Nieuwe menners bij de Blesruiters

Afgelopen zondag was het voor de leden van de Blesruiters D-day. De derde onderlinge wedstrijd leverde met de nodige spanning weer de clubkampioenen op terwijl Elske Spaan ( aangestoken door het virus), Ton Spaan (weer eens iets anders), Jolanda Slingerland (heeft in de volksmond een merkwaardige bijnaam), René de Bruin (aangetrouwd lid zullen we maar zeggen) en Dominiek Bruggeman (een goede leerling) op gingen voor het koetsiersbewijs. Na een lange voor-bereidingstijd heeft Kees Ambachtsheer deze leden zover weten te krijgen dat ze met enig vertrouwen de proeve van bekwaamheid aan durfden. Het proefexamen – een aantal dagen ervoor – gaf de burger moed, hoewel toch enkele venijnige vragen de twijfel terug bracht. In juni zijn we gestart met de lessen. Niks gezeur, gelijk de wagen op en rijden maar. Onderweg leer ik je wel alles wat je weten moet was het devies van Kees. Dat resulteerde in soms hachelijke situaties (nooit gevaarlijk) en spelende wijs (niet letterlijk nemen) leerden we het menvak. Het sorteerde resultaat en gaande weg kregen we de techniek onder de knie. Links af, rechts af, links en rechts omkeert en ondertussen de theorie, maakte van ons enthousiaste menners die weten hoe om te gaan met het verkeer maar bovenal met de etiquette van het mennen, het gedrag (wellevendheid) ten opzichte van de medemens en zijn omgeving, bescheidenheid en tact. Zondag was dus het uur (nou ja het werden er 7!!) van de waarheid en na het schriftelijk gedeelte was het wachten op je beurt om de toets in de praktijk te brengen. Na lang wachten, even rijden en nog langer wachten kwam dan het verlossende woord. Alle cursisten van Kees waren geslaagd en dat is best een pluim op de hoed voor Kees.
Behalve Elske, Ton, Jolanda, Do-miniek en René deden ook Bie-neke van Hasselt, Ron van den Ende en Judith Stolk (ze hoorden er ook bij) met succes examen voor het koet-siersbewijs.
Op de foto staan ze allemaal voor het hek van Koetserij te Gouda waar het examen werd afgenomen door enkele “rotten in het vak”. Ton Spaan