Wij worden heel erg blij van alle mooie activiteiten die de Maerten van den Veldeschool voor de kinderen en hun ouders verzorgt. Die variëren van kriebelbeestjesexcursies tot leren rekenen terwijl je gymoefeningen doet. En van gewoon goed onderwijs tot een prachtige kerstviering waarbij de schooldirecteur achter het orgel zit. Het enthousiasme spat ervan af. Dat kan alleen met een team van leerkrachten dat zicht optimaal inzet. Heel hartelijk dank daarvoor!
Familie Luk-van Santen
Wij worden blij van onze oma Astrid en opa Peter,
omdat zij iedere woensdag ons een heerlijke dag bezorgen.
Altijd staan ze voor ons klaar, altijd mogen we
leuke dingen doen en altijd worden we verwend!
Levi, Loïs, Mila en Nika
17 december, na een mooie kerstviering, geleid door Pastoor Walter Broeders, ging men voor het kerstdiner naar het verbouwde Blesse Paard. Het ziet er heel modern uit, maar voor ons ouderen wat kil. Wellicht ontstaan door tijdgebrek omdat ze van de week nog driftig bezig waren.
Bij binnenkomst werden we welkom geheten met een kop koffie en heerlijk gebakje. Tijdens de borrel las Jan van Rijn een heel mooi gedicht voor, het was erg toepasselijk voor deze tijd.
Het diner was, zoals we gewend waren, prima verzorgd en er was vanaf 13.00 uur een muzikale omlijsting door Arie Paardekoper.
Tegen 15.30 uur kwam de groep “Op Hoop van Zegen” optreden. Ze hadden een speciaal kerstprogramma met kerstliedjes, die aan één werden geregen middels het bekende verhaal. Er werd door de mensen uitbundig meegezongen.
Maar zoals jullie weten, aan alles komt een eind, zo ook aan deze gezellige dag.
Nel van der Zwan, namens het bestuur
Marjolein
Wordt blij van het voorbereiden van de kerstviering in de kerk.
Nu het ‘s avonds half 5 al donker is, wordt ze blij van lichtjes om haar heen.
Lilia
Wordt op haar beurt bij van blije mensen.
Want een glimlach bepaalt hoe jij je voelt en ook hoe de mensen zich voelen die jij tegenkomt.
Kortom een win-win effect. Iedereen blij!
Ik vond ‘m in de nalatenschap van een Engelandvaarder. In 1942 bereikte hij na een moeizame tocht Engeland en heeft zich daarna ingezet voor onze bevrijding.
U allen een voortreffelijk 2016 gewenst!
Jos Teunissen
May good luck be your captain
And sunshine be your mate
May laughter be your pilot
And happiness your freight
May all the ports you enter
Bring pleasures ever new
May good health be your steward
And good friends be your crew .
Op 29 november was het dan zover. Ik had mij aangemeld als vrijwilliger bij de vluchtelingen die tijdelijk waren gehuisvest in zwembad De Fluit. Voor mij is dit een dag die ik niet snel zal vergeten. Mijn eerste dag om vluchtelingen te helpen. Klokslag 19.00 uur stond ik voor de deur van zwembad De Fluit. Ik heb nog nooit zoveel enthousiaste mensen bij elkaar gezien die samen zo een mooi doel probeerden te bereiken. Om echt een leuke week neer te zetten voor een groot aantal mensen die het hard nodig hebben. Iedereen werd daar met een warm welkom ontvangen, het gevoel van samen zijn en veiligheid.
Al snel voelde ook ik me thuis en heb ik iedereen een warm kopje thee of koffie gegeven. En als ze honger hadden waren er warme maaltijden. Maar het meest populair waren toch wel het Turks brood met hagelslag en boter! Het was een leuk gezicht hoe ieder zijn eigen brood stond te smeren en met hagelslag te bestrooien. Ik heb nog nooit zoveel dank-je-wel’s en knuffels gehad in één avond. Het is mooi om te zien hoe mensen zo dankbaar kunnen zijn voor iets kleins. Ik vond het jammer toen het voor mij tijd was om naar huis te gaan. Het is hartverscheurend te weten dat ik wel een thuis heb om naar terug te keren en zoveel mensen deze plek nog aan het zoeken zijn.
Josine van Es
Waar ik blij van word, is dat we voor de grap een kerstnummer hebben geschreven en deze een eigen leven is gaan leiden. Begin dit jaar kwam ik met het idee om een kerstnummer te gaan schrijven.
