Sinds december is Corona de wereld ingeblazen. Want dat is wat ik denk, laat een virusje los, een deel zal sterven een groot deel zal thuis blijven, de wereld en de gehele economie op hun gat, verminderde CO2 uitstoot wat nu zo gaande is, ons klein Nederland helpt daar aan mee door de snelwegen van 120-130 naar 100km te maken. En de ecologie, die zal er gelukkig op vooruit gaan door al het verkeer wat nu plat ligt.

Dan Brown beschreef ooit in een boek, wat ik altijd heb onthouden “als de aarde te vol raakt, zal zij zichzelf reinigen” .
Nou zodoende.. met een beetje hulp van de mensen dus.

Het virus begon in China en is langzaam als een sluipmoordenaar zich gaan verspreiden. China.. klinkt ver weg en veilig voor ons.
Italië.. het volgende land waar vele slachtoffers vallen. Dat komt dichterbij.
Brabant.. het eerste slachtoffer. Dat is praktisch om de hoek.
Heel Europa lijkt zich voor te gaan bereiden. Mensen blijven thuis, in Italië verblijden de mensen elkaar door vanaf balkons muziek met elkaar te maken of een sport les te volgen die iemand op het pleintje geeft en op de balkons kan men mee doen.

Nederland blijft rustig door kabbelen onder leiding van Mark Rutte. We hoeven ons nog geen zorgen te maken, we zijn goed voorbereid en kunnen goed hierop inspelen, aldus Rutte.

Scenario’s van Italië wijzen echter uit dat we toch echt wat meer moeten gaan aanpakken. Blijf zoveel mogelijk thuis, gebruik zo nodig geen OV, beperk sociale contacten tot en met de live uitzending vorige week zondag 15 maart; de scholen, kinderopvang, gastouders gaan voor 3 weken dicht. Men raakt onrustig en gaat volop hamsteren in de supermarkten, gek genoeg vliegt vooral de toilet papier over de toonbank.. lege schappen, mensen die wel nog werken hebben niks meer te kopen na hun dienst.

Ik werk in het Erasmus in Rotterdam, reis met de auto en metro. De metro werd deze dagen steeds rustiger, mensen zijn zich van elkaar bewust, af en toe een mondkapje of iemand met een paarse sok voor der neus.. tot omroepen dat de deur vanzelf open zal gaan, je hoeft geen knopje meer in te drukken.

Mijn werk regelt gelukkig een hele parkeergarage voor hun personeel, we kunnen allemaal gratis parkeren, goed geregeld! Vanaf nu met de auto lekker naar werk, half uurtje langer liggen ook nog.
Op werk krijgen we elke dag een update met cijfers, protocollen, nieuwtjes etc. Eerst nog met zijn allen in de koffiekamer, let op ruimte tussen elkaar maar nu toch maar niet meer en worden de bijzonderheden per kamer of via de app aan een ieder gemeld.

Belangrijk is dat mochten we niet meer gaan opereren dit zal zijn door:
– ic capaciteit te kort, operatiekamers worden beademingsplekken.
– Te kort aan middelen.
– Teveel zieken.
– Hulp nodig op andere afdelingen.
A.k.a : Fase 2

Vandaag een bericht gekregen:
20% minder geplande operaties vanaf maandag, spoedeisende hulp is rustig maar op de IC begint de druk toe te nemen. Anesthesie medewerkers gaan als eerste geschoold worden, bespaar mondkapjes, spatschermen (achter slot en grendel bij leidinggevende af te halen). Er wordt veel gestolen en beveiliging zal steekproefsgewijs nu tassen gaan controleren. Ik ben benieuwd met mijn verpleegkundige achtergrond of ik eerder de frontline ingegooid zal worden. Hoewel de gehele zorg is nu frontline. En het gehele land toont zijn respect uit naar de zorg en het onderwijs. Feitje dat juist zij vorig jaar staakten voor meer salaris..
In ieder geval op de werkvloer zijn er nu ca. 5 mensen besmet, ziekenhuis breed rond de 60 man, de testen zijn schaars dus je wordt alleen getest met ernstige klachten.
Met verkoudheid en koorts blijf gewoon thuis uitzieken. Verder houd afstand van elkaar zeker 1,5 meter, was je handen vaak en nies in je elleboog.

Waar Zoya normaal 2-3x per week naar mijn ouders ging, valt nu ook even een gat. Liever even geen contact. Zoya vraagt elke dag om naar opa of oma te gaan, nee sorry schat, gaan we dan naar Silke? (gastouder), Adelien? (Sportschool crèche), juf Ellen? (peuterspeelzaal), gym?, nee alles is dicht…
Miguel draait zijn avond diensten ook nog gewoon op de heftruck, gelukkig kan of ik soms eerder weg of zal Laura wat bijspringen. Het is wat schipperen, ouders die beide een cruciaal beroep hebben daarvan zouden de kinderen evt wel naar de gastouder mogen.

De saamhorigheid die in deze tijd ontstaat is heel bijzonder. Hoewel er veel grappige plaatjes en

foto: Angelique

video’s over Corona worden verspreid, worden er ook veel harten onder de riem gestoken, men helpt elkaar waar nodig. Tekeningen en knutsels naar de verpleeg- en bejaardenhuizen want ook zij mogen geen bezoek meer ontvangen.
Pizza’s, bloemen, voedsel pakketten worden aan personeel in ziekenhuizen geleverd. Veel restaurants ervaren ook problemen en gaan over op thuisbezorgen, zo ook de Bles hier met korting voor de 65+ ers.

Kwekerijen moeten vrachtwagens vol bloemen weg kieperen, steun dus je lokale kwekerij en blijf bloemen kopen (geen toilet papier). Met 2 vriendinnen zit ik al te brainstormen over hoe kunnen we dit landelijk eens een beetje gaan verhelpen. Een 2e Valentijnsdag? Een verwendag.. bloemetje van de kwekers aan de werkende en ouderen. D.w.z. een stichting, website oid. Eens zien wat we kunnen bekokstoven.

Om af te sluiten met de woorden van mijn leidinggevende: Daar waar mogelijk help elkaar, samen kunnen we deze uitdaging aan. Kortom blijf je hoofd koel houden, niet te veel stressen en gewoon je gezonde verstand gebruiken en dat is wat ik nu gewoon doe. Dus blijf positief en veilig.

‘Only one form of contagion travels faster than a virus, and that’s fear. ‘ Dan Brown. Kort gezegd, angst verspreidt zich sneller dan een virus.

Eva Oliehoek, geschreven voor de familie facebook pagina.

Een laken aan een balkon in Zoetermeer, waarin Sanne van Beek haar dank betuigt aan mensen in de zorg zoals haar moeder Annelies en vader Winfried. Bovengenoemde Eva op de operatiekamer en hun gezamenlijke vriendin Angelique die op de ambulance werkt. Het zijn allemaal Toppers in de zorg.