Afgelopen donderdag hebben Joke van der Horst, Maartje de Boer en ikzelf voor Amnesty International brieven geschreven in de pastorie. Aan mijn oproep van vorige week heeft alleen mijn zus Nel gehoor gegeven en mede dank zij haar hebben wij maar liefst 20 brieven kunnen schrijven aan diverse regeringsleiders en kopieën hiervan doorgestuurd naar de desbetreffende ambassades, zodat de mensen voor wie wij schrijven in ieder geval een eerlijk proces kunnen krijgen of dat er uitgezocht wordt waar mensen gebleven zijn.

De mensen waarvoor geschreven wordt zijn geselecteerd door Amnesty International en juist door de aandacht en de vele brieven die mensen uit de hele wereld op hetzelfde moment schrijven, heeft dit voor hen een positief effect.

Wij kunnen dit gelukkig in alle vrijheid doen.

Ria Luiten

In januari hebben wij op initiatief van Joke van der Horst met een aantal mensen voor Amnesty International brieven geschreven in de pastorie van de Laurentiuskerk. Toen is er afgesproken om op (Witte) Donderdag, 24 maart in het zicht van de Paasdagen, indien nodig, nogmaals bij elkaar te komen.

Dat het helaas nog hard nodig is blijkt uit het feit dat Amnesty International zelfs op korte termijn via zogenaamde “urgent action” een aantal mensen wil ondersteunen. Deze mensen bevinden zich in zulke slechte omstandigheden dat er per direct actie ondernomen moet worden.

Wij kunnen een paar mooie Paasdagen tegemoet zien, voor deze mensen is het zeker geen vrolijk Pasen en ik vind dat wanneer je het voor hen op zo’n manier af kan dwingen dat zij in ieder geval  een eerlijk proces krijgen, dan maak ik hier graag een paar uurtjes tijd voor vrij. We beginnen om 10.00 uur met koffie, er zijn voorbeeldbrieven, enveloppen en postzegels!

Hopelijk is er een aantal mensen die tijd hebben om met ons mee te schrijven. De brieven moeten wel met naam en adres onderschreven worden.

Ria Luiten

Vorig jaar heb ik voor het eerst meegedaan met Roparunteam 178 van MCH en Bronovo-Nebo. Ook dit jaar wil ik in mei weer van start gaan als één van de 8 lopers. Enigszins gespannen en onzeker, omdat ik nu wel ervaren heb hoe zwaar deze estafetteloop is. De heuvels in Frankrijk, de oneindigheid van de route, de korte hazenslaapjes staan nog goed op mijn netvlies. Maar in positieve zin ook de aanmoedigingen van de mensen langs de weg, de versierde dorpjes, de patiënten bij de Daniel den Hoed Kliniek, de finish met de huldiging op de Coolsingel, allemaal zeer indrukwekkend. En niet te vergeten de saamhorigheid, het enthousiasme en de goed verzorging van mijn team. Dit alles heeft mij toch weer doen besluiten dit fantastische evenement nogmaals mee te willen maken. Mijn voorbereiding verloopt helaas niet volgens planning. Alweer een achillespeesblessure heeft mij enigszins achterop schema gebracht. Ik hoop snel mijn trainingen weer op te kunnen pakken.

De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs en Hamburg naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Dit wordt ook wel een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt ook uit het motto wat al jaren is: “Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”.

Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo’n 65 kilometer lopen oftewel meer dan 1 ½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit fietsers en andere mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. De teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit ongeveer 25 personen.

Mijn Roparunteam 178 van MCH en Bronovo-Nebo zal zaterdagmiddag 13 mei om 16.00 in Parijs gaan starten. Wij zullen dan op tweede Pinksterdag 15 mei ’s middags tussen 14.00 en 15.00 op de Coolsingel in Rotterdam aankomen.

Naast de sportieve inspanning, moet er ook een inspanning geleverd worden om geld op te halen voor dit goede doel. Hiervoor organiseren de teams allerlei acties. Ik zal daarom vanaf zaterdag 26 maart een week collecte gaan lopen in Stompwijk. Ik hoop op deze manier, net als vorig jaar, weer een goede bijdrage te mogen leveren. U kunt natuurlijk ook doneren aan ons team via de website van de Roparun.