Een kerstnummer niet al te dramatisch maar gewoon lekker luchtig met een knipoog naar mijn familie. Met Wendela en Elise zing ik in een jazz groep uit verschillende culturen. Blijkbaar werkt dit wel als mensen met elkaar zingen. Zo is ons vriendschap ontstaan via een muziekschool in Zoetermeer (Musicsoulhouse) waar ons kinderen allemaal zangles hebben gehad. Wij hebben voor al aardig wat Hoge Pieten mogen optreden, dit jaar onder leiding van onze jazz lerares Anastacia Larmonie. Zij is heel erg bekend in Bonaire en Sint Maarten.
Family Time is een kerstlied waar ik wel even bij stil moet staan. Omdat ik zelf heel druk ben met van alles en nog wat, vergeet ik soms dat ik nog een familie heb die heel veel van mij houdt en andersom. Daar wil ik volgend jaar proberen meer tijd aan te besteden. Want voordat je het weet zijn wij al oud en krijg ik heel veel spijt dat het leven “zo maar” is omgevlogen!
Tja, familie krijg je en vrienden kan je kiezen.
Mijn familie woont overal, de meeste op de Filipijnen. Ik word altijd emotioneel als we kerstliedjes gaan zingen, soms laat ik wel eens een traan en dan zeg ik tegen de kids, “sorry, ik moest even aan iemand denken” ik zal altijd mijn eigen familie missen. Ieder jaar rond Kerst komt dat weer naar boven. Maar ik ben er ook achter gekomen dat familie geen bloedverwanten hoeft te zijn. Het kan ook met je beste vrienden zijn waar je jezelf kan zijn zonder dat iemand je constant corrigeert en jou in de gaten houdt of je ‘t wel goed doet. Ik ben blij dat ik er achter gekomen ben dat mijn familie helemaal niet zover weg woont. Je familie zit in je hart. Als jij dat toelaat is iedereen je familie! En daar word ik zo blij van!
En laten we eerlijk zijn, wij zijn een grote familie. Sommige kunnen alleen niet meer door één deur. En ook deze mensen valt niets te verwijten. Zo is het leven…..het gaat zoals het gaat. Als familie heb je altijd een band, ook als je uitspreekt dat deze er niet meer is of het zelfs vast laat leggen. De bloedband blijft er altijd en daarmee is de lijn volledig doorknippen niet mogelijk. Ergens blijft familie vaak of minder vaak in de geest voorbij komen. De een wordt er toch verdrietig van, de ander is stoer en zegt dat het hem/haar niets doet. Ik ben blij dat ik kan zeggen wat er ook gebeurt, dat mijn deur altijd open staat voor mijn familie.
Ik ben ook blij dat mijn ouders dit jaar 50 jaar getrouwd zijn en mijn lieve zus Maria 25 jaar. Van harte gefeliciteerd!! Dat is best wel lang!
Mijn boodschap aan iedereen: wees blij dat je familie hebt! Koester dat moment, want mijn eigen bloedverwante familie zie ik eigenlijk maar 1 keer in de 10 jaar.
Blije, fijne feestdagen en een muzikaal Nieuwjaar! CArmen
Ik trof een heel gezelschap na de kerkdienst aan in de grote vergaderzaal aan de koffie. Volgens mij zijn ze al blij met het wekelijks contact met elkaar. (Petra)
Rita van der Meer is blij omdat haar kinderen en kleinkinderen klaar staan voor elkaar.
Leny van Ruijven wordt blij als haar kleindochter na het eten zegt: “Oma, wat heb je weer lekker gekookt”.
Aad van Boheemen wordt wel heel blij van de inzet van de vrijwilligers die zich inzetten bij de kringloopwinkel De Stal.
Aad van Leeuwen wordt blij van vrolijke en behulpzame mensen.
Zalig kerstfeest voor alle mensen.
Petra
Het jaar 2015 was er een vol emoties: angst en spanning hebben we gevoeld om alle ellende die Nepal heeft getroffen, maar ook enorme blijdschap en trots om wat een klein dorp als Stompwijk kan betekenen. Mei was onze actiemaand, met als hoogtepunt de benefiet bij de Zingende Zaag. De geweldige sfeer van die dag staat ons nog heel goed bij. Iemand zei tegen ons: “Het is net of jullie Nepal een beetje dichterbij hebben gebracht.” Zo voelde het inderdaad. De actie heeft in totaal wel €18.047,09 opgebracht. Ongelofelijk veel geld, waar we een hoop mee hebben kunnen doen.
Lokale projecten
Graag geven we een opsomming van wat we met het geld gedaan hebben. We hebben goed lopende lokale projecten gesteund:
Vlak na de aardbeving hebben we via Portal Shelters 400 mensen tijdelijk onderdak kunnen bieden in de zwaar getroffen provincie Kavre, ten zuidoosten van Kathmandu. De materialen die de mensen kregen om de 48 shelters te bouwen zijn opnieuw te gebruiken in hun nieuwe huizen.
