Agnes’ wekelijks praatje

Lieve leden,

En weer een week voorbij, het mooie weer laat helaas nog even op zich wachten maar heel soms is er toch een momentje dat de zon erdoor piept en het droog is. Dan gaan we zo snel mogelijk even naar buiten om dat mooie momentje op te snuiven. We laten de moed niet zakken. Koningsdag, Dodenherdenking, Bevrijdingsdag zijn weer voorbij. De vieringen waren weer sober, zonder publiek maar zeker de Dodenherdenking was toch indrukwekkend met de weinige mensen op de Dam en de Waalsdorpervlakte. Deze laatste vind ik persoonlijk de mooiste herdenking, de klok midden in de duinen…..kippenvel.

Over kippen(vel) gesproken, wij hebben een mooie toom kippen, 4 hennen en een trotse haan, Karel. In de toom hennen hebben we ook een aparte hen, die is uitgebroed door een duif en is min of meer onze huiskip geworden. Afgelopen week was ik om bepaalde redenen even niet in een goed humeur. We zaten in de kas een kopje thee te drinken en Kippie sprong op schoot alsof ze dat voelde kwam ze even knuffelen. Erg lief maar wat doet dat rare beest?  Hap in mijn oor en weg gouden oorknopje!! En het ergste was nog wel dat dit de tweede keer was, dus tja of ik of Kippie is hardleers. Maar automatisch kreeg Kippie van mij een vliegles, van achter in de kas naar voren. Ze was helemaal uit haar doen, zo zielig. Dus Henk heeft haar maar snel weer bij de andere kippen in het hok gedaan en wij op zoek naar de oorbel. Maar helaas, niet gevonden. Ook nog een paar dagen haar poepjes nagekeken, maar helaas. Wie weet komen we het nog tegen in een ei, ik weet niet of dat kan, maar de mensen die wel eens eitjes van ons krijgen hebben de komende week even pech…..wij zijn op zoek naar de kip met de gouden eieren. Voordeel wel was dat mijn bui gelijk over was. Ik voelde mij weer prima, om de een of andere reden was het nodig mijn gevoel even af te reageren en helaas was Kippie de dupe. Maar ach, beter dat Kippie vliegles krijgt dan Henk!! Later hebben we er smakelijk om gelachen, dat zijn we toch nog niet verleerd.

Afgelopen zondag was het Moederdag. Ook dit kon niet gevierd worden op de manier waarop men waarschijnlijk graag zou willen. Zeker moeders met een groot gezin zullen zich aan moeten passen en ik weet zeker dat er door vele de regels overtreden zijn. En gelijk hebben we. Zo af en toe moet dat kunnen. Zelf zijn wij de dag ervoor al geweest, dus op Moederdag zelf zitten wij heerlijk voor de buis om de formule 1 te kijken. Ma, een hele fijne Moederdag en ik ben er trots op dat u al 50 jaar mijn moeder bent. Bedankt voor uw opvoeding, pa was eigenlijk altijd buiten bezig dus het grootste gedeelte daarvan kwam op uw schouders terecht. In mijn ogen heeft u het goed gedaan, of u dat ook vind dat mag u zelf beoordelen.

Je moeder blijft je moeder,

Hoe oud of jong je ook bent

Zij is en blijft de enige

Die jouw vroegste vroeger kent

Zij zorgt ervoor dat je groot wordt

En dan laat ze je gaan

Maar als je achterom kijkt

Zal ze er altijd voor je staan

Helaas kunnen we jullie en onszelf nog steeds geen hoop geven wanneer we weer kunnen beginnen met de dinsdagmiddag soos. De vaccinaties zijn wel in volle gang maar het gaat niet allemaal van een leien dakje. Maar zoals ik aan het begin van mijn stukje ook al schreef, we geven de moed niet op en er komt een dinsdagmiddag dat we elkaar allemaal weer zien om gezellig een kaartje te leggen of maken of om te rummicubben. En tot die tijd vermaken we ons thuis en met elkaar.

Lieve leden, blijf gezond en namens het complete bestuur Ouderen Soos Stompwijk een hele fijne week.

Hartelijke groet, Agnes, secretaris