Categorie archieven: Dorpsketting

Het bruist in de Bles

De komende maanden hebben we veel activiteiten gepland staan bij de Bles. Enerzijds trekken de feesten en partijen verder aan en mogen we weer steeds vaker feesten organiseren voor feestelingen, anderzijds organiseren we zelf ook van alles. De komende maanden staan de volgende activiteiten gepland:

  • 21 augustus       – pannenkoekenfeest ivm einde zomervakantie
  • 28 augustus       – Grasmaaierrace (catering door de Bles)
  • 14 september – nieuwe BBQ workshop
  • 14 oktober – optreden van The Amazing Stroopwafels
  • 6 november – diner concert Jennifer Ewbank

Tevens wordt er nog gewerkt aan een gezellige ladies night, maar daar zijn de exacte datum en invulling nog niet van bekend.

Het betere weer werkt gelijk door in het aantal dagelijkse bezoekers van de Bles. Dagen waarop we overdag 30 mensen of meer mogen ontvangen zijn geen uitzondering meer. En dan gaan we ’s avonds weer lekker verder met nieuwe gasten in zowel de brasserie als in het restaurant. Het gaat dus al met al goed met de Bles.

We krijgen meer aanloop en maken steeds minder fouten, maar helaas gaat er nog steeds wel eens wat mis. Bijvoorbeeld te weinig personeel als het ineens erg druk wordt. Met al die dingen zijn we druk bezig. We zijn pas een half jaartje bezig en hebben daarin veel geleerd en nog meer verbeterd, maar we zijn er nog niet helemaal.

Ik ben trots op de stappen die we gezet hebben en vooral op alle medewerkers van de Bles. Ik ben ervan overtuigd dat we die laatste verbeteringen met elkaar ook snel zullen realiseren.

Jeroen de Gier

 

Hulde voor de Stompwijkse Paardendagen

Door Henny van Beek

Onze dochters Odinda en Nona zijn paardengek en daardoor veel met paarden en pony’s bezig. Het gevolg is dat mijn echtgenote en ik vaak op locaties komen, waar iets met paarden wordt gedaan. Shows, springwedstrijden, cross, dressuurproeven etc. Onze dochters doen graag overal aan mee en daarom zijn we ook al enige jaren de vaste bezoekers van de Stompwijkse Paardendagen.

Dit jaar reden zij beiden mee in de optocht van de opening. Ook deden zij mee met de springwedstrijd, waar de jongste de 2e plaats behaalde. Zij reden mee in de ponyrace waar de pony van de oudste, met Romy Schoon als berijdster, de 4e plaats behaalde. Je gaat na verloop van tijd automatisch vergelijkingen maken met andere paardenevenementen. We hebben na 4 jaar ervaring vast kunnen stellen dat de Stompwijkse Paardendagen met grote voorsprong op de eerste plaats eindigen!

De Stompwijkse Paardendagen werden dit jaar voor de 107e keer georganiseerd. Je kunt dat merken, want het evenement staat echt als een huis. De vele vrijwilligers, die voor het merendeel uit Stompwijk komen, spannen zich ieder jaar weer enorm in om er een fantastisch evenement van te maken. Ook zijn er vele sponsoren die het mede mogelijk maken om een mooi evenement neer te zetten.

Tijdens het feest staat de paardensport natuurlijk centraal. Daarnaast is er ook nog van alles te zien, te doen en te beleven. Een vrij grote kermis en ook andere onderdelen zoals dit jaar: de Landleven Fair, een demonstratie met honden en schapen, allerlei kinderactiviteiten en WhipeOut.

Op het programma voor de paardensport staat steevast de menwedstrijd, de springwedstrijd, de ponyrennen en natuurlijk het hoogtepunt op de laatste dag de korte baan draverij. Ook kunnen de kinderen ezeltje rijden op het evenemententerrein achter de tribunes. Het programma is dus heel divers en ook voor de inwendige mens wordt goed gezorgd. Er zijn voldoende mogelijkheden om wat te eten en te drinken. Kortom een heel goed en strak georganiseerd evenement. Echt een aanrader om een kijkje te nemen volgend jaar. De toeschouwers kunnen vrij rondlopen bij de verschillende wedstrijden. Ook is er ieder jaar een mooie tribune, waarvan je zittend een goed overzicht hebt op alle paarden activiteiten die plaatsvinden.

