Op zaterdag 12 december werd de jaarlijkse schrijfmarathon van Amnesty International gehouden voor mensen die door het maken van foto’s, het dragen van het verkeerde t-shirt, of je hebt met een vlag gezwaaid of als klokkenluider, jaren gevangen worden gehouden of wachten op de doodstraf. Amnesty zoekt om de 2 maanden nieuwe personen op om voor te schrijven, dan maakt het aantal brieven voor één specifiek doel extra groot en dat maakt meer indruk dan af en toe een brief. Joke van der Horst maakt zich al jaren sterk hiervoor en probeert dit ook in Stompwijk van de grond te krijgen en met succes. Er waren 11 personen om persoonlijke verzoeken te schrijven die naar ambassades, ministeries of zelfs naar president Barack Obama worden gezonden. Ja ik heb een brief gezonden aan het Witte Huis voor meer aandacht voor Edward Snowden die wilde aantonen dat de digitale wereld lek is en dat er documenten kunnen lekken. Daarmee ontketende hij een wereldwijd debat over het recht op privacy. ‘Ik kan achter mijn bureau iedereen ter wereld afluisteren: jou, je accountant, een rechter of de president.’ Er wordt geprobeerd om hem nog voor het aftreden van de president vrij te krijgen. Ook nu staat de invloed van de digitale wereld weer in de schijnwerpers. Van buitenaf kan er door andere landen gehackt worden en uitslagen worden beïnvloed.

Ik heb ook een brief geschreven naar de president van Malawi omdat het leven van Annie, een kind van 10 jaar, op het spel staat. Ze is een albino en ze willen haar lichaamsdelen gebruiken voor het bereiden van een ‘magische’ drank. En voor Mahmoud die een foto maakt van het hardnekkig neerslaan van een demonstratie door veiligheidstroepen in Egypte, bij hem hangt de doodstraf als het zwaard van Damocles boven zijn hoofd. Samen schrijven. Bewust worden van je eigen vrijheid en het gevoel dat je hiermee gevangenen daadwerkelijk steunt die in onzekerheid leven. Zei Jacob Cats niet: Het puntje van mijn pen is het scherpste wapen dat ik ken.

Hier werd de vraag gesteld: hoe komt het dat je dit doet?

Lenie Zuidgeest: omdat het een erg goed doel is. Als iedereen dit doet, zal het misschien toch wel de wereld kunnen verbeteren.

Nel Turkenburg: Omdat wij gelukkig de vrijheid hebben om voor andere mensen op te komen dan besef je weer eens hoe goed wij het hier hebben.

Joke v.d. Horst: de onmacht bekruipt je als je leest wat mensen wordt aangedaan, die vreedzaam protesteren; zich inzetten voor andere landgenoten die onrechtvaardig behandeld worden. En zodoende kunnen we er toch een beetje wat aan doen. We zijn niet helemaal onmachtig!

Agnes Veenhof: laten we iedere gelegenheid aangrijpen om iets te doen. Echt het helpt, al is het nog zo klein.

Joke Juffermans: omdat het heel hard nodig is, jammer genoeg. Goed dat we elkaar steunen!

Ilse komt samen met 2 kinderen brieven schrijven en ik hoor haar zeggen: Ja, dat hoort toch bij de opvoeding! En zo is het. De kindjes schrijven met moeite de Engelse voorbeeldbrief over en dragen op deze manier hun steentje bij aan een betere maatschappij.

Als je nu het gevoel hebt, dat je je kans gemist hebt, haal dat dan met de kerstdagen in. Kijk op www.amnesty.nl en sluit je aan bij de tot nu toe 126.368 brieven. Het kan nog steeds.

Ik sluit af met de woorden van Mahmoud die 2 jaar lang werd vastgehouden zonder rechtszaak en werd mishandeld voor het dragen van een ‘t-shirt met de tekst: ‘Land zonder marteling”.

“Blijf alsjeblief doorgaan met jullie steun voor alle gewetensgevangenen, waar ook ter wereld. Blijf strijden voor gerechtigheid voor iedereen en geef mensen hoop en een reden om door te leven, zoals jullie dat ook voor mij deden. Overal ter wereld zitten nog zoveel mensen onterecht gevangen”.

Petra