CAM Nepal is een organisatie die kunst maken met kinderen. Na alle traumatische ervaringen die veel kinderen hebben meegemaakt, geeft CAM hen de kans om zich te uiten en even ergens anders aan te denken dan de ellende waar ze in zitten. Van mei tot augustus heeft CAM met ruim 5.000 kinderen gewerkt.
We hebben Bharat Regmi geholpen (de man die op de Maerten van de Veldeschool kwam presenteren) om de school in Nalang, Dhading op te knappen. De vloer en de eerste verdieping van de school zijn vernieuwd. De donatie van Amigos is hierheen gegaan en het is gelukt om de verbouwingen voor de nieuwe crisis af te ronden. De kinderen krijgen les in de school, en niet langer buiten.
Kennissen van ons
Ook hebben we veel mensen die we persoonlijk kennen, kunnen helpen: In het dorpje Chinkha (in het oosten van Nepal) hebben we mensen weer een toekomst gegeven door de aanschaf van een waterbuffel en de hulp bij het bouwen van nieuwe huizen.
We hebben een nieuwe inboedel kunnen geven aan Puru, een goede vriend van Ilse. Zijn huurhuis in Kathmandu was compleet verwoest en behalve de kleren die hij en zijn gezin die dag aan hadden, waren ze alles kwijt.
Groepen die buiten de boot vallen
Er zijn groepen die buiten de boot leken te vallen. Juist die mensen konden wij met ons geld bereiken.
Wij hebben drie gehandicapte kinderen en hun gezinnen kunnen helpen door stevige tenten voor hen aan te schaffen als tijdelijke opvang.
We hebben een bijdrage geleverd aan de opvang van mensen uit Langtang, waar de tweede aardbeving complete dorpen van de kaart heeft geveegd.
Dankbaarheid
Het gaat soms niet om de bedragen, maar meer om wat het betekent voor mensen. In het oosten sprak Mariska mensen wiens huis onbewoonbaar was geworden. Van de overheid hadden de mensen een klein bedrag gekregen, maar daarmee konden zij allen zeil aanschaffen om hun tijdelijke onderkomen droog te houden. Om deze mensen te kunnen helpen en om te zien hoe dankbaar ze dan zijn, dat is moeilijk te beschrijven. Soms is het juist het kleine wat je raakt. Bijvoorbeeld de dankbaarheid van de gezinnen met de gehandicapte kinderen in Kathmandu.
Het verhaal van Gomala
Gomala is een goede bekende van Mariska. Toen Mariska in 2000 vijf maanden in Nepal woonde voor haar afstudeeronderzoek, was Gomala haar buurvrouw. Het is een vrolijke vrouw, heel warm en vriendelijk. In oktober ging Mariska weer naar Chinkha en zocht haar op. Gomala’s huis is door de aardbeving zodanig beschadigd dat zij en haar gezinsleden er niet meer in durven te slapen. Koken doet ze wel nog binnen, maar slapen doen ze met het hele gezin buiten. Het gezin bestaat uit haar man, een zoontje van 6 en een volwassen dochter met haar zoontje van 5. Ze slapen met zijn allen in een soort overkapping van bamboe gevlochten matten.
Gomala heeft haar zoon verloren. Tijdens het zorgen voor de geiten is hij gevallen en dat heeft hij niet overleefd. Dit is ongeveer 7 jaar geleden gebeurd. Daarna werd ze onverwacht zwanger en kreeg ze een nieuwe zoon. Drie jaar geleden kwam ik bij haar met een oude foto van haar overleden zoon. Dat was verdrietig en mooi tegelijkertijd. Die foto had ze nog niet en bracht hem toch weer dichterbij.
Geld voor balken en een nieuw dak
Gomala en haar gezin zijn druk bezig materialen te verzamelen om een nieuw huis te bouwen. Uit het bos van de gemeenschap halen ze boomstammen, ook hakken ze stenen uit de rotsen. Dat lag allemaal al klaar toen ik er in oktober was. Met ons geld worden meer balken gekocht en een dak van golfplaten.
Met houten balken op je rug
Op dit moment is Bena (de man van Kopila, onze contactpersoon en degene die zorgt dat het geld op de juiste plek komt) naar Chinkha met nieuwe balken. Hij gaat ook kijken of de bouw al gestart is. Hij is zelf ook timmerman, dus kan goed helpen als het nodig is. Om in Chinkha te komen zal Bena proberen om het eerste stuk met een truck of tractor te gaan, zodat hij het hout makkelijker kan meenemen. Het hout moet het laatste stuk de berg op gesjouwd worden. Misschien kunnen de muilezels helpen, maar waarschijnlijk zullen de mensen het zelf moeten doen. Die berg op klimmen met een rugzak is al heel zwaar (het kostte Mariska ruim vier uur en een heleboel zweetdruppels), laat staan met houten balken op je rug… Maar goed, er is geen andere manier om in Chinkha te komen. Met behulp van dit hout, de boomstammen en de rotsstukken maken ze een nieuw, stevig huis. Met hulp van mensen uit het dorp en een beetje van ons. Dat we dit kunnen doen, maakt ons heel blij.