Zondagmiddag waren de ponyrennen: tevens de ontmoetingsplaats van familie, vrienden en paardenliefhebbers. Het is dan behoorlijk druk en er heerst altijd een ontspannen en gezellige sfeer. De Stompwijkse paardendagen beginnen op vrijdag en eindigen op maandag. De paardensport is voornamelijk overdag en iedere dag is er kermis en ’s avonds in de grote feesttent is er tot in de kleine uurtjes muziek.

Zoals altijd werden ook deze keer de Stompwijkse paardendagen op maandagavond weer afgesloten met een prachtig vuurwerk. Het blijft een mooi evenement en wij zijn er volgend jaar ook zeker weer bij!

Met dank aan Vlietnieuws.nl

 

Lia’s wandelvierdaagse van Nijmegen 2016

Op de maandagochtend van de kermis nog even de laatste boodschappen gedaan in de COOP. Hier kwam ik ‘n paar Stompwijkers tegen, die ook gingen lopen in Nijmegen. Dat was alvast ’n leuk begin. Daarna reed ik naar mijn logeeradres in Nijmegen. ’s Middags ging ik naar de Wedren om mijn inschrijving op te halen en nog ’n paar kleine zaakjes af te handelen. Ik was er klaar voor.

Dinsdagochtend om kwart voor acht ging ik door de start voor de vier keer 30 km. Het werd al gauw warm. In Elst kwamen alle afstanden weer bij elkaar. Het werd steeds warmer. Op de dijk nabij Oosterhout trof ik gelukkig ’n windje. Dus ik kon deze dag goed aan.

Woensdagochtend mochten we vanwege de voorspelde warmte ’n half uur eerder starten. Om 07.15 werd ik gescand. Rustig wandelde ik naar Wijchen. Tjonge wat werd het warm. ’s Middags had ik tussen 13.00 en 15.00 uur wel ’n echte dip. Ik heb toen twee kleine rustpauzes extra genomen. Even 5 à 10 minuten zitten en verder niks! Ik was best blij, dat ik deze dag had volbracht. Om 18.00 uur kregen we een fikse bui en heel veel wind. Gelukkig duurde het niet zo lang. Er waren heel veel takken van de bomen gewaaid.

Donderdag was het de dag van Groesbeek en de Zevenheuvelen. Het ging met mij deze dag erg goed. Maar wat was het weer warm, warm en nog eens warm. Het onthaal in Nijmegen was net zo warm en feestelijk.

Vrijdag de finale dag. Deze begon met veel regen. Ik liep de eerste 2,5 uur in de regen. En daarna …. ja weer warm. Toen ik op de dijk langs de Maas liep, was het gewoon erg drukkend. In de verte onweerde het nog, maar gelukkig kreeg ik geen bui meer. Op 7 km voor de finish stond Fried met een delegatie vanuit Stompwijk mij op te wachten. Ik had tijd genoeg om ’n klein uurtje bij hun te blijven. Rustig liep ik naar de finish, vergezeld door vele militaire groepen, muziek korpsen en vele feestelijke wandelaars. Geweldig! Toen ontving ik mijn Gouden medaille voor de 10e keer uitlopen van de vierdaagse. Hoe mooi was het, dat Linda deze bij mij kon opspelden.

Alle dagen stopte ik tweemaal voor ’n verzorgingspauze bij de militaire post. Dan vroeg ik zakjes ijs om te koelen. Drie keer mocht er ’n half uur later gefinisht worden. De eerste drie wandeldagen had ik ’s avonds een sportmassage gereserveerd. Super fijn. De wachttijd is altijd lang, maar voor mij is dat geen enkel probleem. Woensdag avond ontmoette ik bij de massage Sonja Duyvestijn. Zij was ’n dag vrijwillig bij de vierdaagse ingeroosterd. Ze zal ’n grotthumb_IMG_3556_1024e ervaring meegekregen hebben uit Nijmegen. Op donderdag avond had ik ook nog een EHBO afspraak. Ik had geen blaren maar wel druk op mijn grote tenen. Die werden vakkundig afgeplakt. De hele week bleef ik paracetamol en ibuprofen vrij. Op zaterdag naar huis, daar wachtte mijn jarige Fried

Ik eindig met ‘n spreuk, die ik onderweg las: “Vier dagen ff de pijn; de trots is eeuwig!”

