Wekelijks kom ik in Stompwijk, zo ook afgelopen week en automatisch gingen mijn gedachten jaren terug in de tijd.
In de tijd dat ik nog kind was dat op een oud rammelfietsje dagelijks over de Stompwijkseweg naar school fietste. Na een heel jaar fietsen zaten je nieren zo ongeveer in je keel, want de Stompwijkseweg was een grote hobbel en kuilen slinger. Lintbebouwing noemden ze ons dorp volgens mij. Maar dat mocht de pret niet drukken, je genoot van mooie dorp, zeker in de zomer.
Nu viel me op hoe het dorp veranderd is, er ligt een rotonde, de rondweg is al bijna klaar en je moet uitkijken dat je niet automatisch rechtdoor rijdt zoals je gewend bent maar met de weg mee richting Hoge Brug.
De Tuinbouwbrug is vernieuwd, bij de Huijsitterweg is ook van alles aangepast en de hele weg van voor naar achter is denk is al voor de derde keer open geweest om te verbeteren en kabels en schoeiingen te trekken en te verbeteren. Ik weet niet hoe het heet maar van de week parkeerde ik mijn auto langs de Stompwijkse Vaart en ineens viel het mij op dat er in die blokken die er voor moeten zorgen dat je niet meteen de plomp in rijd verlichting zat. Nu kan het zijn dat die lampjes er al heel lang zitten maar ik had het nog niet eerder gezien. Aankomend voorjaar/zomer moet de weg weer voor een gedeelte open om werkzaamheden uit te voeren. De weg is een stuk breder geworden, er is een fietspad afgebakend maar het zal blijven verzakken vanwege het zware land en tuinbouwverkeer dat er dagelijks overheen dendert. Maar eerlijk is eerlijk het is er ook een stuk mooier op geworden.
Alleen gaan mijn gedachten toch nostalgisch naar vroeger, in mijn hoofd komt het liedje op ‘Een karretje op zandweg reed, de maan scheen helder de weg was breed, het paardje liep met lusten. Ik wed dat het zelf de weg wel vindt , de voerman lei ter ruste, ik wens je wel thuis mijn vriend mijn vriend, ik wens je wel thuis mijn vriend’.
Geniet ik nog als ik over de dr. Van Noortstraat/Stompwijkseweg rij? Jazeker? Vind ik het jammer dat het zo veranderd is? Jazeker. Maar je kan de tijd niet tegenhouden en het zal ergens goed voor zijn. Maar ondanks dat mijn voorkeur naar vroeger tijden uitgaat, begrijp ik wel dat ook ik met de tijd mee zal moeten gaan en dus zal moeten accepteren dat ons oude, kleine, vertrouwde dorpje zo veranderd.
Soms hebben gebeurtenissen die je eigenlijk niet zo leuk vindt toch ook leuke kanten. De meeste DK lezers weten vast nog weg dat ik afgelopen november 50 ben geworden en dat Henk, mijn man, daar een stukje over in de DK had gezet met het verzoek om een kaartje te sturen. Dat heb ik geweten, meer dan 100 kaarten heb ik gehad en er zat wel één heel speciale bij, van mijn vroegere schoolvriendinnetje, die ik door mijn levenspad en verhuizingen uit het oog verloren was. Ik wist wel dat ze in Stompwijk woonde, ook ongeveer waar maar doorzetten en contact zoeken kwam er toch niet van. Totdat dat kaartje kwam, met foto’s van vroeger erop, van mij alleen en van ons samen. Wat ontzettend leuk. Toen dacht ik als ik het nu niet doe dan doe ik het waarschijnlijk helemaal niet meer, dus via via aan haar telefoonnummer gekomen, de stoute schoenen aangetrokken en gebeld. Een schot in de roos en de eerste keer meteen al meer dan een uur gebeld. Het ging als vanzelf en intussen hebben we al meerdere keren contact gehad en gaan we, zodra het weer een beetje veilig is vanwege de carona, ook eens fysiek afspreken. Ik heb er nu al zin in.
Lieve Carola, bedankt dat je weer in mijn leven bent gekomen en dat we gewoon de draad weer oppakken waar we die ongeveer zo’n 30 jaar geleden hebben laten liggen.
Agnes Hofstede