Alle berichten van Petra Oliehoek-van Es

Stompwijk in coronatijden

Het was in maart dat heel Nederland op zijn kop stond en mijn werk een andere invulling kreeg. Thuiswerken en veel telefonisch contact. Ik werd door een telefoontje op het idee gebracht om Stompwijk in beweging te krijgen. Dat begint met aanschrijven van fondsen zoals Fonds 1818, Vlietwensen en het Van Ravesteynfonds. En met een relatief laag bedrag van € 250,- konden pakweg 5 optredens gegeven worden, omdat een geluidsinstallatie in deze noodzakelijk is. Met Jokelien in paashazenpak en zelf als struisvogel hebben we mensen naar buiten gelokt en gymnastiekoefeningen gedaan, is het koor van Carmen en het ‘Anderhalve Meter Koor’ op vrijwillige basis komen zingen, de Coronasisters vond ik zelf geweldig. Zo mooi dat ze onder het balkon van moeder Greet een serenade konden geven. En hun moeder met har donkere pretogen zo zat te genieten. Ze hebben meerdere buurten op zijn kop gezet. Niet lang hierna is moeder Greet overleden.

Of het draaiorgel waarbij in klederdracht tulpen werden uitgedeeld.

Of het Feyenoordlied voor Leo Oudshoorn die in zijn ziekbed lag te genieten. Ter plekke werd nog even overlegd of hij dit aan kon, en toen is direct de knoop doorgehakt. Hij is eveneens slechts enkele dagen later overleden. Kleine speciale momenten die mij bij zullen blijven.

Natuurlijk de bingo met veel gesponsorde prijzen waar met de stoel op de stoep gespeeld werd. De verraste ogen als de kaart winst brengt en een flesje wijn wordt gewonnen. Marco de Groot die in zijn eentje de sterren van de hemel zong.

Het midzomerfeest, met kampvuurtjes, zelf meegebrachte drankjes, gitaarbegeleiding door Lydia ter ondersteuning van zwoele en ondeugende gedichten van Theo en Petra, echt candlelight waardig. En de moppen van Kees Juffermans. Je hebt niet veel nodig om er een feestje van te maken.

Koffie en thee in Pastoors bos met de klanken van de accordeon van Aad Paardekooper, ter gelegenheid van het jubileum van pastoor Broeders. Hiermee een traditie tijdens warme zomerdagen ingezet, vele buten bijeenkomsten volgden.

De LoveBells die op ons pad verschenen dankzij Penchi, onze gebiedsregisseur, zij heeft de contacten doorgezonden. Het eerste optreden werd direct al aangeboden door Vlietwensen. Op mijn beurt heb ik de contacten weer doorgezonden aan Emmaus waar zij ook in de buitenlucht in het gras hebben opgetreden. Later hebben we diverse kleine buurtoptredens gedaan op prachtige locaties zoals de Drie Molens, de tuin van Ank, de Westeinderpolder, het Laantje van Van Kampen, de camping van Merenburger, langs de Dr. van Noortstraat, Huyssitterweg noem maar op. Ik heb de LoveBells alle kanten van Stompwijk laten zien en zelfs nog iets over de grens bij Stompwijkers die zich gevestigd hebben in Zoeterwoude. Hier werden ieniemienie optredens gedaan in de Zonnegaarde bij Annie en Aad, een kampvuurtje en glühwein is voldoende om even met elkaar op afstand in contact te komen.

Bij Ria en Gerard v.d. Hoeven langs het Watertje, een pracht locatie, waar bewoners en voorbijgangers konden genieten. Bij de Zwetkade waar veel ouderen wonen werden muzikaal verrast en de Zuidhof waar een camper dienst deed om droog op te kunnen.

In Stompwijk werden er 11 locaties aangedaan op een dag. De aftrap was bij Heesterlust waar Ank en Peter van Peski voor een fantastische ontvangst zorgden. De zon scheen en de warme glühwein, koffie en zelf gebakken cake deden de rest. Zo lief dat een vriendin, met een vriendin in een zorginstelling met een lichte vorm van alzheimer, samen met haar activiteitenbegeleidster kwamen genieten. Ook Nezha en Houria (van de soep) waren genodigd om te komen, dat vonden ze zo lief. De moeder van Nezha wilde heel graag komen, maar Nezha had het weekend nodig om bij te tanken.

