Alle berichten van Petra Oliehoek-van Es
Brainstormavond Dorpspunt
Brainstormavond Dorpspunt
Van alle kanten worden we gestimuleerd om actie te ondernemen om de eigen omgeving prettiger, leefbaarder, duurzamer, vrolijker en minder eenzaam te maken. De week tegen de eenzaamheid staat begin oktober op de agenda. De herfst nadert, gordijnen sluiten eerder en iedereen blijft liever binnen. De vraag is wat kunnen we doen om je in de donkere maanden minder eenzaam te voelen, en eveneens belangrijk; wat kan jij zelf doen (voor een ander).
Daar hoef je niet zielig voor te zijn, maar gewoon een mens die van aandacht, afleiding en gezelligheid houdt. Er is al zoveel weggevallen afgelopen maanden. Dus voel je welkom op dinsdag 15 september van 19.00 tot 20.00 uur om met elkaar van ideeën te wisselen.
Petra
Bezoek van Midvliet
In verband met ons 50 jarig bestaan kregen we vandaag bezoek van Midvliet tv, met Pelin Olgun als interviewster en Evert Vollebregt achter de camera.
Mark Kool van TV West keek over de schouders mee, hij begeleidt het team om nog betere reportages te kunnen maken. Vooraf en tussentijds werd er overlegd inzake positie camera en interviewer, waarbij rekening wordt gehouden met lichtinval en achtergrond. Het werd wat ingewikkelder, omdat er op ons eigen kleinkind gepast moest worden en de buitenschoolse kinderen, slechts 22, door het beeld heen liepen.
De heren zijn aan het werk en ik heb een piepklein interview met Pelin die voor de eerste keer Stompwijk bezoekt. Ze heeft een HBO opleiding communicatie achter de rug en werkt sinds 2 maanden als vrijwilligster bij Midvliet mee om ervaring op te doen en haar netwerk uit te breiden. Ze is gespecialiseerd in storytelling en verslaggeving. Een kort verhaal vertellen in een paar minuten en dan alle factoren tot hun recht laten komen, zoals kleur, sfeer en tekst, daar ligt haar hart. Reclame maken zonder dat het zo over komt.
Ik vraag haar naar de tip van vandaag: ze zegt: ’Meer doorvragen’. Eigenlijk heeft ze heel veel tips gekregen die allemaal tijdens het interview door haar hoofd rondspoken waardoor ze de neiging heeft meer te denken dan te doen. Ze weet toch spontaan te blijven.
Haar bezoek aan Stompwijk deed haar denken aan Turkije waar zij haar roots heeft. Veel groen, koeien en schapen het bracht onderweg veel herinneringen in haar boven die in de auto uitgewisseld werden. De rit naar Stompwijk werd enigszins vertraagd door een vrachtwagen met oplegger en een tractor en ja dan heb je als collega’s wat meer tijd om elkaar beter te leren kennen.
Petra
Van de redactie
Onze oplage duikelt van 955 naar 450, dat scheelt een hoop papier en drukwerk in de vorm van inkt en nietjes. We hopen dat u de Dorpsketting niet minder zal lezen, maar dat er meer gebruik gemaakt wordt van internet. Het is een memorabel tijdstip want we kregen van Agnes van Boheemen onze eerste Dorpsketting toegezonden en dat is precies 50 jaar geleden.
We hebben voor de gelegenheid deze voor en achterpagina in deze ketting opgenomen. Er lijkt niets veranderd te zijn, maar ondertussen… een wereld van verschil. Bepaalde tradities blijven immers en die moeten we koesteren.
We komen in een overgangsfase en al is er hard achter de schermen gewerkt om alles zo vlekkeloos mogelijk over te laten gaan, dat zal vast niet in een week lukken. Komt vast goed.
