewerkt. Het is ook nog eens een gezellige middag uit, vervoer kan geregeld worden, dus wie doet u wat. In de zomermaanden is het vaak rustig en zeker in deze tijd is het denk ik een welkome afwisseling. Gelukkig is er veel sport op de televisie, Formule 1, Voetbal, Tour de France, Tennis en

binnenkort beginnen ook de Olympische spelen. Het zelf doen is niet zo aan ons besteed maar ernaar kijken doen we wel. Ik hoop dat jullie daar ook nog wat plezier aan beleven, je hoeft niet alles te kijken maar bepaalde dingen slaan wij echt niet over. De Formule 1 bijvoorbeeld met Max Verstappen, daar kunnen we ons echt op verheugen.

Helaas zijn er nog steeds een aantal zieken of herstellende onder onze leden. Wij wensen jullie van harte beterschap, een voorspoedig herstel en het geloof dat het weer goed komt. Weet dat wij, als bestuur, jullie niet vergeten en aan jullie denken.

Als laatste wil ik jullie een gedichtje meegeven over de maand juli:

eenendertig dagen in deze maand

bloeiende natuur,

waardoor je je in exotische oorden waant

juli, één groot avontuur

geniet van ieder uur

de zomer is op haar hoogtepunt

zwoele avonden

als het ons wordt gegund

geniet van de dag totdat het donker wordt

niets wat dit gevoel verstoord

een advocaatje met slagroom of een goed glas wijn

zo zou het altijd moeten zijn!

Lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Wanneer het eigenlijk precies begonnen is weet ik niet, in december 2019 kregen heel veel mensen een longontsteking veroorzaakt door een onbekend virus. Daar wist de rest van de wereld nog niets van af maar dat zou snel veranderen. Zo eind januari/begin februari begonnen ook in Nederland de eerste berichten over dat onbekende virus door te sijpelen en, erger nog, er vielen al heel snel slachtoffers over de hele wereld. In Nederland was de provincie Brabant als eerste aan de beurt en ach wees eerlijk, dat is toch een ver van mijn bed show. Maar naarmate de tijd vorderde rukte ook het coronavirus op in de rest van Nederland en elke dag waren er wel doden te betreuren en duizenden mensen werden besmet met het virus. De IC kwam bedden te kort, het personeel draaide driedubbele diensten en op een gegeven moment kon de regering er niet omheen, er moesten maatregelen komen.

Tja en daar zit je dan, zelf chronisch ziek, een chronisch zieke man en een moedertje van 82 die weliswaar redelijk gezond is maar door haar ouderdom automatisch bij de doelgroep behoorde. Mijn man en ik kregen huisarrest opgelegd van de huisarts, alle ziekenhuisafspraken werden verzet of als dat kon telefonisch afgedaan. Het is vreemd, onwerkelijk, niets is meer gewoon. Wat ben ik bang geweest in het begin, ik durfde echt niets, bleef het liefst de hele dag in bed en mijn handen waren binnen een paar dagen rood en ruw van het vele wassen. Maar ik besefte ook wel dat dit zo niet langer kon, dus met veel pijn en moeite een knop omgezet, welke knop weet ik niet, maar het is gelukt en ik kan er nu mee omgaan. Wat niet wil zeggen dat ik niet bang meer ben maar het is in balans. Wij zijn gezegend met een heerlijke tuin en kas en gelukkig is het de grootste tijd van het huisarrest mooi weer dus daar maakten we gretig gebruik van. Als ik echt een goede dag had ging ik op de scootmobiel een rondje polder, maar dan wel met mondkapje voor, sjaal eroverheen, zonnebril op en handschoenen aan. Het verwonderde mij hoeveel mensen er toch gewoon gezellig in groepjes liepen en verbaasd waren als ik in een grote boog om ze heen ging. Maar dat kan natuurlijk ook komen door hoe ik er uit zag haha. Wat ik het ergste vond en nog steeds vind is dat ik al die weken mijn moedertje niet in het echt heb kunnen zien, even heb kunnen knuffelen en vasthouden. Oh we bellen elke dag, skypen, maar toch is het anders. Dan nog snap ik dat wij ‘geluk’ hebben, je zal deze periode op een flatje zitten, drie hoog achter met een klein balkonnetje en 4 kinderen die niet naar school kunnen.

Hoe het verder gaat? Ik weet het niet. We leven maar bij de dag. Ik vrees dat het nog wel eens heel lang kan gaan duren en dat het veel meer gevolgen heeft dan we nu denken. Maar ja, wie dan leeft wie dan zorgt? Is dat mijn kop in het zand steken? Misschien wel maar anders ga ik er aan onderdoor en dit is dus mijn manier van overleven.

