Lieve Leden,

Het is weer voorbij die mooie zomer….De zomer die begon zowat in mei…..

In mei? Nou mag ik dan wel naarstig op zoek zijn naar kruidnootjes maar ik heb in mei weinig van de zomer gemerkt, In juni en juli trouwens ook nauwelijks. Maar….we krijgen augustus nog, hoewel die nou ook niet zo super mooi is begonnen. Houden we september over, daar heb ik dan ook al mijn hoop op gevestigd. Een heerlijk najaarszonnetje, rood met witte paddenstoelen, blaadjes die weer van de bomen vallen…. Dat is toch wel mijn favoriete maand. Het is maar goed dat we niets te zeggen hebben over de seizoenen anders zou het toch een rommeltje worden, de één wil zon, de ander regen en weer een derde wil een flinke storm. Dus we laten het maar aan de weergoden over wat ze voor ons in petto hebben.

Van één van onze lieve leden hebben we een hele zak pruimen gekregen….heerlijk om jam van te maken maar ook gewoon lekker als fruithapje tussendoor. Maar, voor zover nog niet bekend, pruimen hebben een goede werking op de stoelgang en dat waren wij even vergeten. Dus na al dat gesnoep van die heerlijke vruchten was het vechten om het toilet, daar hebben we er maar ééntje van. Normaal geen probleem alleen deze keer stond de één voor de deur te springen terwijl de ander z’n best deed zo snel mogelijk klaar te zijn. Wat hebben we er om gelachen, achteraf dan. Dus we doen het nu even rustig aan, de jam zit in potjes en staan in het ruim en daar kunnen we rustig van gaan genieten. Maar ons pruimenfeestje was in elk geval geslaagd.(maar niet voor herhaling vatbaar)

Naast dat feestje hadden we ook nog een ander feestje, maar dat was wat minder gezellig. De meesten van jullie weten wel dat wij een mooie toom kippen hebben waar we erg trots op zijn. Alleen Karel, de haan is erg bezitterig en valt je zo uit het niets aan. Zo ook deze keer bij mijn wederhelft. Hing zo in zijn voet en aangezien hij bloedverdunners gebruikt kunnen jullie denk ik wel voorstellen wat er gebeurde. Overal bloed, het hield maar niet op, pleisters, verband, binnen no time alles weer doorweekt. Toen we dachten dat het eindelijk droog bleef en we doodmoe ons bed in rolden begon het hele feest weer opnieuw. Maar aangezien we eindelijk een keer meteen in coma waren geraakt kwamen we daar pas de volgende morgen achter. Ik zal geen foto plaatsen hoe alles eruit zag maar het had heel weinig gescheeld of Karel was in de pan beland en wij hadden ’s avonds een gebraden haan met pruimen gegeten haha. Maar ja, hij keek ons zo zielig aan, alsof hij het voelde, dat we het toch niet over ons hart konden verkrijgen. Maar het moet niet nog een keer gebeuren want dan durf ik niet voor de gevolgen in te staan.

Ik heb al eerder geschreven dat we onder onze leden een aantal zieken of herstellende leden hebben en het lijkt momenteel wel een epidemie. Namens het bestuur willen we iedereen die ziek is, een operatie heeft gehad of herstellende is nogmaals heel veel beterschap en sterkte toe wensen. Ook al liggen onze bezigheden nog steeds stil, dat wil niet zeggen dat we jullie vergeten. We horen graag hoe het gaat, mochten jullie daar open voorstaan laat het even weten aan één van onze bestuursleden. Weet dat Agnes ( 06-43412445) nog altijd beschikbaar is voor een praatje en een kaartje.

We zijn allemaal mensen van de dag, jong of oud dat maakt niet uit en het leven is te kort om niet met elkaar mee te leven. Let op de nuance, ik bedoel geen medelijden, maar medeleven.

Het leven is soms best zwaar,

Eenzaam, ziek, verdriet of pijn,

Laten we daarom voor elkaar,

Altijd lief en zorgzaam zijn.

Niet alleen in moeilijke tijden

Maar gewoon iedere dag

Zodat we een ander niet alleen laten lijden

En je zo wil zeggen dat je hem of haar graag mag!!

Lieve leden, wij wensen jullie een hele fijne week, hopelijk gaat de zon schijnen, letterlijk en figuurlijk.