Het kippenpaleis werd officieel geopend, waarbij het blaasorkest voorop ging met: ‘Oh when the saints’ en de rest volgde op gepaste afstand. Door Peter werd het lint doorgeknipt en het paleis kreeg de naam JuriAnk, naar de vrijwilliger die het zo mooi gemaakt heeft en Ank zelf natuurlijk. Die kipjes worden enorm verwend en beschermd tegen rond dwalende vossen.

Hierna op naar de oude smederij van Luiten, waar het ontvangst ook hartverwarmend was en de buren even wat meer contact hadden dan het gebruikelijke knikje en even zwaaien.  Even de tijd kunnen nemen voor een praatje in tijden waar iedereen met een grote boog om je heen loopt.

Bij de Pinksterbloem viel de opkomst toch enigszins tegen, drie huizen waren voorbereid, de een met warme thee, de tweede met liters chocolademelk en de derde met zelf gebakken cake, spreiding is mede een oplossing tegen het virus. Hierna naar de kerk, waar eveneens een initiatief van de Bles was voor de Casper actie en werden er al veel ballen opgehangen met wensen. Koffie gezet door de kerk, chocolade opgewarmd door Gera, appelflapjes gebakken door Rienus en drie ezeltjes op het kerkplein met dank aan Hanne Onderwater en Dani Soonius. Samen zorgden we ook hier een gezellig samen zijn.

Hierna werden we verwacht in het garagetheater bij Verburg op het Laantje, waar een gemiddeld publiek van ruim 80 plus in gepaste afstand al zat te wachten. Stef vertelde dat een buurvrouw van 90+ de hele periode nog niet weg geweest was. Hier werd zichtbaar genoten. Ook hier vers gebakken koekjes van de enige echte koekenbakker.

Een bijna privé optreden bij Sjaak en Ria op de Dotterbloem, waar gelukkig nog wat passanten konden meegenieten. En natuurlijk Lenie van de overkant die ’s morgens bij de kerk ook al had genoten. Een tuinoptreden bij Aad en Ria, een optreden bij de Bles en het grasveld bij de Van Santhorststraat waar juist de jeugd vertegenwoordigd was. Ook hier hadden meer mensen kunnen komen, wellicht hebben ze achter de ramen en deuren kunnen genieten. Eéntje in ieder geval, net geopereerd en nog niet goed ter been zat te genieten voor tien. Het orkest voor haar huis, gordijnen op en ze zat eerste rang. Dat tafereel was zo ontroerend dat het nog steeds mijn hart verwarmt.

Dan bij de Hoge Brug waar de buurt was opgetrommeld en vanwege de kou de glühwein al snel op was. In de tuin van Riet van Santen- Verburg werd een deel van hun 4 uur durende kerstrepertoire afgespeeld. Ook hier ging de pet weer rond en werd er bijgedragen aan het doel om de muzikanten door de winter te helpen. Ze spelen allemaal professioneel dus het wegvallen van de optredens wordt gemist. Juist de afwisseling bij mensen thuis maakt het voor hen ook zo ontzettend leuk. Behoorlijk verkleumd gingen we naar het laatste adres waar het huis zo groot verbouwd was, dat we daar makkelijk de anderhalve meter aan konden houden. Dit werd een intiem huiskamer optreden waar eveneens weer mooie herinneringen aan blijven hangen en we minimaal een jaar op kunnen teren.

De opbrengst was alles bij elkaar voor de muzikanten een verrassing en daar doen we het voor. Een bijzonder woord van dank gaat uit naar alle gastvrouwen en –heren en de vele vrijwilligers die voor vuur, gedichten, gastvrijheid en dus saamhorigheid gezorgd hebben. Voor de muziek, zang, bingo, prijzen, cakejes. Allemaal heel veel dank.

Berichtje Lovebells:

Al met al dus naast dat het gezellig en leuk was ook erg de moeite, zeker ook dankzij de sponsoring van het fonds en de harddraverij, erg blij mee.

We zien graag de Dorpsketting weer tegemoet. Tot zover heel erg bedankt weer en we spreken elkaar!

Mvg Monique van De Lovebells

Mede mogelijk gemaakt door Vlietwensen, Fonds 1818 en het Van Ravesteynfonds. Namens de gehele Stompwijkse gemeenschap van harte bedankt voor het mede mogelijk maken van zoveel activiteiten in het afgelopen jaar. En Harddraverij Nooit Gedacht voor de laatste activiteit door de Lovebells.        Petra

Kerstconcertje

Vorige week zaterdag, een klein intiem kerstconcert op het parkeerterrein van onze buren. Een paar dagen eerder kwam de vraag of de band Love Bells een klein optreden bij ons in de buurt mocht verzorgen, om sfeer te brengen en om in deze moeilijke tijd nog iets te kunnen verdienen.

Samenspraak met de buren om te kijken hoeveel mensen we kunnen herbergen en afspraken met de overburen om op hun eigen terrein te blijven. Maar het is gelukt.

Prachtig zoals live muziek, een buitenkachel, warme chocolade en mensen die rustig staan te luisteren terwijl de kinderen rondlopen een saamhorigheid kan brengen. Het is onvermijdelijk dat passanten bleven staan en moeilijk om  te vragen door te lopen. Na een mooi optreden waarna Petra met de pet rondging namen we afscheid van de band maar door de prettige sfeer bleven de mensen nog een tijdje napraten. We hebben dit met elkaar als klein cadeautje ervaren.

Ria van der Hoeven

Hartverwarmende soepen

Het einde van het jaar vraagt om terugblikken en daar hoort het soepproject bij. Een berichtje via de gemeente afdeling Sport & Welzijn trok mijn aandacht. Bij deze afdeling waren ze aan het bedenken wat ze zouden kunnen betekenen voor alleenstaanden of mensen die een hart onder de  riem zouden kunnen gebruiken. De moeder van Nezha bedacht het idee om een Marokkaanse soep te maken, zo brengt de soep culturen met elkaar in verbinding en juist die verbinding kunnen we goed gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan met een groep aan vrijwilligers is er een start gemaakt in een kleine keuken en werd er 60 liter gemaakt. Inmiddels is de kookgelegenheid vergroot en wordt er wekelijks 120 liter soep gemaakt en uitgedeeld, met de groeten van de gemeente Leidschendam. 

Na het persbericht heb ik even geïnformeerd of dit ook voor Stompwijk geldt, omdat ik inmiddels een kampioen geworden ben in het verzinnen én zin geven aan projecten. Voor mij is dit een bijkomend positief effect van de corona, anders had ik dit nooit gedaan.

Op mijn vraag werd erg enthousiast gereageerd door Nezha en zij juichte het idee toe dat ik wekelijks zo’n tien soepjes zou bestellen. Het werden er 20, het werden er 30. Inmiddels zijn we samen met haar collega Nouria al 5 á 6 weken op pad, met nog 2 weken te gaan. Voor het einde van het jaar zou het mooi zijn als dit project afgerond is. Ik reageer vanuit enthousiaste en realiseer mij niet dat ik er dan weken mee bezig. De reacties maken veel goed.

Ook de speelgoed– en kledingactie verliep mooi. Een mooie aanleiding om dan toch de kast uit te ruimen en de schoenen weg te doen van de veel te jong overleden partner. Het heeft de geefster veel moeite en tranen gekost, maar wat waren ze blij met die maat 46. Dank.

Verder bekijk ik onderweg Stompwijk nu door andere ogen, door de ogen van Nezha en Nouria beiden met Marokkaanse wortels. Nezha van de 2e en Nouria van de 3e generatie. Hun wortels gehecht in de geschiedenis van hun ouders en voorouders. Zoals wij dit in Stompwijk ook hebben. Ondergronds lopen er hele wortelstelsels met nodige verbindingen.

Ik merk dan ook dat ik bijna iedereen wel ken en als ik niet ken dan is de kans groot dat ik je oversla. Om dit te voorkomen vraag ik dan in onbekende buurten nog wel even extra na: “Weet u wie ik hier nog mee blij mee kan maken?” Zo kom ik zelfs nog voor mij nieuwe inwoners tegen. Het voordeel van de soep is dat niemand er op rekent en men dus extra verrast wordt. En wat wonen er toch veel mensen op leeftijd nog zelfstandig, dit is echt opvallend. Gelukkig wordt er wordt op elkaar gelet.