Agnes Hofstede

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Ik ben er weer. Vorige week moest ik helaas verstek laten gaan, maar wat heb ik jullie en het schrijven gemist. Maar ik heb weer praatjes dus kan die praatjes mooi op papier kwijt. De afgelopen week heb ik intensief te maken gehad met de medewerkers in de zorg en in kan niet anders zeggen dan: petje af. Nu het Covid-19 virus wat terugloopt en ze het iets rustiger krijgen zie je de één na de ander instorten. Al die maanden gewoon gas gegeven, niet nadenken maar doen en daar krijgen ze nu toch een beetje de rekening van gepresenteerd. De zorg, het moet echt je roeping zijn, maar wie roept er dan?

Enfin, dat is achter de rug, nu heel rustig aan verder gaan en dan komen we er wel. Alleen is dat rustig wel lastig want ik wil graag een beetje sneller. Voor de voetballiefhebbers onder onze leden is het genieten, hoe verder Nederland komt hoe meer de oranje gekte toeneemt. Nu ze dan na twee wedstrijden al winnaar van hun pool zijn kan het gevoel helemaal niet meer stuk. Ook wij kijken graag naar een goede wedstrijd maar zijn geen superfans hoor, het moet wel een pot tussen twee goede landen zijn anders zappen we naar een andere zender. Hebben we wel de pech dat het zomer is en dat er eigenlijk helemaal niets of alleen herhalingen op televisie zijn maar ach, dan gaan we gewoon wat anders doen.

Dat wat anders doen zou dan een bezoekje kunnen zijn aan de Molenwei, Stompwijkseweg 27. Daar is een hele leuke tentoonstelling in de vorm van Panorama Mesdag maar dan onder de noemer Panorama Platteland, Molenwei. Ria Luiten heeft er de afgelopen weken al over geschreven en ik breng het ook nog eens onder uw aandacht. Het is een 40 meter lang ‘schilderij’ over het boerenleven vanaf 1945 tot heden. De officiële opening is al geweest maar op dinsdagmiddag 29 juni vanaf 13.30 uur en donderdagmiddag 8 juli vanaf 14.00 uur is er speciaal voor de ouderen vanaf 65 jaar een gezellige middag georganiseerd met rondleiding en natuurlijk een uitgebreide mogelijkheid om het Panorama te bekijken. Gezellig met elkaar, een kopje koffie en wat lekkers en de middag is compleet. U hoeft voor deze middagen geen lid te zijn van de Ouderen Soos, elke oudere Stompwijker vanaf 65 jaar is van harte welkom. Ook zijn er géén kosten aan deze middagen verbonden. U dient zich echter wel aan te melden, er zijn er al een aantal mensen die dat hebben gedaan, maar er kunnen er nog meer bij dus heeft u niets te doen, geef u dan op. Dat kan via het aanmeldingsformulier uit de Dorpsketting van vorige week of via de e-mail: ria.luiten6@gmail.com

Doen hoor, ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het zeer de moeite waard is. Als u zich via de e-mail opgeeft (een briefje bij Ria in de brievenbus mag natuurlijk ook) vermeldt daar dan even bij of u over eigen vervoer beschikt.

De afgelopen dagen was het verschrikkelijk heet. Het beste was om gewoon binnen te blijven, zo weinig mogelijk te doen en vooral goed te drinken en zorgen voldoende zout binnen te krijgen. Ik heb me dan ook netjes aan minimaal anderhalve liter water per dag gehouden, maar wat wordt je daar flauw van zeg. Dus maar een beetje limonade siroop erin, dat ging al beter. Maar dan nog ontbreekt het nodige zout dus ik heb mijn wederhelft naar de supermarkt gestuurd om paprika chips te halen. Nou niks bijzonders hoor ik u denken, ware het niet dat ik helemaal niet van chips hou. Brrrrr ik wordt er misselijk van. Maar nu met die warmte eet ik makkelijk een zak per dag weg. Tja, misschien last van een zonnesteek? Ik wil maar zeggen, zorg goed voor uzelf, u hoeft natuurlijk geen chips te eten, maar een eitje met zout, een boterhammetje met rookvlees of een beker bouillon volstaat natuurlijk ook. Gelukkig schijnt het aankomende week wat koeler te worden en dat is toch wel erg fijn. Maar op het moment dat deze Ketting bij u op de mat valt dan hebben we de langste dag weer gehad, 21 juni, en gaan we alweer aftellen richting herfst. Soms lijkt het wel alsof ik ergens wat aan tijd mis…..