Een hartelijke groet namens Bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Welke invloed heeft het Corona virus op uw dagelijks leven?

Je merkt wel heel goed dat het virus er is, je komt nergens meer. De boodschappen doen de buurtjes en we drinken wel eens een kopje thee of koffie ieder in ons eigen tuintje maar dat is het dan ook wel. Gelukkig komen mijn kinderen en klein kinderen nog wel langs. Mijn dochter werkt in een verpleegtehuis en heeft het Corona virus gehad. Ze is daar erg ziek van geweest. Nu gaat het gelukkig weer beter. Je wilt niet dat je het krijgt, mijn kinderen letten wel goed op mij, dat ik goed eet en zo en dat ik zo gezond mogelijk leef.

Hoe komt u de dag zoal door?

Oh ik vermaak me wel, ik heb televisie en de telefoon is in deze tijd wel belangrijk. Je belt eens iemand of je wordt gebeld. Volgende week ga ik weer voor het eerst naar de kapper. Dat is best wel eng maar het is hard nodig dus ik ga toch maar. Dan ben je er ook weer even uit.

De fysiotherapeut belt regelmatig, ik moet oefeningen voor mijn arm/schouder thuis doen. Maar die helpen helemaal niet en nu komt hij volgende week aan huis. Dan zie je weer even iemand anders. Ik hoop dat het dan toch gaat helpen want die pijn dat is niet prettig.

Wat vindt u van de regels die opgesteld zijn?

Dat vind ik wel heel goed, ik heb er ook geen moeite mee. Als er geen regels zouden zijn dan doet iedereen maar wat en dan krijgen ze het virus nooit onder controle. Het is gewoon een rot virus en ik ben bang dat het nog wel even zal duren voordat ze een medicijn of vaccin hebben uitgevonden dat helpt. Ze moeten alleen niet de regels te snel versoepelen, dat is niet goed.

Komt u weer naar de Soos als we die helemaal veilig kunnen opstarten?

Nou dat weet ik nog niet, ik weet niet of ik dat al meteen aandurf. Ik moet echt zeker weten dat het helemaal veilig is dan kom ik zeker weer maar anders wacht ik nog een poosje.

Wat vindt u een positieve kant van het virus?

De saamhorigheid die ontstaat. Er wordt veel georganiseerd, we kregen allemaal een paasontbijt, dat was geweldig. Er werd muziek gemaakt en een straat bingo georganiseerd, ze houden je wel bezig. Iedereen let ook een beetje meer op elkaar. Dat is wel goed.

Ik hoop jullie toch weer te zien dit jaar.

Riet van Santen- Bohemen

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Lieve leden,

Omdat de ‘dinsdagmiddag Soos nog steeds niet kan starten, het weer de laatste dagen nu ook niet je van het is, laven we ons nog steeds in en aan de Olympische Spelen. Na een wat moeizame start kwamen we afgelopen vrijdag goed op gang en de medailles stroomden binnen. Heerlijk om naar te kijken, al die verschillende sporten, de gedrevenheid van de sporters, de vreugde bij het halen van een medaille of het verdriet bij een 4e plaats en dus net naast het eremetaal grijpen. Wellicht houdt u er niet van, maar wij genieten ondanks de middernachtelijke tijden. De wekker maakt overuren. Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het 02.35 uur en kijken we naar de Military, een prachtig spel tussen paard en ruiter in een parcours met de mooiste hindernissen. Als we het dan over genieten hebben is dit zo’n momentje.

Het is inmiddels ook augustus, het grootste deel van de zomer is voorbij en hoewel de kans bestaat dat we nog een prachtige augustus en/of september maand gaankrijgen, gaan we toch echt alweer aftellen. ’s Morgens is het langer donker, we worden niet wakker van het gefluit van de vogels en ’s avonds is het ook alweer wat eerder donker. Het is momenteel stil vanuit Den Haag, het zomerreces is in volle gang. Op deze manier hebben we ook geen zicht op het eventuele aanscherpen of versoepelen van diverse maatregelen. Augustus is de festival maand bij uitstek en het is nog maar de vraag of , met name de meerdaagse festivals, door kunnen gaan. Nu zullen onze leden niet zo snel meer naar een festival gaan, zelfs ik laat deze lekker links liggen, maar de jongeren onder ons wachten er ieder jaar weer met smart op. Ergens in de wandelgangen heb ik vernomen dat het kabinet over twee weken even een onderbreking van het reces heeft om hier een besluit over te nemen. Maar wat doe je dan als festivalorganisator? Ga je toch alle voorbereidingen treffen voor het geval het door mag gaan, of ga je niets doen en wacht je af wat er bekend gemaakt wordt, met als risico dat je op heel korte termijn je festival uit de grond moet stampen. Het corona virus bepaalt nog steeds de dagelijkse gang van zaken en dat zal nog wel even duren.

