Peuters, die ouders tot wanhoop breng-en vallen onder de categorie Handen-binders. Handenbinders zijn best wel leuk, grappig en geestig …..zolang ze van een ander zijn! Het voorstel van LPF minister Heinsbroek om crèche kinderen onder te brengen in bejaardencentra’s raakt daarom kant nog wal. Opa’s en Oma’s zijn gek op hun kleinkinderen maar niet voor de continue-dienst, die tijd hebben ze gehad toen ze de vaders en de moeders van de kleinkinderen nog onder hun hoede hadden. En je zal maar als crèche-opvang-bejaarde een groep handenbindertjes moeten opvangen! Tien tegen één dat zo’n gup er vandoor gaat met oma’s of opa’s rollator of wandelstok, of de medicijnen worden aangezien als de nieuwste snoep-jes van Jamin… Ik spreek uit ervaring wat handenbin-ders betreft. Helaas. Mijn 2 oudste zoontjes hebben het namelijk óók gedaan. Als ze daar een diploma voor hadden kunnen krijgen dan waren ze cum laude geslaagd geweest! Logisch dat ik die periodes ver-drongen heb naar een van de donkere kamers in mijn hersenpan omdat ik het nooit meer wilde meemaken. Maar uit-eindelijk sneed ik mijzelf weer in de vingers omdat ik zonodig nóg een kind wilde, en aangezien kinderen niet inge-ënt kunnen worden tegen handenbind-gedrag zit ik er, sinds een week onge-veer, weer middenin! Mijn vrouw zingt al de hele week ‘Vluchten kan niet meer..’ maar ik kan die grap niet waar-deren, maar ga er ook niet tegen in: want uiteindelijk zal onze lieve Sil óók haar weer tot wanhoop drijven! Vorige week heeft hij dus ontdekt hoe hij uit zijn box moet klimmen. In diezelfde week kwam hij er ook achter dat de omheining van zijn ledikant eigenlijk een horde is die makkelijk te nemen is. Peanuts! Vervolgens kreeg hij de formule te pakken hóe de kamerdeur te openen (de deurklink staat naar boven gericht) en was de trap naar boven een ‘eitje’. Tussendoor nam hij de bediening van de videorecor-der over en wist de code van de kin-dersluiting van het schoonmaakmid-delenkastje in de keuken zonder veel inspanningen te kraken….Nu hij het klimmen heeft ontdekt verbetert hij deze techniek met op de eettafel te klimmen en eergisteren had hij al bij-na een e-mailtje verzonden toen ik even naar het toilet was. Handenbin-den doet vastbinden, dat krijg je als je ouders tot het uiterste dwingt, dus meneertje mocht plaats nemen in zijn eetstoel en werd ver-volgens met behulp van de riempjes vast gezet. Helaas van korte duur; als een slang wist hij de riempjes van zijn lijfje te wringen en tien seconden daarna liep hij alweer rond te rennen met alle eerder genoemde gevolgen van dien. De neiging om Heinsbroek te bellen nam met grote sprongen toe: ‘Kun je mijn jongste zoon al plaatsen in een bejaardenflat? Bij wijze van Proefdier?’ Want zo vlak voor een verhuizing is dit, zachtjes uitgedrukt, niet een erg prettig vooruitzicht. Helaas kreeg ik geen gehoor bij Heinsbroek. Die was natuurlijk weer een nieuw ideetje aan het verzinnen. Arjen Veldhuizen