Via de Roparun app kunt u ons ook volgen van Parijs naar Rotterdam.

Bonita van Vliet

Vorige week donderdag mocht ik even meekijken tijdens een van de vele oefenavonden.

Dat ze goed toneel kunnen spelen in Stompwijk, dat wisten wij al natuurlijk, helaas waren er de laatste jaren steeds minder tot helemaal geen lachmomenten meer. Dit jaar is er een frisse wind gaan waaien en eindelijk weer eens voor een blijspel gekozen. Louis Meijer is als nieuwe regisseur aangenomen, een enthousiaste, maar ook kritische jonge man, net vader geworden tussen 2 oefenavonden door, maar de show must go on, dus er werd gewoon geoefend.

Met scene 1.3 werd deze avond gestart; Robert (Jos de Groot) komt onverwachts langs bij Bernhard (Ton Mooijman) zijn oude schoolvriend. Bernhard is een vrijgezel met een zwak voor mooie vrouwen en heeft op dit moment een relatie met 3 stewardessen en dankzij hun verschillende vliegschema’s lukt hem dit bijzonder goed. Jane (Jolanda van Marwijk) werkt bij Panam, Jana (Jacqueline de Groot) bij Lufthansa en Jacqueline (Froukje van der Vlist) bij Air France. (Aan de accenten kun je horen wie waar vandaan komt).

Heel lang gaat dit goed, maar dan ….. Dit ga ik uiteraard niet verklappen, maar jullie begrijpen vast wel dat het mis gaat !

Er volgen vele scenes, onder andere met de rasechte Amsterdamse huishoudster Bertje (Margoret van Klink) die alles in goede banen probeert te leiden. Timing is essentieel en het spel gaat in hoog tempo.

Technisch zoenen volgens Amerikaanse Jane, daar moest nog wat aan gesleuteld worden en in goed overleg met de regisseur wordt dit bepraat en indien nodig gewijzigd. Toen was er even pauze.

Na de pauze werd de scene opnieuw doorgenomen, maar was ik inmiddels naar huis.

Er wordt heel veel geoefend, ze hebben allemaal veel tekst en dat valt niet mee natuurlijk. Lia de Jong ondersteunt hen qua tekst mochten ze toch even van de originele tekst afwijken.

Het is een vrolijk stel mensen, die met elkaar hun passie uitoefenen.  En dat spat ervan af. Nog een paar weken flink er tegenaan en dan kan iedereen ervan komen genieten.

Een aanrader voor een gezellig avondje uit in ons eigen dorp en je kunt het prima combineren met het toneelmenu in de Bles voor aanvang van BOEING, BOEING !

Ria Luiten

Afgelopen zondag weer een geweldige middag beleefd in het Dorpshuis. Altijd weer leuk om te zien hoe tussen 12.00 en 14.00 uur van zo’n chaos van koffertjes een bandopstelling is gebouwd en het zaaltje in een gezellige tent is veranderd, waar de bezoekers een praatje, maar zéker een dansje kunnen maken.

Trees en de andere medewerkers heel hartelijk bedankt en tot 30 oktober (schrijft u deze datum alvast in uw agenda?)

Martha Hooijmans

Wat hebben we weer kunnen genieten van de muziek uit de zestiger jaren, ten gehore gebracht door de musicband Sound-Sixties.

Deze band heeft toch een aantrekkingskracht want er waren weer een hoop mensen zowel bekend als onbekend te bewonderen, de voetjes gingen goed van de vloer.

Willem Vieveen kwam zelfs met zijn pas aangeschafte oldtimer Fahr tractor uit het bouwjaar 1955, hiervoor naar het Dorpshuis rijden en dat met 16 km/ uur, want harder gaat ie niet.

Sound-Sixties, en alle vrijwilligers, dansers en danseressen en niet te vergeten gezellige drinkers(sters) bedankt en tot de volgende keer!!