Ieder jaar weer is het een sport om zo vroeg mogelijk de eerste kruidnoten in de winkels te signaleren. Vaak is augustus de maand dat het eerste sinterklaassnoepgoed weer verkrijgbaar is. Ik heb ze nog niet gezien, maar moet eerlijk bekennen, dat ik momenteel iet vaak in de winkels kom. Het boodschappen doen laat ik even aan mijn wederhelft over en helaas gaat hij geen kruidnoten spotten voor mij. Toen ik het vorige week voorstelde keek hij mij aan alsof ik gek geworden was haha, en het is natuurlijk niet alleen spotten maar ook de grootst mogelijke zak voor mij meenemen. Dus wie weet, deze week weer nieuwe ronden, nieuwe kansen en mocht iemand van jullie een zak kruidnoten tegenkomen, ik hou mij aanbevolen. Ze kunnen bij mijn moeder afgegeven worden, die zorgt er wel voor dat ze bij mij terecht komen.

Maar aangezien augustus gewoon bij de maanden van het jaar hoort hoop ik dat onderstaand gedichtje een glimlach op uw gezicht brengt.

Stofzuigen, dat zal ik morgen wel doen,

of de dag nadien

in de tuin laat ik het gras lekker groen

zodat je het onkruid niet kan zien.

Het moet wel voor volgend jaar

maar ik beloof dan is het vast wel klaar

ik maak me niet druk, doe alles lekker laat,

en in augustus zal je zien

dat mijn kerstboom er nog staat

Namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Het was even zoeken voor haar dochter, want haar moeder was buiten, maar …..ja hoor gevonden.

Het coronavirus? Tja, ik heb er niet zo heel veel last van. Ik woon buitenaf en kan zo lekker naar buiten lopen. Zeker met dit lekkere weer van de afgelopen weken. Ik kan me wel voorstellen als je in een hokje van 2 bij 3 meter zit zonder tuin of balkon en ze halen ook je zonnescherm nog weg om de boel te verven dat het heel anders is. Dat vind ik een soort van mishandeling, dat kan je nu niet doen in deze tijd.

Zelf ben ik al zes weken niet in het dorp geweest, de boodschappen werden altijd al door mijn dochter gedaan en nu bellen ze wat vaker of ik wat nodig heb. Dat is wel fijn. Gelukkig wonen mijn kinderen dichtbij, als dat niet zo zou zijn dan zou het ook weer anders zijn.

Wat ik wel moeilijk vind is de tegenstrijdige berichten die je hoort. Neem nou bijvoorbeeld de mondkapjes. De één zegt je moet speciale hebben, de ander zegt je kan ze van een oude sok maken en weer een ander zegt als je ze 4 dagen in de kast legt, tussen het beddengoed bijvoorbeeld, is het virus ook dood. Dan hoor je nog weer dat je ze kan wassen maar niemand weet op hoeveel graden. Dat vind ik ingewikkeld, ikzelf heb geen mondkapje nodig maar voor de mensen die dat wel hebben is dat wel verwarrend.

De regels en richtlijnen van de regering en het RIVM begrijp ik wel. Welke regel ik het moeilijkst vind? Dat je niet naar een begrafenis kan. De broer van mijn man is pas overleden maar ik kon er niet heen. Er mogen maar een beperkt aantal mensen heen, je kan het wel volgen via de tablet of computer maar het is niet leuk.

Het rare van een virus is dat je weet dat het er is maar dat je het niet ziet. Je kan poetsen wat je wil, maar omdat je het niet ziet weet je niet of het weg is.

