Eerste Minibieb in Stompwijk

Afgelopen zondag waren de buren van de Merodestraat bij elkaar gekomen voor de onthulling van de eerste Stompwijkse Minibieb.

De minibieb is eigenlijk een klein kastje waaruit men een boek kan lenen maar je zet daar zelf weer een voor in terug. Je ziet ze steeds vaker en naar aanleiding van de burendag is het initiatief genomen om er ook een in onze straat te plaatsen. Met medewerking van het Oranje fonds kon de opzet beginnen. Na een avondje tekenen werd het idee geboren om het in de vorm van een boek te maken. Iets wat we niet hadden kunnen realiseren zonder de hulp van Andre van Rijn van de Firma AvS Stompwijk, vakwerk mannen! Nadat het “boek“ zijn vorm had gekregen, moest de afwerking nog gedaan worden. Ron van der Salm heeft bij de firma Ton de Rooij hier zijn best op gedaan en zo heeft de Merodestraat nog meer kleur gekregen! Na de officiële onthulling zijn de eerste boeken erin geplaatst. Het leuke van onze bieb is dat er ook ruimte voor tijdschriften is, dus voor ieder wat wils. Belangstellenden zijn uitgenodigd om te komen kijken en gebruik te maken van onze minibieb!

Leen een boek en plaats er een terug.

Met vriendelijke groeten, Henk de Winter

Meestal is het mijn moeder, Ria van Dijk, die in de pen klimt om jullie mee te laten genieten van haar belevenissen, deze keer heb ik het stokje eens van haar overgenomen.  

Na lang proberen was het ons eindelijk gelukt om drie kaartjes te bemachtigen voor een bezichtiging van de Oranje Zaal van Huis ten Bosch. Deze is opengesteld voor publiek, voordat straks Willem Alexander en zijn gezin er gaan wonen.  Dus afgelopen vrijdag togen we met z’n drietjes vol verwachting naar Den Haag. Het was allemaal super geregeld, bij de kaartjes kreeg je ook een parkeerticket, bij het parkeerterrein aangekomen kregen we een ontheffing om door te rijden naar het paleis zodat we ma daar konden afzetten en zij niet het hele eind hoefde te lopen. Daarna door de marechaussee, de kaartjes moesten precies overeen komen met je naam op je ID bewijs en daarna naar de ingang. Daar werden de kaartjes gescand en konden we in een soort keet wachten totdat onze rondleiding van start ging. In de keet hingen allemaal foto’s van de koningen en koninginnen door de eeuwen heen, alleen dat was al mooi om te zien. Eindelijk gingen we dan van start, via de binnenplaats en de vestibule kwamen we in de hal van het bordes. Daar werd een korte film getoond over de historie van Huis ten Bosch en haar bewoners. Daarna mochten we de Oranje zaal in, werkelijk in een woord Schitterend!! Diep onder de indruk van de prachtige schilderingen.  

Het is een acht-hoekige kamer en opgebouwd uit drie rijen schilderingen. Elke rij, de onderste, middelste en bovenste vertelt het eigen verhaal. Geweldig gewoon. Na 20 minuten moesten we helaas de zaal weer verlaten, er stond alweer een andere groep te trappelen.  De gids heeft feiten verteld waarvan we niet op de hoogte waren….dus het was niet alleen mooi maar nog leerzaam ook. Fotograferen was nergens toegestaan….maar stiekem, toch een paar foto’s genomen.
Een bijzondere ochtend!  

Agnes Hofstede- van Dijk

Afgelopen zondag stonden Bart Pardon en Jelsie van Ruijven aan de start voor de eerste regiowedstrijd. Bart mocht als eerste aan de bak. Hij liet zien dat de afgelopen weken hard getraind was door maar liefst 2 seconden van zijn PR op de 100 meter vrije slag af te zwemmen. Helaas greep hij net naast de medailles door de 4e plaats op te eisen.  

