In memoriam Nico v.d. Bosch

Nico van den Bosch werd geboren op 24 mei 1934. Hij was het tiende en laatste kind van de familie van den Bosch. Ze woonden aan de Meerlaan op nummer 5. Ondanks de oorlog had pa toch een vrij zorgeloze jeugd. Op de dag dat hij 14 werd, ging hij ‘s morgens nog voor het laatst naar school terwijl hij ‘s middags al met broer Piet met de bakfiets meeging naar Den Haag om kip en kaas te gaan verkopen. Zo ging dat in die tijd. Toen Piet naar Indië werd uitgezonden, heeft pa zijn wijk gelopen en later overgenomen.

Aan het eind van de jaren 50 leerde hij Willy Vlasveld kennen en dat was liefde op het eerste gezicht. Na een aantal jaren verkering was er een baby op komst en ging er getrouwd worden. En omdat Anneke, de verkering van zwager Jan Vlasveld, ook in verwachting was, besliste opa Vlasveld dat er een dubbele bruiloft moest komen. Wie kon toen vermoeden dat Nico en Anneke ooit samen verder zouden gaan?
Op 26 augustus 1960 werd Koen geboren en op 6 december 1962 volgde Guus. Pa was een enorme fan van Feijenoord en de beide zoons zijn vernoemd naar twee van zijn voetbalhelden Coen Moulijn en Guus Haak. Toen op 21 januari 1972 zich een dochter aandiende, mocht moeder Willy de naam kiezen en dit werd Wendy.

In 1960 werd een start gemaakt met de bouw van het huis aan de Dokter van Noortstraat 103. Broer Jan had hiervoor de tekeningen gemaakt. Op nummer 105 woonde broer Leo met zijn gezin. Er werd hard gewerkt in die tijd. Iedere maandagavond kippen slachten in de kelder en 6 dagen per week op pad om kip en kaas te verkopen. Niet meer met de bakfiets maar met een auto. Iedere zaterdagavond werd de auto helemaal leeggehaald en van verkoop auto terug gezet in de normale stand om ermee naar de thuiswedstrijden van Feijenoord te kunnen gaan.

Ondertussen was Nico in navolging van zijn vader ook toegetreden tot het bestuur van harddraverij Nooit Gedacht. Hij is 45 jaar bestuurslid geweest, waarvan de laatste 19 jaar als voorzitter. Voor deze verdiensten is hij koninklijk onderscheiden.

Naast hard werken hield Nico ook wel van een feestje en was hij een trouwe supporter van HVS. Naast de thuiswedstrijden werden ook de uitwedstrijden in heel Nederland bezocht. In 1983 werd Stompwijk opgeschrikt door het busongeluk met de supportersbus van HVS waarbij Nico zowel zijn beste vriend Kees de Bruin als zijn broer Leo verloor.

Het was sowieso een moeilijke periode omdat zijn vrouw na jarenlang ziek te zijn geweest, uiteindelijk in 1984 overleed. Na het overlijden van zijn vrouw spreekt hij Anneke die in hetzelfde schuitje zit. Haar man is een aantal jaren ervoor overleden. Zij kunnen het zo goed vinden dat ze besluiten samen verder te gaan. Oma Vlasveld zei toen; “Dat komt goed uit! Dan blijft het mooi in de familie!”

Er breekt een fijne periode aan. Nico en tante Anneke worden opa en oma. Ze hebben het gezellig met vrienden en spreken regelmatig af om bijvoorbeeld een potje te kaarten. Vader Nico hield erg van klaverjassen en was daar best bedreven in. Hij kon zeker ook goed nakaarten! Hij kaartte graag met Cock van Geijlswijk. Op zaterdagavond gingen ze ook regelmatig jokeren met Anneke en Ien.

Op zondag ging pa de laatste jaren vaak kijken bij Stompwijk ‘92 samen met Max, Cock en Willem. Na afloop kwamen Leni, Ien, Ria en Anneke erbij voor een biertje en een wijntje. Ze gingen dan geregeld als laatste de kantine weer uit. Kortom, hij hield erg van gezelligheid.

Koen en later ook Guus komen in de zaak. Er komt een kans om op de markt te gaan staan in Voorburg en Leidschendam. Op zaterdag samen met Koen en Guus en later ook met kleindochter Zoey op de markt staan, vond hij het mooiste wat er was. Tot aan de dag van zijn eerste CVA op 8 juli 2017 heeft Nico gewerkt. Het was zijn lust en zijn leven. Vakanties vond hij maar onzin. Verkopen en onder de mensen zijn, was echt zijn ding.

Helaas is het hierna snel achteruit gegaan met zijn gezondheid. De laatste periode kon hij niet meer thuis wonen. Hij was echter rustig en tevreden. Hij vond het fijn als we op bezoek kwamen, maar hij vond het ook prima als we weer weggingen.

Uiteindelijk is hij op 31 mei overleden.

Pa, bedankt voor alles en rust zacht.

Zoals door Koen voorgelezen bij het afscheid van zijn vader.