Petra
Lovebells op tournee
Monique Horling, Ruben van der Kleij, Max Groenen en Fenna Vol. Vier muzikanten en allemaal afgestudeerd aan het conservatorium. Allemaal even enthousiast om muziek te maken. Ze hebben een mooie staat van dienst qua ervaring en zijn overal voor in. Voor professionele muzikanten is deze tijd een slechte tijd, alle optredens zijn immers afgelast. Ze hebben zich in deze coronatijd verdienstelijk gemaakt door maar liefst 90 optredens te verzorgen in vooral verzorgings– en verpleegtehuizen, maar ook in Stompwijk zijn zij inmiddels kind aan huis en hebben ze elke uithoek van het dorp gezien.
Ze waren namelijk voor de derde keer op bezoek, omdat ze het zo ontzettend leuk vinden. Het is een mooie combinatie om met elkaar op stap te gaan. Ik zoek leuke en mooie locaties te zoeken, verzorg de uitnodigingen en zij maken muziek en hierdoor worden het kleine feestjes op locaties.
Deze keer, op speciaal verzoek opnieuw bij een van de Drie Molens. Deze keer hebben ze het lied van áar bij die molen’ speciaal ingestudeerd en wilden dit graag ten gehore brengen. We hebben Leen Vellekoop bereid gevonden om zijn terrein beschikbaar te stellen. Deze keer waren de inwoners van Wilsveen benaderd door Ab Spaan, die helaas zelf verhinderd was.
De weersberichten waren niet best en er is getwijfeld. Er is heen en weer geappt en gebeld. Het kwartet zag het zitten om tussen de buien door, onder afdakjes, in regenkleding, en schuurtjes te spelen. Dus gaan! Alles was immers al in werking gezet.
Zo kwam het Ruben met zijn bugel Wilsveen wakker probeerde te krijgen, omdat er totaal geen bezoekers waren. Zonder succes. Leen kreeg een privé optreden voor zijn eigen molen. Eén verdwaalde hardloper was blij verrast en liet zich de muzieknoten aanhoren. Hennie en Jan bleven thuis omdat Jan niet fit was. Een tussenstop werd geregeld bij eerste molen, waar ze immers de vorige keer zo hartelijk ontvangen waren.
In verband met de regen werden we uitgenodigd om even binnen te komen, een bakkie te doen met wat lekkers erbij. Jan zat in ochtendjas samen met Leen, die zijn wekelijkse zaterdagochtend bakkie kwam doen, te genieten. “Daar bij die molen” werd in de molen gespeeld.
Hierna wachtte de prachtige tuin van Ank van Peski ons op met een aantal genodigden. Na een rondleiding door de tuin werd op special verzoek klassieke muziek ten gehore gebracht, een wals zorgde voor de nodige beweging, een lach op de gezichten en weer even de vrijheid voelen. Geweldig.
Hierna gingen we door naar De Merenburger, wat een prachtige locatie, vooral als de zon schijnt, maar ja dat deed die niet. Op weg hier naar toe is het vooral voor het kwartet de vraag: Waar komen we nu weer terecht? Het was stil bij de botenverhuur en op de camping waren de weekendgasten met een druilerig vooruitzicht ook veelal weggebleven. Veel jongeren hadden zich ondereen partytent verschanst, een familie zat in de tent van een middagmaal te genieten. De muziek vrolijkte deze dag toch wat op. Het werd een kort en krachtig optreden met o.a. een medley van the king op pop Michael Jackson.
Hierna gingen we naar de prachtige boerderij van Albert en Janny Nolten. De koffie met koek stond klaar, de stoelen opgesteld en weggedoken in jassen kon het concert beginnen. Speciaal voor deze bewoners hebben de LoveBells “The blue suede shoes” en “These boots are make for walking” gearrangeerd.
Opnieuw genieten.
Hierna tijd voor een hapje en misschien spontaan optreden in de Bles. Bij de voorbereidingen zaten we aan een vol buitenterras te denken. Geen kip op het terras, na een lunch hebben we Anneke van den Bosch met haar genodigden naar de Bles gehaald, zodat we lekker warm konden blijven zitten. Een geheel verregende wandelclub van 13 personen kwamen zich opdrogen en opwarmen aan de koffie en kregen de muziek cadeau.
Hierna wachtte de Westeinderpolder, waar de schuur van Bert Wolterbeek ons uit regen en wind hield. Hier werd opnieuw de pas ingestudeerde Bohemian rapsody gespeeld. En dat is hard werken. Nu ik wat langer kijk en luister merk ik dat ze erg goed op elkaar ingespeeld zijn en samen het geheel compleet maken. Misschien voor de kenner heel logisch, maar voor mij wat minder.
Voorzichtig kwam er hier een wijntje en een biertje om de hoek zetten. Knus met elkaar in de schuur, de bezoekers vers van het land in werkkleding, hondjes mee met de baas, ook weer helemaal gezellig. We hebben de middag afgesloten in de Middenmeer bij Patrick en Ingrid Luk waar de Adviesraad hun jaar afsloten met een barbecue. Het was weer een enorm afwisselende dag met een aardige opbrengst voor zo’n regenachtige dag voor het kwartet. Alle gastadressen hartelijk dank voor de medewerking.
Natuurlijk ook hier weer enige dank aan Fonds 1818 die een kleine bijdrage heeft geleverd. We zijn zuinig er zijn immers nog meer plannen.
Nog ideeën? Laat het mij weten.
Stuur uw idee in naar redactie@dorpsketting.nl Petra
Andere tijden sport
In coronatijd is alles anders, ook voor aerobic, ons clubje werkt zich al jaren op woensdagavond in het zweet. De eerste weken lag ook deze sport stil, maar zodra de mogelijkheid zich voor deed om buiten te sporten is een deel van het sportveld afgezet en werd in de buitenlucht op een ongelijke ondergrond oefeningen gedaan. Grondoefeningen werden geskipt maar we konden in ieder geval weer lekker bewegen op muziek. Twee weken geleden toen de temperatuur opliep richting 30 graden heeft Jokelien het zwembad in Zoeterwoude benaderd of we na sluitingstijd (20.00 uur) welkom waren. En ja dat waren we, het water siste toen de meiden te water gingen. Lekker aquarobic, dat was werkelijk een feestje om zo te kunnen dompelen. Bedankt Jokelien.
Deze week mochten we de zaal weer in en dat was ook weer heerlijk vertrouwd en het afstand houden is in de grote zaal geen probleem.
Petra
Klein feestje in pastoors bos
Twee weken geleden is er in de kerkdienst stil gestaan bij het jubileum van pastoor Broeders. Er mocht niet in de kerk gezongen worden en er was slechts een klein publiek aanwezig, zoals dat in coronatijden hoort. Dit zette mij tot nadenken, buiten mag er immers wel gezongen worden. En er is ander publiek dat verrast wordt. Met de gelden van Fonds 1818 is er elke week wel een klein feestje te bouwen. Na de kerkdienst was er gelegenheid om met elkaar in de buitenlucht koffie te drinken in pastoors bos. De wind was pittig, maar we zaten beschut, de wolken verdwenen en de zon deed zijn best. Een flink aantal thermoskannen koffie was gezet, heerlijke koekjes gebakken door Rienus en de entourage doet de rest.
Wacht even, wat is een feestje zonder muziek. Aad Paardekooper was met accordeon neer gestreken onder de oude rode beuk. Een erehaag van welkom en een lang zal hij leven voor de pastoor, zo buiten mocht dit wel. Driewerf hoera. Aad zorgde voor een heerlijk achtergrondmuziekje waar iedereen vrolijk van werd. Dit waren de ingrediënten van deze week en hierdoor werd het een gezellig onder onsje.
Petra Oliehoek– van Es
Jacques van Herten overleden
Het is niet te bevatten, hij stond nog zo midden in het leven en wilde nog zoveel doen. Een man met zoveel interesses en creatieve ideeën en hij stond overal voor open en qua energie onstuitbaar, ook al moest hij dat met pijn bekopen. Werk was zijn medicijn.
5 jaar geleden kruisten onze paden, als cameraman bij Midvliet was hij natuurlijk ook geïnteresseerd in het wel en wee van Stompwijk en bracht hij De Dorpsketting in beeld. Na die opname heb ik aangeboden dat, mocht hij om ’t hand zitten ik hem wel wilde helpen. Dit werd met twee handen aangegrepen, ik kon immers deuren openen die voor hem als buitenstaander gesloten bleef. Het samenwerken was altijd een feestje, mooie, indringende, feestelijke opnamen van alles wat er in en rond het dorp te beleven valt. De Stompwijkse Paardendagen leverden bijvoorbeeld wel 5 items in een weekend op. Elk item vol beelden en info middels geluid op de achtergrond, want aan pratende koppen in beeld had hij niets.
Kerk, polders, feesten, Dakar, natuurwerkdagen, carnaval, alles heeft hij de afgelopen 5 jaar vastgelegd en is terug te zien op zijn eigen YouTube kanaal en op Stompwijk.nl. Voor mij zo mooi om eens achter de schermen te kijken. Niet alleen Stompwijk zette hij op de kaart, de gehele gemeente was zijn werkterrein. Hij maakte daarbij uitstapjes naar bijzondere mensen of gelegenheden zoals castle fest bij de het Keukenhof of Erasmusfeesten in Gouda. Kasteel Duivenvoorde door de seizoenen heen en Huygens’ Hofwijck in al zijn variaties.
Hij noemde dit altijd zijn bijdrage aan de maatschappij. Ik was hier echt van onder de indruk; je energie zo belangeloos inzetten voor het vastleggen van het heden naar geschiedenis. Ik dacht afgelopen jaar: die man verdient een lintje of in ieder geval een nominatie als vrijwilliger van het jaar en wilde hem voordragen, maar ja hij woonde in Zoetermeer en filmde voor Leidschendam-Voorburg. En belangrijker hij moest hier zelf toestemming voor geven, nou zo’n nominatie vond hij echt helemaal niets.
Zijn laatste megaklus was het in beeld brengen van de boeren tussen steden, waarbij 9 boerenbedrijven met als gemeenschappelijke deler, het houden van melkkoeien en nevenactiviteiten centraal stonden. Een prachtige nalatenschap. En ook in coronatijd heeft hij van drie activiteiten nog beeldverslag gedaan. De laatste eind april/begin mei. En dan beginnen de eerste signalen te komen van het niet meer weten hoe te monteren of niet meer weten hoe… vul maar in. De diagnose over een zeldzaam voorkomende hersenziekte (Creutzfeldt Jakob) komt langzaam in beeld. Een ziekte waarbij zijn hersencellen in een enorm tempo afbreken. Het proces is onomkeerbaar en moeilijk bij te houden voor de directe omgeving en om die reden ook niet te bevatten.
Het is niet teveel gezegd dat we hem allemaal ontzettend gaan missen, die man met dat geruite overhemd, wapperende haren en rugzakje om. Hij ging in Stompwijk helemaal op in zijn omgeving en was alom geaccepteerd en gerespecteerd in het dorp. Niemand keek nog van hem op. Ik ben dankbaar voor zijn nalatenschap aan ons dorp en ik ga hem enorm missen.
Eva liep laatst tegen een mooie spreuk aan: het is onmogelijk om iemand te vergeten die zoveel gaf om te herinneren. En zo is het.
Petra
Een brief aan mijn vader
Lieve pa, (Jaap van Es) Stompwijk,
25 augustus 2000
Je staat op het punt van vertrek, ik weet niet hoe laat de reis naar je eindbestemming zal zijn. Wel weten we met elkaar dat het niet zo lang meer kan duren. Je krachten nemen immers met de dag af. En dat doet zeer. Voor jezelf en je omgeving.
Het is goed om deze dagen met elkaar te delen en samen te zijn. Nog naast je te kunnen zitten, je warmte te voelen en zelfs de lange nachten met je door te brengen. De nacht zit vol herinneringen aan vroeger en ook de gesprekken overdag blikken terug naar toen.
Naar toen jullie met een groot gezin echt in armoede leefde. “Heb je geld bij je, anders krijg je geen brood!”
Geen luxe speelgoed, de stoelen achter elkaar vormden het treintje waar jullie mee speelden. De verbeelding zorgde voor de rest. Na de jaren dertig van zware armoe, de jaren veertig van oorlog en angst.
Na de oorlog zijn jullie in 1947 getrouwd en ging het pas een beetje beter. Een eigen huis en plek waar je met je gezin kon wonen. De prijs betaalde je met de lijf en leden. Dagelijks hard werken en na het werk nog bij een boer aan de slag voor extra centen en ook thuis moest er de nodige klussen geklaard worden om het gezin met vijf kinderen draaiende te houden. Het zagen van bomen, want de kachel moest branden. Dien had het juiste ritme van de zaag. Elk jaar ging er een boom om tussen de erfafscheiding met buurman van Leeuwen.
De heerlijke jeugdherinneringen, een eigen echte pop op mijn vierde verjaardag, bij de nonnen naar school. ’s Avonds gelijk met jou naar bed om vertellend over die dikke boom met kabouters, veilig met die beschermende arm om me heen in slaap te vallen. We hebben het er deze week nog over gehad. Leren tellen op de zolder, ’s avonds liedjes zingend. Op zaterdag in de teil voor de kachel in bad!
De muizen die je kon maken van je zakdoek, zittend in je grote leunstoel tegen de houten schutting in de keuken. De poes op je leuning de balletjes uit de soep pikkend. Het rondom je warme prakje een hapje meepikkend, als je late dienst had. Je kon dat beetje, een bord met een kop er op, best alleen op, daar hoefden wij niet met mee te helpen zei je dan. Gelukkig bleef er altijd nog wat over voor die hongerige vogeltjes naast je bord. Nu voeren wij het vogeltje.
Het fietsen naar het strand van Wassenaar met mijn beentjes in de fietstassen. Een pa die hielp in de polder met hooien, het met de hand maken van mooie hooihopen, het op de kar laden en het bij je hebben van een zwembroek om als het erg warm was even een duik in de tocht te nemen. Ik had een sportieve vader, eentje die kon zwemmen! Want welke vader deed nu aan sport in die tijd?
De warmte van familie om je heen op zon- en feestdagen. De Sinterklaasavondjes nadat we eerst in de polder, waar ze al televisie hadden een gezellig programma gingen kijken. Het snorren van de houtkachel in de keuken waar op gekookt werd. Nu snap ik niet dat we toen allemaal in die keuken pasten. Ieder onze eigen taak in de huishouden dragend. Ik de tafel en de vloer, ik sta in de kelder.
De wekpotten in de kelder, de rommel op de schuurzolder waar ik toch een eigen huisje mocht maken. En dan de kippen, de katten, de honden die we gehad hebben, elk met hun eigen verhaal. De kippen zijn een rol blijven spelen en dat doen ze nog. Is het pas nu dat ik de sfeer van de kippen opmerk dat ik nu dat kippenhok in de tuin graag wil, als gedachtenis aan jou, want eerder speelde het niet. Ik weet het niet, al denk ik van wel.
De kippen speelden een grote rol in je leven, maar niet zo groot als het spoor. De verhalen kwam juist los na de pensionering. Je leven gaat eigenlijk in een sneltreinvaart voorbij. Het begint bij een boemeltje in de vorm van een rij stoelen op een rij, je werk. De snelheid wordt bepaald door de afstand, de druk om je heen en het doel voor ogen.
Een spoor kan vele wegen volgen, jullie goed parallel naast elkaar anders lukt het niet, Je moet samenwerken anders ontspoor je. Je komt bij stations waar je niets aan hebt en waar het angstzweet je uitbreekt omdat je er niet bekend bent, andere stations zijn vertrouwd daar voel je je thuis. Op vakantie gaan doet je niets, vreemde situaties zoek je niet, alleen de vertrouwde omgeving. Dat zegt iets over je manier van doen. Gelukkig zijn in de huidige situatie. Geen uitdagingen zoeken buiten het bekende, wil in mijn ogen, zeggen dat je tevreden bent . Dat straal je uit, draag je uit. Kijk om je heen naar wat de natuur, de tuin je biedt.
