En de tijd tikt gewoon door. Hadden we een paar maanden geleden nog stiekem de hoop dat we misschien 1 september, na de vakantie, weer voorzichtig zouden kunnen beginnen met het opstarten met de soos middagen, nu moeten we toch inzien dat dit helaas echt niet mogelijk is.

1 December dan misschien? Dan zou het leuk zijn om Sinterklaas en Kerst samen te kunnen vieren, maar beloven kan niemand iets en eerlijk gezegd denk ik dat ook die datum niet haalbaar is. Kortom het is koffiedik kijken en we kunnen alleen maar afwachten. Het blijft toch verwonderlijk dat zo’n onbekend virus de hele wereld op zijn kop kan zetten en bepalen hoe we moeten leven.

Schreef ik begin van dit jaar dat je de zomer kan ruiken, probeer het nu nog maar eens een keer, ’s morgens vroeg of ’s avonds laat, dan ruik je de herfst. De bomen laten hun blaadjes alweer los, het wordt alweer vroeger donker en de eerste herfststorm hebben we afgelopen week gehad. We zijn alweer druk bezig om buiten alles winterklaar te maken. Zorgen dat we genoeg hout hebben om de kachel te laten branden, meerjarige planten eventueel overpotten en hier en daar nog een reparatie verrichten aan de kozijnen. Dan kunnen we ons straks binnen opsluiten, lekker warm en ons vermaken met onze hobby’s. Ik ben wel heel benieuwd hoe we in de winter het Corona virus ervaren. Hebben we er dan minder last van, omdat het winter is kom je normaal toch ook minder buiten en onder de mensen, of juist meer?

Met een beetje geluk heb ik nog een mid weekje vakantie in het vooruitzicht, eind september met m’n moeder en zussen naar de Veluwe. We hebben al een noodplan opgesteld voor als we het huisje niet uit kunnen. Het zal toch wel anders dan anders zijn, drukke plekken gaan we niet opzoeken, was ik helemaal blij met het vooruitzicht een week niet te hoeven koken, nu gaan we dat waarschijnlijk toch zelf doen en we hebben alleen al een koffer nodig voor de spelletjes, boeken, paintings en andere dingen die je kan doen als je een hele dag in het huisje zit. Maar we zijn even uit de dagelijkse ‘sleur’ en dat is heel erg fijn.

Ik hoop dat onze leden die op vakantie zijn geweest inmiddels veilig en wel weer in Stompwijk zijn en toch genoten hebben. Het spreekwoord “Het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen” is dit jaar wel heel erg van toepassing.

En omdat het dit jaar zo’n raar jaar is vond ik dit gedichtje wel heel erg van toepassing. Het is ontstaan tijdens de zoveelste slapeloze nacht, altijd handig pen en papier op het nachtkastje:

Later maak ik dromen waar

Later ga ik ervoor

Later ga ik op vakantie

Later doe ik dat echt hoor

Later begin ik voor mijzelf

Later verander ik van baan

Later start ik met een hobby

Later zal ik voor mijzelf gaan

Maar later is vandaag,

Omarm het leven en pak die kans

Want niemand weet

Volgend jaar kan het misschien niet meer

En ben je dus te laat!

Een lieve groet van het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris