Zingen is een soort liefde in muziek die je over draagt
Als zoon van kruidenier en organist J. Suijten, beter bekend als de Spar uit Stompwijk, ben ik Wybo groot gebracht tussen elf broers en een zus. Mijn ouders waren muzikaal aangelegd. Maar door het grote gezin en de kruidenierswinkel was er te weinig tijd om het orgel en het pianospelen over te dragen aan de kinderen. In de periode dat ik nog op school zat in Stompwijk zongen wij tevens in het koor. Ik kan de tijd nog goed herinneren dat er voor Pasen, Pinksteren en Kerstmis veel gerepeteerd moest worden. Dit onder leiding van schoolmeester Cappendijk, die dirigent van het koor was, en mijn vader als organist. Heel veel jongens en meisjes zongen in de kerstnacht mee. Als ik er aan denk krijg ik nog kippenvel op mijn armen. De prachtstemmen van het mannenkoor en dameskoor ondersteund met de jongerenkoren en een volle kerk met staanplaatsen. Een nachtmis met Pastoor Sistermans en twee heren welke Gregoriaanse muziek ten gehore brachten. Omdat wij nog vrij jong waren moesten wij voor de nachtmis eerst naar bed. Mijn moeder en mijn zus kregen dan de gelegenheid om wat kersttakken in huis te hangen en de sfeer te verhogen. Als de tijd daar was om te gaan zingen werden wij geroepen en moest het bed verruild worden voor de kou. Eigelijk zo uit je eerste slaap vandaan. Je was koud en bibberig en dan moest je nog zeker anderhalf uur staan op het kerkkoor tussen al die zangers daar. De eerste orgeltonen drongen diep door, de kerstliederen werden gezongen en het orgelspel van mijn vader was voor mij onvergetelijk. Nu zijn wij 45 jaar verder en ik heb wat meer rust gevonden na vele jaren werken. Het eerste wat ik tegen mijn vrouw zei was, dat als ik de tijd heb, ik weer een koor zoek dat bij mij past. Nu is Den Haag heel groot en ik rij met de auto vanuit Scheveningen heel wat kerken voorbij voor dat ik in Stompwijk ben. Maar het is juist Stompwijk geworden waar mijn “roots” lagen om te zingen. Het thuisgevoel van de orgelklanken, die mijn vader speelde in de kerk, zijn nog altijd in het achterhoofd blijven hangen. Nu zing ik bij het EMSkoor waar ik mij wel thuis voel onder leiding van Elly Janson. Ook nu zijn wij bezig om met de kerstdagen iets moois te laten horen. Het kippenvel zal er bij mij niet minder om zijn geworden. Ik hoop dat het bezoek met de kerstdagen bij alle missen weer zo mag zijn als vroeger. Mijn vader en moeder zijn er helaas niet meer maar de liefde die zij over konden brengen aan de kinderen om te zingen was er altijd wel, en daar ben ik hun nog dankbaar voor.
Wybo Suijten