Daarna mocht Jelsie laten zien hoe het met haar vorm was op de 100 meter schoolslag. Met een nette PR-verbetering van 1 seconde ging de gouden medaille redelijk gemakkelijk mee in de tas naar Stompwijk.  

Bart ging vervolgens heel sterk door het water bij de 100 meter rugslag. Hij was nog niet eerder zo snel geweest. Maar helaas maakte hij een technische fout waardoor er geen verbetering van zijn PR in de boeken kon worden bijgeschreven. Bijzonder hierbij was dat hij halverwege de race zelf al wist dat er een diskwalificatie zou volgen waarna hij de wedstrijd rustig op techniek uitzwom. En als je dan toch zo een snelle tijd weet te realiseren, dan hopen we op een mooie medaille de volgende keer.  

Jelsie stond daarna op de startblokken voor de 100 meter vrije slag. Haar tussentijden en eindtijd waren niet om over naar huis te schrijven. Maar als er niemand is die op dat moment sneller zwemt dan gaat de gouden medaille gewoon naar Stompwijk.  

Bart mocht vervolgens aan de slag op de 100 meter schoolslag. Dit is altijd zijn specialiteit geweest. Bart maakte snel duidelijk dat hierin niks is veranderd. Met maar liefst een PR van twee seconden werd hem de zilveren medaille omgehangen.  

Als laatste mocht Jelsie aantreden voor de 100 meter rugslag. Dit keer werd het een spannende wedstrijd. Ze leek links en rechts ingehaald te worden. Maar na het laatste keerpunt leek ze wakker te zijn geworden zodat op weg naar de finish de derde gouden medaille kon worden opgeëist. 

Over een paar weken gaan Bart en Jelsie tegen elkaar strijden bij de clubwedstrijden in het Hofbad. Daar hopen LZ1886 uit Leiden (Bart zijn club) en WVZ uit Zoetermeer (Jelsie haar club) zich te kunnen kwalificeren voor de landelijke finale die in februari zal plaatsvinden. 

Ilona van Ruijven

Herinnering voor diegenen die de expositie van 59 schilderijen van Wil Schrader in de gangen van verpleeghuis Monteverdi, Ondineschouw 15, 2726 JS Zoetermeer nog graag willen zien.

Dit is nog mogelijk tot eind oktober 2015, dagelijks (ook in het weekend) van 11.00 tot 16.00 uur.

Reacties kunt u in het schrift bij de balie weergeven.  

Monteverdi (grijs complex) ligt net voorbij de winkels aan de Europaweg , 1e stoplicht links na deze winkelgalerij dan gelijk rechts het parkeerterrein op.  

Joop Schrader.

The finishing touch…..  

Zaterdag is er door het team van Joost Janson hard gewerkt om de rotonde mooi te maken, zodat we niet alleen veiliger maar ook met meer plezier het dorp uit en natuurlijk ook weer in kunnen rijden. Joost kennende zal het functioneel zijn en zullen de planten met de seizoenen mee bloeien. Het wordt in ieder geval fleuriger.  

Laten we het met zijn allen proberen een beetje schoon te houden, ook richting de bushaltes. Nu ligt er regelmatig zwerfvuil, vooral flesjes, blikjes en plastic verpakking achteloos weggegooid. Veel race-fietsers gunnen zich de tijd niet om het lege spul weer mee naar huis te nemen. Zij gunnen zich ook de tijd niet om door de tunnel te fietsen, willen wel km’s maken, maar schieten nog te vaak over de rotonde terwijl er toch duidelijk een fietsverbod staat aangegeven.

Gelukkig zijn ongelukken nog uit gebleven, mede doordat de meeste auto ’s rustig rijden.  Misschien komt hier nog een andere oplossing voor, neem in ieder geval je eigen lege afval mee of gooi het in de afvalbak bij de bushalte. Dan blijft het voor iedereen genieten. 

Ria Luiten

Pfff. Wat een avontuur en wat een ervaring was de Oilibyarally.

Zoals bekend, hebben we na aankomst in ons eerste bivak in Zagora eerst de racetruck nog één keer volledig technisch gecontroleerd. Toen kwam zondag. De technische keuring, dat is altijd een saai verhaal. In een grote warme zaal langs allemaal loketjes gaan om alles te regelen en te laten registreren. Maar gelukkig was aan het einde van de dag alles geregeld en goed bevonden.

Maandag. Eindelijk mochten we ons in onze racekleding hijsen voor de eerste start van de eerste etappe van Van Velsen Rally Sport. In onze categorie waren 40 deelnemers. Trucks en 4×4 door elkaar. Met startnummer 477 mochten wij als 39^e aan de start verschijnen. Nog een paar keer diep ademhalen en daar was het startsein! Een etappe van 330 km met een totale verbinding van 133 km maakt totaal 463 km. Toen we net een beetje begonnen te wennen, mochten we er al uit na ongeveer 60 km: lekke band. Na een redelijk snelle bandenwissel, konden we ons keienpad weer vervolgen. Allemachtig wat een stenen, keien en andere bende. Links en rechts stonden de eerste auto’s al stil met diverse schades en mankementen. Na een dag hutsen, butsen en heen en weer geslinger was er dan toch eindelijk de finish. Pfff wat een ondergrond. Daarna de verbinding terug naar het bivak. In het bivak aangekomen werd al gauw duidelijk dat er nog 2 banden zwaar beschadigd waren. Deze zijn dus in het bivak omgewisseld.

Dinsdag: de tweede dag verbinding 141 km en de proef van 224 km maakt totaal 365 km. Dan denk je dat valt mee wat kilometers betreft… Maar dan blijkt dat de proef zo ingewikkeld en zwaar is dat je toch in het donker pas binnen komt. Deze dag begon met veel stenen, smalle bergpassen en ja hoor, daar waren ze… De eerste serieuze duinen. Na 75 km weer een band kapot (dikke tak onder het zand). Toen in de duinen één keer vastgezeten. Dat werd scheppen (ruim boven de 50 graden in de woestijn). Dit was echt afzien. In het laatste stuk kwamen we nog veel snelle stukken met kleine stenen tegen en veel gaten en droge rivierbeddingen. Na een flinke klap in een gat stootte ik mijn ellenboog enorm. Maar ook vandaag weer de finish gehaald. In het bivak hebben monteur Charl Luiten en Pascal de Baar samen een speciaal kussentje ontworpen om mijn linker ellenboog wat extra steun te geven. Deze deed eigenlijk wel erg veel pijn. Nadat Charl en Jos Haverkamp tot de andere ochtend 6.00 uur aan de truck hebben gesleuteld stond deze er weer “gezond” bij.

Woensdag: de derde proef 196 km verbindingen en 274 km piste maakt 470 km totaal. Deze ochtend was ik voor het eerst serieus gespannen doordat we de twee vorige dagen goed gepresteerd hadden, waren we al naar voren geschoven in het klassement. Daardoor start je wat eerder. Maar inmiddels kenden we het menu, 54 km duinen en aan het einde nog eens 7 km duinen.

Maar hier stond duidelijk bij in het routeboek “Danger klasse 3”!!! Redelijk kort na de start kwamen we al gauw in het ritme. Zo links en rechts al wat ingehaald en ja hoor… daar kwamen ze. De duinen. Sommige zo hoog als de Laurentiuskerk van Stompwijk. Maar eigenlijk kreeg ik er wel heel erg veel plezier in en ging het steeds beter dat surfen met onze rallytruck. Vanaf dat moment noemde we hem “ons blauwe schatje”. Het leek op een bepaald moment zelfs bijna arrogant. Eerst Van Werven (Rainbowteam) los getrokken. Zij stonden al een hele tijd te scheppen. Toen een Toyota, daarna een Poolsteam met een truck, toen weer Rainbow en toen waren de duinen klaar en nog een 200 km snelle stukken waar het ook een slagveld was. Eén 4×4 stond compleet af te branden. Toen kwamen de laatste gevaarlijke duinen… Deze waren niet heel hoog, maar wel kort en stijl, zowel de voor als de achterkant. Dus dat was best flink concentreren en aanpoten. Maar ook deze dag waren we voor donker over de finish. Pfff. Wat waren we blij, er zijn er deze nacht genoeg in de woestijn achtergebleven en mochten daar moederziel alleen de nacht doorbrengen. Wel even een speciaal moment, als je het bivak in komt rijden en heel Team de Rooy en het Mammoet Team staan met zijn allen te klappen. Ook alle bedankjes van alle mensen die je die dag hebt geholpen waren hartverwarmend.