Wat zal ik je blauwe boezeroen missen in de tuin, altijd voorover gebogen met je neus op de grond om zoek naar onkruid en het inzaaien van nieuwe gewassen. Of hangend over het hek in gesprek met de buurman. In ieder geval altijd aanwezig in mijn eigen omgeving. Je bent niet zomaar een gewone man, je bent bijzonder of je nu wilt of niet.
Eerdaags heb je je eindbestemming bereikt, maar wij zullen je spoor van liefde blijven volgen. Ik draag je in mijn hart steeds mee.
Pa en ma, bedankt. Dankzij jullie inspanning ben ik nu wie ik ben, een bijzonder gelukkig mens. Ik hou van jullie.
P.s.
Eva geeft nog aan dat wij goed voor oma, de druiven en de kippen zullen zorgen. Ën wil je één oma en Bep van haar de groeten doen.
Petra
Een brief aan mijn vader, 2 weken voor zijn overlijden, nu 20 jaar geleden. De herinneringen blijven warm en komen met Vaderdag in zicht weer boven drijven.
I love buiten spelen
Woensdag 10 juni was het nationale buiten speeldag. Minder gamen, meer buiten genieten van de natuur en in beweging zijn zullen de drijvende motoren achter dit idee vormen. Ik check nog even internet en zie dat het ook goed is voor je creativiteit, want spelen maakt kinderen creatief. Het helpt ze dingen te verbeelden, een eigen wereld te maken en hun fantasie te gebruiken. Maar ook met flexibel te denken en te improviseren. Nu wie is daar niet groot mee geworden. Het is goed voor je motoriek. Hierover stond afgelopen week nog een heel bericht in de krant dat de kinderen in Zeeland achterlopen in hun motoriek door o.a. te weinig leerkrachten met sportbevoegdheden en de verminderde motoriek vermindert het leervermogen. Ja zo leer je nog eens wat. Buiten spelen is goed voor je hersenontwikkeling, want dit helpt kinderen bij experimenten en probleem oplossen en draagt bij aan de ontwikkeling van het geheugen, leren, maatschappelijke ontwikkeling, want spelen biedt kinderen de kans de eigen straat en buurt te verkennen. Wie wonen er, wat zijn de rollen van deze mensen en wat zijn de regels in het dagelijks leven. Goed voor gezondheid, sociale vaardigheden, zelfvertrouwen en emoties.
Kortom het is nogal wat, we zouden er goed aan doen om zelf als volwassenen meer buiten te spelen voor het zonlicht voor de vitamine D en opbouw botten. En ik merk dat het ook goed is voor het onderhouden van sociale contacten, want het was gezellig in de speeltuin. Henk de Kort van de gemeente had een verrassing meegenomen om uit te delen. Kinderen werden verwend met stoepkrijt en bellenblazers en direct werd er door drie actieve meiden een hele hinkelbaan uitgezet van minimaal 100 meter, met opdrachten waar ze hun creativiteit en samenwerking konden uit leven.
En wat een leuke speeltuin in het geworden op de Dotterbloem met twee kloekhotels van wilgentakken, een kabelbaan, klimboomstammen. Leuk om deze actie vanaf de zijlijn mee te maken. Goed bezig geweest.
Na dit schrijven, krijg ik zelf zin om zelf nog even naar buiten te gaan en een ommetje te maken. Ik heb sinds kort de app ommetje van Erik Scherder, hij nodigt mij dagelijks uit tot het maken van een ommetje. Na het lopen krijg ik een compliment van hem: Goed gedaan! en ik krijg een hersenweetje mee. Vandaag is dat: wist je dat maar liefst driekwart van de ongeveer 86 miljard zenuwcellen in de hersenen betrokken zijn bij bewegen? Je hersenen zijn volop aan het werk tijdens het ommetje.
Ik zie dat er vandaag ook lekker met stoepkrijt is gespeeld, deze hinkelbaan is nog vers en ik zie inventieve opdrachten zoals een handstand tegen een elektriciteitshuisje. Mensen op het terras, bootje in het water, fietsers en wandelaars. Vogels die uitbundig zingen. Alle zintuigen zijn actief geweest, heerlijk even bewegen na een dagje relaxen met een boek (dat was ook ontzettend lekker!).
Petra