Ik mis de Soos wel heel erg, eerst deed ik kaarten maken maar dat ging niet meer met mijn handen dus toen ben ik maar gaan rummicubben. Dat is helaas een klein clubje, er vallen wel mensen af maar er komen weinig tot geen nieuwe mensen bij.  Als we weer mogen beginnen en ik kan nog fietsen dan kom ik graag weer naar de Soos. Ook mis ik het zwemmen, daar gingen we altijd met z’n 5-en in een auto en dat gaat voorlopig dus ook niet, want met 5 personen in 1 auto kan je geen anderhalve meter afstand houden.

Ik hoop dat het snel over is, maar ik ben bang dat we er nog wel een poos last van hebben.

Meer weet ik eigenlijk niet te vertellen, ik ga nu aan de koffie die wel koud zal zijn haha!

Lien Roeling

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

De laatste week van juli alweer! Een rare maand, normaal gesproken heb ik er niet veel mee en vind ik het een nietszeggende maand maar dit jaar was dat wel een beetje anders. Het was ook echt een maand van uitersten. Begin juli was er eindelijk weer eens een uitje voor onze oudere Stompwijkers, lid of geen lid van de Ouderen Soos, het panorama aan de Molenwei. Veel ouderen hebben er van genoten en ik zelf hoop het ruim 40 meter lange doek ook nog eens te kunnen bewonderen. Verder was het soms bloedheet, dan weer koud, de kermis die niet door ging en dus ook de start met het klaverjassen en rummicubben in de tent niet, geen oliebollen of kaneelstokken en zelfs geen korte baan. De Tour de France, het corona virus dat maar niet wijken wil, de moord op Peter R. de Vries, de overstromingen in Limburg, België en Duitsland en dan nu de Olympische spelen. In Tokyo deze keer en dat betekent, wegens het tijdsverschil, veel sporten midden in de nacht. Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het dan ook 03.34 uur en kijken we naar de 400 meter vlinderslag van de mannen. De eerste medailles hebben we al op zak en natuurlijk hopen we dat er nog meer bijkomen.

De vakantie viert momenteel hoogtij. Jonge gezinnen durven het nog wel aan en trekken toch massaal naar het buitenland, met het vliegtuig of met de auto, code rood of oranje of niet. De meeste van onze leden blijven, als ze al gaan, toch in Nederland en gaan heerlijk fietsen of gewoon een paar dagen in een huisje of hotelletje. Het hoeft niet ver weg te zijn, maar het is wel heerlijk om er even uit te zijn. Even een andere omgeving, niet te bedenken wat je gaat eten want je zoekt gewoon een restaurantje op of eet in je hotel. Ook geen afwas, dat is helemaal prettig! Maar vooral genieten van de natuur, die dan zo anders is als in ons eigen Stompwijk, strand en zee, of bossen met hun inwoners, het maakt niet uit. Als je ’s morgens de gordijnen opendoet en je ziet al een eekhoorntje op de tuintafel zitten in afwachting van wat pinda’s  of je ziet de zee die zich eindeloos voor je uitstrekt dan vergeet je even alle problemen op de wereld en is het gewoon puur genieten. Je hebt eigenlijk niet veel nodig. Voor de leden die nog op vakantie gaan, heel veel plezier en gezond en wel weer thuis komen. Voor de leden die al geweest zijn, foto’s zijn van harte welkom. Hoe leuk zou het zijn om Stompwijk te laten genieten van een vakantiekiekje! Ikzelf ga pas in september een midweekje naar de Veluwe dus het is nog even wachten op mijn foto, maar hij komt er echt aan, beloofd!

In één van mijn slapeloze nachten is een gedichtje ontstaan dat eigenlijk haaks staat op wat ik hierboven heb geschreven, maar in deze tijd vond ik het wel heel toepasselijk! Misschien een aanleiding om de social media tijdens de vakantie even ‘on hold’ te zetten.

stuurden we vroeger nog een ansichtkaart

over hoe leuk het hier wel was

of een telefoontje

zodat ik toch de thuisblijvers verras

tegenwoordig zie je het wel op Intstagram

of je leest het via Whats app

ik blijf de hele dag online

om via faceboek updates te kunnen geven

ik heb dagen gereisd, met vliegtuig en trein

was ik maar gewoon thuis gebleven!!