Mee eens!

Groetjes, Lia de Jong-Zwetsloot

 

Fokstiertjes bij boerderij Akkerlust

Deze fokstiertjes in opleiding moeten af en toe natuurlijk ff afkoelen. Gisteren een hele boze mevrouw uit de stad die eiste dat ik direct de koeien ging redden!! Was de paarden aan het mesten, dus vertelde ik dat ik eerst het werk afmaakte en daarna wel even een kijkje ging nemen! Mevrouw werd knalrood. Rook kwam uit de oren en ze vroeg me hoe ik zou handelen als het mijn eigen kinderen zouden zijn? Tsja… dat vertelde ik maar niet!! Vervolgens belde ze de dierenambulance, politie en brandweer omdat ze op fb had gelezen dat alleen de brandweer ze kon ‘redden’!Afbeelding1

Coby van Boheemen (op Facebook afgelopen zaterdag)

 

ZomerPret in het Dorpshuis wordt één groot circus

Het lijcircuskt nog ver weg, maar in de laatste week van de zomervakantie, van 15 t/m 18 augustus, is er weer ZomerPret in en rond het Dorpshuis. Met een spetterend programma gaan we er weer een leuke week van maken rond het thema “circus”. 

Voor wie is ZomerPret bedoeld?

ZomerPret is voor kinderen van 6 t/m 12 jaar. Bij ZomerPret kun je de hele dag knutselen, spelletjes doen en gezellig bijkletsen met je vriendjes en vriendinnetjes. En er is natuurlijk ook weer de huttenbouw. We gaan met elkaar een heus dorp bouwen.

Woensdagmorgen kun je oefenen met circus attributen zoals stelten lopen, jongleren en fietsen op een eenwielfiets. Woensdagmiddag wordt de Bingo gedraaid.

En donderdagmorgen is iedereen weer vrij.

Nieuw dit jaar is de Poppenkast voor alle leeftijden donderdag zaal open 13.45 Start poppenkast 14.00 – 16.00 uur gratis toegang.

Inschrijven kan dagelijks voor de ochtend en/of de middag tegen betaling van € 1.50 per dagdeel. In de ochtend zijn we open van 9.30 – 12.00 uur en ’s middags van 13.30 tot 16.00 uur.

Aan de ouders de vraag de kinderen met dichte schoenen op pad te sturen.

Heeft u nog lakens, draadnagels of postelastieken. Wij kunnen ze goed gebruiken. Heeft u nog wat tijd over in die week u bent van harte welkom. Vooral op woensdag kunnen we nog mensen gebruiken.

Informatie en aanmelden vrijwilligers: Jetty Noordzij 071-5802634.

 

vermist

VPanda 1ERMIST sinds de nacht van vrijdag 22 op zaterdag 23 juli vanaf de Dr van Noortstraat 58, zwart/witte kater, naam: Panda, 6 jaar oud. Panda is gedrongen en is erg bang. Hij komt uit het asiel en heeft veel meegemaakt, graag rustig benaderen en niet opjagen. Hierbij de vraag om tuinen en schuren te controleren en even open te laten staan zodat hij er zelf uit kan. Ook als iemand hem heeft aangereden horen we het graag zodat we weten wat er met hem is gebeurd. Alvast bedankt.

Carla Sheriff (06-2345 4208)

 

De 100ste Vierdaagse

Jaren geleden hadden vriendin Marieke en ik het er over, dat we ooit wel eens de Vierdaagse van Nijmegen wilden lopen. Het ziet er altijd zo leuk en feestelijk uit, als je de beelden er van op TV ziet. Dus toen in 2016 de 100e editie zich aandiende, vonden we dat het dan dit jaar maar moest gebeuren en hebben we ons Via Vierdaagse (een speciaal programma voor mensen die voor het eerst mee willen doen) opgegeven. 4 dagen 40 kilometer wandelen, dat vergt enige voorbereiding. Kilometers maken dus, zodat de schoenen goed zijn ingelopen en de conditie goed is. Met onze drukke banen en gezinnen lukte dat minder goed dan we graag gewild hadden.