Het zonnetje hoog aan de lucht,

Vogels en vlinders fladderen hun vlucht

De zwoele zomergeur

De vakantie staat voor velen nog voor de deur

Maar zo heel zachtjes aan

Moeten we al dit moois alweer laten gaan

Seizoenen gaan zo snel voorbij

Dus ga nog even naar het Panorama aan de Molenwei!

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk.

Agnes, secretaris

Zoals u allemaal heeft kunnen lezen: Agnes is gelukkig weer aan de beterende hand. Daar ben ik blij om. Om háár nu eens een hart onder de riem te steken, lijkt het mij zo leuk, als u haar allemaal een kaartje stuurt. Dat zal ongetwijfeld bijdragen aan een sneller herstel en dat gunnen we haar toch allemaal zeker? Ik zal u haar adres geven:

Agnes Hofstede, Blauwpolderkade 18, 2355RB te Hoogmade.

Mensen, laten we er met zijn allen voor gaan zorgen, dat haar brievenbus helemaal uit gaan puilen.

Kleine moeite, groot gebaar……..

Alvast hartstikke bedankt allemaal, Trees van Velzen, voorzitter

In het begin was het wennen met de gedachten wat is dit allemaal. In één klap werd alles afgelast en dan sta je met je gedachten hoe moet het nu verder.

Ja, ik ben een bezige bij. Vele sociale bezigheden en nu zit alles op slot dan word je wel even chagrijnig omdat je niet meer weet, wat je moet gaan doen.

Al snel hervond ik mij, heb de volkstuin maar nieuw leven ingeblazen, zodoende had ik weer wat omhanden.

Ja de kinderen hadden ons het dringende advies gegeven blijf thuis en een goed advies kan je niet naast je neer leggen, maar er kwam ook geen bezoek of iets dergelijks meer. Zelfs de boodschappen werden voor ons gedaan.

Na verloop van tijd ga je toch wel dingen bedenken, hoe kunnen we hier weer een mouw aanpassen. De 1,50 meter afstand kwam er aan en de familie bezoeken thuis  werden weer geregeld. Ook zijn we weer zo nu en dan gaan fietsen en wandelen en zelf de eerste boodschappen halen we weer.

Dit is weer het nieuwe prille begin van herstel.  Gelukkig is het iedere dag mooi weer dat is wel positief voordeel.

Ja over positief gesproken, nu kunnen we pas zien wat we allemaal hadden/hebben je staat er niet bij stil dat het leven zo verrijkt is met heel veel leuke dingen.

Zelf ben ik van (net) voor de oorlog, als ik daar aan terug denk, toen was er niets, ja echt niets, zoals een paar te noemen: geen tv, geen radio, geen computer of telefoon, ja alleen een gammele fiets en verder alleen werk en daar moest je de hele week op teren. Niet dat werk verkeerd is, het voldoet aan de levensbehoefte en het is de beste vrijetijdsbesteding.

We moeten eerder dankbaar zijn dat we een heleboel mooie en leuke dingen hebben ook al krijgen we nu even een beperkingen op gelegd door dat virus, nu zien we pas hoe rijk we zijn.

Er ontstaan ook positieve dingen, zo als schone lucht (ik hoop dat ze daar goed over na denken) en saamhorigheid (dat mag eigenlijk niet meer veranderen) zo komen er nog veel meer mooie dingen uit voort.  

Zo zie je maar elk nadeel heeft ook zijn voordeel.

Met vriendelijk groet, Jan Duyvestijn

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Het is heel jammer, maar deze week geen praatje van Agnes. Waarom zult u zich afvragen? U bent er immers zo aan gewend, dat Agnes mimimaal 1 of zelfs anderhalve pagina weet vol te schrijven. Agnes zit wat in de lappenmand en dat verklaart alles. Zij is deze week niet in staat om te schrijven, maar u houdt het van haar te goed. Volgende week hoopt ze weer voldoende hersteld te zijn, zodat zij weer met heel veel enthousiasme haar pennenstreken neer kan zetten.

Lieve Agnes, namens al onze leden en het voltallige bestuur, wensen wij jou een heel voorspoedig herstel en hopen je snel weer te horen, te lezen of te zien.

Trees van Velzen, voorzitter

En toen was het ineens 5 juni, de dag waarnaar heel veel mensen met smart naar hebben uitgekeken. Wat is er aan de hand hoor ik u denken? Nou er worden weer een aantal corona regels versneld versoepeld! Je mag weer sporten met elkaar, feesten met een grote groep mensen, dineren binnen in een restaurant en vooral belangrijk voor veel van onze lieve leden: zingen in de kerk!!

En nu maar hopen dat het goed blijft gaan zodat ook de volgende geplande versoepelingen iets eerder doorgevoerd kunnen worden! En verder zeg ik niets…..

We hebben een paar snikhete dagen achter de rug. We klagen niet want we hebben er lang op gewacht maar dit was wel heel veel van het goede. Niet in alle delen van het land, want in het noorden en oosten stroomden wegen over, tunnels en kelders vol en geparkeerde auto’s dreven gewoon weg. Dus het is maar net waar de bui valt. De komende dagen gelukkig wat koeler en elke zomer met die hoge temperaturen ben ik weer zo blij met ons aircosysteem. In de huiskamer en slaapkamer, dus we kunnen ook heerlijk koel slapen.

Voor het eerst sinds 10 jaar hebben we aardbeien uit eigen tuin. Al 10 jaar lang proberen we het ieder jaar weer, maar al 10 jaar lang lukte het niet. Er kwam geen aardbei aan en als er wel ééntje aan zat dan waren ze al opgevreten door de vogels voordat wij de kans krijgen. Maar dit jaar doen ze het als een trein en lekker dat ze zijn! Gewoon plantjes bij een particulier, 50 cent per stuk en dat hebben we er inmiddels al dubbel en dwars aan afgegeten. Heerlijk. Dat is genieten en het fijne van de zomer. Ook de blauwe regen en de sering staan in bloei en dat ruikt zo heerlijk! Echt genietmomentjes. En dat is ook belangrijk om daar oog voor te hebben. We mogen dan wel weer wat meer, maar nog lang niet alles. Maar van de natuur kan je altijd wel genieten, tenzij je hooikoorts hebt. Dan is het minder, maar anders zijn juist dat de dingen die je door deze moeilijke tijd heen kunnen helpen. Ga een lekker rondje lopen, fietsen, met of zonder rollator of scootmobiel en kijk goed om je heen. Je ziet zoveel wat je niet ziet als je in de auto over de weg sjeest. En nu de terrassen weer langer open zijn kan je tussendoor even een pauze inlassen voor een lekker kopje koffie met appeltaart, een wijntje of een ijsje. De stamppotten en erwtensoep bewaren we nog even voor de winter.

Wat ik met dit stukje zeggen wil, probeer te genieten van alles wat er is want het leven is zo betrekkelijk en vergankelijk.

Geniet van kleine dingen

Van een vogeltje dat fluit

Door een liedje mee te zingen

En een boompje vol met fruit

Geniet van kleine dingen

Van bloemetjes die bloeien

Door je door de bossen heen te wringen

En van lammetjes die samen stoeien

Geniet van kleine dingen

Van wat het leven je biedt

Kijk goed om je heen

Zodat je niet vergeet wat je ziet

Namens het complete bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Ik sprak een Joop Hilgersom die 18 mei 75 jaar geworden was. Hij was nog helemaal in feeststemming.

Ze hebben het in tweeën gevierd, want om nu alles bij elkaar te zetten is iets te risicovol in deze tijd.

Maar gelukkig was het mooi weer en konden ze ook heerlijk buiten zitten. Het is een superfeest geweest. (Agnes)

Het coronavirus doet ons niet zoveel, begrijp me niet verkeerd, we hebben er niet zoveel last van is misschien beter omschreven. Het is nou eenmaal zo en we hebben er geen moeite mee. We wonen lekker buiten, kunnen in de tuin zitten en ik heb sinds kort een scootmobiel omdat ik niet meer fietsen kan. Dan gaat Rosina op de fiets en ik op de scootmobiel en dan gaan we er lekker op uit. Had liever gehad dat ik op de fiets ging en Rosina op de schootmobiel maar dat is nou eenmaal niet anders haha. We gaan ook nog met de auto weg en boodschapjes doen we zelf.

Nee, wij begrijpen het wel maar er zijn natuurlijk echt hele oude mensen die zijn wel zo gewend te leven maar begrijpen het soms niet. Die komen niet meer buiten en er komt niemand op bezoek, dat is wel zwaar.

We zijn verder gelukkig nog goed gezond en vermaken ons wel, het is alleen jammer dat we niet meer kunnen kaarten. Het zal niet mee vallen om de Soos weer op de starten, de ruimte is dan toch te klein. Misschien moet je in groepen gaan werken maar dan nog blijft de anderhalve meter afstand een probleem. Jullie moeten maar goed nadenken hoe jullie dat weer in een vat kunnen gieten zodat we er allemaal weer plezier van kunnen hebben.

Wij gaan gewoon lekker door zo en zolang we het virus niet krijgen dan zijn we meer dan tevreden.

Maak er maar een mooi verhaaltje van en dan zien we t.z.t. het boekje wel verschijnen.

Joop en Rosina Hilgersom

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)