En verder leven we maar gewoon bij de dag, we plukken de momenten net als de bloemen uit de tuin. Dat is echt een geniet momentje. Alles staat groeit en bloeit en als we naar buiten kijken zien we regelmatig een bootje voorbij gaan. Voor ons is het 365 dagen in het jaar vakantie! Van één van onze lieve leden hebben we vorig jaar een aantal wonderplanten gehad. De eerste sessie sloeg niet goed aan, we waren te enthousiast, maar gelukkig had zij er nog meer dan genoeg dus we zijn weer overnieuw begonnen en momenteel groeien ze de pan uit. We hebben er deze keer ook een uitgebreide uitleg bijgekregen hoe we deze planten zelf kunnen kweken en dat gaan we dan ook van het najaar proberen. Afgelopen jaar waren we iets te vroeg, we konden bijna niet wachten om ze in de grond te zetten maar het gezegde luidt….hardlopers zijn doodlopers. Dit jaar houden we ons keurig aan de instructies en ik hoop jullie volgend jaar het resultaat ervan te kunnen laten zien.

Lieve leden, blijf gezond en blijf genieten dan doen wij dat ook.

Een lieve groet namens Bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

27 februari 2020 werd de eerste corona patiënt genoteerd. Inmiddels zijn we 2 maanden verder en wil ik jullie het verschil vertellen.

Maandag: Wasdag daar is natuurlijk geen verschil tussen, maar ik ga al jaren iedere maandag, bij Maartje en Willem warm eten. Dus nu dit weg gevallen is, ben ik van Tafeltje-Dek-Je gaan eten. En ik ben niet zo’n kookster en het was juist zo gezellig. Nu dus even niet.

Dinsdag: Komt mijn hulp mijn huis schoonmaken. Zij is nogal erg precies, dus word ik eerst naar de slaapkamer verbannen. Koffie is er ook niet meer bij.

In de middag naar het nieuwe Dorpspunt om te klaverjassen kaarten maken of rummikuppen. En de repetitie van het zangkoor. Nu dus even niet.

Woensdag: Koffie met de buurtjes 1.5.meter uit elkaar. Eens in de maand naar de volkszang in Zoetermeer. Nu dus even niet.

Donderdag: Diverse telefoontjes plegen, ik had al 2 keer een oude school vriendin af moeten zeggen. Nu dus even niet.

Vrijdag: Om half 10 naar de inloopsoos. Om te klaverjassen of te Keezen, en lekker koffie te drinken. Nu dus even niet.

Eens in de maand was er eten bij Jetty’s eet tafel. Daar kwamen steeds meer dorpsgenoten bij. We beginnen dan met een wijntje van Jetty. Nu dus even niet.

Zaterdag: Eens in de 14 dagen naar de kapper. Maar ik had (omdat ik de spelden niet meer nodig had) de spelden weg gedaan. Wie denkt nu dat we in zo’n rare periode terecht zouden komen. Maar de buurvrouw hielp mij uit de brand. Bedankt hoor buuf. Ik ben er mooi mee gered. Nu dus wel hoor.

Zondag: Naar de kerk, daarna koffie in de pastorie. Nu dus even niet.  

Verder breng ik de dagen door met lezen puzzelen enz.

Ik wens jullie allen een goede gezondheid en hoop op een spoedig weerzien.

Ria van Dijk

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Lieve Leden,

Er zijn wel eens van die weken dat je denkt, gebeurt dit echt of droom ik. Dit was zo’n week. Ten eerste het overlijden van Peter R. de Vries. Natuurlijk, het zat eraan te komen, het bestaat bijna niet dat je zo’n aanval overleeft. Dat hij nog ruim een week bij ons is gebleven is al een wonder, al zal dat in kunstmatige coma geweest zijn. De bloemenzee op de plek waar hij is neergeschoten, mensen in tranen en het was alsof iedereen hem persoonlijk kende. Dat was eigenlijk ook wel een beetje zo, want hij was zo aanwezig op tv en in de media dat je niet om hem heen kon. In elk geval, een markant journalist is niet meer.

Dan de overstromingen in Limburg, België en Duitsland. Ongelooflijk wat de natuur kan doen, wat een ravage, doden en vermisten, kelders en huizen onder water, ik zag een man op tv die net zijn hele benedenverdieping had opgeknapt, alles kon zo de container in. Vreselijk gewoon.