De polders zijn donker, de wegen smal en het water dreigt langszij. Poezen en honden vreedzaam gezamenlijk op het erf. De honden vaak uitbundig en soms fanatiek. Het zijn echte waakhonden en soms is dat best spannend. We komen bij de verse melktap, boerderijen met koeien waar we mogen kijken. Een paardenstal waar alsnog wordt aangeboden om een keer terug te komen bij daglicht om te zien hoe het werkt. We zijn bij de molens. ‘Wonen hier echt mensen?” Ja. Het advies luidt: ‘Op Molendag nog maar een keer terug komen’. Als dank buigingen of handen op het hart. Verschillen in haaktechnieken worden onderweg nog besproken en de geborduurde sierranden langs laken. In Nederland langs de korte kant die je omslaat bij het slapen en in Marokko langs de lange zijde omdat het bed vaak tegen de muur aan staat en die kant om aandacht vraagt.

Of lieve woorden: “Kom zondag ook, we hebben hier een klein kerstconcertje, jullie zijn van harte welkom”. Het doet hen zichtbaar goed en het heeft thuis de nodige discussie gegeven, omdat de moeder van Nezha zo graag wilde, maar Nezha zelf uitgeteld was.

Het zijn allemaal korte bijzondere ontmoetingen in ontwrichtende tijden. Verwonderde gezichten en lieve bedank-appjes zijn ingrediënten waar je het voor doet en energie oplevert.

Korte ontmoetingen, mooie ontmoetingen waarin culturen elkaar treffen. Dit gegeven vind ik een prachtig bijkomend effect van deze actie. Deze week was er erwtensoep maar dan nét even anders en hoe lekker is dat.

Zoals gezegd we hebben er nog een flink aantal adressen te gaan. Heb geduld en anders, tja, dan heb je de soepbus gemist. Waar gewerkt wordt vallen immers spaanders.

Het is een geweldig initiatief van de gemeente Leidschendam dat door heel veel vrijwilligers in Leidschendam wordt gedragen.

Petra

Love Bells

Corona is voor niemand leuk, dat hebben we inmiddels met z’n allen wel door. Maar voor sommige mensen is het lastiger dan voor anderen. ‘Professioneel muzikant’ klinkt als een droombaan, maar als ineens alle optredens een voor een wegvallen is het een stuk minder leuk. Zo zaten wij als vier beroepsmuzikanten ineens op de bank in plaats van op het podium.

Na twee weken waren we het al zat, en begonnen we al te plannen wat we ondanks alle beperkingen nog konden doen. We kwamen met het idee om mensen te entertainen die het nog zwaarder hadden dan wij – veel ouderen in verzorgingstehuizen die nu zonder bezoek helemaal alleen thuis zaten. En zo is ons project ‘Love Bells’ begonnen!

In de zomermaanden hebben we meer dan 100 concerten gegeven voor eenzame ouderen, en zijn we natuurlijk ook bij jullie in Stompwijk langs geweest. Dit was voor ons heel bijzonder, omdat we bij jullie veel meer (oog!) contact hadden met ons publiek dan bij een gemiddeld optreden. Een reeks kleine concerten, gecoördineerd door Petra, bij mensen in de voortuinen en voor balkonnetjes, op de stoep en zelfs in een bijzonder mooie tuin waar we de mensen konden zien zingen en meedansen. Heerlijk! Bij elke locatie niet alleen mooie muziek, maar een hoop gezelligheid, een bakkie koffie met iets lekkers, en zelfs mooie rozen en allemaal een grote bloemkool om mee naar huis te nemen! Dat zien we zeker niet iedere dag.

In verband met kerst mochten we afgelopen weekend weer langs komen, om dit keer onze leukste kerstliedjes te laten horen als ‘The Brass Bells’. Alweer een mega succes, met mensen die meezongen rond gezellige vuurkorven en genoeg glühwein en warme choco voor iedereen, en zelfs de officiële opening van het ‘kippenpaleis’. Daar konden we allemaal van genieten!

Namens ons vieren heel erg bedankt voor alle meegezongen liedjes, de gulle donaties en de mooie danspasjes die we hebben gezien! Wij vinden het altijd heel bijzonder om bij jullie op te treden. En natuurlijk nog een extra applausje voor Petra, zonder haar was dit allemaal niet mogelijk geweest! 

Hopelijk tot snel weer!

Groetjes,

Monique, Max, Ruben en Fenna 

In tijden van corona

Wat een tijdbeeld, vind ik dit.

