Vroeger als het bedtijd was, mijn moeder mee naar boven ging om ons in te stoppen, vertelde ze eerst nog een verhaaltje en daarna zeiden we met elkaar een versje.

Er zullen er ongetwijfeld nog meer zijn, wie kent ze nog??

Als om een of andere reden m’n moeder ons een keer niet kon instoppen en we dus zelf naar bed moesten werd ook een van onderstaande gedichtjes gezegd, maar het was toch anders. Ook weet ik dat mijn zus het gedichtje van de 14 engeltjes elke avond met haar zoontje opzei. Oh wee, als ze het een keer vergat, want hij riep haar gewoon terug. Als ik nu niet slapen kan, wat regelmatig gebeurt, dan combineer ik het eerste en het laatste gedichtje, die spreken mij het meeste aan.

Ben benieuwd naar uw verhaal, misschien wilt u uw slaapritueel van vroeger als kind met ons delen in de Dorpsketting!!

Ik ga slapen, ik ben moe. Ik sluit mijn beide oogjes toe. Heere houdt ook deze nacht, Over mij getrouw de wacht. Amen.

’s Avonds als ik slapen ga,

Volgen 14 engeltjes mij na

Twee aan mijn hoofdeind

Twee aan mijn voeteind

Twee aan mijn rechterzij

Twee aan mijn linkerzij

Twee die mij dekken

Twee die mij wekken

Twee die mij wijzen

Naar Hemels paradijzen

Nacht lieve heertje

Nacht lieve vrouwtje

Nacht lieve engeltje zoet

Die mama, papa, mijn broertjes en zusjes en opa en oma bewaren moet

Laat mij slapen heel de nacht, laat mij slapen stil en zacht

Agnes Hofstede