Het corona virus dat nog steeds de wereld in zijn greep heeft en er ook voor zorgt dat Nederland weer code Rood op de corona kaart heeft. Mensen die hun vaccinaties niet op orde hebben en toch op vakantie willen naar een land waar de regels weer zijn aangescherpt of veranderd. Kortom we staan erbij en kijken ernaar maar momenteel snap ik er niets meer van. De wereld staat op zijn kop en wij zijn de poppetjes die het ermee moeten doen.

Gelukkig zijn er ook nog leuke dingen, je moet ze alleen goed zoeken en als je ze dan gevonden hebt moet je er van genieten. De kerk bijvoorbeeld, waar weer meer mensen in mogen en waar ook weer met meer mensen voorgezongen kan worden. Afgelopen week schijnt het een prachtige viering geweest te zijn met na afloop een lekker bakkie koffie achter in de kerk. Ik heb van diverse mensen gehoord dat ze genoten hebben van de viering en dat doet dan toch weer goed. Het weer was niet bijzonder maar toch zaten er een paar dagen bij waarbij het aan het eind van de middag nog even heel lekker was. Dus hup twee kussens in de stoelen en nog even lekker een uurtje buiten zitten om de dag af te sluiten. Het hoeft niet bloed heet te zijn, maar dit was zo lekker, ook een geniet momentje. En als klap op de vuurpijl een bezoek van mijn jeugdvriendinnetje, we fietsten altijd samen naar school, maakten samen huiswerk en speelden bij elkaar. Na de Mavo ga je dan elk een andere kant op, sporadisch zie je elkaar nog wel eens op de kermis ofzo maar tot een echt contact kwam het niet meer. Tot vorig jaar naar aanleiding van de kaartjes voor mijn 50e verjaardag. En sindsdien is het contact hersteld, het bleef nog bij appen en bellen maar afgelopen vrijdag was het dan zover, we zagen elkaar weer in levende lijve. We pakten de draad gewoon weer op, alsof er geen 34 jaar tussen had gezeten en dat vind ik erg bijzonder. Het heeft ons beide goed gedaan, dit soort dingen draagt zeker bij aan mijn herstel.

Aangezien we nog steeds niet kunnen starten met de Soos op dinsdagmiddag ben ik zelf maar weer begonnen met mijn hobby, diamond painting. Dat doen we niet op de soosmiddagen, maar wie weet, wat niet is kan komen want het is echt verschrikkelijk leuk. Het viel nog wel tegen en het is nog niet zo dat ik weer een hele morgen of middag kan zitten painten maar elke dag een steentje meer en dan komt het resultaat er ook wel. Ik weet dat er een aantal soosleden zijn die het thuis ook doen, wie weet kunnen we het combineren met het kaarten maken. Want je hebt er ook (kerst)kaarten van, die zijn niet te moeilijk en zijn in 1 middagje te maken. Denk er maar eens over na of u het leuk zou vinden. Daar is nog tijd genoeg voor want we hebben nog steeds geen zicht op het moment dat we weer mogen beginnen. We hopen elke week dat er in een persconferentie wordt gezegd dat binnen de anderhalve meter ook niet meer nodig is, maar ik heb het helaas nog niet gehoord.

Dromen van een mooie wereld

Wie doet er met mij mee

Dromen van een mooie wereld

Met heel veel moois en weinig wee

Dromen van een mooie wereld

Zonder haat en nijd

Dromen van een mooie wereld

Dromen mag altijd

Dromen van een mooie wereld

En als ik deze wereld dan verlaat

Dromen van een mooie wereld

Zijn het deze dromen die ik achterlaat…….

Lieve leden, wij wensen jullie een hele fijne week. Blijf gezond, hou van elkaar en tot ergens.

Een lieve groet van het complete bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Ja hoe ervaar ik deze tijd, omschrijf dat maar eens, ik denk voor mij, en iedereen heel onwerkelijk, alles is anders en nieuw!

Maar ik, wij vermaken ons toch heel goed, ondanks, niet zwemmen, gym, en vooral op dinsdag niet naar de Soos, dat vind ik wel een gemis. Weet ook niet hoe het met de mensen van de Soos gaat, hopelijk alles in goede gezondheid!!