De nieuwe waterbuffel
Hier is ze dan, de nieuwe waterbuffel aangeschaft met het geld van ons project. Mariska was bijna vergeten om een foto te maken (daarom één in het donker…). De linker is de nieuwe waterbuffel. Rechts staat het kalf van de buffel die is gesneuveld bij de aardverschuiving. Bij elk huis waar we langs kwamen, kregen we melk. Dit als dank voor de door ons mogelijk gemaakte waterbuffel die ook in de toekomst voor melk zal zorgen.
Dankbare vader
Dit is de vader van Kopila en Maila. Hoe oud hij precies is weet hij niet (80+). Hij wilde de hele tijd bij ons zijn en met ons kletsen. Zijn dankbaarheid tonen voor het geven van de nieuwe waterbuffel. Hij bleef maar kletsen en omdat we de helft niet konden verstaan en hij dat in de gaten had, zei hij steeds: “Namaste”.
Politieke problemen
Helaas zijn de problemen voor Nepal nog niet voorbij. Na de aardbeving is er een politiek probleem ontstaan tussen India en Nepal waardoor Nepal inmiddels al drie maanden veel minder olie, benzine, diesel en gas heeft. De gevolgen hiervan merkt iedereen: medicijnen komen niet op tijd in ziekenhuizen, schoolbussen rijden niet, restaurants en hotels moeten sluiten, laat staan dat er gestart kan worden met de wederopbouw. Het is simpelweg niet mogelijk om voor een betaalbare prijs spullen te vervoeren. Deze problemen zijn zo groot en hebben zoveel gevolgen dat het een machteloos gevoel geeft.
Het laatste geld
Maar we willen ook nu juist wat bijdragen. Daarom besteden we het laatste geld van onze actie aan een groep van 80 mensen in Kathmandu die dringend hulp nodig hebben. Deze mensen hebben geen kostwinner. Het zijn gezinnen van sherpa’s (gidsen in de bergen) die zijn omgekomen tijdens hun werk en hun woonplaats hebben moeten verlaten na de aardbeving. Nu er overal een tekort aan is en vanwege de stijgende prijzen van alles wat geïmporteerd wordt, hebben deze mensen een nog groter probleem. Wij willen juist deze mensen voorzien van warme dekens voor de winter en een goed kooktoestel waarmee je op hout kunt koken. Dat geeft hen de ruimte om enigszins voorbereid de winter in te gaan.
Nogmaals bedankt!
U merkt, we hebben heel veel mensen kunnen helpen met de gulle bijdragen die u hebt geleverd. Nogmaals onze hartelijke dank, het laat weer eens zien waar een dorp als Stompwijk groot in kan zijn. En daar worden wij bijzonder blij van.
Ilse Verweirder
Mariska van Es-de Jong
Het spookt na de oproep in de Dorpsketting al een paar weken door mijn hoofd. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om een paar regels op papier te zetten over dat onderwerp. Ik ben elke dag wel blij met iets of iemand. Maar omdat te verwoorden viel nog niet zo mee.
Totdat ik zaterdagavond samen met mijn man Aad uitgeput na een lange werkweek met een bel wijn op de bank lagen en al zappend op het concert stuitte van U2 dat 7 december in Parijs na de verschrikkelijke aanslagen werd gegeven. De lamlendigheid verdween op slag en we werden razend enthousiast. U2 de band die al 35 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven zo kwamen wij er al genietend achter.
Behalve de steen goeie muziek wordt er ook nog een serieuze boodschap uitgedragen waar je juist in deze kersttijd weleens stil mag blijven staan. Bij bijna elk nummer zat voor ons wel een herinnering of verhaal: Gloria, waar het voor ons allemaal mee begon. Voor Aad die in die tijd in het bestuur zat van een jeugdsoos en U2 hadden gecontracteerd. Voor mij dat ik de nog onbekende jongens tegen kwam op het parkeerterrein van de Groenoord hal.
Oktober, de geboortemaand van mijn vader Surrender en I wil follow, nummers die onverbrekelijk voor ons zijn verbonden met de Stompwijkse paardendagen. With or without you heeft eigenlijk geen uitleg nodig. Herinneringen en emoties samen delen, daar word ik nu blij van! YOU TOO?
Conny Oliehoek