Op dinsdag startten we om 6:00 (late start!). We baanden ons een weg tussen de dronken studenten door richting de brug over de Waal. Wat een enorme mensenmassa! Jong, vooral oud(er), snel, langzaam, verkleed of in ‘ANWB-outfit’. Ieder op zijn eigen wijze. Een kilometerslang lint van wandelaars.

Hoe leuk, al die kinderen die onderweg stukken komkommer en fruit, dropjes, pinda’s, chips, koek en nog veel meer aanbieden. Of gewoon hun hand opsteken voor een ‘high five’ of een ‘boks’. En ongestraft met hun waterpistolen iedereen natschieten. Al die mensen die teilen water neerzetten, tuinslangen uitrollen, alles om er voor te zorgen dat de wandelaars een beetje kunnen afkoelen. Overal in de dorpen waar we door lopen, staan bandjes, DJ’s, blaaskapellen en zangkoren. Echt feest!

IMG-20160725-WA0003In de eerste 5 uren legden we zo’n 25 kilometer af. Daarna begon het grote afzien. Ambulances reden af en aan om onwel geworden wandelaars te verzorgen. Vooral op de beruchte dijk, waar geen schaduw en geen waterpunten zijn, was het zwaar. Wij hielden het dapper vol, maar om nou te zeggen dat we het leuk vonden… Rond 15:00 waren we terug op de Wedren. We hadden geen puf meer om nog iets te ondernemen dus gingen vlug naar de camping terug om in een stoel neer te storten en zo min mogelijk te bewegen de rest van de dag. De dijk loopt langs onze camping (Lent) en we zien nog tot een uur of 17:00 wandelaars voorbij lopen. Het geloei van sirenes klinkt onophoudelijk.

Vanwege de verwachte hitte (34 graden) mogen we op Roze woensdag al om 4:30 starten. Hoewel het door meer schaduw beter te doen is dan de dag ervoor, vinden we het ook nu weer veel verder dan leuk is. Chagrijnig komen we terug op de camping. Nog 2 dagen te gaan. Ik heb een paar lelijke blaren, waarvoor ik op de blarenpoli van de camping terecht kan. Ze worden doorgeprikt en verbonden, maar 1 teen is zo dik ingepakt, dat ik het verband er weer af moet halen om mijn schoenen nog aan te kunnen.

We vragen ons af of we het kunnen, nog 2 dagen lopen. Zeker is, dat we er eigenlijk geen zin in hebben. Maar toch fietsen we donderdagochtend weer naar de start en vertrekken. De 7 heuvelen. Het lukt ons om ook deze dag uit te lopen. Irene Ris wacht ons met een heerlijk biertje op bij de finish. Inmiddels is mijn teen bont en blauw en de blaar gaan ontsteken. Dus weer terug naar de blarenpoli. Want als je 3 dagen hebt volbracht, dan moet die 4e ook, koste wat kost.

Op donderdagavond krijgen we onverwacht bezoek uit Zoeterwoude van vriendinnen Liesbeth en Marieke. Wij gaan ons om 21:30 klaar maken voor de laatste wandeldag, zij vertrekken naar de stad. Binnen een uur ontvangen we via de app: ‘Leiden eat your heart out, dit is 3 oktober in het kwadraat’. Om 5:00 zwaaien ze ons uit bij de start op de Wedren. Ik heb spijt. Ben beter in feestvieren dan in wandelen.

Vrijdagochtend mogen we weer vroeg starten. Alleen, ik krijg met geen mogelijkheid mijn schoen aan. Dus neem ik het advies van de blarenjuf ter harte en maak een gat in mijn wandelschoen. De eerste 4 kilometer strompel ik, daarna scheurt mijn schoen nog verder open en kan ik weer redelijk normaal lopen. Na 3 bloedhete dagen onweert het flink en krijgen we een bak water over ons heen. Nu heeft ook Marieke blaren.

Als we eindelijk de ‘Via Gladiola’ bereiken, spreken we af dat we van de laatste kilometers gaan proberen te genieten. Al die applaudisserende mensen langs de weg, de muziek, het besef dat we het echt gaan halen…

Als we onze, inmiddels uitgebreide delegatie, vriendinnen tussen het publiek zien, pinken we een traantje weg. We zijn helemaal kapot. Maar ook trots. Want we hebben het toch maar mooi volbracht.