Riet van Santen– Verburg 93 jaar en haar broer Jaap Verburg 91 samen achter de laptop. Ze zijn aan het ‘zoomen’, voor mij een nieuw woord, waar ik dit jaar mee kennis maakte.

Het is de verjaardag van Riet, de haren keurig gekapt. Gezellig kopje koffie erbij en samen een babbeltje maken. Alle kinderen, zelfs vanuit het buitenland, zijn online dat kan je aan de beelden op het scherm zien. Het beeld ontroert mij.

Wie had dit vorig jaar ooit kunnen denken. Wij zijn in een stroomversnelling terecht genomen qua ontwikkeling en noodgedwongen zijn we allemaal meegegaan.

Ben je dit niet dan zou ik dit alsnog op het lijstje van goede voornemens 2021 zetten om toch in contact te kunnen blijven met de buitenwereld.

Petra

Maaike van der Voort en het Galgo project

Wie kent haar niet, Maaike is dagelijks  in Stompwijkse straatbeeld te vinden. De samenstelling van de  groep honden wisselt nogal eens. Ze heeft  zelf een windhond. Op zijn Spaans heet het soort Galgo en ja ze komen meestal uit Spanje, waar ze voor de jacht van hazen gebruikt worden. Een jachthond in Spanje is geen hond, maar een ding. Ze worden honds behandeld. 

Na gebruik worden ze afgedankt dat kan door ophanging, dumping in een put of  nog erger lees ik op hun site. Dit past niet bij de kerstgedachte. Als ze geluk hebben dan komen ze in een asiel en via het Galgo project in Nederland en als ze nóg meer geluk hebben bij Maaike terecht. Bij Maaike en Koos kunnen ze rustig socialiseren.

Vanuit hun huis wordt de hond ter adoptie aangeboden om ze een nieuw for-ever-home, zoals de Amerikanen zo mooi zeggen, te bieden waar ze veilig en geliefd kunnen leven. 

De nieuwste met het gele jasje is zo’n schat dat ze die zelf wel zou willen houden, maar 4 is echt teveel. Het wordt wachten tot na oud en nieuw voordat ze ter adoptie wordt aangeboden.  Een voordeel van een jachthond  is misschien dat ze niet ze schrikkerig zijn van vuurwerk, maar de kleine hondjes van haar wel hoor.

Wekelijks zijn ze aan het strand te vinden en wordt er zoals gisteren warme chocolademelk meegenomen. De honden nestelen zich dan naast het bankje en wachten rustig af. Een passant zei: “Wat een plaatje, maar heeft er geen foto van genomen.”

U moet het doen met een actiefoto langs het achterpad.

De site zegt: Het Galgo Project is een non-profit organisatie die zich belangeloos inzet voor het redden van Galgo’s en andere (kruising)honden in Spanje. Onze taak is om te laten zien dat vele honden in Spanje een tweede kans verdienen. Dé kans op een prachtig nieuw leven, waar ze eindelijk ‘hond’ mogen zijn. 

U krijgt onvoorwaardelijke liefde, elke dag opnieuw!

Petra

Oproep aan alle trompettisten en overige muzikanten


Op 27 april klonk door heel het land het Wilhelmus, op 4 mei klonk door heel het land het taptoesignaal.
Nu heb ik het idee om met alle trompettisten en overige muzikanten in Nederland op 24 december om 21.00 uur het “Ere zij God” uit te voeren.

Speel mee in je tuin, op je balkon, in de straat, op een plein, bij een verzorgingshuis, ziekenhuis of op een kerktoren. Laten we hiermee een saamhorigheid creëren in deze tijd van crisis. Een tijd waarin er geen kerstnachtdiensten zullen zijn en de kersttafel ook summier gevuld is met dierbaren.

Zeg het voort. Doe mee. Hou wel rekening met elkaar. Respect voor elkaar.
Vrede op aarde! Er is al genoeg narigheid. Hetty Dubiez (vanaf Facebook gepakt)
Kyrie eleison

Linda van Vliet:

Goed idee. Ik woon in Denemarken. Hoop een filmpje te kunnen horen en zien !

Dorpsketting:

Stefan Turk Ineke Verburg en de hele fanfare, er wordt door Linda in Denemarken op jullie gewacht.

Ik zal filmen. (Petra)