Jos van Santen

Door een onbekende oorzaak heeft Höwings een onherstelbare breuk opgelopen in het sesambotje midden in de kogel van een van zijn benen. Een röntgenfoto wees uit dat opereren geen zin meer had. Hij zou altijd kreupel blijven en veel pijn lijden. Tot onze grote spijt hebben we moeten besluiten Höwings op een humane wijze te moeten laten inslapen.

Höwings Kumpel heeft voor ons gedaan waar iedere Stompwijkse liefhebber van droomt, namelijk de kortebaan van Stompwijk winnen. Binnen vier (!) weken na onze aanschaf had zijn trainer Wim van Buytene, Höwings zover gekregen dat hij voor die speciale dag in 2013 in topvorm was. Het werd een luid bejubelde overwinning. Heel het dorp leefde mee. Nog steeds kunnen we genieten van deze geweldige middag.

Bij deze overwinning is het niet gebleven. Zo werd hij 2^e tijdens het Nederlands Kampioenschap kortebaan in Voorschoten. Ook een geweldige prestatie. Verder behaalde hij nog diverse ereplaatsen. Zo werd hij in Lisse 2e en in Voorschoten nog eens 2e. In 2015 was hij in Lisse weer geweldig op dreef. Hij troefde daar alle grote kortebaners af en behaalde hij weer een eerste plaats. Zo als altijd was de prijsuitreiking weer super gezellig.

Wij hebben aan Höwings Kumpel een geweldig paard gehad. Altijd heel ijverig in de training, steeds zijn best willen doen tijdens de koers en heel gemakkelijk in de omgang. Naast het vele plezier dat wij van Höwings gehad hebben, heeft hij voor ons bijna € 10.000,- op de kortebaan verdiend. Een echte topper.

Namens alle eigenaren, Frans Jansen

De Grens

Van meet af aan viel de Zoetermeerse Meerpolder in twee –wij zeggen het nu zo- gemeenten: Zoetermeer en Stompwijk. Opvallend is echter dat in de eivormige polder met zijn rechte tochten en sloten de grens eigenlijk niet recht loopt. Wie heeft dat zo bedacht? Het zal de investeerders toch worst zijn geweest in welke gemeente hun te gelde te maken kavels lagen? Die grens is dus gelegd in onderling overleg tussen beide gemeenten.

De structuur

Toen al het water zo’n beetje uit de polder was geslagen werden werklieden met schop en kruiwagen de blubber in gestuurd om de polder landbouwrijp te maken. Sloten moesten gegraven worden, tochten aangelegd. Het land moest droog blijven en dat lukt alleen met waterafvoerkanalen, sloten, slootjes, tochten en boezems.

Boerderijen en andere optrekjes werden gebouwd in of tegen de binnentenen en er kwam een vlotte, prachtige verbindingsweg tussen Stompwijk en Zoetermeer en Zegwaart. Ik ben geen expert maar het lijkt mij voor de hand liggen dat eigenlijk eerst gestart werd met de Middelweg, keurig met de liniaal in de hand, kaarsrecht, aangelegd. En van daar uit om de zoveel meter links en rechts van de weg sloten graven, precies parallel aan de weg. De drie tochten stonden haaks op de weg en richten zich met een paar rechthoekige knikken naar de molens. In de buurt aangekomen van de scherpe rondingen van het ‘ei’ ging men over tot een volledig andere richting van de sloten, eigenlijk parallel aan de tochten. Kennelijk was dat handiger. Zie de afdruk hierbij.

Over het precieze verloop van de grens, zal ongetwijfeld flink onderhandeld zijn. Maar waarom men indertijd is uitgekomen op een stevige kronkelgrens zal wel altijd een raadsel blijven.

In Zuid Holland is de Zoetermeerse Meerpolder de oudste grote drooglegging. De verkaveling van de vrijgekomen gronden vond plaats in 1616. Gezien het historische en landschappelijke belang van het gebied, is in Zoetermeer en Leidschendam –de polder is verdeeld over beide gemeenten- het plan opgevat om 400 jaar na dato stil te staan bij deze mijlpaal. Er gaat de komende maanden gezocht worden naar en gewerkt worden aan plannen -al dan niet met een feestelijk tintje- om de polder op verschillende manieren voor het voetlicht te brengen.

Aad Janson Gzn