Lekker mijn huis een beetje schilderen, opruimen, de tuin, wandelen, fietsen, lezen, ook gun ik mij daar meer tijd voor!! Samen met Henk kom ik deze tijd wel door, dat is ook een geluk dat je nog lekker samen bent. Wij voelen ons daarom nog heel oké!! 

En hopelijk zien we elkaar allemaal  in goede gezondheid  terug!!

Liefs Marijke en Henk

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Lieve leden,

Het was te verwachten, twee weken geleden werden bijna alle maatregelen tegen het corona virus met een noodgang versoepeld of afgeschaft en nu worden er diverse maatregelen weer ingesteld. Het ging veel te snel, twee weken geleden waren de besmettingen bijna nihil, maar nu met de Delta variant zijn ze nog nooit zo hoog geweest. En ik denk dat we allemaal nog wel kunnen rekenen, maar we hadden hier dus echt op kúnnen rekenen. Tel daar de vakantie periode bij op en je weet dat we alle zorgvuldig opgebouwde resultaten van de afgelopen periode in één klap teniet hebben gedaan. Heel spijtig en zeker voor de ouderen onder ons, die zo blij waren dat ze weer met een groepje mensen een spelletje konden doen of weer zonder op te geven naar de kerk te gaan en met meerdere mensen te zingen. Zo jammer dit, maar we konden het aan zien komen. Festivals worden weer afgelast, horeca gaat weer eerder dicht, ondernemers maken zelf al de keuze om de terrassen te sluiten en wachten niet op de persconferentie van demissionair premier Rutte en demissionair minister de Jonge. Ik wil niet al te negatief over komen, maar op dit moment lijkt het openen van de dinsdagmiddag soos verder weg dan ooit. Komen we hier ooit nog van af? Ik hoop het en ik steek elke dag een kaarsje op maar ik heb er een hard hoofd in.

Voor mijzelf komt het niet zo heel slecht uit, ik kan heel rustig en met veel geduld herstellen van mijn operatie. Nou is dat nog niet zo makkelijk, want degene die mij kennen weten dat ik niet zo heel veel geduld heb, maar ik zal deze keer wel moeten want mijn lichaam schiet weer in de pijn modus als ik te hard ga. Door deze corona maatregelen mis ik gelukkig niet onze gezellige dinsdagmiddagen want dat zou ik wel heel jammer vinden en dan zou ik weer over mijn grens gaan om er toch bij te kunnen zijn. Misschien is het brutaal, maar mijn kast hangt nog niet vol en mijn brievenbus ook heeft ook nog ruimte genoeg. Het geeft zo’n mentale oppepper om een leuk kaartje te krijgen…….ik denk dat iedereen die ziek is dat kan beamen.

Verder was het nieuws van de week natuurlijk de aanslag op Peter R. de Vries. Vreselijk gewoon en je kan van mening verschillen, je mag deze man of je mag hem niet maar dit gun je niemand. Iedereen heeft er wel wat over te zeggen, maar voorlopig moeten we maar afwachten of hij dit overleeft. De beelden die je op t.v. ziet, mensen die bloemen neerleggen en zelfs slachtofferhulp is ingeschakeld. Ikzelf moest meteen terugdenken aan Pim Fortuin, andere reden, andere plaats maar hij lag er hetzelfde bij. Mijn verdere mening hou ik voor mij, ik hoop alleen dat het voor Peter R. goed afloopt en dat hij, als hij het al overleeft, niet als een kasplantje door het leven hoeft.

Inmiddels is ook de 2e ouderenmiddag aan de Molenwei geweest en ik heb vernomen dat het ook nu weer een succes is geweest. Het panorama blijft voorlopig nog hangen tot eind september en is elk weekeind te bezichtigen tussen 10.00 en 16.00 uur. Ik hoop dat ikzelf ook nog in de gelegenheid kom om er naar toe te gaan, vooral omdat mijn moeder en onze ouderlijke boerderij ook op het panorama vereeuwigd zijn.

Gelukkig is het weer redelijk en kunnen we genieten van een klein zonnetje, maar vooral van alles wat groeit en bloeit. Als u de kans krijgt ga vooral dagelijks even naar buiten want voordat we weer de winter ingaan. Het is voor meerdere dingen goed, vitamine D, een lekker kleurtje op uw huid, de botjes blijven soepel en het is nog lang geen tijd om achter de geraniums te gaan zitten.

