Muizenissen

In mijn jeugd (voor de duidelijkheid: dat is nog niet zo lang geleden..) zaten mijn broer en ik elke vrijdagmiddag vanaf vier uur voor de radio om naar de Top 40 te luisteren. Met de vinger op de stop- en opneemknop van de cassette recorder om snel te reageren als een plaatje afgelopen was of nog moest beginnen. Want wij namen alles op omdat we simpelweg het geld niet altijd voorradig hadden om elpees of singels te kopen. Even voor de jonge lezers: een elpee of single was een schijf van (meestal) zwart vinyl en die werd afgespeeld op een platenspeler of pick-up.
Van de week was ik de zolder verhuisklaar aan het maken en daar kwam ik een doos tegen met tientallen platen: achteraf kan ik dus rustig zeggen dat we, ondanks de financiële beperkingen van die tijd, toch behoorlijk hebben kunnen in slaan. Want in die doos ligt mijn collectie, mijn broer heeft zijn eigen collectie meegenomen toen hij het ouderlijk huis verliet. Gek eigenlijk, zou mijn zus óók een collectie hebben? Volgens mij kunnen dat er nooit veel zijn want zij draaide eigenlijk alleen maar muziek van Boudewijn de Groot, Robert Long en Jezus Christ Superstar in mijn herinneringen…. Haar slaapkamer grensde namelijk aan de mijne, en aangezien ik in mijn puberteit veel op mijn eigen kamer rond hing, was ik eigenlijk verplicht om mee te luisteren. Voordeel daarvan is dat ik nu bijna alle teksten mee kan zingen en dat ik, vooral, Boudewijn de Groot erg kan waarderen. Bijzonder trots was ik dan ook toen ik een keer de gelegenheid op mijn werk kreeg om de
gitaren van Boudewijn in zijn auto te tillen. Ja, ik mocht Boudewijn zeggen! Tijdens mijn verhuis-klaarmaken-van-de-zolder-woede kwam ik ook nog een doos tegen vol met cassettebandjes, en ik denk dat de helft muziek bevat van vroegere tijden. Afspelen doe ik niet meer, ik groei mee met de ceedee maatschappij, maar weggooien wil ik ook niet dus deze doos blijft voorlopig dezelfde inhoud houden. Misschien later, als ik oud ben en samen met mijn maten jeugdherinneringen wil ophalen in het verzorgingstehuis….
Heden ten dage neem ik bijna niks meer op, laat staan dat ik naar hitlijsten luister. MTV en TFM staan wel in geprogrammeerd in de televisie onder het mom van ‘ik betaal er immers voor’, maar er naar kijken en luisteren doe ik niet. Het interesseert mij totaal niet meer. Tot vorige week! Twee nummers op de radio kregen namelijk mijn aandacht: de Ketchupsong van Las Ketchup (?) en Tu es Foutu van In-Grid. Op de één of andere manier vind ik dat geinige nummers en de andere leden van mijn gezin óók! Ik heb ze van internet kunnen downloaden en elke dag luisteren we meerdere malen en hebben we het Ketchupdansje al aardig onder de knie. Na het ontbijt staan we met zijn vieren naast de eettafel de pasjes te oefenen en Sil doet het vanuit zijn eetstoel. Dat ketchupdansje blijkt trouwens een hype te zijn: er zijn al scholen die de dag eindigen met deze dans, klassikaal!
Het zal mij niets verbazen als straks een van de jongens thuis komt met het ceedeetje, gekocht van zijn spaargeld. Over een jaar of 35 komt hij het dan weer tegen, in een doos op zolder, en zal de geschiedenis zich weer herhalen……

Arjen Veldhuizen