“Onvergetelijk”, zo noemden ze het zelf al. Ria en Wim Loomans: 50 jaar getrouwd. Maar hoe begon dat? Wim zat al als zelfstandige in de bouw, zoals dat heet. Toen zij wilden trouwen konden ze het huis van Ria ’s ouders over nemen. Er was veel achterstallig onderhoud, zoals zo vaak vroeger. Twee jaar werd alle vrije tijd in de verbouwing gestopt. Waar Wim timmerde was Ria aan het verven en behangen. Alles voor hun eigen nestje. Later kwamen er nog een paar werkruimtes bij. Wim weet zich alle huizen die hij heeft gebouwd nog te herinneren. En ook de namen van grote bouwwerken. Een vakman. Later is hij ook controleren en opleveren gaan doen, onder andere voor vereniging Eigen Huis. Hij was zodoende ook altijd betrokken bij de restauratie van onze kerk. Niets ontging hem. Hij kon er bijna zijn bed neer zetten. Eerst in het kerkbestuur, daarna in het restauratiebestuur.
Partners in de bouw: Wim maakte kozijnen, Ria verfde ze en deed de administratie, rekeningen enzovoorts. Ook hun kinderen zaten al te timmeren op de zolder. Toch zijn die niet echt de bouw ingegaan. Rogier is nog wel werkvoorbereider geworden. Maar André is systeembeheerder en Mariëlle werkt ook administratief. Een eenmansbedrijf wilden ze. Daardoor hadden ze ook wel tijd voor hun hobby ‘s. Ria tennist al ruim veertig jaar. Lang ook competitie, maar dat hoeft niet meer. Foto’s maken is ook een hobby van haar. Jarenlang maakte zij de foto’s op school van de musicals en dergelijke. En vanaf 2004 is zij vrijwilliger in Emmaus. Mensen wat gezelligheid bieden bij een kopje koffie dat ligt haar wel. Ook haar werk bij De Stal mogen we niet vergeten. Trouw maakte zij elke maand de roosters voor de vrijwilligers, en werkte mee. Dat daar nu een eind aan komt is jammer, maar er valt vast nog genoeg te doen. Ze passen ook op de kleinkinderen als het nodig is en die wonen allemaal in Stompwijk, dus in de buurt.
Vervelen is er niet bij: Behalve klaverjassen is Wim net als Ria bridge gaan leren. Hij is fanatiek fietser en schaatser. Hij heeft heel wat tochten op zijn naam staan en ook in het bestuur van de IJsclub staat hij zijn mannetje. Een aantal jaren geleden zag het er even niet naar uit dat ze op hun stekje konden blijven wonen. Maar na een aantal kuren knapte Wim toch op en ze zitten er nog steeds. Ze voelen zich vreselijk verwend met alle mooie dingen tijdens hun feest. Het leek wel een reünie. Oude kennissen die elkaar ontmoetten, ieder liep gezellig rond. Ook het Shantykoor waar Wim op zit kwam een optreden verzorgen. Kleinkinderen en kinderen hadden van alles verzonnen, wat wil je nog meer. De kok van De Bles had zijn beste beentje voor gezet. Een mooi feest om op terug te kijken.
Agnes van Boheemen Vollebregt