Donderdag: inmiddels weer wat naar voren geschoven in het klassement. Op het menu 348 km verbinding en 293 km piste, dus totaal 641 km. Een lang stuk is meestal een snel stuk, dat was het ook. Een zeer snelle dag met veel rivierbeddingen die we door moesten en over hoge bergtoppen. Ondanks ook deze morgen weer wat last van spanning, hadden we het ritme al snel te pakken en waren we zonder echte problemen mooi op tijd binnen. Wel begonnen de pijntjes en de ongemakken toe te nemen. De ellenboog ging weer beter dankzij het “kussentje van Charl”. In het bivak waren er steeds meer mensen ziek. Ongeveer 80%. Zo ook Jos onze navigator. En in het begin Charl ook. In het bivak schrok ik wel even toen ik bloed plaste, maar dat was de volgende plaspauze gelukkig weer over.

Vrijdag: de laatste dag van de rally. Verbinding 79 km en een etappe van 237 km maakt 356 km. We vertrokken vanuit ons nieuwe bivak in Agadir naar de piste met een doodzieke navigator Jos een vermoeide monteur Bas en ik had spierpijnen op plekken waarvan ik niet wis dat die spieren bestonden. Deze etappe werd bestempeld als een technische maar zeer gevaarlijke. Dus was de keuze gauw gemaakt “heel houden en uitrijden”. Na een paar medische stops voor mijzelf en voor Jos, kwamen we na een groot aantal zeer spannende en extreem hoge onverharde bergpassen aan bij het strand. Na ongeveer 40 km zand en kuilen konden we letterlijk over de laatste heuvel de finish over springen. Terug aangekomen in Agadir kregen we een staande ovatie, enigszins verwonderd keken we elkaar aan, maar toen we uitstapten kregen we te horen dat we op de 14^e plek waren geëindigd en dat er nog nooit een debutant zo hoog was gefinisht. Als je dan door alle grote jongens uit het wereldje wordt omhelst en gefeliciteerd, word je wel een beetje klein…

Zaterdagavond was ik weer thuis. Ons “blauwe schatje” is nog onderweg met Bas (wij hebben het vliegtuig genomen). Een enorme ervaring rijker, 4 kg armer maar rondom gelukkig weer in Stompwijk. 

Aad van Velsen

Dank!

De kledinginzameling van Sam’s Kledingactie voor Mensen in Nood die op  2 oktober in Stompwijk is gehouden, heeft 1500 kilo kleding en schoenen opgebracht voor Cordaid Mensen in Nood. 

Sam’s Kledingactie wil iedereen die hieraan heeft bijgedragen hartelijk danken! Met het aantal opgehaalde kilo’s worden projecten gesteund van Cordaid Mensen in Nood. Voor meer informatie over Sam’s Kledingactie of over de gesteunde projecten kijk op www.samskledingactie.nl  

De vrijwilligers van Sam’s Kledingactie zijn van plan om op termijn weer een kledinginzameling te organiseren voor Sam’s Kledingactie. Om de actie ook dan weer tot een succes te maken, vragen wij iedereen om vanaf nu de kleding hiervoor te bewaren. Mocht u echter eerder uw kleding aan ons willen geven, kunt u voor de dichtstbijzijnde container- of depotadressen bellen naar

tel. 073-687 10 60 of kijken op www.samskledingactie.nl.

Werkgroep op zoek naar bijzondere kavels 

Zoeterwoude loopt al warm voor 41e Missieveiling  

De Missieveiling Zoeterwoude is op zoek naar bijzondere kavels en artikelen, die op de komende veiling op zaterdag 24 oktober a.s. kunnen worden aangeboden. Het dorp loopt al warm voor de veiling, de voorbereidingen zijn in volle gang. Er worden intussen ook vanuit Stompwijk goederen aangeboden. In de Weipoort is onlangs al een kaartavond gehouden (opbrengst 560 euro!) en groepen inwoners zijn bezig met de voorbereiding van buitengewone kavels. “Het is opmerkelijk dat de veiling nu al zo leeft. Je wordt op straat aangesproken, mensen bieden spontaan zaken aan en vrijwilligers zijn volop in touw met de voorbereidingen. Ook de medewerking van veel bedrijven is hartverwarmend”, zegt voorzitter Adri Straathof van de werkgroep Missie en Ontwikkeling.   

Over de aangeboden kavels zegt hij dat het wel dient te gaan om waardevolle en opmerkelijke zaken, die de moeite waard zijn om onder de hamer te gaan. Het gaat lang niet altijd om allerhande goederen, maar ook om uitnodigingen voor evenementen, opvallende uitjes, boot-, bus- en ballontochten, wedstrijden en dergelijke.   

Medische zorg

De 40e veiling bracht in 2014 ruim 42.500 euro op. De totale opbrengst wordt verdeeld onder de nog werkzame missionarissen en -zusters en in toenemende mate hulpprojecten, waar overwegend jonge inwoners van Zoeterwoude en omgeving bij betrokken zijn. De meeste ervan zitten in de sfeer van medische zorg, onderwijs en educatie voor mensen in ontwikkelingslanden. Ook de Stichting Amigos (Bolivia) van Linda de Jong krijgt van de Missieveiling al jarenlang financiële ondersteuning en ook via enkele oud-Stompwijkers worden projecten ondersteund.   Straathof meldt en passant dat de werkgroep op zoek is naar een ruimte in het dorp om al eerder aangeboden veilingartikelen tijdelijk op te slaan. De laatste gebruikte ruimte is niet meer beschikbaar en de organisatie van de veiling verloopt in de laatste weken voor het evenement veel soepeler, als vanuit één opslagplaats kan worden gewerkt.

 Meer giften 

Overigens zijn de projecten, die hulp krijgen via de Missieveiling, niet afhankelijk van vooral één avond veilen. Een toenemend aantal inwoners van Zoeterwoude en omgeving maakt giften over in de wetenschap dat hun bijdragen volledig bij de goede doelen  terechtkomen. “Er blijft bij de Missieveiling Zoeterwoude niets aan de strijkstok hangen. Iedereen, van werkgroep tot wervingsteam en van de notaris en veilingmeesters tot  financiële medewerkers, het is allemaal vrijwilligerswerk. Dat weten mensen en daarom blijft de veiling in trek”, aldus Straathof. Hij sluit af met een uitnodiging: “Ook Stompwijkers zijn op de veiling uiteraard van harte welkom.” 

Nadere informatie:

Jack Luiten 06 5373 6017

Over kavels, bergruimte en bijzondere artikelen:

Rinus v. Swieten  071 – 580 2682 en Adri Straathof  071 – 5801159.

Zie ook www.missieveiling-zoeterwoude.nl

Nel 

Nel, te jong weduwe, heeft het heft en de heggenschaar in handen genomen. De heg groeit haar boven het hoofd. Een spin belandt ongewenst op haar schouder. Ongecontroleerd maait ze in het rond. Nel en spin komen er gelukkig levend van af, maar de stroom is hartstikke dood. 

Petra (red)

Fietsen in de stilstaande wind  

Heel geleidelijk duwen mijn beide voeten tegen hun eigen pedalen. Om de beurt geven ze elkaar de kans om hun eigen kracht te laten zien op hun eigen plek. Ze helpen elkaar om door te zetten. Was het maar overal zo, en zo simpel… 

Josine van Es