Volgend jaar gaan we terug. Want wat kunnen ze goed feestvieren daar in Nijmegen. Wat een geweldige stad.

We gaan aanmoedigen.

Maar zelf zo ver lopen?

Nooit meer!

Grada Sloos

 

Toerclub Stompwijk

Afgelopen zondag was het weer prima weer voor een fietstocht en ondanks de vakantieperiode kwamen veel leden opdagen. Ruim 60 stonden er aan het vertrek voor een zomerse rit naar Harmelen of Noordwijk.

De A1 vertrok met maar liefst 15 rijders en zette meteen koers richting Alphen. Onderweg viel het ons op dat het erg rustig was. We kwamen bijna geen fietsers tegen en ook ander verkeer was er niet veel. Dat is natuurlijk lekker voor ons, bijvoorbeeld in de Meije, waar de weg zo slingert dat je tegenliggers vaak pas laat ziet aankomen. Omdat we het toch wel jammer vinden dat het pittoreske Haarzuilens niet meer op de kalender staat maakten we er nu een gecombineerde rit van. Op weg naar Harmelen reden we dwars door Haarzuilens heen. Een enkeling begon te twijfelen of we dan toch hier koffie zouden drinken, maar de route werd gewoon vervolgd langs het kasteel en na 5km waren we alsnog als eerste bij de koffietent. De terugweg verliep zonder al te veel omwegen via Woerden en Bodegraven zodat we na ruim 100km weer terug waren.

Arno van Rijn

De B vertrok met z’n 11-en (9 mannen/ 2 vrouwen) naar Harmelen. We hadden een prominente gastrijder in de gelederen: onze oud-kopman Wim Vergeer. Hij bracht ook fantastisch fietsweer mee! Wim en Jaap, aan de kop, toverden een mooie route met vele landelijke weggetjes uit de hoge hoed. Ik ben nog nooit zo fluitend naar een koffiestop gereden. Met 50 km op de teller arriveerden we bij de koffiestop, het restaurant “Het Wapen van Harmelen”. Het buitenterras was reeds vol met de A-groepen dus namen we binnen plaats aan de ronde tafel. De koffie met appelgebak smaakten weer prima. Op de terugweg namen we bij Woerden een handbediend pontje om een klein watertje over te steken. Er stond geen naamplaat van het watertje, echter wel een uitgebreide handleiding voor de bediening van het pontje. Samengevat: door aan het juiste wiel te draaien, spant zich een ketting waardoor het pontje naar de overkant wordt getrokken. Hoe zou drs. P dit omschreven hebben? Jammer genoeg kunnen we het hem niet meer vragen. Om 13.00 uur bolden we Stompwijk binnen met 95 km op de teller. Thuis in Leiden stond er 120 km op de teller.

Hans Heemskerk

Om half negen ging de C1 van start met 7 vrouwen en 1 man. Deze man had het voor deze keer voor het zeggen bij de dames. Via de Meer en Geerpolder naar de Kniplaan, over de Overhaalbrug richting Stevenshof, Leiden.

Maar toen in Voorschoten was er al onmin, maar Willem hield vol dat hij mocht zeggen waar de rit heen ging. Iedereen ging achter de leider, of moet ik leider nu met een lange IJ schrijven????

Via Rijnsburg, Katwijk over de boulevard door de duinen naar Noordwijk, een prachtige route met dit zomerse weer. Onderweg nog een extra drinkpauze ingelast vanwege de hoge temperaturen want er werden snelheden gehaald van boven de 30 km per uur. Maar ja, wij hebben geen volgauto’s waarin aardige mannen en vrouwen zitten die ons bidons aanreiken. En wanneer je met zo’n snelheid vooruit gaat ben je natuurlijk heel snel bij de koffiestop. De Tour rijders zouden er jaloers op worden.

Gelukkig kwam er net een tafel vrij waar de hele C1 kon zitten. Daar hebben we genoten van de koffie en toen is er besloten de kortste weg naar huis te nemen. In Stompwijk aangekomen hadden we 55 km op de teller staan en was iedereen weer heelhuids thuis.

Willem Overdevest

Aanstaande zondag 31 juli is voor de A en B de zomerse rit naar ’s Gravenzande terug op de kalender. De C gaat naar Nieuwveen bij de sluisjes. Vertrek is om 8.30u bij de sporthal.