De toekomst van ons begint vandaag,

maar hoe die toekomst eruit ziet is nog maar de vraag

als we naar een betere wereld streven

wordt die vandaag door ons geschreven

Het hoeft niet moeilijk te zijn

soms is simpel heel erg fijn

door met en voor elkaar te werken

krijgen we het uiteindelijk wel voor elkaar

het draait niet om jou

het draait niet om mij

als we wat willen bereiken draait het om wij!

Lieve leden, de wereld staat op zijn kop en toch moeten we het ermee doen. Ik hoop dat jullie desondanks kunnen genieten van onze stukjes in de Dorpsketting en dat we met elkaar de moed erin houden. We vergeten jullie niet, jullie zitten in ons hart maar helaas kunnen wij ook niet veel doen, ondanks het gedichtje hierboven waarvan de wens de vader van de gedachte is!!

En weet u wat ik nou eens leuk zou vinden? Als er iemand van onze leden ook de pen ter hand zou nemen en respons geeft op mijn stukje. Laat eens weten wat u er van vindt, hoe u het ziet, misschien heeft u nog leuke ideetjes om over te schrijven of om te doen. De Dorpsketting is nog lang niet vol en de inkt van mijn pen is ook nog lang niet op maar een wisselwerking zou ik zo leuk vinden…..ik wacht in spanning af!

Namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke

Tja dan ineens is het virus er en daar moet je mee zien te leven. Ik vind het niet eng, het is alleen dat je het niet verwacht.

Het begint in China, dan denk je nog ach, dat is ver van mijn bed maar nu is het over de hele wereld verspreid, zowel in ‘rijke’ landen als in ‘arme’ landen, het virus maakt geen onderscheid.

Ik vind dat premier Rutte het goed doet, de regels die vastgesteld zijn daar ben ik het wel mee eens. Ik zou niet graag in zijn schoenen staan. Dat we nu alweer gaan versoepelen vind ik wel wat snel, maar het kan natuurlijk altijd weer teruggedraaid worden. Alleen zal het dan wel moeilijk worden voor de mensen om zich daar aan te houden. Ik denk dat ze beter de regels nog even strenger hadden kunnen laten om de bron goed aan te pakken en dan pas versoepelen, dan is de kans dat je het weer terug moet draaien ook veel kleiner. Ik vind dat iedereen dezelfde regels moet hanteren, ieder land of het nou lid is van de EU of niet.

We vermaken ons prima, behalve de dinsdagmiddag is er verder niet zoveel veranderd. We wandelen en fietsen als het weer het toelaat, doen wat op de computer of een spelletje. We doen eigenlijk gewoon de dingen die we altijd deden, behalve in het weekend. Dan gaan we niet naar buiten, dan is het toch erg druk en het risico groter.

We hebben 4 dochters en 8 kleinkinderen en die snappen de regels ook heel goed. De ouders zitten er wel bovenop en houden het goed in de gaten dat de kleinkinderen goed afstand houden en niet knuffelen. Je moet wel alles goed plannen, een verjaardag bijvoorbeeld moet je de visite verdelen, zodat je genoeg afstand kan houden, eventueel het balkon of de tuin erbij betrekken.

Ik vind dat de media veel te veel aandacht aan het coronavirus besteedt. Natuurlijk moet je op de hoogte gehouden worden maar het gaat nergens anders meer over. Dan denk ik, is er geen ander nieuws meer in de wereld? Je kan elke dag 1 update geven en dan overgaan op ander nieuws. Wat ook belangrijk is: Positief blijven denken. Als je alles moet geloven wat je leest of hoort ga je piekeren en dat is ook niet goed.

Het zou wel fijn zijn als de Soos weer opgestart kan worden, dat missen we echt. Maar dat zal wel moeilijk zijn. Misschien is het mogelijk om in groepen te gaan werken. Dat is voornamelijk voor de klaverjassers want daar kom je echt ruimte voor te kort. Dus die in twee groepen verdelen, de ene week de ene groep, de andere week de andere. Het is wel niet zo gezellig maar nu hebben we helemaal niets en dan heb je tenminste nog iets.

Heel veel succes!

Manus Laurey

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)